Zondag 25 mei 2014
Positie Port Morant: 17°53.111' N 76°19.041 W
De winterse levensomstandigheden van de Scandinaviërs heeft van hen meesters in de bewaarkunst gemaakt. De middeleeuwse gewoonte om gezouten zalm onder de grond te bewaren werd de basis voor één van hun meest smakelijke keukenklassiekers, ‘Gravad lax’ (letterlijk: begraven zalm).
Een gedeelte van de koningsmakreel hebben we volgens een recept van Gravad Lax ingelegd met suiker, zout, peper en dille, ingepakt in folie en 48 uur in de koelkast onder een gewicht weggezet. Ondertussen elke 12 uur omdraaien en het overtollig vocht afgieten. Het is ons gelukt, het is een heerlijk voorgerecht. De smaak lijkt op gerookte vis maar ook een beetje op rauwe ham, iets daar tussen in.
’s Middags lopen we vanaf onze “jachthaven” naar het dorpje Old Pera en terug.
Onderweg zien we nog een klein, maar heel mooi vogeltje. Om de ornithologen onder de bloglezers een plezier te doen, hebben wij op internet gezocht naar de naam van deze vogel. In het boek over het vogelleven van Jamaica vinden we op de voorpagina onze kleine vogel. Het is de “Jamaicaanse Tobie” en verder is dit gevederd wezentje endemisch voor Jamaica.
Positie Port Morant: 17°53.111' N 76°19.041 W
De winterse levensomstandigheden van de Scandinaviërs heeft van hen meesters in de bewaarkunst gemaakt. De middeleeuwse gewoonte om gezouten zalm onder de grond te bewaren werd de basis voor één van hun meest smakelijke keukenklassiekers, ‘Gravad lax’ (letterlijk: begraven zalm).
Een gedeelte van de koningsmakreel hebben we volgens een recept van Gravad Lax ingelegd met suiker, zout, peper en dille, ingepakt in folie en 48 uur in de koelkast onder een gewicht weggezet. Ondertussen elke 12 uur omdraaien en het overtollig vocht afgieten. Het is ons gelukt, het is een heerlijk voorgerecht. De smaak lijkt op gerookte vis maar ook een beetje op rauwe ham, iets daar tussen in.
’s Middags lopen we vanaf onze “jachthaven” naar het dorpje Old Pera en terug.
Vrachtwagen met suikerriet staat klaar om vervoerd te worden.
Waarschijnlijk een oude molen om het sap uit het suikerriet te persen. Nu staan er geiten in.
Onderweg zien we nog een klein, maar heel mooi vogeltje. Om de ornithologen onder de bloglezers een plezier te doen, hebben wij op internet gezocht naar de naam van deze vogel. In het boek over het vogelleven van Jamaica vinden we op de voorpagina onze kleine vogel. Het is de “Jamaicaanse Tobie” en verder is dit gevederd wezentje endemisch voor Jamaica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten