donderdag 28 april 2022

Suikerriet-pers met een super moderne aandrijving

Woensdag 13 april 2022

Positie San Andres: 12°34.575 N 81°41.797
In een van de dorpje hier op het eiland ontdekken we een heel bijzondere uitvinding, een suikerriet-pers die aangedreven wordt door een motor die geheel past in de huidige energietransitie. Deze aandrijving draait namelijk volledig op de verbranding van biologische brandstoffen zoals plantenresten, gras en water en is dus CO2 neutraal. De machine heeft zelfs een ingebouwde automatische brandstoftoevoer die de noodzakelijke brandstof zelf autonoom identificeert, opneemt, maalt en regelt afhankelijk van de te leveren energie. Onderdelen zijn niet nodig, er zijn namelijk geen slijtonderdelen. De vaste en vloeibare emissies van de machine zijn compleet composteerbaar en de verwachte levensduur is ongeveer 12-15 jaar. De motor die wij gezien hebben, heeft een vermogen van 1pk en het is een heel mooi voorbeeld dat past in onze toekomstige circulaire economie.

donderdag 21 april 2022

Een begrafenisstoet met scooters

Zaterdag 9 april 2022

Positie San Andres: 12°34.575 N 81°41.797
Het overgrote deel van het verkeer op het eiland zijn scooters. Het aantal is echt bizar groot. Alles wordt op deze tweewielers getransporteerd. We hebben een paar foto's gemaakt om dit te illustreren.

Mondkapje voor het voorkomen van Covid, 
maar geen helm en kinderen onbeschermd voorop.

Met de haarkrullers nog in de haren......

Er is hier heel veel politie. 
De meeste politieagenten hebben een motor als vervoer.

Alle aankopen worden vervoerd per scooter.

Opvallend is ook het merkwaardige veiligheidsbesef van de bestuurders. Werkelijk niemand draagt een valhelm of beschermende kleding en kleine kinderen zitten onbeschermd op schoot. Daarentegen draagt ongeveer de helft van de bestuurders nog braaf een mondkapje ter bescherming tegen een Coronabesmetting tijdens de rit!

Tijdens een wandeling over het eiland kwamen we toevallig uit bij een begrafenis. Nadat de kist de kerk uitgedragen was, werd deze op een pick-up truck gelegd tussen vele bloemenkransen. Vervolgens ging de begrafenisstoet op weg naar het kerkhof. De pick-up met de overledene voorop en vervolgens een hele zwerm scooters met rouwende nabestaanden! Daarna volgden pas een paar auto's.

De kist met de overledene staat achter op de pickup.

De pickup wordt gevolgd door een hele rij scooters.

Voor de mensen die geen geld hebben, 
wordt ipv een grafsteen een tegel in de muur bijgezet.

Nog enkele mooie foto's van de wandeling. 
We passeren een restaurant, gelegen aan het water, waar op het strand een 
huwelijk voorbereidt wordt. De bloemen zijn prachtig.

We komen op het eiland regelmatig katoenplanten tegen.

Wandeloutfit Marlène.

dinsdag 19 april 2022

Sargasso gras

Dinsdag 29 maart 2022

Positie San Andres: 12°34.575 N 81°41.797
Sargasso gras is een zeewier dat de naamgever is van de Sargasso zee. In tegenstelling tot andere zeeën in de wereld grenst de Sargasso zee niet aan het vaste land maar is het omgeven door circulaire oceaanstromingen. Hierdoor blijft dit zeewier als het ware opgesloten door de oceaanstromingen en vormt zo de Sargasso zee en deze ligt in de noord Atlantische oceaan.

Sargasso gras is een zeewier dat zich voortplant aan de oppervlakte van het water en niet aan de kust of op de bodem zoals de meest andere wiersoorten of algen. Deze plantensoort vormt zo een uniek én essentieel onderdeel van het zeeleven in de Atlantische oceaan met een ongelofelijke diversiteit aan organismen. Zelfs onze eigen Paling in Nederland vind zijn oorsprong in de Sargasso zee. Een onderzoeker noemde dit zelfs "het drijvende regenwoud".

Prachtig toch dit drijvend plantje of niet?

Vanaf 2011 is de groei van dit drijvend waterplantje toegenomen en is de verblijfplaats niet meer stationair in de Sargasso zee. Rond deze tijd is de zee in de Carieb ook "bezaaid" met dit zeewier en spoelt dit aan op de kusten alhier. Wijzelf hebben met name last van het feit dat we niet kunnen vissen als we zeilen, omdat we voortdurend "sla" aan de haak hebben. Op de eilanden in de Caribische zee is het een veel groter probleem, omdat het toerisme hier behoorlijk schade door lijdt. De stranden worden werkelijk overspoeld en deze bergen aan zeewier beginnen na een paar dagen te broeien en te rotten. De geur van dit rottende goedje is werkelijk erbarmelijk.

Hier liggen enorme bergen Sargossa wier op het strand.


Ook hier op San Andres ontkomen we niet aan het Sargasso drama. Al een paar weken zijn de stranden hier bezaaid met dit Sargasso gras. Aan het strand bij de boulevard in de stad wordt nog vlijtig het goedje opgeruimd, maar verder van de stad af is de situatie onhoudbaar en zien de hoteleigenaren én hun gasten hun mooie strand met lede ogen overvol raken met deze waterplant...en vervolgens worden ze geconfronteerd met de stank.


De gevangenis van San Andres, met op iedere hoek een bewaker in het torentje.

Hier worden nieuwe boten gebouwd van polyester en gebruikte boten gerepareerd.

De openlucht gymzaal van een school op het eiland. 
De kinderen dragen nog allen een schooltenue.

In het midden van San Andres ligt een heuvel, vanwaar je uitzicht hebt op zowel de oostzijde als de westzijde van het eiland. 
Dit is het uitzicht op de oostzijde, met duidelijk zichtbaar het kleurverschil van het water. 
Het lichtblauwe is ondiep, vervolgens de witte lijn zijn de golven die tegen het rif aankomen en daarachter het donkerblauwe water wat open zee is.

maandag 18 april 2022

Toerist overlijdt na aanval van een haai in San Andres (Colombia)

Vrijdag 18 maart 2022

Positie San Andres: 12°34.575 N 81°41.797

De eerste haaien in de vrije natuur hebben we tijdens onze reis pas gezien in Panama en Colombia. Dit waren verpleegsterhaaien en deze liggen overdag ergens in wat holtes in het koraalrif te slapen. Dit zijn "lieve" haaien: ze hebben leuke fladderige vinnen en een kleine bek onder hun kop. Aangezien deze haaien zich voeden met relatief kleine koraalvissen, zijn deze dieren totaal geen bedreiging voor ons, zwemmers en de snorkelaars.

De eerste rif-haai, in dit geval een white-tip rif-haai, hebben we gezien in Panama nadat hij in ons kunstaas gebeten had en wij hem aan dek gebracht hadden. Deze haaiensoort is redelijk klein, tot 2,75 m, en aangezien ook deze soort zich voedt aan kleinere vissen rondom het koraalrif, zijn ook deze haaien ongevaarlijk voor ons. In de San Blas zijn regelmatig deze rifhaaien te zien tijdens het snorkelen of tijdens het schoonmaken van vis aan boord. Ze ruiken de visresten en komen een hapje meepikken. Wanneer we tijdens het snorkelen toevallig een rifhaai tegenkomen, zoals gezegd is dit erg zelden, dan reageert de vis eerst nieuwsgierig en zwemt vervolgens rustig weg.

De rifhaaien hebben al een gevaarlijk uiterlijk. In tegenstelling tot de genoemde verpleegsterhaai hebben rifhaaien een duidelijk zichtbare bek vol met gevaarlijk scherpe tanden, een normaal beeld wat we hebben van de gevaarlijke haaien, de zogenaamde mensenhaaien. Sinds Stephen Spielberg in 1975 de film JAWS gemaakt heeft, is er een zeer groot misverstand ontstaan over het gevaar van deze mensenhaaien. De grotere soorten, en vooral de witte haai, zouden op mensen jagen om hun honger te stillen. We staan dus op het menu. Sterker nog, sindsdien vertrouwt de mens deze haai niet meer.

De film JAWS suggereert dus dat de haai zich te goed doet aan mensenvlees en dit zo lekker vindt dat hij vervolgens op mensen jaagt. Dit is echter absoluut niet waar. De mens staat niet op het menu en een haai heeft nog nooit een mens opgegeten. Het komt daarentegen wel eens voor dat een haai een vergissing maakt. Het roofdier heeft honger en ziet aan het oppervlak van het water een lekker maaltje zwemmen. Hij bedenkt zich geen seconde en gaat direct in de aanval, dit lekker visje zal zijn honger stillen. Maar na een flinke hap genomen te hebben, merkt de haai dat het helemaal geen vis is, het is een mens, de smaak kent hij niet en hij laat vervolgens de aangebeten prooi gewond achter. De verwondingen zijn in veel gevallen echter zeer ernstig en soms ook dodelijk...

We zijn dus theoretisch niet bang voor haaien maar als we tijdens het snorkelen een grote rifhaai toevallig ontmoeten en deze komt uit nieuwsgierigheid té dichtbij, dan zijn we toch behoorlijk "op onze hoede" oftewel we maken dat we wegkomen! Wij komen namelijk uit de generatie die opgegroeid is met de film van Steven Spielberg en hebben daardoor een behoorlijk haai-fobie gekregen.

We liggen voor anker aan de oostzijde van het eiland. Aan de westzijde van het eiland is de onderwaterwereld door de vele koraalriffen het mooiste en de zee is daar ook dieper. Er zijn talrijke duikscholen en duikhotels te vinden en hier wordt ook veel gesnorkeld. Een week na onze aankomst op het eiland bereikt ons het volgende nieuws: nadat er dicht bij de kust twee grote tijgerhaaien van ongeveer 3 meter(!) gespot waren bij een populaire snorkelplek, werden de toeristen gewaarschuwd om voorzichtig te zijn. Desondanks is een paar dagen later een Italiaanse toerist door een van die twee haaien aangevallen en in zijn bovenbeen/heup gebeten. Helaas kwam hulp te laat en is hij door bloedverlies gestorven. Nota Bene: de laatste aanval hier op het eiland door een haai was 10 jaar geleden, en dit is het eerste voorval van een aanval van een haai met dodelijke afloop ooit.


Artikel in de krant van San Andres.


Dit artikel stond in de krant van Colombia, automatisch vertaald naar het Nederlands

Het nieuws heeft ook de Duitse krant bereikt.

De regering van San Andrés heeft vervolgens hulp ingeroepen van de marine die nu met een fregat dit toeristisch belangrijke water beschermt. Een van de haaien is volgens insiders gedood en alle duikers en zwemmers bevinden zich nu binnen het zichtbereik van een volgboot met haaienspotters.....