Zaterdag 31 december, dag 17 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

We hebben de passaatwind te pakken. Dit is een windstroom die eigenlijk het hele jaar door met dezelfde windkracht en windrichting waait. Deze wind ontstaat door een combinatie van de opwarming van de aarde bij de evenaar en de draaiing van de aarde. Vroeger werden deze constante winden gebruikt voor het goederen transport tussen de continenten met zeilschepen. Vandaar de Engelse benaming van deze winden: trade winds, oftewel handelswinden.

We hebben 10 dagen geleden voor het laatst de motor gebruikt omdat we in een windstilte-gebied zaten. Vooralsnog ziet het er naar uit dat we voldoende wind houden tot aan onze plaats van bestemming.

Vandaag werden we getrakteerd op een spontane dolfijnen-show. Een grote groep dolfijnen, van een voor ons onbekend merk, kwam een half uurtje rond de boot dollen. Het leek of ze aan het spelen waren of spelerig aan het jagen waren op vliegende vissen. Een paar dieren zwommen voor de boeg met ons mee. Het was een groep van ongeveer 50 - 100 dieren.

Het is oudjaar, en we wensen alle volgers van ons een mooie jaarwisseling en een gelukkig en gezond 2023 toe!

Onze positie: 5*13Z/129*57W
Nog te gaan: 610 NM, 1.130 km

Vrijdag 30 december, dag 16 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

De wind is vanaf nu redelijk constant uit oostelijke richting, we hebben de passaatwind te pakken en deze wind zullen we waarschijnlijk houden tot de Markiezen.
We hebben besloten om niet als eerste naar het eiland Fatu Hiva te zeilen maar naar Hiva Oa. Hiva Oa is een groter eiland en hier kunnen we ook inklaren. Inklaren doen we hier bij de Gendarmerie natuurlijk, waarna we nog even een baguette kopen bij de boulanger, we zijn in een frans overzees gebied! De voertaal is ook frans naturellement.
Op het eiland zijn ook de graven van twee beroemdheden die hier hun laatste levensjaren gesleten hebben, Jacques Brel en de impressionistische schilder Paul Gauguin.
We hebben er heel veel zin in om de eilanden van de Markiezen archipel te verkennen, maar we moeten eerst nog even een paar dagen zeilen.
O ja, het gevederde huisdier lift nog altijd met ons mee....

Onze positie: 4*00Z/127*31W
Nog te gaan: 776 NM, 1.435 km

Donderdag 29 december, dag 15 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Deze reis is veraf de langste zeilreis die we met z'n tweeën maken. De overtocht van de Atlantische Oceaan (Kaapverden naar Frans Guyana) duurde 12 dagen. En toen hadden we twee backpackers aan boord. De tweeds grootste overtocht die we met z'n tweeën gemaakt hebben was recent, dit was van Panama naar Galapagos begin december, de duur was 9 dagen.

Om onszelf op te peppen breken we deze lang reis op in gerealiseerde doelstellingen. Dit was bijvoorbeeld halverwege of "nog minder dan 2.000 mijl te gaan". Vandaag zijn er twee van zulke mijlpalen: al twee weken op zee én, en deze is een psychisch belangrijke, nog minder dan 1000 mijl te gaan. We hebben nog maar een afstand met 3 cijfers.

Ons huisdier, de trouwe Jan-van-Gent, die al meer dan een week met ons meevaart, heeft het op zijn heupen gekregen. Hij wil zich blijkbaar definitief op onze boot vestigen en is begonnen om met geweld, zijn snavel dus, stukken uit onze bijboot te hakken. Met als doel om een comfortabel, gezellig nestje te bouwen. Ook de touwen om hem heen zijn niet meer veilig voor dit instinctieve vandalisme. Loud ziet dit met lede ogen aan maar bij Marlène is hij met deze vernielzucht aan het verkeerde adres. Marlène heeft nu een speciaal touw klaarliggen, waarmee ze genoeg lengte heeft om dit gevederte met geweld van zijn rustplaats weg te jagen. Ik vrees dat het einde van de relatie met dit dier in zicht is.

Onze positie: 2*36Z/125*23W
Nog te gaan: 920 NM, 1.700 km

Woensdag 28 december, dag 14 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Gisteren was een perfecte zeildag. Vlakke zee, 10 knopen wind en met de Parasailor een mooie snelheid, heerlijk relaxed. Aan het einde van de middag trekt de wind aan. De zeilen worden gewisseld, maar de wind neemt nog verder toe. In het midden van de nacht, het bazaanzeil is al gestreken en het grootzeil en de fok zijn gereefd, is de wind meer dan 30 knopen en zetten we een 2de reef in het grootzeil, terwijl ook de fok wordt teruggerold tot het formaat "zakdoek". Reven doen we op de Rafiki nog ouderwets aan de mast, dus het is een hele bedoening met zwemvesten, lifelines en deklichten. Ook de zee is door de wind opgezweept en de scherpe golven zijn meer dan 2 meter hoog.
Onder deze omstandigheden is het niet comfortabel aan boord van de Rafiki. De boot schudt en schommelt als een kermisattractie, de wind joelt door het half gestreken want en de boot slaat op de golven (en andersom). Maar...we komen wel snel vooruit.
Na de nacht met weinig slaap gaat de wind in de vroege morgen een beetje liggen tot een acceptabel nivo van 20 knopen. De reven kunnen uit de fok en het grootzeil en de boot ligt weer rustiger op het water. De zee is wel nog vrij onrustig, golven tot 2 meter, maar de zee gaat altijd een paar uur later dan de wind liggen, een na-eb effect.
We hadden ook afgelopen nacht een wolkenloze sterrenhemel en ook vandaag hebben we een stralende zon aan een blauwe hemel, we hebben het toch niet zo slecht...
Voor onze lifters, onze geverde vriendjes, is het door afgelopen nacht wel welletjes geweest, het kaf is van het koren gescheiden. Van de 4 vogels is er nog maar één "die hard" overgebleven.
Alles is verder prima aan boord.

Onze positie: 1*39Z/123*07W
Nog te gaan: 1.065 NM, 1.970 km (in onze aankomende nacht passeren we de 1.000 NM grens, tijdsverschil met Nederland is nu 9 uur)

Dinsdag 27 december, dag 13 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Het is rustig op het water. We hebben weinig wind, maar daardoor ook weinig golven. De wind is net genoeg om er een beetje snelheid in te houden. Er is veel zon en de temperatuur is lekker.
We hebben na bijna twee weken nog wat verse groenten en we hebben nog nauwelijks onze ijzeren voorraad blik hoeven te openen. We bakken regelmatig vers brood. We bakken niet in onze oven, maar in de zogenaamde"wonderpan". Dit is een klein aluminium keteltje (soort tulband met een binnenvorm en een buitenvorm met gaten), waarin je op het fornuis kunt bakken. De oven maakt de boot erg warm en verbruikt veel gas. De wonderpan is hiervoor veel praktischer. We gebruiken een wonderpan uit de jaren 70 die we op marktplaats hebben gekocht. Tegenwoordig is alleen de omnioven als alternatief voor de wonderpan te koop, en deze is voor ons tweeën te groot.

Onze positie: 0*29Z/120*55W
Nog te gaan: 1.215 NM, 2.250 km

Zondag 25 december, dag 11 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

We zijn in de loop van gisteren tot vandaag ergens door het halverwege-punt heengegaan. "Top of the mountain" zeggen de Amerikanen dan. Nu gaan we bergaf, het doel ligt dichterbij dan het vertrekpunt.
We denken dat we rond 3 januari aankomen in de sprookjesachtige baai van het eiland Fatu Hiva. Voor diegene die eens een voorproefje van willen hebben hoe deze "mooiste ankerbaai ter wereld" eruitziet, zoek maar eens op op Internet.

De Jan-Van-Genten, de luie overmaatse meeuwachtige vogels , zorgen ervoor dat we geen eenzame kerst hebben. Een paartje van deze dieren, ze kiezen een partner voor het leven, en een vrijgezel liften al een vijftal dagen op de boeg met ons mee. Een paar keer per dag gaan ze vissen vangen rond de boot waarna ze weer op de reling uitbuiken en het boegdek vakkundig onderschijten. Een groot voordeel van deze rustplaats is dat regelmatig boegwater door de golven hier overheenspoelt zodat de meeste drek weggespoeld wordt.

De zeegang is aangenaam, de golven zijn tot rust gekomen en er staat een lekkere wind. We gaan prima voorruit en speciaal voor de Kerst is de hemel blauw, er is geen wolkje aan de lucht.

Vanuit het midden van de Stille Oceaan wensen wij iedereen een mooie en gezellige Kersttijd toe!

Onze positie: 1*12N/116*45W
Nog te gaan: 1.482 NM, 2.740 km

Zaterdag 24 december, dag 10 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

De zee is weer wat gekalmeerd en we hebben gisteravond en vanacht weer een beetje bij kunnen slapen. De wind is vandaag gunstig en we gaan, ook dankzij de stroming, goed vooruit.

We hebben 2 soorten radio communicatie aan boord. De eerste, en dat is de belangrijkste, is de Marifoon. Deze is om kontakt met de wal en andere schepen te maken. De draagwijdte van deze radio, ook wel de VHF genaamd, is ongeveer 15 km. Deze radio is verplicht om aan boord te hebben.
De andere radio is een speciale. Dit is een kortegolf radio, ook wel SSB genoemd en deze heeft een hoog vermogen en hiermee kun je heel ver mee zenden en ontvangen.
Op de Markiezen wordt elke avond om 20:00 op een speciale frequentie informatie via de SSB verzonden. Ook kunnen schepen onderweg zich aanmelden bij deze radiogroep, een zogenaamd radio-netje. Loud heeft al een paar dagen geprobeerd om kontakt te maken, maar dat was nog niet gelukt. Maar gisteravond konden we dit radionetje ontvangen en we hebben ook onze positie aan de leider van het netje door kunnen geven. Er was ook nog een Amerikaanse zeilboot die onderweg was. Ongelofelijk om met een radiozender over een afstand van 3000 km te zenden en ontvangen.

Onze positie: 1*20N/114*08W
Nog te gaan: 1.625 NM, 3.005 km (We hebben ons doel gewijzigd, ipv Nuku Hiva gaan we naar Fatu Hiva of Hiva Oa, dit is 40 tot 50 NM dichterbij).

Vrijdag 23 december, dag 9 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Het is de negende dag alweer, de kop is er al een heel stuk vanaf. We hebben meer wind gekregen en dus ook meer snelheid. Daarentegen ook minder comfort, we worden door de golven behoorlijk door elkaar geschud.
De temperatuur is ook weer aangenaam, het is weer "korte-broeken-weer". Alleen de sloffen zullen nog wel een paar dagen aanblijven. De reden voor de hogere temperatuur is de watertemperatuur, deze is al 3 graden gestegen sinds Galapagos.

Onze weer-adviseur Knut heeft ons een Pizza beloofd wanneer we in één etmaal meer dan 200 nm maken. Dit weekend hebben we de meeste stroming in ons voordeel en genoeg wind, dat is onze enige kans. We zullen zien of dit lukt!

De Ohana is een catamaran met onze kennissen Cyrril en Theresa en hun twee kinderen. Zij zijn ook onderweg naar de Markiezen en we wisselen dagelijks gegevens uit via de satelliettelefoon. Hun boot is sneller en vandaag halen ze ons in: ze varen ongeveer 25 meter van ons vandaan voor foto's, we zwaaien enthousiast en spreken elkaar toe. Heel speciaal, hier in het midden van deze super grote oceaan! We zullen elkaar weer ontmoeten op de Markiezen. Het is trouwens de eerste boot, sinds het vertrek vanuit de Galapagos, die we zien.

Na een aantal dagen alleen maar vis staat vandaag gelukkig weer vlees op het menu. Wanneer we weer zin hebben in verse vis, zullen we de vislijnen weer uitgooien.
Gisteren stond een hele leuke film op het programma van de "movie-night". Dit was "There's something about Mary" met Cameron Diaz en Ben Stiller. Ik vind dit een van de beste commedie's ooit gemaakt. Verder is alles prima aan boord.

Onze positie: 1*17N/111*03W
Nog te gaan: 1.841 NM, 3.405 km

Donderdag 22 december, dag 8 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Ontmoeting in het midden van de Stille Oceaan
De Ohana, onze Frans/Amerikaanse vrienden met hun twee kinderen komen elke dag een beetje dichterbij. Vandaag, vanacht of morgen zullen we met de radio kontakt kunnen hebben en hopelijk kunnen we elkaar zien. Dat levert natuurlijk hele stoere foto's op, zo'n ontmoeting in écht de "middle of nowhere".
Gistermiddag is onze oude halfwinder/asymmetrische spinaker door de winddruk opengescheurd en "overleden". Gelukkig hebben we nog de Parasailor aan boord en deze heeft ons vannacht een hele grote dienst bewezen door de boot in de zwakke winden op snelheid te houden.
Na een vijftal maaltijden, hoofdmaaltijd, snacks en extraatjes voor ons tweeën is de vis een heel stuk opgegeten. Loud is blij dat hij na vandaag weer wat vlees kan eten. Gisteravond hebben we tijdens de "filmavond" nog een flinke berg visnuggets met chilisaus gegeten.

Onze positie: 1*17N/108*19W
Nog te gaan: 1.997 NM, 3.695 km

Woensdag 21 december, dag 7 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Nog vergeten:

Onze positie: 1*12 N/105*46W
Nog te gaan: 2.140 NM, 3.960 km

Woensdag 21 december, dag 7 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Het weer
De weersverwachting is voor ons niet super belangrijk. Stormen en orkanen komen hier niet voor en de wind komt in deze regio altijd uit ongeveer dezelfde richting. Ook kunnen we eigenlijk nergens naar toe: we kunnen een beetje schipperen tussen iets noord of iets zuid, maar de Markiezen is het enige land wat hier in deze super grote oceaan in de buurt ligt en hier gaan we ook naar toe. Naast de wind is ook nog een andere factor belangrijk en dat is de stroming. Deze is op plekken tijdens onze oversteek significant. Daarom zeilen we ook iets noordelijker dan de eigenlijke rechtstreekse route.
De informatie voor het weer op zee wordt voor iedereen ter wereld gratis ter beschikking gesteld. Er zijn meerdere modellen die het weer voorspellen en ook deze modellen zijn voor iedereen op het internet toegankelijk. De reden hiervoor is natuurlijk de veiligheid van de zeevarenden.
Wij halen met de satelliettelefoon elke dag de windvoorspellingen van het GFS model in ons zeilgebied binnen. Deze info is compact en beperkt, omdat data-verkeer over de satelliettelefoon erg traag verloopt.
Op de ankerplek in Panama City ligt onze Duitse vriend Knut met zijn vrouw Suzie en hij stuurt ons elke dag een email betreffende de weersverwachting en de stromingen volgens de verschillende weermodellen die via internet beschikbaar zijn en geeft ons op basis daarvan advies.
Vannacht is de wind geheel verdwenen en we varen op de motor. Loud heeft een reparatie gemaakt aan het rolsysteem van het voorzeil, hiervoor is de zee nu mooi rustig. Maar we hebben niet genoeg diesel, hiermee moeten we zuinig zijn, dus we hopen op goede wind!

Dinsdag 20 december, dag 6 oversteek Galapagos - Frans Polynesië

Vannacht is de wind geheel verdwenen en hebben we een aantal uren moeten motoren. Tijdens het motoren konden we ook drinkwater maken met onze desalinator. Het was vannacht een heldere hemel met een pracht aan sterren. Vanmorgen stralende zon met ook weer weinig wind. Met onze halfwinder, onze grootste lap zeil, kunnen we toch een beetje snelheid in de Rafiki houden.

De "aanval" van liftende vogels is weer begonnen. Een Jan-van-Gendt heeft bijna 12 uur op de masttop gezeten en heeft onze mechanische windmeter, de Windex, vakkundig vernield. Blijkbaar irriteerde hem dit draaiend instrument... Wegjagen gaat überhaupt niet, deze arrogante vogels zijn niet van ons onder de indruk. Aan onze elektrische windmeter zat hij vaak te knabbelen maar deze is, nadat hij gelukkig weggevlogen is, nog intact gebleven. Verder reizen dag en nacht wel een paar vogels mee en de Rafiki is al behoorlijk bedekt met vogelmest. Gisteren werd Marlène tijdens een zeilwissel aan de mast nog onder-gescheten.... deze jongens hebben zich niet populair gemaakt op de Rafiki..

Ohana, de Frans/Amerikaanse katamaran die 100 nm achter ons ligt, komt elke dag een beetje dichterbij. We hebben elke dag kontakt via de satelliettelefoon waarmee we SMS-en. De man aan boord, Cyril, is Frans en we SMS-en met hem in het Frans om alvast te oefenen als we aan land komen. De Markiezen maken deel uit van Frans-Polynesië en de voertaal is hier Frans.

Zoals gezegd, het is zonnig met een blauwe lucht, iets te weinig wind maar daardoor wel een vlakke zee en dus comfortabel.
We plannen vooralsnog om aan te komen in Nuka Hiva, maar dat is pas over ongeveer 2 weken. We zouden eigenlijk meer richting zuid moeten varen voor de Markiezen, maar we blijven nog een paar dagen op een westelijke koers. Hier is namelijk de stroming veel sterker en wat nog belangrijker is, in ons voordeel.

Maandag 19 december, dag 5 oversteek Galapagos - Frans Polynesie

Vis op het menu!
Gistermiddag zijn we begonnen met vissen en na een uurtje(!) was het al raak. Een flinke Goudmakreel oftewel Mahi Mahi heeft toegehapt. Het is een behoorlijk exemplaar (alles wat hier rondzwemt is groot) en het kost veel moeite om de vis richting de boot te trekken, hij spartelt behoorlijk tegen, "the animal is not amused..".
Daarnaast hebben we ook een behoorlijk vaartje, we kunnen namelijk alleen de zeilen wat ruimer zetten om wat af te remmen. We kunnen de zeilen niet strijken of iets dergelijks dus als we de vis binnenhalen, zeilen we "gewoon" door. Pas als de vis over-vermoeid is, laat hij zich achter de boot gewillig meeslepen. Wanneer de lezer dan denkt dat de strijd gestreden is, dan heeft die het lelijk mis.
Wanneer de vangst de boot nadert en deze ook daadwerkelijk ziét, krijgt hij weer kracht en begint weer te slaan. Big-game vissers gebruiken dan een haak, een zogenaamde gaf, om de vis binnenboord te haken. Bij ons is het gangboord zo hoog dat een gaf onhandig is. Wanneer je misgrijpt met de gaf, gaat de vis er vaak weer vandoor. Onze huidige oplossing is de harpoen. Onze vertrouwde speergun wordt uit het vet gehaald en als de vis naast de boot "sleept", wordt er nog een speer ingejaagd. Pas dan is de buit binnen.
Wanneer de vis dan op het dek ligt, begint het bloederige gedeelte van de hele zaak. De vis is nog springlevend, het exemplaar van gisteren was 118 cm, erg chagrijnig en moet ook nog gedood worden. Dit doen we met een knuppel. Wanneer hij met een paar ferme tikken op zijn kop buiten westen geslagen is, krijgt hij met een mes de doodsteek net achter de kop.
Pas dan is de strijd gestreden en kan Marlene beginnen met het fileren.
De koelkast is nu weer bijgevuld met ongeveer 2,5 kg(!) heerlijke visfilet. Gisteravond hebben we al een gedeelte als "kibbeling", dus stukjes vis in een bloemjasje gebakken, gegeten, heerlijk!
Dus voorlopig hoeven we niet meer te vissen.

Positie: 1*06N/100*41W
Nog te gaan: 2.432 NM, 4.500 km

Zondag 18 december, dag 4 oversteek Galapagos - Frans Polynesie

Het is vandaag een druilerig dagje, bewolkt. De wind is nog redelijk, een beetje te zwak.
Zo'n druilerig dagje is wel een aanslag op ons energieniveau van de accu's. Met een beetje zon kunnen we het wel bolwerken, maar zonder zon teren we snel in en moeten we de motor draaien voor de accus te laden. Tijdens het zeilen is de grootverbruiker van energie de automatische piloot. Dit is een elektrische stuurautomaat die met een elektromotor de boot op koers houdt. Dit is ons derde bemanninslid, Harrie noemen we dit apparaat.

Gisteravond hebben we in de salon met kussens een knus plekje gemaakt en samen een film gekeken, movie-night op de Rafiki! We hebben de eerste helft van Jungle Cruise met "the Rock" bekeken, van Marlene mag het niet te spannend zijn. Vandaag deel twee.

Alles verder prima aan boord, Vanmiddag gaan we weer vissen: we moesten eerst de koelkast een beetje leger eten om plaats te hebben voor een eventuele vis.

Onze positie: 1*03 N/97*52W
Nog te gaan: 2.594 NM, 4.800 km

Zaterdag 17 december, dag 3 oversteek Galapagos - Frans Polynesie

Hoe laat is het?
De tijd op de Rafiki is nu een relatief begrip. We gaan tijdens deze oversteek door 4 tijdzones heen. Aangezien op deze breedtegraden niemand woont, is er dus ook geen tijdlijn zoals tussen Engeland en Nederland (+ 1 uur).
Aan boord moeten we dus 4 keer een uur de klok verzetten of in een keer 4 uur zoals we willen. Maar als we met andere zeilers of het thuisfront kontakt opnemen, dan moeten we wel aangeven wat onze tijd is. Daarom communiceren we met andere zeilers met de tijdstandaard UTC, oftewel de GMT, de Greenwich Mean Time. Dit is de tijd op de "0" breedtegraad en dit is in Engeland bij het dorpje Greenwich. Nederland ligt in de tijdzone GMT +1 en wij zeilen nu tussen tijdzone GMT -6 (Galapagos) en GMT -10 (Tahiti, Frans Polynesie).
Met deze tijdstandaard is het dan altijd duidelijk hoe laat het is. De tijd aan boord van de Rafiki zullen we verzetten als het wat te vroeg donker wordt, dan verzetten we de klok weer een uur. Hier op de evenaar is het altijd 12 uur licht en 12 uur donker.
Wanneer we aankomen op Frans Polynesie hebben we weer een tijdstandaard. En dan is de tijd aan boord weer een vast begrip.
Het is verder prima aan boord, lekker windje, en het schiet lekker op.

Nog te gaan: 2.754 NM, 5.095 km

Vrijdag 16 december, dag 2 oversteek Galapagos - Frans Polynesie

We verlaten de Galapagos eilanden aan de noordzijde, terwijl de koers naar Frans Polynesie zuidwest is. De reden hiervoor is dat we in het noorden meer wind verwachten en dat we een groot deel van onze route flink stroom mee krijgen.

Gisteravond is de wind totaal weggevallen. We lagen compleet in de windschaduw van de Galapagos eilanden. Loud had nog een vis aan de haak, maar deze heeft zich los kunnen maken. Vannacht kon de motor gelukkig weer uit en was er weer bezeilbare wind.
Na wat regen vannacht is het nu zonnig en lekker warm. We zijn al een heel stuk uit de invloedssfeer van de eilanden en de wind is lekker aangetrokken. Ook hebben we al een beetje stroming mee, dus we gaan als de brandweer, 7 tot 8 knopen.
Verder alles prima aan boord.

Nog te gaan: 2.927 NM, 5.415 km.

Donderdag 15 december, dag 1 oversteek Galapagos - Frans Polynesie

Ons verblijf op de Galapagos was van korte duur. Omdat er onderweg van Panama naar Galapagos een beetje aangroei op ons onderwaterschip was ontstaan, mogen we niet inklaren. Om onze boot 60 nm buitengaats schoon te maken wijzen we resoluut van de hand. We hebben vooraf ALLES wat in ons vermogen was gedaan om aan de regels van de Galapagos te voldoen, maar het mocht niet baten, we zijn niet welkom. Boos, gefrustreerd, belazerd, teleurgesteld en verdrietig zijn een aantal van de emoties die we de laatste dagen sterk gevoeld hebben.
Maar we hebben prima kunnen bunkeren, onze Rafiki is 100% in orde, dus we kunnen probleemloos de volgend stap nemen: we gaan de Stille Oceaan oversteken. We zetten koers naar de Markiezen. We zullen hier ongeveer 3 weken over doen en we doen elke dag een verslag plaatsen op ons blog.

Nog te gaan: 3040 NM, 5.625 km.

San Cristobal - Galapagos

Zaterdag 10 december 2022 tot en met woensdag 14 december 2022

Positie Galapagos: 00°53.71 Z/ 89°36.85 W
We komen op zaterdagmorgen aan en in het weekend kunnen we niet inklaren dus blijven we braaf aan boord. 's Avonds hebben we getweeën een aankomstborrel en we hebben veel zin om de Galapagos te verkennen. Ons zwemplatvorm is al meteen populair: de hondsbrutale zeeleeuwen vechten letterlijk om deze plek om te zonnen en uit-te-buiken, heel speciaal.

De zeeleeuwen vechten om een plekje op het zwemplateau van de Rafiki.

Het is weekend en er is enorm veel bedrijvigheid van en naar de passagiersboten waarvan er al een 10-tal hier in de ankerbaai liggen. We kijken uit op de landingsbaan van het vliegveld en geregeld landt er een vliegtuig volgeladen met toeristen uit heel de wereld. Vervolgens worden deze bezoekers met grote Zodiaks (bijboten) aan boord gebracht van de passagiersschepen, waarna met pallets de bagage en de herbevoorrading van het schip aan boord getakeld wordt. Dit gaat het hele weekend door, de passagiersboten varen af en aan, dit is echt massa-toerisme.

's Zondags komen in een taxiboot twee personen, een man en een vrouw, langszij. Zij zijn medewerkers van onze agent en wij nodigen ze uit aan boord. Zij zeggen dat morgenvroeg om 9:00 uur 10 (!) personen aan boord komen om alles te controleren en om ons in te klaren. Ook onze agent zal daarbij aanwezig zijn. We mogen wel al aan land en we moeten nu ook meteen, cash, de kosten van de agent voldoen: $ 1500,-. Dit is het inklaren en alle bijbehorende zaken zoals de vergunning om hier rond te varen, de kosten om in dit natuurpark te komen, kosten voor de kustwacht, kosten immigratie etc. etc. Deze archipel heeft idioot hoge inklaringskosten, te bizar voor woorden. Dit was ons bekend, maar desondanks hebben we besloten om deze beroemde eilandengroep niet links te laten liggen en er aan voorbij te varen, maar toch deze entree kosten voor lief te nemen om deze bijzondere plek te mogen bezoeken.

We maken nog een uitstapje aan land waar het ons opvalt dat alles netjes is en het wemelt van de bars, restaurants, duikshops en souvenierswinkels. En overal loslopende zeeleeuwen. De overheid heeft blijkbaar besloten om deze dieren niets in de weg te leggen en dit als een toeristenattractie te maken: de zeeleeuwen slapen op het trottoir, bankjes werkelijk overal. Daarnaast doen ze dus ook overal hun behoefte....

Loud wilde iets meer naar links gaan zitten, maar toen kwam de zeeleeuw in opspraak, 

dus Loud moet helemaal op het einde plaats nemen.

Maandag 12 december 2022:
Om 7:00 uur arriveert ook de Kobel met onze vrienden Adrian en Dagmar en zij ankeren gezellig naast ons. Om 9:00 uur arriveert een volle taxiboot bij de Rafiki. Dit zijn allemaal personen die deel uitmaken van de inklaringsprocedure, dit is werkelijk een ongelofelijk bureaucratische eilandengroep. Wij halen onze berg documenten te voorschijn die we allemaal in Panama verzameld hebben én al gekopieerd in 3-voud.

Ondertussen is er een jonge vrouw onder de boot aan het snorkelen om onze intensieve poetsbeurt in de Perlas te inspecteren. Wij laten onder andere onze ondertekende vuilnisprocedure zien en de drie gestickerde vuilnisemmertjes voor Bio, papier en plastic afval. De "fumigation", de verplichte gifgasbehandeling (natuurlijk met certifikaat!) om alle vliegjes en muggen te doden wordt bekeken. De buitenboordmotor mogen we niet gebruiken, die is tweetakt en te vervuilend, hier mogen alleen 4-takt motoren gebruikt worden. We kunnen dus alleen met de taxiboot van de boot naar de kant komen. Allemaal verplichte regeltjes voor deze archipel.

Wanneer de snorkelaarster aan boord komt, heeft ze een plastic zakje met wat algen en een krabbetje van 3 mm bij zich. Trots toont ze dit de bezoekers en meldt vervolgens dat de romp niet volledig schoon is.... Wij vallen bijna om van verbazing en verwondering dit kán niet!

De jonge vrouw is medewerkster van de ecologische dienst hier in de archipel en zij keurt onze romp af. Dit betekent dat we de romp opnieuw schoon moeten maken, maar dat mag niet in de wateren van de Galapagos. Hiervoor moeten we 100 km (!!!) naar buiten op open zee varen en dan, op zee, de boot weer schoonkrabben.

Wij wijzen de aanwezigen erop dat de romp na 9 dagen op zee en twee dagen hier voor anker, natuurlijk al minimale aangroei heeft, dit kán ook niet anders. Hoe zouden we het anders hebben kunnen doen? We zijn ten einde raad en ook erg gefrustreerd en boos. We hebben echt alles gedaan om aan de regels te voldoen en dan nog is het nóg niet goed. We sturen de hele groep ambtenaren resoluut van boord, we willen en kunnen de boot niet op volle zee schoonmaken, dit is levensgevaarlijk, daarnaast moeten we weer 24uur op zee.

De hele groep gaat vervolgens naar de Kobel. Adrian en Dagmar zullen met de romp geen problemen hebben: zij zijn extra uit het water gegaan voor een nieuwe laag anti-fouling én zij hebben tijdens het droogvallen op de Perlas de romp nog eens extra mooi schoongepoetst. Maar als ik een half uur later, de groep was net weer vertrokken, contact opneem met de Kobel horen we dat ook hun romp afgekeurd is..... Dit betekent maar één ding: ze zijn er bewust op uit om zeilers te pesten, echt niemand kan aan die regels voldoen.

's Middags gaan we naar dé havenautoriteit aan wal en dat is de port-captain. Samen met onze agent wordt de situatie besproken maar dat alles heeft geen zin: de ecologische dienst heeft de rompen afgekeurd en daar kan niets meer aan gedaan worden. De agent zegt dat we een professionele duiker mee kunnen nemen de zee op en dat kost dan $200 dollar per boot. Omdat we tijdens de schoonmaakronde het natuurpark Galapagos verlaten, moeten we bij terugkomst, 12 uur later, wederom $100 per persoon park-entree betalen, plus weer een controle van de medewerkster van de ecologische dienst ($100) en dan hopen dat het goed is!!

We voelen ons opgelicht en belazerd en na een slechte nacht slaap staat ons besluit vast: wij willen in dit land niet langer blijven, dus wij gaan niet inklaren. Zeilers zijn hier niet welkom.

We mogen van de port-captain nog twee dagen blijven en moeten uiterlijk donderdagmorgen om 7.00 uur weg zijn. De Kobel beslist anders, zij gaan met een professionele duiker het schip schoon maken en gaan wel inklaren. Jammer, aangezien we samen naar Frans Polynesië wilden zeilen.

De dinsdag en woensdag besteden we aan het inkopen van verse groenten en fruit, vlees, tanken van diesel en we hebben nog tijd over om een wandeling over het eiland te maken. Het eiland viel ons erg tegen, het is vrij dor, buiten het dorp ligt veel afval van de eigen bewoners, het is er koud (met name het water) en dus zijn we blij met onze beslissing om door te zeilen naar Frans Polynesië. 

De schoolkinderen luisteren erg goed naar de juf en staan er allemaal netjes op.

Ons krabbetje onder de boot, dat mocht niet, 

maar de rotzooi langs de weg neergooien, dat mag hier wel.

Naast zeeleeuwen leven hier ook veel leguanen.

Woensdagavond nemen we afscheid van de Kobel. We zullen hun later weer tegenkomen.

Oversteek Perlas eilanden - Galapagos

Donderdag 1 december 2022 tot en met Vrijdag 9 december 2022

Zie verslagen per dag.
De oversteek van de Perlas naar de Galapagos is lastig. Het is lang geleden voor ons dat we een grote oversteek maken en deze oversteek is gedeeltelijk in de richting van de wind. We hebben op basis van de weersvoorspelling en de normaal te verwachtten winden en stromingen een slimme strategie bedacht om dit water strak te bezeilen. Helaas valt dit tegen: de weersvoorspellingen kloppen totaal niet en ook de gebruikte stromingsmodellen wijken sterk af van de werkelijkheid. Daar bovenop zorgt de koude, zuidelijke Humboldstroming ervoor dat het sterk afkoelt en dat wij met lange broeken, schoenen en jassen 's nachts moeten wachtlopen.

Als we op het einde van deze oversteek zuid zeilen, passeren we de evenaar. Het passeren van de evenaar is voor zeevarenden een bijzonder moment. Volgens de overleveringen moet een borrel aan de zeegod Neptunus geofferd worden voor een veilige doorvaart te garanderen. Het komt volgens vele zeilers zelfs voor dat deze machtige zeegod zelfs persoonlijk aan boord komt om zijn borrel op te eisen. En wat wij dus totaal niet verwachten, gebeurt: als Loud even naar het toilet moet, komt deze godheid de kuip in schrijden. Helaas is deze eens beroemde en statige zeegod door de vele borrels behoorlijk aan lager wal geraakt: in een afgeleefd kloffie, een driehaak die meer weg heeft van een schrobber en met een afgezopen tronie op zijn gezicht kiept hij de borrel in sneltreinvaart achterover en kiest weer de verre einder. Heel jammer dat zo'n statige zeegod aan lager wal geraakt is.

Neptunes, onze zeegod aan boord van de Rafiki.

We varen over de evenaar, van noorderbreedte naar zuiderbreedte.

Een ander opmerkelijk feit is het gedrag van de Jan-van-Genten in dit stuk van de oceaan. Deze overmaatse zeemeeuwen bejagen de hele Atlantische en stille oceaan en ze slapen normaal gesproken op zee, als eendjes dobberend gezellig in groepjes bij elkaar. Alleen voor te paren en zich voort te planten gaan ze aan land waar grote kolonies van deze dieren zijn. Maar blijkbaar is het overnachten op het water toch niet het ideale bedje voor deze viseters, uitbuiken op een droog zeilschip is blijkbaar een stuk beter. Daarbij komt dat deze vogels hondsbrutaal zijn en totaal geen angst of zelfs respect voor mensen hebben. Dus in plaats van een natte (en koude) bips te halen, zoeken een aantal dieren tegen de avond een overnachtingsplek uit op onze Rafiki. Maar helaas blijft het niet alleen bij slapen: deze viseters hebben een supersnelle stofwisseling waardoor ze aan de lopende band schijten: binnen no time is het dek en de zonnecellen al bedekt met Jan-van-Genten-mest! Dus elke avond moeten we de vogels wegjagen, maar 's morgens blijkt dat er altijd wel een paar de dans hebben ontsprongen.

De twee boosdoeners, die onze hele bijboot vol schijten.

Het vast stekje van deze vogel, op de punt van de bijboot.

Dit was de eerste dag, daarna hebben we ze iedere keer weggejaagd, 

want we hebben de zonneenergie nodig.

Deze oversteek is dus een hele klus en we zijn dan ook erg blij dat we na 8 dagen en 20 uur voor anker kunnen gaan bij het eiland Cristobal op de Galapagos.

Aankomst Galapagos na een kleine 9 dagen

We horen de zeeleeuwen al brommen/kuchen, we hebben 3 liftende Booby's bij ons (die bleven na het ankeren gewoon zitten..??) en bij het te waterlaten van het anker kwam nog een waterschildpad nieuwsgierig kijken.
Het motregent, de watertemperatuur is op een ongezond laag niveau van 21 'C maar dat mag de aankomstpret niet drukken, we zijn er!! Na een kleine 9 dagen hoog aan de wind zeilen liggen we lekker voor anker in Isla san Cristobal op de Galapagos. Het is hier 4:20 in de morgen, stikke donker maar wij drinken een aankomstborrel en eten wat nootjes!

Zaterdag 9 december, dag 9 oversteek Panama - Galapagos

Nog altijd geen boot in zicht gehad. Met ons AIS systeem, een soort digitale RADAR, kunnen we andere schepen tot een afstand van 70 km detecteren. Maar we hebben al zeker 6 dagen geen andere boot kunnen waarnemen. Het is eenzaam op dit grote water.

Het schiet al lekker op, we gaan als de brandweer. De stroming en wind zijn eindelijk in ons voordeel gedraaid en we zullen komende nacht of komende morgen al op het eiland San Cristobal aankomen.

Vanmorgen hebben we een mooie mijlpaal gepasseerd, we zijn de evenaar overgestoken en zeilen nu op het zuidelijk halfrond van de aardbol.
De zeegod Neptunus kwam persoonlijk nog aan boord om zijn tol, een borrel, op te halen. We hadden ons van een zeegod veel voorgesteld maar acheraf was het maar een armoedig en schamel geklede godheid. Hij is door de vele "offers" aan hem behoorlijk aan lager wal geraakt en toen hij zijn verdiende neut in onvangst nam was deze in no time achter de kiezen en is ook dit schamel heerschap weer met de noorderzon vertrokken. Kijk zelf maar volgende week naar de foto's van deze goddelijke landloper.

De visserij aan boord is nog niet succesvol maar het weer is goed en stemming aan boord optimaal, we zijn er bijna oftewel "we ruiken de stal" zoals de boeren vroeger zeiden.

Alles prima aan boord met de Galapos bijna in zicht.

Donderdag 8 december, dag 8 versteek Panama - Galapagos

We hebben de strijd met de Booby's gewonnen. Geen speargun maar gewoon een lijntje wat we na een gelande vogel toegooien. Hiervan wordt blijkbaar door deze dieren lering getrokken en na een poosje weten ze de "geoorloofde" landlocaties aan boord.
Vergelijk het maar met een vliegdekschip, hier mogen de vliegtuigen ook niet landen en opstijgen naar lieve lust maar bepaald de commandant (op de Rafiki Marlène dus) wie mag landen en wie gedwongen wordt weer op te stijgen.
Vannacht ook een lifter mee laten varen op de reling maar alleen omdat hij zo verstandig was om met zijn kont richting zee te zitten.

Vannacht 12 uur met de motor wind-in naar Zuid gevaren, anders is Galapagos niet te bezeilen. We zijn nu nog maar een kleine 100 km van de evenaar verwijderd. De evenaar zullen we waarschijnlijk morgen passeren. Dit is voor zeelui een speciaal moment. Er wordt beweerd dat op het moment dat je de evenaar oversteekt, de zeegod Neptunus persoonlijk aan boord komt om het verplichte offer aan de zee, een borrel, op te eisen. We zijn benieuwd!

We hebben sinds vanmorgen voor het eerst deze reis een bezeilbare koers naar het eiland in de Galapagos archipel waar we moeten inklaren, Isla San Cristobal. We hebben goede wind en het gaat als een speer: mogelijk aankomst zaterdag!
Nog 230 mijl, 420 km, te gaan.

Woensdag 7 december dag 7

Toen we vanmorgen naar buiten keken, waanden we ons in de klassieker "Birds" van Alfred Hitchkock. Er zaten 8 Booby's aan boord en er vlogen er nog een stuk of 5 rond de boot, zoekend naar een plekje..
Loud vindt het een amusante aanblik en geniet van het onderling gestechel en gepik van deze aparte vogels. Marlene wil er geen aan boord, deze vliegende giertonnen schijten binnen de kortste tijd alles onder, maar ja, wat doe je eraan? Wanneer je de meute wegjaagt, zijn ze binnen een minuut weer terug! Marlene is op zoek naar drastische maatregelen en heeft aan dit vliegend geteizum de oorlog verklaard...en is op zoek naar geschikte wapens...

We hebben al 3 dagen geen boot meer op de horizon gezien, we zijn helemaal alleen, de oceaan is erg groot. De Stille Oceaan, oftewel de Pacific is veruit de grootste oceaan van de wereld. Hij beslaat 1/3 van het oppervak van de Aarde en dit is meer dan alle landmassa op Aarde samen! Ook is deze oceaan de diepste: op sommige plekken is het in de Pacifik meer dan 10 km (!) diep.

De wind is aangetrokken, we hebben weer behoorlijke golven. Het is overwegend bewolkt en soms een zonnetje, geen regen.

Nog 330 nm, 610 km te gaan tot aan de Galapagos.

Dinsdag 6 December, dag 6 oversteek Panama - Galapagos

We liggen al redelijk op koers naar de Galapagos. De tegenstroming neemt af en de wind ruimt richting Zuid zodat de Galapagos steeds beter bezeild is.
Gisteren was een prachtige dag. Een vlakke zee, zon en een mooie wind richting ons doel. Tegen de avond begonnen de Jan-van-Genten, de Booby's, onze boot te belagen. Deze zeevogels slapen normaliter drijvend op het water "maar met zo'n Nederlandse zeilboot in de buurt hoef je geen natte bips te krijgen" zullen ze gedacht hebben. Een groepje vogels belaagde eerst onze masttop, maar dit was gelukkig onbegonnen werk. We waren al bang dat ze onze windmeter zouden vernielen met hun gestumper om op het puntje van de mast te landen... Van het gangboord hebben we ze nog weg kunnen jagen, maar een tweetal vogels hebben we uit goede wil (én voor wat leuke foto's) laten overnachten op onze bijboot. Deze hangt opgetakeld aan de achterkant van de boot. In het morgenlicht bleek dat er zich ook nog een vogel stiekem op de railing verschanst had.
Het zijn wel brutale (ze zijn niet bang voor mensen) maar geen agressieve vogels en ze maken geen herrie. Maar het enige probleem van deze dieren is de stofwisseling. Deze is zo intensief dat ze voortdurend schijten en hierdoor komt de hele boot onder de Jan-van-Genten-poep.
Op de Galapagos zijn grote, beroemde, kolonies van deze vogels en mogelijk zijn dit de eerst tekenen van ons reisdoel, we zijn benieuwd!

Verder alles prima aan boord, nog 444 nm, 820 km, tot aan de Galapagos.

Mogelijke aankomst: zaterdag

Maandag 5 december, dag 5 oversteek Panama - Galapagos

We hebben de schoen al gezet voor vanavond, we zijn benieuwd!

Gisteren was er een storing van de koelkast: de pomp van de waterkoeling van de condensor liep vast. Oorzaak was aangroei van schelpen in de toevoerslang. Loud heeft alles losgehaald, de slangen gereinigd en een reservepomp gemonteerd. En de koelkast werkt weer perfect.

Sinds gistermiddag is koers West bezeild en we zeilen sindsdien recht op de Galapagos af. Dit is nog ongeveer 4-5 dagen (Mits dat we deze koers kunnen aanhouden en de wind zich niet draait). Het weer is vanaf gisteren onbewolkt en 's avonds en 's nachts is er volle maan. Op zee lijkt het dan of dat het nog schemerlicht is. Het maanlicht is zo sterk dat het zelfs schaduw werpt.

We hebben voor vertrek een tros groene bananen gekocht en deze zijn vanaf gisteren rijp. Een probleem met een tros bananen is dan dat ze allemaal tegelijk rijp zijn: we eten nu voortdurend bananen en vanmorgen bakte Marlène zelfs bananenpannekoeken als ontbijt, niet verkeerd. De melk is vanmorgen in de koelkast gezet, zodat we vanmiddag nog een bananenmilkshake kunnen maken.

We zien vandaag al opvallend veel Jan-van-Genten, Booby,s in het Engels, voorbij vliegen. Deze vogels hebben een beroemde kolonie op de Galapagos. De Galapagos Booby's hebben een unieke kleur poten, ik dacht dat dit blauw was, de Blue footed Booby's. Misschien dat deze al van de Galapagos zijn.... De booby's met gekleurde voeten hebben we eerder gezien op de eilanden van Venezuela, Les Aves.

Alles is verder prima aan boord, nog 540 nm oftewel 1.000 km te gaan.

Zondag 4 December, dag 4 van de oversteek van Panama naar de Galapagos

De afgelopen 24 uur is de wind behoorlijke aangetrokken en dit maakt de reis weliswaar wat sneller maar zeker niet confortabeler. De golven worden door de wind opgestuwd en zijn scherp waardoor het erg hobbelig wordt aan boord. Ons bootje wordt dan vergelijkbaar met de "Jimmie" van vroeger op de Kermis. Het is wat bewolkt geweest, heeft niet geregend en op dit moment schijnt de zon.
We zijn zo veel mogelijk zuid gevaren om de Galapagos bezeild te maken. De komende uren zullen we koers West gaan varen en dan zullen we wat meer op ons doel dichterbij komen.
Alles is prima aan boord. Nog 637 mijl (1180 km) tot aan de Galapagos eilanden.

Zaterdag 3 December, dag 3 oversteek Panama Galapagos

Gisteren aan het eind van de middag kwamen we in een hevige regenbui terecht. Er zat gelukkig niet veel wind in deze bui, maar hij duurde tot diep in de avond. Het wordt elke avond frisser, de temperatuur van het zeewater is al 2 graden gedaald. We komen weliswaar steeds dichter bij de evenaar, maar we komen daarnaast ook in een koude golfstroom. Door het koudere water koelt het 's avonds en 's nachts behoorlijk af.

Vanmorgen lag er een inkvisje op het dek. Deze is door een golf aan boord gespoeld.
We kunnen nog niet rechtstreeks naar de Galapagos zeilen, de wind komt nog uit een ongunstige hoek. We moeten nog 665 NM (1.230 km). Verder is alles prima hier aan boord.

En....we krijgen zojuist door dat Nederland de US met 3-1 verslagen heeft! Dank je wel Fien voor de update informatie.

Vrijdag 2 december, dag 2 oversteek Panama Galapagos

In verband met de zwakke wind hebben we tot 19:00 gisteravond met de motor gevaren, daarna was er voldoende wind om te zeilen.
Gistermiddag hebben we een beet gehad, maar de vis heeft de haakjes weten te buigen(!) en kwam los. We hebben twee keer een lifter gehad. Zo noemen we vogels die even uitrusten op de boot, een zwaluw en een zeemeeuw. Tot gisternacht zaten we in een vaargeul voor de grote vaart naar het Panama kanaal, dus het was druk, flink opletten, veel vrachtverkeer.
Vandaag is de horizon vrij, geen land meer in zicht en gelukkig geen schepen meer.
Het is zonnig, de wind is goed, lekker zeilweer.
We testen een voor ons nieuw wachtschema: Loud van 20:00 tot 0:200 en Marlene van 02:00 tot 8:00. Dit beviel ons goed laatste nacht.
Alles goed aan boord, nog 700 zeemijlen (1.300 km) tot de eilanden van Charles Darwin.

Donderdag 1 december, dag 1 oversteek Panama Galapagos

We schrijven elke dag om 18:00 uur Nederlandse tijd een verslag van de afgelopen 24 uur in ons blog.
Vandaag zijn we pas 4 uur onderweg, alles is bezeild dus nog geen motor gebruikt. De wind is zwak en het is halfbewolkt. We komen maar langzaam voorruit.
Loud heeft 1 dolfijn gespot en we schrokken twee keer omdat we tegen een drijvende boomstam aanbotsten.
We hebben 22 mijl (40 km) afgelegd, nog 828 mijl (1.530 km) te gaan.

De Perlas eilanden: Bezoek Viveros Resort en het onderwaterschip schoon maken

Zondag 13 november 2022 tot en met woensdag 30 november 2022

Viveros Resort & Club
Het is natuurlijk de ultieme droom van een projectontwikkelaar: je vindt een financier en koopt een eiland hier in de Perlas Archipel en je maakt een plan voor 75 super-de-luxe bouwkavels. Op dit eiland komt dan verder een landingsstrip, een groot publiek zwemparadijs met restaurant, een golfbaan, een marina en nog een paar luxe resorts. De kavels, allen met eigen privé-strand, worden dan vervolgens als warme broodjes verkocht aan Amerikaanse pensionado's. Succes verzekerd, toch?

Helaas is dit verhaal niet zo rooskleurig verlopen voor het eiland Viveros. De wegen werden aangelegd, een nuts-infrastructuur (elektra, water en riool), een marina met aanlegpier en restaurant, een elektriciteitscentrale, een betoncentrale en een tropisch zwemparadijs zijn 10-15 jaar geleden hier gerealiseerd. In 2010 waren 25 kavels verkocht, en op ongeveer 10 kavels zijn prachtige villa's gebouwd. Daarna ging het helaas bergafwaarts met dit project: de financier komt in de problemen met de justitie, omdat hij zijn kapitaal vergaard heeft met de handel in Cocaïne, een veelvuldig voorkomend feit hier in de regio. Vervolgens worden er geen kavels meer verkocht en de bewoners in de reeds gebouwde villa's proberen sindsdien het eiland toch "leefbaar" te houden om er voor te zorgen dat hun huis niet te veel waarde verliest.

De tand des tijds vreet vervolgens ruim 10 jaar lang aan de gerealiseerde publieke gebouwen en infrastructuur, zonder dat hier onderhoud aan gepleegd wordt. Hierdoor is er nu een surrealistische omgeving ontstaan. We gaan op bezoek op dit eiland en kijken onze ogen uit. De marina is compleet vervallen, de steigers zijn verdwenen en het restaurant, de aanlegpier en het generatorhuis zijn vervallen tot een ruïne.

Op het eiland zelf zijn de geasfalteerde wegen vervallen tot hobbelige zandwegen en de voetgangerspaden met straatverlichting zijn door de jungle overwoekerd. Een paar landhuizen zijn nog bewoond en in een prima staat van onderhoud, terwijl andere villa's al overwoekerd zijn door de tropische begroeiing. Het tropische zwemparadijs is het indrukwekkende zichtbare bewijs van een mislukt multi-miljoenen project. Het publieke strand erachter is een van de mooiste stranden die wij ooit gezien hebben.

Viveros is een fantastisch mooi eiland en het is heel erg bijzonder om over dit privé-eiland te wandelen.

Het plan van Viveros met 75 luxe villa's. Er zijn in totaal 25 kavels verkocht 

en er zijn maar 10 villa's gebouwd. Er zijn er nu nog 2 bewoond.

Luxe villa die langzaam aan het vervallen is.

Het ooit zo mooie zwembad, nu is alles vervallen.

De boot die in betere tijden alle bouwmaterialen naar het eiland bracht.

Ze hadden een eigen betoncentrale op het eiland.

Infrastructuur is nog aanwezig en wordt nog gedeeltelijk onderhouden.

Een bewoonde villa.

Onderweg heeft Marlène een Mahi Mahi gevangen van 90 cm.

Onderwaterschip
We halen de Hookah (duiken met een compressor, zonder duikflessen) tevoorschijn en we beginnen met de grote schoonmaak van het onderwaterschip. 3 dagen op rij gaan we samen aan het werk om ervoor te zorgen dat het hele onderwaterschip schoon is. Er mogen geen schelpen en algen meer op het schip aanwezig zijn, dit is een eis van de Galapagos eilanden. Ook de doorvoeren en de opening bij de boegschroef wordt geheel vrijgemaakt. De derde dag doen we de finishing touch, met groene schuursponsjes wordt de romp nog helemaal nagewreven. Schoner kan het niet, hier zullen ze op de Galapagos geen problemen mee hebben.

De Kobel, een Duitse boot, die gelijk met ons vertrekt naar de Galapagos heeft een maand geleden de boot uit het water gehaald in Shelter Bay (andere zijde van het Panamakanaal) en heeft een nieuwe laag antifouling aangebracht. Voor de zekerheid laat hij zijn boot op de Perlas eilanden droog vallen, dit is mogelijk aangezien zij een kimkieler hebben. Op het strand bij laag water wordt de nieuwe laag antifouling nogmaals schoon gemaakt. voor hun erg spannend, want het was de eerste keer dat zij de boot droog laten vallen. We maken een paar rondjes met de drone en dit levert een aantal spectaculaire mooie foto's op.

De Kobel op het strand van Viveros.

Mooi bovenaanzicht van het eiland.

En dan zijn we klaar voor de oversteek naar de Galapagos.

Posities van onze ankerplekken op de Perlas eilanden:
Contadora Zuid 8°37.382 N 79°02.108
Isla Chapera 8°34.902 N 79°01.439
Isla Mogo Mogo 8°34.683 N 79°01.027
Isla Casaya Oost 8°30.400 N 79°01.420

Isla Casaya Zuid (Expeditie Robinson 2006) 8°29.510 N 79°01.900
Isla Bayoneta 8°29.500 N 79°02.910
4 Rocks 8°29.960 N 78°57.000
Isla la Mina 8°28.984 N 79°00.042
San Miguel 8°27.714 N 78°56.660
Isla Espiritu Santo (vrouweneiland exp Robinson 2006) 8°25.854 N 78°51.372
Isla Viveros 8°29.000 N 78°58.370
Isla Viveros Marine 8°28.500 N 78°58.730
Isla Pedro Gonzales 8°24.541 N 79°05.561

Panama City, voorbereidingen oversteek naar Galapagos en Frans Polynesië

Zondag 2 oktober 2022 tot en met zaterdag 12 november 2022

En dan eindelijk krijgen we bericht, de watermaker is gerepareerd. Nadat we onze creditcardgegevens hebben doorgegeven, wordt de watermaker maandagmiddag in Florida in de Verenigde Staten op de post gedaan. Donderdagmiddag (3 dagen later) is de watermaker al in Panama City en daarna heeft Loud hem weer teruggebouwd in de Rafiki. Het was een behoorlijke klus en technisch gezien de moeilijkste reparatie tot nu toe, maar de machine loopt gelukkig weer als een zonnetje!

We maken onze Rafiki klaar voor een volgend avontuur op onze reis, de Galapagos eilanden. Na een goede maand op deze beroemde archipel gaan we dan weer verder naar Frans Polynesië in het midden van de Stille Oceaan. We maken de boot technisch 100% in orde en bunkeren zoveel mogelijk zaken, omdat we in de gebieden waar we naar toe varen ons moeilijk kunnen bevoorraden. We bunkeren naast onze vaste dieseltank ook nog 180 liter diesel in jerrycans. Onze grote genua wordt nog maar eens opgekalefaterd en we wekken en roken vlees voor de komende maanden. De verstagingen zijn nagemeten en nagespannen. De navigatieapparatuur en autopiloot zijn nagekeken en we sluiten daarnaast ook satellietcommunicatie aan. Dit laatste is relatief nieuw voor ons. Voor communicatie op de oceaan zullen we in het vervolg communiceren via Inreach en Iridium GO, die beide werken op de Iridium satelietcommunicatie.

Inkopen op de groente- en fruitmarkt. Deze markt is ook overdekt en ligt net even buiten de stad.

Vlees, sambal en groenten op zoet-zuur zijn ingemaakt. Met dank aan een client van 

buurtdiensten die nieuwe deksels voor mij spaart, zodat ik het glas telkens kan hergebruiken.

Inkopen gedaan. Het probleem is niet het inkopen, maar het opruimen op de diverse plekken. 

En wat nog belangrijker is, is het opschrijven waar je het hebt opgeborgen.

De UV-strip van onze grote genua begint langzaam los te laten. Zijkanten krijgen een nieuwe rand.

Het is een warm en zweterig hoekje van onze boot. Zeker als je half onderwater ligt.

De tocht naar de Galapagos is hemelsbreed 850 nm (1500 km) maar waarschijnlijk zullen de windrichting en stromingen ons dwingen om een afwijkende koers te nemen waardoor we ingeschat 1000-1200 nm zullen afleggen. Na een kleine 2 weken op zee zullen we dan aankomen op de eilandengroep die door Charles Darwin wereldberoemd geworden is.

Maar eerst maken we nog een laatste tussenstop op de Perlas eilanden. Hier wordt het onderwaterschip goed gereinigd (een eis van de autoriteiten van de Galapagos) en vervolgens wachten we op een goed weergaatje voor deze oversteek naar de Galapagos.

De Perlas eilanden, Expeditie Robinson en op zoek naar parels en mooie schelpen

Vrijdag 9 september 2022 tot en met zaterdag 1 oktober 2022

Watermaker
Wanneer we echter na een week weer in de Perlas zijn, valt de druk van de waterwatermaker weer weg .....we zijn ten einde raad. We hebben nog telefonisch contact met de belangrijkste leverancier en technicus van onze watermaker in Florida, maar ook hij kan aan de hand van de beschreven symptomen geen diagnose stellen. Hij kan alleen wat voor ons betekenen wanneer hij het apparaat in zijn werkplaats op de testbank heeft. Maar zaken vanaf Panama naar de USA sturen is nagenoeg onmogelijk .... Cyrill, de schipper van een naburige catamaran merkt in de namiddag tijdens een borrel op dat hij over twee weken naar Amerika moet in verband met zijn werk. En, hij heeft met de heenweg geen bagage en wil de watermaker graag in Amerika voor ons naar Florida sturen! Zo gezegd, zo gedaan, twee weken later is de watermaker in Florida en ligt onze watermaker op de testbank. Voor het eerst liggen we niet alleen in de Perlas en krijgen we van lieve vrienden 80 liter water geleverd. Ook vangen we water op tijdens regen. Dit is voldoende om de tijd in de Perlas te overbruggen. We hebben met deze groep zeilers, die op het punt staan om samen naar de Galapagos te zeilen, een leuke tijd. Er wordt een strandbarbeque georganiseerd en er is nog een feestje op het strand. 

Onderweg van Panama naar de Perlas vangen we maar liefst 4 tonijnen, 

helaas niet de lekkerste tonijnen, maar we smullen hier toch van.

Rafiki voor anker bij het eiland Mogo Mogo.

Strandbarbeque met de bemanning van Ohanna II (Frans/Amerikaans), Milonga (Belgen), 

Waterdogs (Canadees), Kithara (Duits) en Moin (Duits). 

Na een aantal dagen van dit gezelschap genoten te hebben, gaan wij verder op zoek naar het eiland waar Expeditie Robinson 2006 begon.

Expeditie Robinson

Expeditie Robinson is een televisie programma dat internationaal een groot succes is. Het is niet zoals "the Voice" een Nederlands concept, maar Nederland heeft, net als heel veel andere landen, dit programma gekocht en maakt de opnames op plekken waar ook andere buitenlandse omroepen dit programma maken. Hierdoor kun je als klein televisieland zo'n duur programma toch betalen, de kosten van de indrukwekkende spellen en de randvoorwaarden worden dan met andere omroepen gedeeld.

Op het moment dat wij de Perlas bezoeken worden er twee programma's van Expeditie Robinson (of te wel Survivor in het Engels) hier opgenomen. Een Zweedse groep en een Amerikaanse groep waren onafhankelijk van elkaar op één van de onbewoonde eilanden "aan het overleven". We ontmoeten een Amerikaan op een werkboot, van waaruit dit programma wordt gecoördineerd. Hij zorgt voor de organisatie van transport, eten en slaapplekken voor de cameramensen, drinkwater, geneeskundige bijstand, etc. Hij vertelt ons dat dit programma wereldwijd zeer succesvol is en dat er in de wereld inmiddels 12 locaties zijn waar dit programma opgenomen wordt.

Nederland neemt de laatste jaren hun programma op in de Filipijnen, maar in 2006 is één seizoen van expeditie Robinson opgenomen in Panama, hier in de Perlas eilanden. Aangezien wij het seizoen van Expeditie Robinson op een harddisk hebben, bezoeken we met onze Rafiki de eilanden waar de kandidaten verbleven. Alleen wij eten en slapen lekker aan boord, terwijl de kandidaten destijds op de eilanden in de regen en tussen de insecten op het strand sliepen.

De eilanden waar in 2006 Expeditie Robinson begon. Links Espiritu Santo, het vrouweneiland. Het tweede eiland rechts het manneneiland. Voor het mixen van de teams, moesten de helft van de vrouwen met een vlot naar het manneneiland en omgekeerd.

Espiritu Santo, het vrouweneiland.

Traditionele vissersboten die vissen in de Perlas en hun vis verkopen in Panama City.

Parels en schelpen
De Perlas eilanden zijn werkelijk pareltjes in de Pacific, 30 nm uit de kust van Panama City. Maar aan deze schoonheid hebben ze niet hun naam te danken. Deze naam hebben ze gekregen van de Spanjaarden in de 16de eeuw omdat hier de mooiste parels ter wereld vandaan kwamen. Parels ontstaan doordat een pareloester een zandkorreltje in zijn schelp krijgt en vervolgens dit zandkorreltje glad maakt door het in te pakken in parelmoer. Dit gebeurt maar hoogst zelden en daarom moeten er veel pareloesters geraapt en opengemaakt worden om een parel te bemachtigen. Gelukkig worden de pareloesters ook gegeten, zodat ze niet voor niets gedood worden.

Tegenwoordig worden pareloesters niet meer gevangen (zeg maar: "geraapt") en gedood omdat er soms een parel in kan zitten. Een pareloester wordt tegenwoordig in een parelkwekerij voorzien van een mooi rond kunststof kogeltje door het voorzichtig in zijn schelp aan te brengen. Hierdoor weten ze dan zeker dat hier een parel in gevormd gaat worden. Maar ook tijdens de "oogst" van de parel wordt het dier niet gedood. Ook dan wordt de schelp iets geopend, de parel wordt verwijderd én een nieuw klein bolletje wordt geplant. Deze kweekparels worden in grote hoeveelheden geproduceerd in Gambier, 8.000 km verderop. Hier in de Perlas eilanden worden de parels nog op de oude manier gevonden: de pareloesters worden van de zeebodem geraapt en alleen voor de consumptie geslacht. Soms zit er dan ook nog een parel in. De schelpen worden verkocht aan bedrijven die deze schelpen gebruiken als wandversiering.

Naast de pareloesters vinden we op deze stranden een uitermate rijkdom aan schelpen. Van onze hele reis is het strand van Isla Beata in de Dominicaanse republiek het enige wat zich hieraan kan meten.

Rechts de schelpen met parelmoer in de binnenzijde.

Ieder strand heeft zijn eigen schelpen.

Bezienswaardigheden Panama City en reparatie watermaker

Woensdag 24 augustus 2022 tot en met donderdag 8 september 2022

We nemen langzamerhand afscheid van Panama. Een van de mooiste culturele bezienswaardigheden is het oude stadscentrum. Panama restaureert stukje voor stukje de vervallen gebouwen in dit deel van de stad en het resultaat is prachtig.

De vismarkt, een groot assortiment vis en schaaldieren.

Vervallen huizen naast mooi opgeknapte huizen.

Het Panamakanaal museum. Helaas was het gesloten.

Een diersoort die zich hier makkelijk aan de mens heeft aangepast is de Zuid-Amerikaanse wasbeer. Deze alleseter is brutaal genoeg om overal waar mensen leven en recreëren iets om te eten te bietsen. Verder vinden wij dit rebelse diertje ook nog leuk om te zien.

Loud gaat deze lieve wasberen regelmatig voeren.

De ankerplek waar we een paar maanden vertoefd hebben is niet mooi. Het is een industriële omgeving met veel plaatselijke vissersboten en helaas ook veel zeilboot-lijken. Dit laatste zijn zeiljachten die door een of andere reden door de eigenaars verlaten zijn en hier aan hun lot overgelaten worden. We tellen er hier in de baai al snel een stuk of 15....

Er zijn ook een paar grote voordelen aan deze ankerplek:
1. De dinghy-dock is gratis en wordt door de kustwacht bewaakt.
2. Je kan gratis drinkwater bunkeren op de dinghy-dock (en dat hadden we nodig, aangezien onze watermaker een tijdje niet functioneerde)
3. Er is een prachtig uitzicht over de sky-line van de stad.
4. De immigratie en de portcaptain is om de hoek, in- en uitklaren is een fluitje van een cent.

Punto Verde is groene punt. Jullie zien er is hier veel aandacht voor het milieu ..........

Deze zijn al enige tijd geleden gezonken. Bij hoog water liggen ze volledig onder water, 

bij eb zie je half boven water. Het hoogteverschil tussen eb en vloed is ongeveer 4 meter.

Deze boot lag aan een mooringbal. De volgende dag gingen we naar de kant en 

zagen dat deze boot afgelopen nacht gezonken is. Na een paar weken hebben ze hem weer 

naar boven gehaald, maar alle apparatuur, de motor etc is niet meer functioneel.

We hebben een dag de moeite genomen om een bezoek te brengen aan de nationale dierentuin van Panama, een uurtje met de bus buiten de stad. We hadden ons redelijk wat voorgesteld van een Midden-Amerikaanse dierentuin maar helaas, de dierenverzameling is belabberd. Tijdens een wandeling in de omgeving van Linton Bay kom je normaal gesproken meer wilde dieren tegen dan in deze afgeleefde zoo. Niet voor herhaling vatbaar dus.

Het enige mooie, speciale dier in deze hele dierentuin is deze Ocelot. 

Hij komt in Panama nog in het wild voor.

De watermaker die wij aan boord hebben is voor ons een belangrijk onderdeel om onafhankelijk te zijn. Deze ontziltingsinstallatie maakt van zeewater drinkwater via omkeer-osmose. We maken met dit apparaat al 11 jaar water en doen al 11 jaar onderhoud aan het apparaat. We hebben in die jaren al behoorlijk wat onderdelen moeten vervangen maar voor een installatie die elke week 10 uur draait, mag dat ook wel.

Wanneer Marlène in Nederland is, komt de water-installatie niet meer op druk. Loud vermoedt een paar foutoorzaken en demonteert 3 keer de pomp. Dit zijn telkens behoorlijke klussen en hier is hij een goede week mee bezig. Omdat Loud nog steeds niet kan achterhalen wat de foutoorzaak is, besluit hij een een volledig pakkingsset en o-ringset voor de installatie te kopen. Om zeker te zijn dat niets fout gaat, wacht hij tot Marlène terug is van Nederland en samen reviseren we de watermaker. Na heel wat uurtjes werk functioneert de watermaker eindelijk weer. We zijn zo blij dat we onze onafhankelijkheid weer terug hebben, dat we een klein intern feestje maken, de watermakerparty.

Loud tijdens de reparatiewerkzaamheden van de watermaker.