Eilandtoer, Kaaiman Eilanden

Donderdag 21 april 2016 tot en met maandag 25 april 2016

Positie George Town: 19°18.207 N 81°23.203 W
Op donderdag 21 april huren we samen met de Puff en de Ebijmar een busje en maken een eilandtoer over Grand Cayman. Zoals gezegd is dit eiland niet groot: 35 km lang en ongeveer 15 km breed. We gaan eerst naar een heus natuurpark op dit eiland. Er is in het midden van Grand Cayman een gebied van een paar tiental hektaren waar nog de authentieke begroeiing van dit eiland te bewonderen is. Door dit beschermd gebied loopt een wandelpad de zogenaamde “Mastic Trail”. Het wandelpad is 3 km lang in een aardige setting maar redelijke saai en niet erg bijzonder. Het meest bijzondere aan dit gebied is eigenlijk dat er op dit eiland, waar echt alles kunstmatig en verbouwd is, toch nog een origineel plekje bewaard gebleven is.....

Hier 2 papegaaien (1 is duidelijk zichtbaar).

Ze zijn beduidend groter dan de papegaaien die we in Curacao en Tobago gezien hebben.

Frieda, Marlene en Margo.

Na de hike van de Mastic Trail gaan we naar een populaire strandplek op dit eiland: Rum Point. We komen hier aan na een rit over een kustweg waar we aan de kustzijde van de weg alleen maar villa's zien van rijke Amerikanen die hier hun vakantieoptrekje hebben of Amerikaanse pensionado's die hier hun oude dag vieren. Rum Point is een mooie landtong in de zee met een mooi azuurblauw water. Er zijn veel restaurants, het strand staat vol met strandstoelen en in zee recreeren vele badgasten. De bemanning van de Puff, Ebijmar en de Rafiki gebruiken deze setting om van een heerlijke lunch te genieten.

Toeristen genieten hier van zon, zee en strand.

 

 

Na Rum Point gaan we verder langs de kust naar een “Blow Hole”. Dit een een soort geiser die ontstaat als de golven op het poreuze gesteente van de kustlijn breken. Als er in het poreuze gesteente een kleine doorgang naar de oppervlakte aanwezig is, wordt het water door de druk van de inslag van de golf door de kleine holte geperst en ontstaat kortstondig een soort fontijn die op een geiser lijkt. Een vergelijkbaar natuurverschijnsel hebben we ook in Curacao gezien.

Bij iedere golf spuit het water door de opening naar boven.

 

 

Vervolgens lassen we een rustpunt in het “drukke” dagprogramma en we stoppen bij een mooi strandje in het zuidoosten van het eiland. We gaan hier even zonnen, zwemmen en snorkelen.

Snorkelen bij het rif.

 

Na dit luiermoment brengt de tocht ons naar het noordwesten van Cayman. Naast de overvloedig bebouwing en het drukke verkeer is hier een klein gebied met een opmerkelijk geerodeerd gesteente. Het fosiele koraal, een poreus gesteente waarvan de bodem van heel Grand Cayman uit bestaat, is op deze plek zodanig door de invloed van zeewater ingeslepen dat opvallend scherpe richels en punten zijn ontstaan. Het gebied heeft een oppervlakte van ongeveer een voetbalveld. Nu is ook dit niet het meest aantrekkelijke van deze plek, dit is namelijk de naam die de bewoners hier aan gegeven hebben: Hell. Daarom is er een restaurant, een uitzichtspunt, een oud postkantoor en natuurlijk een souvenier-winkel. Overal “leuke” kreten met “go to Hell”, “where the Hell are you” en “I've been to Hell and back” om maar een paar te noemen. De verkoper/eigenaar van de souvenier-winkel is als duivel verkleed en is zelf de bedenker van deze naam/plek en heeft hier al meer dan 30 jaar een inkomen aan.

 

Tussen het gesteente staat nog een duivel.

 

Omdat we toch een auto hebben gaan we ook nog even inkopen bij de grootste supermarkt op het eiland, de “Cost You Less”. Er worden in deze winkel ook LED-TV's verkocht en op een demonstratiemodel wordt een tv-kanaal vertoond en we zien het trieste nieuws dat dat de bekende muzikant “Prince” overleden is.

Aan het einde van de middag zijn we terug bij de ankerplek. Het was een mooie en vooral interessante dag met een heel leuk gezelschap. Overigens hebben we deze dag alle bezienswaardigheden van dit eiland bezocht en we vinden allemaal dat er eigenlijk niets bijzonders op Grand Cayman te zien is. We verbazen ons daarom over het feit dat Kaaiman zo populair bij de toeristen is. Of zoekt de moderne toerist alleen maar een verblijf in luxe hotels en exclusieve restaurants en wil daarnaast verzekerd zijn van zonneschijn?

Een van de cruiseboten die deze week hier in de baai afmeert is de “Maasdam” een schip wat onder Nederlandse vlag vaart. Marlene trekt de stoute schoenen aan en roept het schip op met de marifoon. Het bemanningslid dat op de brug zich op de marifoon meldt spreekt inderdaad Nederlands en Marlene vraagt vriendelijk of wij als Nederlandse zeilers hier op de Kaaiman eilanden een rondleiding op dit schip mogen krijgen. Hij vraagt Marlene om een moment geduld, want hij moet dit aan de kapitein navragen. Na een kwartier komt hij weer terug en meldt dat het normaal gesproken geen probleem zou zijn om een rondleiding te krijgen. Helaas zijn hier op de Kaaiman eilanden de regels over het aan boord nemen van personen die niet op de passagierslijst staan zo streng, dat het de kapitein spijt dat het niet mogelijk is om ons te kunnen ontvangen. Helaas, volgende keer beter.

 

Met de eilandtour als laatste aktiviteit maken we de Rafiki klaar voor de overtocht naar Honduras. Grand Cayman is niet een mooi maar wel een interessant eiland, er is overal wel iets te zien. We hebben hier een leuke tijd doorgebracht en ons elke dag weer verbaasd over het decadente leven op deze eiland-staat. Als tussenstop is Grand Cayman zeker een aanrader. In- en uitklaren is makkelijk en gratis en voor een paar dagen is er genoeg te zien en te beleven.