Gistermiddag zijn we begonnen met vissen en na een uurtje(!) was het al raak. Een flinke Goudmakreel oftewel Mahi Mahi heeft toegehapt. Het is een behoorlijk exemplaar (alles wat hier rondzwemt is groot) en het kost veel moeite om de vis richting de boot te trekken, hij spartelt behoorlijk tegen, "the animal is not amused..".
Daarnaast hebben we ook een behoorlijk vaartje, we kunnen namelijk alleen de zeilen wat ruimer zetten om wat af te remmen. We kunnen de zeilen niet strijken of iets dergelijks dus als we de vis binnenhalen, zeilen we "gewoon" door. Pas als de vis over-vermoeid is, laat hij zich achter de boot gewillig meeslepen. Wanneer de lezer dan denkt dat de strijd gestreden is, dan heeft die het lelijk mis.
Wanneer de vangst de boot nadert en deze ook daadwerkelijk ziét, krijgt hij weer kracht en begint weer te slaan. Big-game vissers gebruiken dan een haak, een zogenaamde gaf, om de vis binnenboord te haken. Bij ons is het gangboord zo hoog dat een gaf onhandig is. Wanneer je misgrijpt met de gaf, gaat de vis er vaak weer vandoor. Onze huidige oplossing is de harpoen. Onze vertrouwde speergun wordt uit het vet gehaald en als de vis naast de boot "sleept", wordt er nog een speer ingejaagd. Pas dan is de buit binnen.
Wanneer de vis dan op het dek ligt, begint het bloederige gedeelte van de hele zaak. De vis is nog springlevend, het exemplaar van gisteren was 118 cm, erg chagrijnig en moet ook nog gedood worden. Dit doen we met een knuppel. Wanneer hij met een paar ferme tikken op zijn kop buiten westen geslagen is, krijgt hij met een mes de doodsteek net achter de kop.
Pas dan is de strijd gestreden en kan Marlene beginnen met het fileren.
De koelkast is nu weer bijgevuld met ongeveer 2,5 kg(!) heerlijke visfilet. Gisteravond hebben we al een gedeelte als "kibbeling", dus stukjes vis in een bloemjasje gebakken, gegeten, heerlijk!
Dus voorlopig hoeven we niet meer te vissen.
Positie: 1*06N/100*41W
Nog te gaan: 2.432 NM, 4.500 km
alcohol in de kieuwen spuiten maakt ze ook rustig
BeantwoordenVerwijderen