Donderdag 26 mei 2016
Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
Achter de Rafiki ligt de Amerikaanse trimaran “Jade” afgemeerd. Wanneer we met de opvarenden Alex en Ashley een praatje maken, blijkt dat zij hier zijn voor een wel erg bijzondere reden. Samen geven zij training in freediving. Met deze sport is het de bedoeling dat je zonder duikflessen en snorkel zo diep mogelijk naar beneden zwemt. Ashley behoort zelfs tot de wereldtop in deze sport. Zij zijn met de boot hier naar toe gezeild voor een toernooi dat de komende dagen in West-Bay wordt gehouden. Alex heeft tijdens dit toernooi de verantwoordelijkheid van de veiligheid en Ashley zal in de competitie meedoen. Vandaag is de eerste dag van dit toernooi en we gaan deze eerste wedstrijddag bijwonen.
We kennen deze sport alleen van “horen zeggen” en we zijn erg benieuwd hoe deze sport wordt uitgevoerd. Met de watertaxi worden we naar de wedstrijd gebracht, ongeveer 200 meter uit de kust. Hier is een ponton afgemeerd met twee boten, een aan iedere kant met het ponton in het midden. Op een boot zitten de atleten, op de andere boot, met een glasbodem, de toeschouwers. Op het ponton gebeurt het freediving. Tijdens het freediven zit de atleet met een veiligheidslus vast aan een lijn die aan het ponton bevestigd is. Onder aan de lijn zit een gewicht, een plateau en een camera. Op het plateau liggen penningen waarvan de deelnemer er 1 moet meenemen naar boven om te bewijzen dat hij de betreffende diepte bereikt heeft.
Voor het begin van een duik moet de deelnemer aangeven hoe diep hij wil duiken en hoeveel tijd hij/zij hiervoor nodig heeft. De lijn wordt vervolgens op die diepte ingesteld waarna de atleet naar beneden zwemt om een penning van de bodem van de lijn te pakken en weer terug naar boven te zwemmen. Een beetje vergelijkbaar met hoogspringen, je stelt vooraf je te verwachten prestatie in.
Nu zijn er in het freediven vervolgens 3 disciplines: duiken met zwemvliezen zonder de lijn aan te raken, duiken zonder zwemvliezen zonder de lijn aan te raken en duiken waarbij je jezelf aan de lijn naar beneden en naar boven trekt. Dat zijn in het kort de regels, maar het bijzondere komt nog. De dieptes die de atleten bereiken liggen tot over de 100 meter!! Ze zijn dan tussen de 2 ½ en 3 ½ minuut onder water... 100 meter is te diep om gedurende de wedstrijd een duiker te hebben, de decompressie zou een te groot probleem zijn en dus zijn de zwemmers/duikers vanaf een diepte van 30 meter tot aan het plateau met de penningen helemaal alleen en zinken ze naar hun ingestelde diepte. Vanaf een diepte van 20 meter is je lichaam al zo ver gecomprimeerd dat je vanzelf zinkt. Vervolgens is het naar boven zwemmen het grootste probleem. Wanneer de deelnemer dan weer boven is, moet hij geheel zelfstandig de afdaal-lijn grijpen en uitrusten. Daarna wordt hij door de scheidrechters ondervraagd als controle dat er geen hersenletsel door het zuurstoftekort opgetreden is(!). Is alles oke, en heeft de duiker de penning bij zich, dan is de duik geslaagd en wordt deze prestatie officieel.
Positie West End: 16°17.756 N 86°35.790 W
Achter de Rafiki ligt de Amerikaanse trimaran “Jade” afgemeerd. Wanneer we met de opvarenden Alex en Ashley een praatje maken, blijkt dat zij hier zijn voor een wel erg bijzondere reden. Samen geven zij training in freediving. Met deze sport is het de bedoeling dat je zonder duikflessen en snorkel zo diep mogelijk naar beneden zwemt. Ashley behoort zelfs tot de wereldtop in deze sport. Zij zijn met de boot hier naar toe gezeild voor een toernooi dat de komende dagen in West-Bay wordt gehouden. Alex heeft tijdens dit toernooi de verantwoordelijkheid van de veiligheid en Ashley zal in de competitie meedoen. Vandaag is de eerste dag van dit toernooi en we gaan deze eerste wedstrijddag bijwonen.
Achterste boot is de boot voor de free divers. Vanaf het ponton in het midden gaan de duikers naar beneden. Wij staan op de glas-bottom boot, zodat wij ook onder water kunnen kijken.
Personen rondom de duikers zijn jury en safety-medewerkers.
We kennen deze sport alleen van “horen zeggen” en we zijn erg benieuwd hoe deze sport wordt uitgevoerd. Met de watertaxi worden we naar de wedstrijd gebracht, ongeveer 200 meter uit de kust. Hier is een ponton afgemeerd met twee boten, een aan iedere kant met het ponton in het midden. Op een boot zitten de atleten, op de andere boot, met een glasbodem, de toeschouwers. Op het ponton gebeurt het freediving. Tijdens het freediven zit de atleet met een veiligheidslus vast aan een lijn die aan het ponton bevestigd is. Onder aan de lijn zit een gewicht, een plateau en een camera. Op het plateau liggen penningen waarvan de deelnemer er 1 moet meenemen naar boven om te bewijzen dat hij de betreffende diepte bereikt heeft.
Voor het begin van een duik moet de deelnemer aangeven hoe diep hij wil duiken en hoeveel tijd hij/zij hiervoor nodig heeft. De lijn wordt vervolgens op die diepte ingesteld waarna de atleet naar beneden zwemt om een penning van de bodem van de lijn te pakken en weer terug naar boven te zwemmen. Een beetje vergelijkbaar met hoogspringen, je stelt vooraf je te verwachten prestatie in.
Nu zijn er in het freediven vervolgens 3 disciplines: duiken met zwemvliezen zonder de lijn aan te raken, duiken zonder zwemvliezen zonder de lijn aan te raken en duiken waarbij je jezelf aan de lijn naar beneden en naar boven trekt. Dat zijn in het kort de regels, maar het bijzondere komt nog. De dieptes die de atleten bereiken liggen tot over de 100 meter!! Ze zijn dan tussen de 2 ½ en 3 ½ minuut onder water... 100 meter is te diep om gedurende de wedstrijd een duiker te hebben, de decompressie zou een te groot probleem zijn en dus zijn de zwemmers/duikers vanaf een diepte van 30 meter tot aan het plateau met de penningen helemaal alleen en zinken ze naar hun ingestelde diepte. Vanaf een diepte van 20 meter is je lichaam al zo ver gecomprimeerd dat je vanzelf zinkt. Vervolgens is het naar boven zwemmen het grootste probleem. Wanneer de deelnemer dan weer boven is, moet hij geheel zelfstandig de afdaal-lijn grijpen en uitrusten. Daarna wordt hij door de scheidrechters ondervraagd als controle dat er geen hersenletsel door het zuurstoftekort opgetreden is(!). Is alles oke, en heeft de duiker de penning bij zich, dan is de duik geslaagd en wordt deze prestatie officieel.
William Trubridge, wereld recordhouder. In mei 2016 verbeterde hij het record. Hij zwom naar 124 mtr diepte.
Deze Chinese zwemt naar een diepte van 90 meter.
Wanneer de atleet na de door hem zelf aangegeven tijd nog niet boven is, wordt via een speciaal mechanisme de afdaal-lijn direct omhoog getrokken om de sporter te redden. Bij het naar boven zwemmen worden de atleten vanaf 30 mtr diepte bijgestaan door duikers en safetymensen die vanaf 30 meter mee naar boven zwemmen. Deze safetymensen moeten dus op 1 dag 23 keer naar 30 meter zwemmen om de atleten de begeleiden.
De wedstrijd hier op Roatan is blijkbaar belangrijk: de wereld-top is hier aanwezig. De duikers komen uit alle windstreken: USA, Japan, Colombia, Italie, Nieuw Zeeland, Argentinie, Rusland etc. Er zijn op dit toernooi 23 deelnemers, 20 (!) scheidrechters en veiligheidsmensen en we tellen een 25 tal toeschouwers. Iets meer promotie van dit evenement had naar onze mening geen kwaad gekund.
De wedstrijd hier op Roatan is blijkbaar belangrijk: de wereld-top is hier aanwezig. De duikers komen uit alle windstreken: USA, Japan, Colombia, Italie, Nieuw Zeeland, Argentinie, Rusland etc. Er zijn op dit toernooi 23 deelnemers, 20 (!) scheidrechters en veiligheidsmensen en we tellen een 25 tal toeschouwers. Iets meer promotie van dit evenement had naar onze mening geen kwaad gekund.
Kort filmpje met een impressie van hoe een freedive competitie werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten