Dinsdag 18 juni 2019 tot en met Woensdag 19 juni 2019
Positie Bluefield: 9°09.529 N 81°53.989 W
De baai van Bleufield ligt erg afgelegen van de “bewoonde wereld” maar heeft toch een Nederlands tintje: de baai is vernoemd naar de Nederlandse piraat Abraham Blauvelt die hier rond 1650 de wateren onveilig maakte. De baai is welsiswaar het vaste land van Panama, maar er zijn geen wegen vanuit Panama naar dit gebied. Toch zijn er diverse kleine dorpjes en hutjes aan de kant. Dit betekent dat er alleen zandpaadjes zijn tussen de dorpjes en vindt het fysiek kontakt met de buitenwereld plaats met lancha's. Deze open taxiboten brengen de bewoners dan in 1 ½ uur naar Almirante, waar de eerste mogelijkheid is om met de auto/bus over de verharde weg verder te reizen. We zijn dus letterlijk erg ver weg van de bewoonde wereld.
De bewoners van dit deel van Panama zijn voor een groot gedeelte zelfverzorgend. De jungle geeft voldoende eten in de vorm van platanes, fruit, cocosnoten, casave, etc. Er worden overal varkentjes en kippen gehouden en de zee zit vol met vis. Het vochtige klimaat zorgt ook nog voor voldoende schoon drinkwater. De hutten zijn gebouwd met hout uit het oerwoud en de daken zijn gemaakt van palmbladeren. Koken gebeurt met hout of met gas dat in flessen met handelsboten aangevoerd wordt.
Er komen niet vaak zeilboten voor anker hier in de baai en we zijn direct een magneet voor de kinderen die hier aan kust wonen. Zij komen in boomstamkano's aangepeddeld en komen langszij aan de boot en kijken vol nieuwsgierigheid naar waar wij mee bezig zijn. Ook zijn ze brutaal genoeg om naar snoepjes en frisdrank te vragen. Er zijn ook kinderen met een handelsgeest bij die ons bananen en ananas aanbieden voor een paar dollar of in ruil voor wat lekkers.
Positie Bluefield: 9°09.529 N 81°53.989 W
De baai van Bleufield ligt erg afgelegen van de “bewoonde wereld” maar heeft toch een Nederlands tintje: de baai is vernoemd naar de Nederlandse piraat Abraham Blauvelt die hier rond 1650 de wateren onveilig maakte. De baai is welsiswaar het vaste land van Panama, maar er zijn geen wegen vanuit Panama naar dit gebied. Toch zijn er diverse kleine dorpjes en hutjes aan de kant. Dit betekent dat er alleen zandpaadjes zijn tussen de dorpjes en vindt het fysiek kontakt met de buitenwereld plaats met lancha's. Deze open taxiboten brengen de bewoners dan in 1 ½ uur naar Almirante, waar de eerste mogelijkheid is om met de auto/bus over de verharde weg verder te reizen. We zijn dus letterlijk erg ver weg van de bewoonde wereld.
De bewoners van dit deel van Panama zijn voor een groot gedeelte zelfverzorgend. De jungle geeft voldoende eten in de vorm van platanes, fruit, cocosnoten, casave, etc. Er worden overal varkentjes en kippen gehouden en de zee zit vol met vis. Het vochtige klimaat zorgt ook nog voor voldoende schoon drinkwater. De hutten zijn gebouwd met hout uit het oerwoud en de daken zijn gemaakt van palmbladeren. Koken gebeurt met hout of met gas dat in flessen met handelsboten aangevoerd wordt.
Er komen niet vaak zeilboten voor anker hier in de baai en we zijn direct een magneet voor de kinderen die hier aan kust wonen. Zij komen in boomstamkano's aangepeddeld en komen langszij aan de boot en kijken vol nieuwsgierigheid naar waar wij mee bezig zijn. Ook zijn ze brutaal genoeg om naar snoepjes en frisdrank te vragen. Er zijn ook kinderen met een handelsgeest bij die ons bananen en ananas aanbieden voor een paar dollar of in ruil voor wat lekkers.
Wij waren voor ons vetrek uit Bocas Town al op de hoogte van de armoede in deze omgeving en de kinderen van de “Snowflake”, “Ketchie Shubi” en “Lasgair” hebben hun uitpuilende voorraad speelgoed en kleding gescreened en de spullen die ze niet meer gebruikten aan ons gegeven om hier aan de kinderen te doneren. We proberen het speelgoed en de kleding zo goed mogelijk onder de vriendelijke kinderen te verdelen.
's Morgens gaan de kinderen van de kleine nederzettingen met de boomstamkano, netjes gekleed in schooluniform, naar de grotere dorpen in de baai waar een school is. Na de school peddelen ze braaf weer terug, maar omdat wij in de baai liggen, maken ze met z'n allen een tussenstop bij de Rafiki hopend op een nieuw speeltje.
Tevreden verlaten de kinderen onze boot, ieder met een kleinigheid.
We bezoeken ook nog het dorpje, vlakbij onze ankerplaats.
Bewoners van het dorp vertrekken 's morgens naar hun land en komen 's middags terug met bananen, casave …..
Kinderen zijn toch overal hetzelfde, er loopt namelijk een brug maar ze lopen liever door het water.
Gambling and casino with no deposit bonus codes 2020
BeantwoordenVerwijderenFor 양주 출장안마 the most part, it's very easy to play the games. But what's the point 출장마사지 of gambling with 안성 출장안마 these 군포 출장샵 bonus codes? It's a 안동 출장샵 great