vrijdag 30 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), Expeditie naar Hope Bay


Vrijdag 30 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Vandaag gaan we samen met Klaus en Heidi naar Hope Bay. Deze voormalige kokosnoten plantage is verlaten en de weg er naar toe is aan zijn lot overgelaten en met een auto niet meer begaanbaar. Vandaag gaan we op ontdekkingstocht om deze toegangsweg te vinden en dan af te dalen naar de baai van de Hoop.

We weten de weg te vinden en na een klauterpartijtje komen we aan in een godverlaten baai met een prachtig strand. Het is hier werkelijk schitterend.




 
We verzamelen wat kokosnoten die door Loud met de machete van Klaus “geslacht” worden. Deze truc heeft hij geleerd in Tobago (Store Bay) en even later knabbelen we allen van lekker vers kokosvlees. Er worden er nog een paar meer schoongemaakt om later op de boot op te peuzelen.

 
Er staat hier nog een ruïne van het oude plantagehuis en er zijn nog resten van een vakantiewoning, maar de baai is compleet verlaten. Op het strand vinden we nog een wervel van een walvis en een mooie stronk koraal.

donderdag 29 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), Spring Bay en Turtle Sanctuary

Donderdag 29 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Dit eiland heeft ook zijn eigen Pieterburen, namelijk een opvangcentrum voor zeeschildpadden. Een plaatselijke visser heeft dit “Turtle Sanctuary” hier een 15 jaar geleden opgezet. Hij verzamelt de schildpadjes als ze uit het ei komen en verzorgt ze dan 5 (!) jaar en zet ze dan in het wild uit.

 
 
Een goed initiatief om deze bedreigde diersoort te ondersteunen, maar 5 jaar in die kleine bakken leven en dan nog een kans maken in het wild? Wij hebben onze twijfels. Dit opvangcentrum is volgens ons niet de moeite waard, maar de wandeltocht naar Spring Bay zeker wel.

 
 
Bequia bereidt zich voor op het toeristenseizoen. Wekelijks zie je meer toeristen rondlopen. Het toeristenseizoen is begonnen. Het talud langs de wegen en de waterafvoer wordt door werknemers van onkruid ontdaan en schoongemaakt. Dit wordt hier niet gedaan met bosmaaiers en andere machines maar met de machete. Ze zitten naast de weg en hakken rustig met dit hakmes op het onkruid in. Moe zullen ze er zeker niet van worden. Maar het is ook hier altijd warm (32 C) en dat maakt hard werken extra zwaar. Een mooi voorbeeld van de arbeidsmentaliteit hier in de Carieb is de vrouw op de volgende foto. Zij gaat naar het werk met een schop, een houweel en….. een tuinstoel!



’s Middags krijgen we bezoek van Klaus en Heidi van de Soleil. Zij zijn hier net aangekomen. We besluiten om later op de middag in een van de strandtentjes wat te gaan drinken en bij te praten.

woensdag 28 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), Friendship Bay en lobster op het menu

Woensdag 28 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
In het zuiden van Bequia ligt Friendship Bay en deze baai is werkelijk betoverend mooi. De Schotten (!) hebben ook een periode op dit eiland gezeten en zij hebben de inwoners twee zaken nagelaten, namelijk modelboten maken en de walvisvaart. De walvisjacht is hierdoor gegroeid tot een traditie en de inwoners mogen twee keer per jaar een walvis vangen en slachten. In Friendship Bay is het walvismuseum en we willen hier een kijkje gaan nemen. We vragen de weg naar het museum aan zeker 10 mensen maar we hebben het museum desondanks niet kunnen vinden…

 
Friendship Bay.
 
 
Onderweg kwamen we deze spin tegen. Wie kan ons vertellen welke spin het is??
 
In de middag proberen we het nog eens, we bestellen een kreeft bij een boat boy. Tegen alle verwachtingen in ontvangen we later deze dag twee kreeften. De visser doodt de dieren en hakt ze in tweeën voor te grillen. De bewoners noemen het hier dan wel kreeft (lobster) maar dit is het eigenlijk niet. Dit dier heeft geen scharen maar grote stekels om de prooi te pakken en is familie van de garnaal. Deze super grote garnalen worden ook wel Langoustines genoemd. De garnaaltjes die wij vandaag gegrild hebben wogen dik 1 kg per stuk.

dinsdag 27 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), harde wind

Dinsdag 27 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Het waait de laatste dagen flink in de baai en een aantal boten kribben (het anker slipt) en moeten opnieuw ankeren. Wij blijven overdag aan boord om de zaak een beetje in het oog te houden. Op de GPS hebben we een anker-alarm ingesteld. Als we meer dan 10 meter verplaatsen gaat het alarm af. De Rafiki ligt echter als een huis boot en blijft keurig op de plek.

’s Avonds gaan we aan de kant een hapje eten. We krijgen een steak voorgeschoteld met gewokte groenten en frietjes. Het is het lekkerste wat we tot nu toe buiten de deur gegeten hebben. In het algemeen valt ons de kwaliteit van de restaurants erg tegen. Meestal koken we dan ook zelf.

Leuke tekening op één van de verkoopstalletjes.
Helaas zijn de kleuren niet meer helder.
 

maandag 26 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), Fort Hamilton

Maandag 26 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
In de 18de en 19de eeuw was deze regio erg onrustig. De Fransen, Engelsen en de Nederlanders veroverden over en weer eilandjes van elkaar. De Britten hebben hier in de baai nog een fort gebouwd, Fort Hamilton. We gaan vandaag cultuur opsnuiven en een kijkje nemen naar deze bijzondere oudheidkundige bezienswaardigheid.
Het fort blijkt echter niet meer te zijn dan een paar muurtjes. Om het toch nog een beetje indrukwekkend te maken zijn er nog wat originele 18de-eeuwse kannonen bij geplaatst.

Uitzicht vanaf locatie fort Hamilton.
 

zondag 25 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), Mount Pleasant

Zondag 25 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
In de Alpen heb je de Mont Blanc, de Himalaya heeft de Mount Everest en Bequia heeft Mount Pleasant. Deze naam is zo gekozen omdat deze berg, in tegenstelling tot de Mont Blanc en de Mount Everest, erg pleasant te beklimmen is. Eigenlijk is het niet eens een berg, daarvoor is hij veel te laag, maar wie zeurt daar nu over, Loud in ieder geval zeker niet. Bequia is mooi bebouwd en het eiland is goed verzorgd en in het algemeen netjes.
Wat ons opvalt in de Carieb is het ontbreken van zonnecellen. De zon schijnt hier natuurlijk erg vaak en je ziet redelijk wat zonneboilers (warm water), maar nagenoeg geen zonnecellen (elektriciteit). De oorzaak is waarschijnlijk de hoge prijs van zonnepanelen, maar stroom is op dit eiland natuurlijk ook niet gratis.

 
Uitzicht vanaf Mount Pleasant.

zaterdag 24 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), Nieuwe huurders voor onze woning

Zaterdag 24 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
We hebben nieuwe huurders voor ons huis gevonden. ’s Middags lopen we nog even naar het dorp Port Elizaberh en verder langs het strand naar de andere kant van de baai. Tegen het einde van de middag gaan we nog even wat drinken in een van de gezellige barretjes langs de kust. Het is opvallend rustig. Volgens de kastelein komt dit doordat de laatste jaren de criminaliteit in deze baai is gestegen. Er wordt redelijk vaak ingebroken en daarom komen de meeste zeilers na zonsondergang niet meer van de boot af. De horeca op de kant heeft hier veel van te lijden. Alle restaurants en barretjes zijn ’s avonds uitgestorven en deze gaan dus langzaam maar zeker ter ziele.

Miranda's Laundry services zit aan de overkant van de baai. Elke dag komt Miranda met
haar speedboot (zie linksonder op reclamebord) langs om de was op te halen.
's Avonds wordt deze gewassen en gevouwen weer terug gebracht.

vrijdag 23 november 2012

Admiralty Bay (Bequia), Internetten en mailen

Vrijdag 23 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
We zijn druk in de weer met internetten en e-mailen. Vandaag nemen wij de beslissing wie onze nieuwe huurders worden. Dit neemt redelijk wat van onze tijd in beslag.

Admiralty Bay, Bequia.

donderdag 22 november 2012

Charlestown Bay (Canouan) – Admiralty Bay (Bequia)

Donderdag 22 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Vandaag hebben we een heel mooi bezeilde koers naar Bequia. Het is een tochtje van 20 NM, ongeveer 35 km. In het zuidwesten van dit eiland liggen een paar kleine eilandjes met een heel smalle doorvaart. Blijkbaar heeft de broer van de Italiaanse kapitein van het cruiseschip Costa Concordia hier met een vrachtschip gevaren. De doorgang was echter ook voor dit schip te smal/ondiep en de sukkel strandt tussen de eilandjes.

 
 
Gedurende de trip vangen we helaas geen vis. Volgende keer beter. 
We gaan voor anker voor het dorp Port Elizabeth. Je spreekt Bequia niet, volgens verwachting, “op z’n Frans” uit als “beekwiea”, maar “op z’n Engels” dus als “bekweei”. Bequia is heel populair en de ankerplek is redelijk druk. Langs de kant zien we overal gezellige restaurantjes en een mooi dorpje namelijk Port Elizabeth. Er zijn opvallend veel Amerikanen op dit eiland.
Het water is hier werkelijk kristalhelder. Zelfs bij het maanlicht kun je de bodem op 5m diepte makkelijk zien, drijvende blaadjes lijken te “zweven”.

woensdag 21 november 2012

Charlestown Bay (Canouan), oostkant eiland

Woensdag 21 november 2012

Positie Charlestown Bay: 12°42.441' N 61°19.727 W
Canouan is een klein eiland wat vol in ontwikkeling is. Er is op de noordzijde een grote golfbaan en ook zijn hier enkele luxe resorts. Vandaag lopen we naar de andere kant van het eiland, de oostkant. Hier is een groot koraalrif net voor de kust.

Het rif op de voorgrond, op de achtergrond de Atlantische oceaan.
 
 
 
Op al deze eilanden zie je overal honden los rondlopen.
 
We weten in de supermarkt een mooi stukje varkenshaas te bemachtigen. Dit is een uitzondering op de kleine eilanden. Normaal kun je kiezen uit kippenpootjes, drumsticks, kippenborst, kippennek, kippenlever en langoustines. Van de varkenshaas maken we ’s avonds heerlijke schnitzels.

dinsdag 20 november 2012

Charlestown Bay (Canouan), dagje aan boord

Dinsdag 20 november 2012

Positie Charlestown Bay: 12°42.441' N 61°19.727 W
Loud repareert voor de 259ste keer de kleine buitenboordmotor. En hij loopt weer. Deze motor is lichter en dus makkelijker achter de dinghy te hangen. De bedoeling is dat we de kleine motor gebruiken als we dicht bij land liggen en de grote als de afstand tot land groter is. Ook proberen we nogmaals brood te bakken. Normaal rijst het deeg goed, maar zo snel als we het brooddeeg in de oven zetten zakt het inelkaar als een plumpudding. Nogmaals op internet gezocht hoe we een succesvol brood kunnen maken. En jawel hoor, het lukt en eindelijk krijgen we na het bakken een brood waar je niet iemand mee kunt dood slaan.

Mooi stuk koraal, door Loud gevonden.

maandag 19 november 2012

Charlestown Bay (Canouan), kreeft eten

Maandag 19 november 2012

Positie Charlestown Bay: 12°42.441' N 61°19.727 W
In de loop van deze maandagmorgen komt ook de Franse boot “Gem” hier voor anker. Aan boord zijn Gerard met zijn vrouw Elenor en hun tienerdochter Marine. Tijdens de vertrouwde, verkennende wandeling over dit eiland worden we een aantal keren aangesproken om kreeft te kopen.

Een bouwval, maar wel 3 sloten.... Zou dit nodig zijn?
 
Langs de kust bergen met schelpen, afval waar ze geen raad mee weten. 
 
En ze zijn zo mooi....
 
Volgens de inwoners is dit eiland bekend van de kreeften en na de zoveelste aanbieder besluiten we toch maar eens kreeft te bestellen. We spreken met de kreeftenvisser Felix af om ongeveer 17:00 uur de kreeften aan boord te brengen en ook klaar te maken. De kreeft leeft namelijk nog en moet gedoodt worden en het maag- en darmkanaal moet verwijderd worden. Wij hebben kreeft nog nooit gegeten en dus zoeken we vlijtig naar recepten. Om 16:00 uur besluiten we om even een bezoekje te brengen aan de “Gem”. Het blijkt dat Gerard ook kreeft besteld heeft, maar dan bij een boatboy. We spreken af om de kreeft samen op de Gem te bereiden en te eten. Vol verwachting wachten we op de levering van dit exclusieve maaltje! Maar wat denk je? Onze leverancier laat het afweten, er wordt niets geleverd... Maar, ook op de Gem blijven we verstoken van kreeft....helaas. Iedereen op dit eiland biedt kreeft aan, maar als er geleverd moet worden is blijkbaar niemand thuis. Als troost maakt Elenore een lekkere pasta voor ons klaar en na het eten ontpopt Gerard zich als een echte goochelaar! Als de echte Franse Hans Kazan wordt de ene na de andere kaarttruc geëtaleerd. Het werd een gezellige avond op de Gem.
 

zondag 18 november 2012

Saltwhistle Bay (Mayreau) – Charlestown Bay (Canouan)

Zondag 18 november 2012

Positie Charlestown Bay: 12°42.441' N 61°19.727 W
Vandaag is het weer belabberd. Het regent de hele morgen en er is geen zonnetje te bekennen. We besluiten om verder noordelijk te zeilen naar het eiland Canouan. We gaan er van uit dat de gemiddelde lezer van ons blog nu geen idee meer heeft waar we zijn en ook te lui is om dit op te zoeken en zich dus nu afvraagt: “waar is dit nu weer?”. Vandaar dat we de lezers gaan verwennen met een “opfris”-plaatje, onder de noemer van “kijk, hier zijn we nu”:

Venezuela en Trinidad onderaan op de foto, Grenada net onder het omlijnde gebied en St. Vincent net boven
het omlijnde gebied. De meeste eilanden die ertussen in liggen "De Grenadines"  behoren tot St. Vincent.
 
Onze tocht van Carriacou, Petit St. Vincent, Union Island, Mayreau naar Canouan.

zaterdag 17 november 2012

Chatham Bay (Union Island) – Saltwhistle Bay (Mayreau)

Zaterdag 17 november 2012

Positie Saltwhistle Bay: 12°38.872' N 61°23.514 W
Vanmorgen zeilen we verder noord naar het volgende eiland van de Grenadines, namelijk Mayreau. Dit is een heel klein eiland: 3 km lang en 2 km breed. We gaan voor anker in een baai met een stoere piratennaam: “Salt Whistle Bay”. In het Nederlands is deze naam niet meer stoer: “Zoute Fluit Baai”. Zoals alle baaien in dit gedeelte van de Carrieb is ook deze baai van het nivo “anzichtkaart”, een zogenaamd “plaatje”: beoordeel zelf maar.

Hier is het eiland op zijn smalst. Achter het strookje land komen de golven vanaf de
Atlantische Oceaan. Wij liggen gelukkig voor dit stuk grond, dus relatief rustig.
 
Enorme cactussen in het wild.
 
We maken een toer te voet over het eiland en internetten even in het dorp.

vrijdag 16 november 2012

Chatham Bay (Union Island), wandeling naar top van de berg

Vrijdag 16 november 2012

Positie Chatham Bay: 12°36.184' N 61°26.954 W
’s Morgens ziet Loud twee waterschildpadden in de baai. Helaas hebben we hiervan geen foto’s. Het is een prachtige baai die nog redelijk ongerept is. Deze vrijdagmiddag verkennen we de heuvel aan de baai. Bovenop de heuvelrug heb je een prachtig uitzicht over Union Island, Clifton en de ankerplaats achter het rif.

Een baai met een prachtig strand, maar hoe kom je hier??
 
Uitzicht vanaf Union Island op de Tobago Cays. Er liggen heel wat meer
zeilschepen dan 1,5 maand geleden. Het zeilseizoen is begonnen.
 
Achter het eiland en voor het rif zie je de zeilschepen die voor anker
liggen in Clifton. Op de voorgrond zie je de ondieptes in het water.
 
We zien onderweg een paar kolibries en een leguaan van ongeveer 75 cm lang.
Tegen de avond komen Marion en Harald nog even buurten.

donderdag 15 november 2012

Clifton (Union Island) – Chatham Bay (Union Island)

Donderdag 15 november 2012

Positie Chatham Bay: 12°36.184' N 61°26.954 W
Vandaag gaan we ankerop en zeilen van de oostkant naar de westkant van het eiland, naar het paradijselijke Chatham Bay.

Chatham Bay.

We gaan hier in de middag voor anker en de eerste Boat Boy is er alweer. Het is dit keer de zeer vriendelijke, stotterende Tim. Tim is kok van een restaurantje hier in de baai en we besluiten om hier tegen zonsondergang iets te gaan drinken.
Nadat we ons eerste drankje besteld hebben, komen ook onze Duitse “stalkers” wat drinken: de bemanning van de “Rufus” komt ons tijdens de borrel gezelschap houden.
 

woensdag 14 november 2012

Clifton (Union Island) en omgeving

Woensdag 14 november 2012

Positie Cifton: 12°35.765' N 61°24.758 W
We gaan aan land in het dorp Clifton. Er is een kleine marina in Clifton waar plek is voor een 10-tal boten.

Haaien in een poel bij de marina.
 
Het dorp is heel kleurrijke en heeft een typisch Caribische sfeer en uitstraling. Mooie winkeltjes, hotels, restaurants en heel typische fruitstalletjes. We krijgen de indruk dat St. Vincent meer de Caribische sfeer uitstraalt dan het buurland Grenada.


Gesloten kraam op de fruitmarkt.
 
Het spreekt voor zich, welke kant we op moeten.
 
Een mooier uitzicht na de dood, kun je je bijna niet voorstellen.
 
Op de ankerplek komen we een fenomeen tegen dat we voor het eerst in Carriacou, Tyrrel Bay, tegengekomen zijn, namelijk de “Boat Boys”. Dit zijn lokale bewoners in een baai die de kost verdienen door zaken aan geankerde boten te verkopen. Dit is in het algemeen brood, groenten, rum, wijn, vis en kreeft. Andere Boat Boys proberen een moorring te verkopen zodat je niet de moeite hoeft te doen om het anker uit te gooien. In de ankerbaai van Clifton racen de Boat Boys af en aan. Met hun vrolijk geverfde speedbootjes met 40 – 70 pk buitenboordmotor onderscheppen ze elke boot die aan komt varen. Zelfs tijdens het ankeren werd ons al gevraagd of we groenten of vis wilden kopen. In het begin is dit leuk en apart maar vervolgens gaat het gejekker door de ankerbaai en het gezeur om iets te kopen je vervelen.

Tijdens ons verblijf in Trinidad hebben we (zie ons blog van Mei) kennis gemaakt met de Noor Bjorn op zijn mooie boot de “Carmen Sita”. Als opstapper had hij Shermel Lewis uit Union Island aan boord. ’s Middags vragen we in Clifton waar Shermel woont en even later is het een leuk weerzien met Shermel! We worden voorgesteld aan haar familie en praten met haar over de plannen van komend jaar.

dinsdag 13 november 2012

Petit St. Vincent - Hillsborough, Hillsborough – Clifton (Union Island)

Dinsdag 13 november 2012

Positie Cifton: 12°35.765' N 61°24.758 W
Vanmorgen zeilen we terug naar Hillsborough (Carriacou) om uit te klaren uit Grenada. Nadat we de papieren tijger van de plaatselijke burocratie weer gevoed hebben en de nodige stempels in onze paspoorten geslagen zijn, gaan we weer naar een volgend land, namelijk St. Vincent.

Vlag St. Vincent.
 
 
St. Vincent is een voormalige Britse kolonie en volgens de overlevering heeft kapitein Blight, een paar jaar na de muitery op zijn schip “the Bounty”, hier de broodvruchtboom geïntroduceerd vanuit Polynesië (Stille Oceaan). En vanaf dit eiland is deze vrucht een belangrijke voedselbron voor de Carieb geworden. Het is maar dat je het weet.

Veel soorten fruit verkrijgbaar op de markt in Clifton.

St. Vincent bestaat uit een groot aantal eilandjes en het meest noordelijke en grootste eiland heet dan ook St. Vincent. De rest heeft als verzamelnaam “the Grenadines”. Deze eilandengroep is bekend door zijn paradijselijke stranden, schildpadden en koraalriffen. Een groot gedeelte van de filmserie “Pirates of the Caribiën” is hier in deze eilandengroep opgenomen.

We gaan voor anker bij Union Island, hier kunnen we inklaren. Om in te klaren moeten we naar het vliegveld(je) waar de douane en immigratie naast elkaar kantoor houden. We hoeven maar drie formulieren in te vullen en na 5 stempels zijn we nu officieel en legaal in dit land. Na het inklaren zien we nog twee bekenden in de ankerbaai: “Rufus” met Marion en Harald en “Gem” met het Franse gezin Gerard, Elenore en dochter Marin. Deze laatste heeft bij ons langszij gelegen in French Gyana, alweer 7 maanden geleden. Samen met de bemanning van de bovenstaande boten gaan we tegen de avond nog een “sundowner” drinken op “Happy Island”, een kunstmatig micro-eilandje. St. Vincent had een probleem met de enorme afvalberg conch-schelpen. De bareigenaar heeft de gemeente een voorstel gedaan om de schelpen te verwerken als fundering voor zijn eiland, gebouwd op het rif. Als tegenprestatie kreeg hij toestemming om op het eiland een bar te exploiteren.

Happy Island.

Na het eten gaan we in de avond nog even naar de “Rufus” om met Harald en Marion bij te kletsen.

maandag 12 november 2012

Petit St. Vincent, Wandeling op Petit Martinique

Maandag 12 november 2012

Positie Petit St. Vincent: 12°32.005' N 61°23.163 W
Vandaag gaan we met de dinghy naar Petit Martinique. Het is een ander land en het klinkt heel ver weg, maar het is maar 5 minuten met de dinghy. Op advies van een bewoner van Carriacou moeten we de berg van Petit Martinique beklimmen. Op deze berg zou een mooie rotsformatie staan. Na een hele klim bergop en het einde van de weg, besluiten we toch weer naar beneden te gaan. De rotsformatie hebben we niet gevonden of bedoelt hij soms de stenen op onderstaande foto.

Zal dit de rotsformatie zijn. Wij vinden hem niet bijzonder.

Het blijkt al snel dat de hoofdbewoners van Petit Martinique niet mensen zijn, maar geiten. Overal naast de weg grazen ontelbare geiten. De flora op dit eilandje is meer Zuid-Europees, in de weide omtrek is geen jungle te ontdekken. Er zijn geen duidelijke paden en als je iets van de “bewoonde wereld” verwijderd bent, zie je overal troep. Buiten het dorp wordt het afval gewoon naast de weg gedumpt.

Tussen de struiken staat nog een sorteermachine,
maar wat moet hier gesorteerd worden???

Niet voorbereid op toerisme is dit eilandje met zijn bewoners wel een beetje koddig. Met gebrek aan mooi strand en mooie vergezichten heeft Petit Martinique te weinig te bieden om een grote trekpleister te worden. We drinken nog iets in een barretje bij de terugweg. Het enige bier dat ze hebben is....Heineken, gebrouwen in ons eigen vaderland.

Deur van de kroeg.
 
 
Als er 5 mensen in de kroeg zijn, is de kroeg vol.