donderdag 21 november 2019

Bezoek cacaoplantage en oog in oog met een margay

Dinsdag 9 juli 2019

Positie Delfin Bay Zuid: 9°11.797 N 82°13.476 W
In deze mooie baai heeft een gepensioneerde Amerikaanse tandarts een oude cacaoplantage gekocht en deze samen met het plantage-huis volledig opgeknapt. Hij heeft een grote tuin aangelegd en op de plantage verbouwt hij op biologische wijze cacaoa, die hij zelf tot een aantal producten verwerkt. Daarnaast geeft hij ook rondleidingen over zijn plantage aan toeristen. Samen met Bertus en Jaqueline maken we een 3 uur durende rondleiding door de prachtige tuin, de plantage en de cacaoverwerking. Het is een zeer onderhoudende rondleiding en aan het eind van de toer worden we verrast met Cacao-thee, Cacoa-rum en diverse soorten cacao en chocolade. Wanneer we tijdens de rondleiding bij het plantagehuis aankomen, zie ik op de eerste verdieping een grote kooi. Als ik de naar de toepassing van de kooi vraag, zegt de Amerikaan dat deze bestemd is voor de Tiger, Tijger in het Engels en ik neem aan dat het de verblijfplaats is van zijn kat. Tijdens de thee praten we ook over de wilde katten hier in de jungle en het blijkt volgens onze Amerikaanse gastheer dat er nog gezonde populaties Poema's, Jaguars en wat kleinere kattensoorten in de jungle van Panama leven. Dan gebaart hij dat hij een verrassing voor ons heeft en verdwijnt naar de bovenverdieping van het huis. Even later komt hij terug met een prachtige kat in zijn armen. Het is een Margay, één van de kleinste kattensoorten hier in de jungle. Hij heeft dit dier als kitten (door de moeder verlaten?) gekregen van één van de indianen die bij hem op de plantage werkt en met de fles opgevoed. Het is werkelijk een prachtig dier, maar wanneer ik (Loud) hem wil aaien merken we ook dat het niet bepaald een huisdier is. Met een gevaarlijk gegrom word ik erop gewezen dat ik beter afstand kan bewaren. Het prachtige roofdier loopt vrij rond in de tuin en klimt soepel in de bomen om te kijken of er wat prooidieren te vinden zijn. De eigenaar vermeldt trouwens ook dat we zijn bezit niet kenbaar moeten maken in Bocas Town. De Margay is een zeer beschermde diersoort en het bezit hiervan is in Panama verboden en strafbaar....

Margay, een prachtig dier.




Op bovenstaande 2 foto's kun je duidelijk zien dat het een roofdier is.


Proeven van cacao.

In de tuin staan ook veel orchideeen.




Cacao groeit aan de oude stamdelen. 
Op bovenstaande foto's zie je diverse soorten cacao.

zaterdag 16 november 2019

Via Crawl Cay, Bocas, Aqua Point naar Delfin Bay

Donderdag 20 juni 2019 tot en met maandag 8 juli 2019

Positie Crawl Cay: 9°14.510 N 82°08.429 W
Positie Aqua Point: 9°18.311 N 82°11.942 W
Positie Delfin Bay Noord: 9°14.677 N 82°14.676 W
Positie Delfin Bay Zuid: 9°11.797 N 82°13.476 W

Na een paar mooie dagen in Bleufield, gaan we ankerop voor een volgende baai in de archipel van Bocas del Toro, Crawl Cay. We blijven 1 nachtje en dit zou een mooie snorkelplek moeten zijn, maar we vinden weinig koraal om te snorkelen. We zeilen de volgende dag door naar Bocas, waar we weer wat inkopen doen om vervolgens via Aqua Point naar Delfin Bay te zeilen. Bij Aqua Point maken we een stop om te bekijken of er nog een plek in de marina is om onze boot achter te laten tijdens ons verblijf in Nederland. De marina, eigendom van een Duitser, maakt een erg verlaten indruk. De boten liggen aan een lange steiger, er is een camera, maar er zijn geen mensen te bekennen. Aangezien in Bocas alles per water gaat en dus ook iedereen een bootje heeft, lijkt dit ons de perfecte plek om in een boot in te breken. Dus we beslissen dat deze marina het niet wordt.

We zeilen verder met de Queen B richting Delfin Bay. Delphin Bay heeft zijn naam te danken aan het feit dat dolfijnen deze baai gebruiken om te kalven. De drachtige dolfijnen verlaten hun kudde op open zee om in deze beschutte baai te bevallen en het kalf te voeden en te leren om zelfstandig te jagen. Dat dit zeker klopt merkte Marlene en Jaqueline meteen tijdens een kanotocht. Ze werden tijdens de tocht begeleid door dolfijnen.

In het zuiden bezoeken we nog een mooi, vriendelijk dorpje.

De lagere school van het dorp.

Het tankstation.

Centraal punt van het dorp.



Veel huizen staan op het water. 
Dit is veel goedkoper, aangezien je geen eigenaar hoeft te zijn van een stuk land.

maandag 11 november 2019

Bluefield, back to basic




Dinsdag 18 juni 2019 tot en met Woensdag 19 juni 2019

Positie Bluefield: 9°09.529 N 81°53.989 W

De baai van Bleufield ligt erg afgelegen van de “bewoonde wereld” maar heeft toch een Nederlands tintje: de baai is vernoemd naar de Nederlandse piraat Abraham Blauvelt die hier rond 1650 de wateren onveilig maakte. De baai is welsiswaar het vaste land van Panama, maar er zijn geen wegen vanuit Panama naar dit gebied. Toch zijn er diverse kleine dorpjes en hutjes aan de kant. Dit betekent dat er alleen zandpaadjes zijn tussen de dorpjes en vindt het fysiek kontakt met de buitenwereld plaats met lancha's. Deze open taxiboten brengen de bewoners dan in 1 ½ uur naar Almirante, waar de eerste mogelijkheid is om met de auto/bus over de verharde weg verder te reizen. We zijn dus letterlijk erg ver weg van de bewoonde wereld.

De bewoners van dit deel van Panama zijn voor een groot gedeelte zelfverzorgend. De jungle geeft voldoende eten in de vorm van platanes, fruit, cocosnoten, casave, etc. Er worden overal varkentjes en kippen gehouden en de zee zit vol met vis. Het vochtige klimaat zorgt ook nog voor voldoende schoon drinkwater. De hutten zijn gebouwd met hout uit het oerwoud en de daken zijn gemaakt van palmbladeren. Koken gebeurt met hout of met gas dat in flessen met handelsboten aangevoerd wordt. 

Er komen niet vaak zeilboten voor anker hier in de baai en we zijn direct een magneet voor de kinderen die hier aan kust wonen. Zij komen in boomstamkano's aangepeddeld en komen langszij aan de boot en kijken vol nieuwsgierigheid naar waar wij mee bezig zijn. Ook zijn ze brutaal genoeg om naar snoepjes en frisdrank te vragen. Er zijn ook kinderen met een handelsgeest bij die ons bananen en ananas aanbieden voor een paar dollar of in ruil voor wat lekkers.

Wij waren voor ons vetrek uit Bocas Town al op de hoogte van de armoede in deze omgeving en de kinderen van de “Snowflake”, “Ketchie Shubi” en “Lasgair” hebben hun uitpuilende voorraad speelgoed en kleding gescreened en de spullen die ze niet meer gebruikten aan ons gegeven om hier aan de kinderen te doneren. We proberen het speelgoed en de kleding zo goed mogelijk onder de vriendelijke kinderen te verdelen.

's Morgens gaan de kinderen van de kleine nederzettingen met de boomstamkano, netjes gekleed in schooluniform, naar de grotere dorpen in de baai waar een school is. Na de school peddelen ze braaf weer terug, maar omdat wij in de baai liggen, maken ze met z'n allen een tussenstop bij de Rafiki hopend op een nieuw speeltje.


Tevreden verlaten de kinderen onze boot, ieder met een kleinigheid.

We bezoeken ook nog het dorpje, vlakbij onze ankerplaats.


Bewoners van het dorp vertrekken 's morgens naar hun land en komen 's middags terug met bananen, casave …..



Kinderen zijn toch overal hetzelfde, er loopt namelijk een brug maar ze lopen liever door het water.



Kusapin

Maandag 17 juni 2019

Positie Bluefield: 9°09.529 N 81°53.989 W
Om wat meer van de omgeving te kunnen zien maken we samen met Bertus en Jaqueline een uitstapje naar de kant. We willen de landtong, waarvoor we voor anker liggen, oversteken en het pad zoeken dat naar Kusapin leidt. Kusapin is een grotere plaats die direct aan de Karibische Zee ligt.

We varen met de dinghy een riviertje op totdat dit stroompje niet meer bevaarbaar is. Vervolgens parkeren we de dinghy en gaan te voet verder. 



Via het riviertje varen we naar het begin van de route naar Kusapin.

Wanneer we door een nederzetting komen vraagt een bewoner waar we naar toe willen. Wanneer hij hoort dat we naar Kusapin willen, waarschuwt hij ons dat de wandeling niet gemakkelijk is. Er is namelijk niet een groot pad naar Kusapin, maar er zijn veel paadjes die vanuit kleinere nederzettingen het pad kruisen en daardoor is de weg naar Kusapin moeilijk te vinden is. Hij biedt aan om ons te vergezellen en dit aanbod nemen we graag aan.


Het paadje naar Kusapin is een behoorlijk modderige klautertocht, maar meer dan de moeite waard. Na twee uur komen we aan in het dorp Kusapin. 


Onderweg plukt onze gids nog een cacao. Het witte goedje, tussen de cacaobonen, is erg lekker en dorstlessend.

Dit dorp heeft een middelbare school, een uitgebreide dokterspost, winkels en er liggen veel taxi-lancha's afgemeert die de verbinding met de “bewoonde wereld” vormen. Het dorp ligt werkelijk prachtig gelegen aan de Karibische kust, werkelijk een plaatje. 










We kiezen ervoor om met de taxiboot terug naar de ankerplek te gaan. We geven onze gids $20,- voor de moeite om ons door de jungle te leiden.

vrijdag 8 november 2019

Zapatilla eilanden

Zondag 16 juni 2019

Positie Bluefield: 9°09.529 N 81°53.989 W
Na een heerlijk rustige nacht gaan we weer een stukje verder, naar de twee populaire eilanden in deze archipel, namelijk de Zapatilla eilanden. Dit is een toeristische trekpleister, waar de lancha's met toeristen naar toe gaan. We gaan voor anker en gaan het eiland Zapatilla No1 verkennen.

De eilanden in de archipel van Bocas del Toro verschillen sterk van de eilanden in de San Blas. In de San Blas hebben de Kuna indianen de mangroven al jaren geleden gekapt en de eilanden vol geplant met Kokospalmen. Hierdoor heeft de San Blas zijn kenmerkende palmeilanden omringd met zandstranden. In de archipel van Bocas is de begroeiing nog authentiek met de typische mangroven, zandstranden en een regenwoud-vegetatie. De onbewoonde eilanden zijn daardoor nauwelijks begaanbaar door de mangroven aan de kust en de ondoordringbare jungle in het midden van de eilanden. De Zapatilla eilanden vormen hierop weer een uitzondering. Deze eilanden zijn weliswaar begroeid met tropisch regenwoud maar de kust bestaat voornamelijk uit mooi zandstrand. Er zijn ook nog twee verdere bijzonderheden te vermelden. Er zijn talrijke nesten van schildpadden op dit eiland. Deze zijn zichtbaar door de merktekens die door de beheerders van dit natuurpark aangebracht zijn. Verder valt het op dat de aangespoelde hoeveelheid plastic, in de vorm van PET-flessen, flipflops en piepschuim niet erg groot is. Dit is opzienbarend omdat dit eiland ver in de open Karibische zee ligt.


De ankerplek is erg onrustig, de eilanden geven te weinig beschutting voor de deining van de Karibische zee, zodat we in de middag besluiten om samen met de Queen B ankerop te gaan voor een ankerplek in de baai van Bleufield.

Bahia Almirante

Zaterdag 15 juni 2019

Positie Bahia Almirante: 9°14.587 N 82°10.129 W
's Morgens gaan we ankerop voor een tocht door de mangroven richting Bluefield. De tocht is niet bezeild, het is windstil maar de omgeving is prachtig. We varen door een nauwe doorgang, genaamd “The Gap”. Gelukkig hebben we een route gekregen van de Blabber, die dit in 2015 gedaan hebben zodat we veilig door de ondieptes kunnen navigeren. Tijdens deze mooie tocht door de mangrove eilandjes worden we zelfs twee keer verrast door dolfijnen.
De gevaren route.




De Queen B volgt ons door de Gap.

Aan het einde van de middag gaan we voor anker bij Bahia Almirante. Marlene gaat met de kano op pad en heeft nog een leuk gesprek met een Amerikaanse, die een eigen eiland daar heeft met een woning op de steiger. Daarna gaat Jacqueline, de ervaren roeister, ook nog op pad met de kano.