Positie Raroia: 16°06.172 Z /142°22.743 W
Zaterdag 15 april gaan we ankerop voor een tocht van 425 nm (750 km) naar de Tuamotus. De Tuamotus is een archipel van Frans Polynesie die heel speciaal is. Deze archipel bestaat namelijk uit atollen.
Een atol is een afgesleten bergtop in zee. Door vulkanische aktiviteit zijn miljoenen jaren geleden hier eilanden ontstaan. Deze eilanden zijn eigenlijk de top van enorme bergen in de zee. Door erosie van de wind en regen is deze bergtop afgesleten en tijdens dit proces ontstaan aan de rand van deze slijtende "bergtop" koraalriffen rond de buitenkant. Vervolgens ontstaat door dit buitenrif een ring van kleine koraaleilandjes met palmbomen met hierbinnen een ondiep water (10-50 m), waarin koraalpuisten gegroeid zijn, zogenaamde bommies. Wij noemen ze bonkies. Zo'n ring van koraaleilandjes kan zo dicht zijn, dat je er niet doorheen kan varen en dat we het atol niet kunnen bezoeken. Maar bij veel atollen zijn gelukkig natuurlijke passages ontstaan waardoor je naar binnen kunt varen. Maar....dit kan alleen wanneer de stroming in deze passage niet te groot is. Deze stroming ontstaat door de getijde en alleen bij de overgang eb->vloed of van vloed->eb is de stroming het laagste, waardoor we redelijk veilig naar binnen kunnen varen. We zijn dus beperkt met de aankomsttijden en door de vele bonkies kunnen we ook alleen met goed zicht het atol bevaren.
Dit is het Atol Raroia. De witte punten zijn allemaal "Bommies".
De overtocht van de Markiezen naar de Tuamotus is erg onrustig. We "mikken" op een aankomst bij laag water, 's morgens om 10:00 uur, maar we zijn door de sterke wind veel te snel. We moeten de laatste nacht behoorlijk reven om niet te vroeg bij de ingang van het atol aan te komen. De overtocht was trouwens in het geheel niet prettig. We hadden een aantal buien met veel wind en een sterk veranderlijke wind, zodat we vaak de zeilvoering moesten aanpassen.
De stroming in de smalle passage van Raroia was trouwens nog behoorlijk sterk, 5 kts tegen, en dus best spannend. Het was alsof we tegenstroom op een snelstromende rivier voeren met om ons heen rotsblokken, in dit geval dus koraal. Onze boot kan bij volledige belasting maximaal 7 kts varen op de motor. Aangezien we niet graag de motor 100% belasten, zijn we met een snelheid van 6,5 kts door het water en dus 1,5 kts "over de grond" naar binnen gevaren. Eenmaal binnen het atol is de zee super rustig. We besluiten om niet bij het dorp bij de doorvaart te ankeren, maar het atol over te steken naar een meer onbewoonde kant van dit atol.
Op de Google kaart zie je de route van onze in- en uitvaart en het slalommen tussen de bonkies.
Navigeren is ook weer een belangrijk punt in een atol. De commerciële aanbieders van digitale zeekaarten, bijvoorbeeld Navionics, hebben de bonkies in het atol maar beperkt in hun kaarten opgenomen. Daarom gebruiken bijna alle zeilers in dit gebied satelietopnames van de atollen die met het navigatieprogramma OpenCPN duidelijk weergeven waar de bonkies zich bevinden. We maken dus gebruik van 3 verschillende kaarten en 1 persoon staat voor op de punt op de uitkijk. Dinsdagmorgen 18 april laten we het anker zakken voor een prachtig eilandje.
Dit is de kaart van Navionics met onze complete route in dit atol.
Niet alle bonkies staan op deze kaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten