Blikseminslag Bocas del Toro

Maandag 29 april 2019 tot en met dinsdag 30 april 2019

Positie Isla Colon: 9°19.991 N 82°14.670 W
Wanneer we in de vroege morgen de tank vol met diesel hebben, zetten we zeil voor een tocht van 180 nm, ongeveer 30 uur, naar het westelijke deel van Panama, net aan de grens van Costa Rica, Bocas del Toro.
De tocht is prachtig bezeild, halve wind van 15 knopen, maar het vissen valt tegen. Zoals al eerder vermeld, is de laatste weken het water ook hier bezaaid met de waterplant die hier eigenlijk niet thuishoort, Sargasso Gras. Dit wier komt voortdurend aan het kunstaas zodat vissen onmogelijk wordt.
Na een prima nacht zeilen op de Caribische zee, zien we bij de dageraad de kust van Panama al opdoemen. We kunnen met een achterlijk windje van een 10 knopen zelfs de halfwinder 3 uurtjes varen. Zoals gezegd een super zeiltocht!

Eenmaal bij de kust van Panama waar we de archipel van Bocas del Toro binnenvaren, begint het helaas te regenen en draait de wind tot recht op de kop waardoor we de zeilen moeten strijken en op de motor binnen moeten varen. We ankeren, in de stromende regen, voor het hoofdeiland van Bocas del Toro, Isla Colon net ten zuiden van het belangrijkste dorp op het eiland, Bocas Town.

De afsluiting van deze mooie zeiltocht is helaas erg vervelend. Niet alleen blijft het zwaar regenen maar in de nacht worden we zelfs getrakteerd op de eerste zware onweersbui van het seizoen. Zware blikseminslagen houden ons de halve nacht wakker. Wanneer we 's morgens het windmolentje van onze windgever op het dek zien liggen weten we al hoe laat het is. De bliksem heeft, na drie jaar geleden in Guatemala, voor de tweede keer op de Rafiki ingeslagen… 

Onderdeel van de windmeter ligt op het dek.

De schade is gelukkig veel minder als in Guatemala, waarschijnlijk hebben de aanpassingen van het elektrisch systeem hiermee geholpen, maar toch zijn de autopiloot, gever windmeter, windinstrument, GPS, multiplexer en de laadregelaar van de zonnepanelen door de bliksem helaas onherstelbaar beschadigd.

We weten over internet de meeste spullen weer te bestellen. De Nederlandse zeiler Bertus ligt met zijn boot, de QueenB hier in de Marina. Hij is een paar weken samen met zijn vriendin Jaqueline in Nederland en komt 28 mei terug hier in Bocas. We zijn heel blij dat hij de bestelde instrumenten in zijn bagage voor ons mee wil nemen.

Apen in Linton

Woensdag 17 april 2019 tot en met zondag 28 april 2019

Positie Linton: 9°36.953 N 79°34.778 W
Half april zeilen we weer terug naar Linton Bay waar we de Rafiki klaarmaken voor de eerste serieuze zeiltocht van het seizoen naar een voor ons onbekend vaargebied, Bocas del Toro. We doen nog wat inkopen en laten de gasflessen en onze magen vullen bij de vriendelijke Amsterdammer Hans met zijn restaurant CasaX.

We maken nog een paar wandelingen langs deze prachtige tropische kust en het lijkt erop dat ook de apen in de gaten hebben dat we een periode deze omgeving gaan verlaten. We zien opvallend veel van deze mooie dieren tijdens onze laatste wandeltochten. Helaas hebben we niet altijd de camera bij ons. 

We komen nog een aantal grote groepen brulapen tegen, maar helaas hebben we dan geen fotocamera bij ons.

We kopen bij de bakkerij in het busje nog wat lekkers.

En dan nemen we afscheid van Linton Bay, de plaats waar we iedere keer als we terugkomen van de San Blas onze levensmiddelen voorraad, gas om te koken, diesel voor onze Rafiki en benzine voor de dinghy aanvullen. 

Ook de plaats waar we onze dinghy gemaakt hebben.

Voorlopig de laatste foto's van de San Blas

Vrijdag 22 maart 2019 tot en met dinsdag 16 april 2019

We willen het hoofdstuk San Blas afsluiten met nog een paar foto's.

Rafiki voor anker.

Mooie eilanden van de San Blas.

Kuna dorp.

Rafiki voor anker op de achtergrond.

Ze proberen ons allemaal een armbandje te verkopen. Maar helaas, we hebben er maar 2 nodig.

Hier wordt gezamenlijk een nieuw congressogebouw gebouwd. 

Een half uurtje eerder was het gehele dorp hier om te helpen, maar toen mochten we geen foto's maken.

Commercieel eiland in de San Blas.

Mooie vergezichten en zonsondergangen.

En ook de onderwaterwereld is hier erg mooi.

Samen op de foto. Dit komt niet vaak voor.

Sargasso gras en onervaren zeilers

Vrijdag 22 maart 2019 tot en met dinsdag 16 april 2019

Sargasso gras
We kunnen in deze periode tijdens het zeilen in de wateren van Kuna Yala/San Blas niet meer vissen. In een week tijd is het water overspoeld met Sargasso gras. Deze drijvende waterplant bevindt zich normaal gesproken alleen in de Sargasso Zee in de Atlantische Oceaan waar het “gevangen” is tussen cyclische stromingen. Palingen paren en leggen eieren uitsluitend in de Sargasso Zee en gebruiken dit Sargasso gras om hun eieren te beschermen tegen roofdieren. De laatste jaren wordt door verstoringen in de stromingen deze drijvende plant ook naar andere gebieden uitgewaaierd en zorgt daar voor veel overlast. Vorig jaar werd bijvoorbeeld Bonaire bedolven door bergen aangespoeld Sargasso gras, wat zich ophoopt in de baai en wat enorm gaat stinken. Wanneer wij vissen tijdens het zeilen wordt dit onkruid aangehaakt aan ons kunstaas, waardoor hier geen vis meer in toehapt.
Tijdens het ankeren in de Coco Bandero was de situatie met deze waterplant ook extreem. Het Sargasso gras zorgde daarnaast ook wel voor wat mooie plaatjes.

Sargasso gras in Coco Banderos, San Blas.

Domme/onervaren zeilers
Het navigeren in de San Blas is een behoorlijke uitdaging en vereist nogal wat ervaring. Naast goede kaarten moet de zeiler in deze wateren ook goed naar de kleuren van het water kijken om de beperkt bekaarte riffen en ondieptes veilig te kunnen ontwijken en hier veilig te kunnen varen. Dan zou je denken dat je in deze gevaarlijke wateren alleen de creme de la creme van de zeilers tegenkomt, maar niets is minder waar. We zien regelmatig zeilers aan de grond lopen, tijdens een windvlaag van het anker gaan en dan tegen een ander schip aanlopen of op de riffen belanden. De vele wrakken van zeiljachten in dit gebied zijn hier de trieste getuigen van.

Tijdens een kort verblijf op de Lemmon Cays zijn we getuige van twee gevallen van zeer slecht zeemanschap. Een zeiler heeft blijkbaar geen goed kaartmateriaal van dit gebied en probeert met zijn boot over een een ondiepte te zeilen in de overtuiging dat het toch dieper zou moeten zijn of worden. Je zou verwachten dat hij dus op de motor achteruit slaat wanneer de boot aan de grond loopt. Maar nee hoor, deze Engelse zeiler zet gewoon nog meer zeil bij zodat zijn boot, met behoorlijk slagzij door de kiel, muurvast op de ondiepte gedreven wordt. Met een aantal lancha's en dinghy's wordt deze domme zeiler een poosje later met heel veel moeite losgetrokken. Hij vaart vervolgens op de motor verder en vaart vervolgens bij de eerste de beste ondiepte weer aan de grond...

In de vroege morgen worden we de volgende dag wakker gemaakt door een klap op de boeg van onze boot. Een nagenoeg nieuw zeiljacht van 14 meter heeft tijdens het ankerop gaan niet in de gaten dat de stroming/wind behoorlijk sterk is en hierdoor wordt dit jacht haaks op de ankerketting van onze Rafiki geduwd. Wanneer wij geschrokken aan dek komen, is de schipper wat aan het klungelen met zijn ankerlier: deze werkt niet meer en dus probeert hij met de hand de ketting binnen te halen. Dit heeft hij nog nooit gedaan en heeft zijn hand inmiddels tot bloedens toe aan de ketting opengehaald. Zijn vrouw is in de kuip niet bezig met het manoeuvreren van de boot, weg van de boeg Rafiki, zij heeft namelijk nog nooit achter het roer van een boot gestaan en weet niet hoe de besturing en aandrijving van de boot werkt. Zij is daarentegen druk telefonisch in contact met een kennis om te vragen wat zij in deze situatie moeten doen. Ondertussen maakt de ketting en het ankerbeslag van de Rafiki diepe krassen in de midscheepse romp van dit nieuwe jacht. Wij kunnen niet van boord omdat wij schade aan de Rafiki willen voorkomen en dus de boot met fenders proberen af te houden. Een zeiler in een dinghy weet gelukkig aan boord van dit jacht te komen en met een paar stoten gas wordt de boot in een vloek en een zucht vrij van de Rafiki gevaren. Tijdens deze hele manoeuvre heeft de schipper op het voordek alleen met de ankerketting gehannest... Met een behoorlijke schade vaart dit schip even later weg van de ankerplek.

Ja, wat moet je dan doen. Iemand opbellen en vragen om hulp.

San Blas en het cocaïne probleem

Vrijdag 22 maart 2019 tot en met dinsdag 16 april 2019

Rik en Sanne besluiten om via San Andres en Kaaiman verder te zeilen naar Cuba. Wij blijven nog in Panama. Onze huurders gaan ons huis in augustus verlaten en wij komen dan 2 maanden terug naar Nederland en we laten de Rafiki dan achter in Panama. Omdat wij dus in de buurt willen blijven, gaan wij nog voor een paar weken terug naar onze geliefde San Blas.

Ik heb al veel geschreven over de schoonheid van de San Blas vandaar eens een keer een stuk over een van de problemen die spelen in de San Blas, namelijk de smokkel van cocaïne.

De San Blas grenst aan Colombia en dit land is nog altijd de grootste producent van cocaïne in de wereld. De vraag uit de markt is de laatste jaren verder gestegen en je kunt er van uitgaan dat de hoeveelheid cocaïne die vanuit Colombia “geëxporteerd” wordt, alleen maar stijgt. De grootste hoeveelheid van deze drugs zullen via containers de westerse wereld via de normale handelsroutes bereiken, maar er zijn ook nog voldoende kleinere boten (en zelfs duikboten!) die cocaïne richting Panama en verder noordwaarts naar de VS smokkelen. We zien daarom hier in de San Blas en ook in Linton Bay regelmatig zwaar bewapende boten van de kustwacht patrouilleren. Tussen de riffen en de ontelbare eilandjes in de San Blas is het ideaal om de drugs ongezien aan land te brengen. Wanneer je dan ook nog iemand vindt die de cocaïne door de dichte jungle naar de Pan American Highway brengt, heb je een behoorlijk veilige route om de drugs in Panama ongezien aan land te brengen. Vervolgens wordt de drugs dan over land verder naar Mexico en de VS gesmokkeld.

Wij als zeilers maken van deze activiteiten weinig mee. De drugskartels zullen bij de zeilers in de San Blas uit de buurt blijven, zij willen natuurlijk geen pottenkijkers. We spreken regelmatig zeilers die al jaren hier in de San Blas rondzwerven en die goede contacten met de Kuna's onderhouden. Zij weten ons nogal wat feitelijkheden van deze drugshandel hier in de San Blas te vertellen. De drugs worden standaard verpakt in pakketten van 30 kg. De kostbare cocaïne is goed watervast ingepakt en rondom deze verpakking wordt in een poreuze laag een hoeveelheid steenzout aangebracht. Wanneer een smokkelboot door de kustwacht opgemerkt wordt, wordt de lading zo snel mogelijk over boord gezet. Door het zout zullen de pakketten zinken en zo kan de kustwacht de lading niet meer onderscheppen. Het steenzout lost langzaam op en na een bepaalde tijd gaan de pakketten weer drijven. Door de altijd aanwezige aanlandige noordoostenwind zullen de pakketten dan ergens in de San Blas aanspoelen. De Kuna indianen kennen geheime locaties waar ze deze pakketten kunnen inleveren. Het drugskartel betaalt vervolgens per pakket een vindersloon van $5.000,- tot $10.000,- dollar, een behoorlijk kapitaal voor een inwoner van de San Blas. Dit lijkt veel geld, maar deze 30 kg cocaïne heeft in de VS en in Europa een marktwaarde van maar liefst 1 miljoen Dollar/Euro!

Soms is deze onderwereld bij de zeilers hier in de San Blas even zichtbaar en dit levert heel interessante anekdotes op. Ik noem er een paar op:

De Nederlandse zeilers John en Ada met hun boot Rhapsody zien in de zomer van 2018 een helikopter van de Panamese marine in achtervolging met een lancha, een snelle open boot met een grote buitenboordmotor. Plotseling ontstaat een vuurgevecht met automatische wapens en midden tussen dit wapengekletter door probeert een Kuna visser, peddelend in zijn boomstamkano, in paniek een veilig heenkomen te zoeken. Gelukkig brengt deze visser het hier heelhuids vanaf. Dit is te lezen op hun site, namelijk https://sy-rhapsody.nl/paradijselijke-eilandjes-en-helse-avonturen.

De opvarenden van het Nederlandse zeiljacht “Zeester” zien tijdens hun verblijf in de Holandes Cays, de Swimming Pool, een tweetal zwarte pakketten voorbij drijven. Ze gaan er met de dinghy heen en het blijkt dat dit pakketten cocaïne zijn. Ze maken snel een foto en laten, heel verstandig, de pakketten verder drijven. Als de eigenaren, leden van het drugskartel, jouw vinden in het bezit van dit pakket, zul je dit waarschijnlijk met je leven moeten bekopen. Vindt de kustwacht van Panama een pakket in jouw bezit, zit je hier levenslang in de cel. Een Franse catamaran daarentegen, pikt een pakket uit het water en vaart meteen weg....

Een paar jaar geleden is een pakket van 30 kg cocaïne aangespoeld op een Kuna eiland-dorp en eigenlijk wist niemand van het dorp precies wat voor pakket dit was. De dorps-oudste wist op een gegeven moment het antwoord. Dit witte poeder was natuurlijk kalk, en dit kon mooi gebruikt worden om de lijnen van het voetbalveldje/volleybalveld op het eiland mee na te trekken. Zo gezegd zo gedaan, 30 kg cocaïne, ter waarde van 1 miljoen euro wordt over de lijnen van het grasveld gestrooid. Waarschijnlijk zou Maradonna hier nog vrijwillig in de spits willen spelen....

Linton Bay, luiaard

Zaterdag 2 maart 2019 tot en met donderdag 21 maart 2019

Positie Linton: 9°36.965 N 79°34.757 W
Naast apen zien we hier in Linton ook regelmatig slangen, papegaaien, otters, gordeldieren maar ook een luiaard in een boom hangen. Deze dieren hebben hun naam niet voor niets gekregen: ze bewegen niet of nauwelijks en nemen niet eens de moeite om op te kijken als je naar hun roept of fluit om aandacht te trekken. We hebben gelezen dat de luiaard zijn ontlasting een week lang ophoudt en dus maar een keer in de week naar de grond afdaalt, dit is namelijke riskant in verband met roofdieren, en daar (snel?) zijn behoefte doet. Ook voor een openbare weg over te steken moet dit zeer luie schepsel naar de bodem afdalen en tijdens het oversteken van het wegdek doet hij zijn naam eer aan: dit gaat natuurlijk tergend langzaam.

Gelukkig zijn er veel automobilisten die een zwak voor deze harige diertjes hebben, zo ook op deze zaterdag toen we met een huurauto terug kwamen van een dagje inkopen in Colon. We zagen een Panamese vrouw midden op de weg waarschuwingssignalen maken, waarvoor we stopten. Er was een luiaard aan het oversteken en dit duurt dus wel eventjes. We hebben vervolgens ruim de tijd om rustig uit te stappen, het dier te bestuderen en nog wat foto's te maken, deze luiaard maakt zich helemaal niet druk en kruipt tergend sloom naar de overkant! Het is wel een vreemd gezicht, een luiaard is helemaal gebouwd voor hangen en klimmen in bomen en is dus totaal niet gevormd voor het voortbewegen op de grond, een heel raar schepsel dus wanneer het zich over de weg voortbeweegt. Wanneer dit mooie schepsel eindelijk aangekomen is aan de overkant, klimt hij op zijn dooie gemakkie weer terug in de bomen, terug in zijn element waar hij vervolgens uitgebreid moet uitrusten van zijn enorme inspannende tocht van zeker 20 meter over deze verkeersweg!

Het duurt even, maar dan heeft hij toch veilig de overkant bereikt.

Met de Salacia naar Cuba, Rafiki moet even zonder ons

Donderdag 14 februari 2019 tot en met Vrijdag 1 maart 2019

Positie Rafiki Linton: 9°36.965 N 79°34.757 W
We maken ons op voor een volgend avontuur. Er is nog een andere Kesselse boot in Colon, namelijk de Salacia van Hans en Betsie. Hun boot ligt in Shelter Bay, ongeveer 50 km zuidwest van Linton Bay. We hebben met hun afgesproken dat wij met ons vieren de Salacia overvaren van Panama naar Cuba, een tocht van ongeveer 1500 km naar het noorden. Vanuit Cuba vliegen wij weer terug naar Panama. Gederende deze periode, ongeveer 4 weken, laten we de Rafiki achter in Linton Bay marina.

We halen Hans en Betsie met een huurauto op vanaf de luchthaven in Panama City en maken de Salacia klaar voor de overtocht. Naast de technische controle/reparaties bunkeren we de boot met voedsel voor de komende overtocht naar Cuba met als tussenstop de Kaaiman Eilanden.

Voordat we koers noord maken, maken we eerst een slag oost naar Linton Bay. Ten eerste om te tanken en uit te klaren en een betere uitgangspositie te krijgen om naar de Kaaiman Eilanden te zeilen, maar zeker ook voor de samenkomst van de DRIE Kesselse boten in Panama, een goede 5.000 nm (8.000 km) vanaf onze gezamenlijke thuishaven, ook weer een super uniek moment!

Na een tochtje op de motor komen we in de namiddag aan in Linton Bay Marina. Rik en Sanne zijn hard aan het werk, hun boot de Incentive ligt op de kant voor een onderhoudsstop, maar maken natuurlijk tijd vrij voor een goede borrel op de Salacia met aansluitend een echt Kessels Captainsdiner in het restaurant CasaX van de Amsterdammer Hans!

De bemanning van de Salacia, Incentive en Rafiki.

De zeilmaker heeft geen tijd, dus Hans repareert de buiskap zelf.

De volgende dag gaan de trossen los voor de zeiltocht via Kaaiman naar Cuba. Aan de tanksteiger wordt van Sanne en Rik afscheid genomen en nog wat mooie gezamenlijke plaatjes gemaakt.

De tocht richting de tussenstop op Grand Cayman loopt de eerste uren erg voorspoedig, maar tegen de avond hebben we pech. Het oogblok in het rolgrootzeil scheurt los waardoor het grootzeil los fladdert. Deze schade kunnen we helaas niet op zee repareren en het is nog te ver om zonder grootzeil verder te zeilen/motoren. We besluiten om terug te varen naar Shelter Bay Marina om daar het zeil door de zeilmaker te laten repareren.

De dagen daarop blijkt dat het niet mogelijk is om het zeil tijdig te repareren en we moeten helaas deze reis met Hans en Betsie afblazen, heel jammer. Wij gaan terug naar onze Rafiki in Linton Bay en Hans en Betsie vliegen na een paar dagen terug naar Nederland. Hans zal op een later tijdstip de Salacia samen met zijn zoon Antoin overzeilen naar Cuba.

We maken nog een aantal wandelingen in de buurt van Shelter Bay Marina. Iedere wandeling spotten we wel een groep apen: slingerapen, kapucijnenaapjes en brulapen, mooi om te zien. Fotograferen is iets moeilijker, maar toch weten we ze op de gevoelige plaat chip vast te leggen.

Marina Shelter Bay.

Vanaf de marina loop je direct het regenwoud in.

Overal apen…..

Tonijn, tonijn en nog eens een tonijn en een wandeling met Rik en Sanne

Zondag 10 februari 2019 tot en met woensdag 13 februari 2019

Positie Linton: 9°36.965 N 79°34.757 W
Na een super tijd in de San Blas besluiten we om samen terug te zeilen naar het voor ons vertrouwde Linton Bay. De tocht is weer super bezeild en ook nu weer is de lepeltjes-lure van Loud zeer succesvol. Loud weet twee mooie tonijntjes van 3 kg elk te vangen, maar Sanne laat zien dat zij van nog beter vishout gesneden is. Zij weet een tonijn van maar liefst 6,5 kg binnen te halen. 

De 2 tonijnen die Loud gevangen heeft. Helaas hebben we geen foto van Sanne met haar vis.

De komende dagen worden we door deze vangst overstelpt met sushi, sashimi, tonijncarpacio, tonijnsnack en tonijnsteak. Natuurlijk maken we samen ook een mooie wandeling langst de bijzonder mooie kustlijn in dit gedeelte van Panama.

Onze favoriete wandeling in Linton Bay.