Falmouth Harbour (Antigua), Shirley Heights

Woensdag 27 februari 2013

Positie Falmouth Harbour: 17°00.656' N 61°46.686 W
Vandaag gaan we Shirley Heights beklimmen. Een wandeling door de heuvels rondom English Harbour. Onderweg zien we nog veel resten van de Engelse Marine van de 19de eeuw.

De begroeiing lijkt meer op het landschap van Griekenland dan op de tropen. Het is trouwens nu wel het droge seizoen.

Boven aangekomen worden we getrakteerd op een geweldig uitzicht.

Uitzicht op English Harbour (voorgrond) en Falmouth Harbour (achtergrond).

Uitzicht op het ford.

Terug gaan we niet via de verharde weg, maar een verkorte route door de bosjes. We kiezen voor de gravesiteroute. Langs de route staan nog verschillende oude grafstenen.

Caroline is gestorven in 1808.

Falmouth Harbour (Antigua), “Groot, Groter, Grootst”

Dinsdag 26 februari 2013

Positie Falmouth Harbour: 17°00.656' N 61°46.686 W
Het zeiljacht “The Maltese Falcon” is hier afgemeerd in de haven. We zien haar van verre al liggen en krijgen meteen kippenvel! Dit beroemde zeiljacht is in 2006 als grootste zeiljacht in particulier eigendom in Turkije gebouwd en is ontworpen door de Italiaanse firma Perini en de Nederlander Gerard Dijkstra, een grote naam op het gebied van het ontwerp van superzeiljachten. De boot is gebouwd in opdracht van een van de pioniers van Hewlett Packard, Thomas Perkins. Hoeveel hij voor de boot betaald heeft is nooit bekend gemaakt, maar Perkins heeft ooit in een interview verklaard “tussen de 150 en 300 miljoen dollar”. In 2009 is dit jacht verkocht voor 120 miljoen aan de biljonaire Elena Ambrosiadou.

Enige kentallen:
- Lengte: 88 meter
- Breedte: 12,7 meter (=de lengte van de Rafiki)
- Masthoogte: 58 meter, 3 stuks
- Gewicht: 1240 ton
- Vaste bemanning: 16 personen
- Gasten: maximaal 12 personen

Overigens heeft deze boot een apart zeilplan met vierkante zeilen. Hierdoor krijgt de boot een apart/raar/futuristisch uiterlijk. De zeilen rollen met een druk op de knop binnen 6 minuten in- en uit de mast. Door de hoge mate van automatisering is deze zeilboot door 1 persoon te zeilen. Maar wel eerst goed de handleiding lezen!
Het is een machtige boot om te zien en deze morgen toeren we met onze dinghy naar de haven om deze gigant van dichtbij te kunnen bewonderen.

Zie voor verder details: http://yachtpals.com/maltese-falcon-7053 en http://www.symaltesefalcon.com 

In de haven ligt ook een groot kajuitjacht dat onder Nederlandse vlag vaart, de Icon. Even googlen leert ons het volgende:
- Eigenaar: Ton van Dam (kapitaal vergaard met vastgoed, Quote 500 nr: 204)
- Lengte: 62,5 meter
- Te koop voor: €62,5 miljoen
 Ton van Dam heeft sinds de bouw van de 62,5 meter lange Icon Nederlands grootste motorjacht. De vastgoedmagnaat liet het schip een paar jaar geleden bouwen in zijn eigen scheepswerf Icon Yachts in Harlingen. Van Dam lijkt nu alweer toe te zijn aan iets nieuws; zijn Icon ligt te koop voor € 62,5 miljoen. Duur? Valt mee; de vraagprijs lag ooit op € 75 miljoen…

Deshaies (Guadeloupe) – Falmouth Harbour (Antigua)

 

Maandag 25 februari 2013

Positie Falmouth Harbour: 17°00.656' N 61°46.686 W
Vandaag gaan we verder naar het noorden. Om de bloglezer verder te verwennen heeft Loud voor de lezers zelfs een heus kaartje in elkaar geflanst om de planning van de komende weken te laten zien. De zeilers onder de bloglezers moeten in ogenschouw nemen dat in de komende maanden de wind oost tot noordoost zal zijn, vandaar de keuze om eerst de oostelijke eilanden te verkennen.

En wat altijd geldt voor een planning van zeilboot de Rafiki: “zeer onbetrouwbaar dus ga er maar niet van uit, maar je weet maar nooit”.

Planning tot en met juni 2013.

 Vandaag gaan we naar het volgende ministaatje: Antigua. Onderweg zijn twee zaken vermeldenswaardig:
 - We zien weer een paar zeezoogdieren en dit keer is het een groep Grienden, Pilot Wales in het Engels. Ze zwemmen echter de andere kant op en overigens hebben deze beesten nooit de neiging om zeilers op te zoeken. Wel weer heel mooi om te zien.
- Een van de reservezeilen die we vandaag testen blijkt nog prima profiel te hebben en de druk om de zeilen te repareren is weer wat kleiner, we hebben wat meer tijd.

We proberen op Antigua een ankerplek te vinden in English Harbour, maar hier is nergens voldoende plek. We varen een baai verder naar Falmouth Harbour. Deze inham in het zuiden van dit eiland is groter dan English Harbour en hier is voldoende ruimte om te ankeren.

Antigua is een klein staatje van een 70.000 inwoners. Deze inwoners wonen op twee eilanden: Antigua en het iets noorderlijker gelegen Barbuda. Het derde eiland van dit land is het onbewoonde eiland Redonda, wat tussen Monteserrat en Nevis ligt. Antigua heeft een Engelse achtergrond en is nog steeds lid van het Gemenebest. English Harbour is de best beschutte haven voor orkanen in dit gedeelte van de Carieb en daarom van groot strategisch belang voor de Engelsen. In deze baai is twee eeuwen geleden een haven en een reparatiewerf gebouwd, de Nelson Docks, genoemd naar de beroemde Britse kapitein Nelson. We leven dan in het begin van 1800. Na de 2de wereldoorlog is een Engelsman hier begonnen met een jachthaven en met het restaureren van de ruines van deze 19de eeuwse haven en werf. De Nelson Docks is nu een schitterend stukje historie, gelegen midden in een modern jachthavencomplex. De winkeltjes, restaurants, havenkantoor, douane en alle andere aanverwante zaken hebben hun intrek genomen in deze historische gebouwen, heel mooi.

English Harbour.

Deze haven is met name populair bij de zogenaamde “super yachts”, de speeltjes van de super rijken op deze aarde. In de haven zie je onwaarschijnlijk grote zeiljachten en kajuitjachten, de ene nog groter dan de andere. 

Deshaies (Guadeloupe), wandeling door de rivier

Zondag 24 februari 2013

Positie Deshaies: 16°18.434' N 61°47.915 W
In de morgen gaat Loud uitklaren. Dit is hier in Frankrijk zeer eenvoudig maar voor de “uitklaar-computer” staan al 3 schippers te wachten. Het blijkt dat een Russische schipper met een 17 meter zeiljacht vanuit Antigua hier is komen ankeren en hij spreekt naast (overigens perfect) Russisch nauwelijks andere talen. Met handen en voeten loodsen we deze onbeholpen zeiler door de verschillende menu’s heen en na een klein half uur is het leed geleden en is de man klaar. Hij rekent af bij de beheerder van het internetcafé waar de uitklaarterminal staat. Het bedrag is 4 Euro en het is blijkbaar de eerste keer dat deze Rus deze valuta gebruikt. Uit een plastik zakje frommelt hij een biljet van maar liefst 500 Eurie tevoorschijn en legt dit zonder blikken en blozen op de toonbank! “Is this ok?” vraagt hij in zeer steenkools Slavisch/Engels en hij trekt een gezicht wat me doet denken aan dit van een kleuter waaraan je een moeilijke vraag stelt (een onnozelaar zou Dorrie zeggen). Gelukkig helpt de eigenaar van dit internetcafé hem uit de brand en duikt een kistje op achter de toonbank waaruit hij 496 Euro wisselgeld betaald. Als we Russen zien op een groot jacht in de Carieb dan denken wij meteen aan de Russische Mafia. Maar bovenstaande schipper is natuurlijk geen goed voorbeeld om dit foute vooroordeel aan de kant te zetten, toch?

Het is lichamelijk te rustig geweest de afgelopen dagen en de trouwe bloglezer weet dan ook wat er dan gebeuren gaat. Marlène verplicht de volledige bemanning van de Rafiki tot een zware wandeltocht. Vandaag moet de rivier, die hier in de baai uitmondt, naar boven toe beklommen worden. Het is een tocht over de geërodeerde rotsblokken die de rivierbedding vormen. Het is een fantastische tocht met een heel aparte en ook heel mooie omgeving.

Deshaies (Guadeloupe), reservezeilen

Zaterdag 23 februari 2013

Positie Deshaies: 16°18.434' N 61°47.915 W
Zoals vermeld vertonen de zeilen van de Rafiki langzaam maar zeker sporen van slijtage. Het ergste geval is de bazaan, deze is doormidden gescheurd en moet als verloren worden beschouwd. We hebben nog een reserve bazaanzeil aan boord en dit wordt vandaag in de mast getrokken. Onze twee voorzeilen moeten gerepareerd worden en om de huidige schade niet te verergeren worden ook hier de reservezeilen in het wand gehangen. St. Maarten wordt de plek waar we gaan bekijken hoe we de zeilen van de Rafiki weer in goede conditie kunnen krijgen.

De pelikaan om de vissersboot blijft mooi zitten voor een foto.

Ilets de Pigeon - Deshaies (Guadeloupe)

 

Vrijdag 22 februari 2013

Positie Deshaies: 16°18.434' N 61°47.915 W
De mooie baai van Jacques laten we achter ons en we zeilen een klein stukje verder naar het noordoostelijke puntje van Guadeloupe, Deshaies. Dit plaatsje stelt weinig voor maar is redelijk knus door de pittoreske restaurantjes en een bakker voor onze dagelijkse dosis baquette.

De rivier die in Deshaies in de zee uitmondt.

 

Ankerplaats Deshaies.

In de late middag krijgen we Nederlandse buren. Dit is de Argonaut en zij zijn “vertrekkers” uit dezelfde lichting als wij, 2011, een goed bouwjaar dus. We komen elkaar nu pas tegen. De bemanning van de Argonaut, Marjan en Frits, gaan even uitklaren (morgen gaan ze naar Antigua) en komen even later terug voor de obligate “sundowner”, een borreltje dus. Het wordt geen borrel in de Nederlandse zin van het woord maar een Caribische, rumpunch dus. Marjan en Frits wonen in Sittard. Marjan is dan ook een geboren en getogen Limburgse maar Frits is import uit Holland, Amsterdam zelfs.
Dit gezellig stel is net als ons ook langzaam de Carieb aan het verkennen. Het wordt een gezellige avond waardoor het avondeten er zelfs bij inschiet. We komen elkaar zeker de komende periode nog tegen.

Ilets de Pigeon (Guadeloupe), Dierentuin

Donderdag 21 februari 2013

Positie Ilets de Pigeon: 16°10.394' N 61°46.865 W
Vandaag gaan we het openbaar vervoer weer eens testen en willen we wat gaan wandelen in het oerwoud. Maar… de bus laat weer lang op zich wachten en we besluiten om eerder uit de bus te stappen, bij de dierentuin, zodat we te voet terug kunnen lopen.
De dierentuin is mooi gebouwd en alles is netjes. De dieren kunnen ons echter minder boeien, omdat we de meeste al in het wild hebben gezien en om daarna het beestje in een kooi te zien is dan jammer.

Gezellig met zijn allen in het hoekje van de kooi.

Indrukwekkend zijn wel de twee Jaguars, beide uit Zuid Amerika waar deze mooie katten nog in het wild voorkomen.

Ilets de Pigeon (Guadeloupe), Route Carieb

Woensdag 20 februari 2013

Positie Ilets de Pigeon: 16°10.394' N 61°46.865 W
Bij elk blog wordt de positie van de Rafiki vermeld. Deze coördinaten zijn in een zodanig formaat dat deze met knippen/plakken zo in Google Earth gezet kunnen worden en dan heb je de exacte positie van de boot op die dag. Wij zijn vanaf november, na het orkaanseizoen, noordelijk de Carieb ingezeild. In het volgende kaartje zie je de eilanden die we vanaf november, stap voor stap, bezeild hebben. Barbados hebben we overgeslagen, dit ligt uit de route (wind-in) en is volgens de info die we hebben niet erg interessant.

Vandaag snorkelen we nog hier in dit schitterend aquarium en ’s avonds gaan we nog even op bezoek bij de Nederlandse boot de “Indira”.

Foto genomen vanaf de boot.

Foto genomen onder water.

Freek en Willeke zijn bezig met een “rondje Atlantic”. Rondje Atlantic zeilers zeilen in een jaar tijd globaal de volgende route: Nederland-Spanje-Canarische Eilanden-Carieb-Bermuda-Azoren-Nederland. Een gezellige middag/avond volgde. Zij gaan morgen verder noord, wij blijven nog een dagje in het paradijsje van meneer Cousteau.

Ilets de Pigeon (Guadeloupe), Basse-Terre

 

Dinsdag 19 februari 2013

Positie Ilets de Pigeon: 16°10.394' N 61°46.865 W
Vandaag gaan we met de bus naar de hoofdstad van Guadeloupe, Basse-Terre. Het is een aardig plaatsje maar eigenlijk ook niet meer dan dat. De buslijnen hier op het eiland hebben geen vaste vertrektijden en er wordt verteld dat op elke route elke 20 minuten een bus komt. Niet dus, vaak moeten we meer dan een uur wachten. Met name het belabberde openbaar vervoer maakt de Franse eilanden hier in de Carieb voor ons onaantrekkelijk. We moeten als alternatief een auto huren of een taxi nemen, en dat voor een eenvoudige wandeling naar een waterval of naar de krater van de vulkaan, waarvan je vooraf niet weet of het wel de moeite waard is.

 

Het centrum van Basse Terre.

Bij terugkomst in de ankerbaai trekt de wind sterk aan. We krijgen gedurende de avond en nacht meer dan 30 knopen wind (7 Bf) over de ankerbaai heen, maar we liggen gelukkig super vast in de zandbodem.

Ilets de Pigeon (Guadeloupe), snorkelen in de wereld van Jacques Cousteau

Maandag 18 februari 2013

Positie Ilets de Pigeon: 16°10.394' N 61°46.865 W
Jacques Cousteau is een wereldberoemde Fransman die in de 70-er en 80-er jaren van de vorige eeuw (wat klinkt dit toch raar) de wereldzeeën verkende. Hij maakte schitterende documentaires van de expedities die hij met zijn, door wijlen John Denver nog bezongen, schip de Calypso maakte. Hij was pionier op het gebied van het duiken met zuurstofflessen en heel de wereld volgde in de tijd van de eerste kleurentelevisies zijn avonturen. Van wrakduiken, zwemmen in de ijszeeën tot aan het bestuderen van de flora en fauna van de oceanen, alles kwam aan bod.
Nou nu, waarom dit verhaal: Jacques Cousteau heeft aan de westzijde van Guadeloupe een onderwater-reservaat gesticht. Hij vond de koraalformaties bij Ilets de Pigeon zo uniek dat hij er een, naar hem genoemd, onderwaterpark gesticht heeft, de Reserve de Cousteau.
Dat we in een natuurpark voor anker liggen is al duidelijk. Het stikt hier namelijk van de schildpadden rond de boot. We zien elke 5 minuten wel een schildpad vlak bij de boot een hapje lucht nemen. We hoeven vervolgens maar 10 minuten met de dinghy te varen en we zijn al in het natuurpark van de Pigeon Eilanden, waar we een mooring pakken. De onderwaterwereld is hier werkelijk prachtig. Met onze onderwatercamera (voor de geïnteresseerden: een eenvoudige Olympus ToughTG-320) maken we wat foto’s van de ontelbare vissen en de mooie koraalformaties.

 

 

Pointe a Pitre – Ilets de Pigeon (Guadeloupe)

Zondag 17 februari 2013

Positie Ilets de Pigeon: 16°10.394' N 61°46.865 W
Vandaag gaan we verder noord en omdat de Fransen de brug niet gerepareerd hebben, moeten we eerst weer terug tot bijna bij Ilets les Saintes om vervolgens weer noordelijk te kunnen zeilen. Halverwege deze tocht betrekt de lucht en voor we er erg in hebben, krijgen we een squall met windkracht 7 (30-35 knopen wind) over ons heen. Tijdens het reven in deze wind scheurt het zeil van de bazaan (de achterste mast). Als we even later verder zeilen merken we dat de spanning van de zeereling weg is. Het blijkt dat een bevestiging van de preekstoel afgebroken is.
Zoals ons grote voorbeeld Rob Sterenburg in al zijn wijsheid placht te zeggen “iedereen krijgt zijn deel” geldt vandaag zeker ook voor ons. Als we in de luwte van de vulkaan aan de westkant van Guadeloupe motoren, gaan we vol over een vissersfuik heen. De schroef vermaalt een gedeelte van de boei van de fuik en de Rafiki trilt plotseling van alle kanten. Het lijkt erop dat we een fuik of zoiets nog op de een of andere manier meeslepen. We zetten de motor stop en Loud gaat met zijn snorkelspullen en gewapend met een Victorinox zakmes midden op zee te water. Aan het roer hangt nog een tonnetje aan een lijn die als een snaar gespannen staat. De gehele “kneut” wordt met veel moeite aan gort gesneden en een uur later gaan we voor anker in de baai, net voor de eilandengroep Ilets de Pigeon en likken we onze wonden.

De plaats Malendure is erg toeristisch. Veel snorkelaars, duikers en kayakers.

Pointe a Pitre (Guadeloupe)

Zaterdag 16 februari 2013

Positie Pointe a Pitre: 16°13.308' N 61°32.386 W
De ankerlier met de nieuwe bedrading en stekkers wordt deze zaterdag ingebouwd. Hij functioneert weer prima. Al met al heeft dit klusje toch veel van deze zaterdag gekost en tegen het einde van de middag gaan we nog even naar de Marina om een verdiend oorlam te halen. We kunnen blijkbaar niet meer als onbekenden door de Carieb lopen. Op de kade van de Marina komen we Freek en Willeke van de “Indira” tegen. Zij liggen hier in de jachthaven met een lekkende koelwaterpomp en zoeken samen met de lokale technici om dit probleem te verhelpen. Zij hebben met een huurauto het eiland verkend en wij denken dat wij één van de komende dagen hetzelfde gaan doen. Nadat we weer verder lopen komen we Klaus en Bruni tegen en besluiten om samen met deze sympathieke Duitsers uit Koblenz in de Pirate Bar iets te gaan drinken.

Hier een klant die een langoustine bestelt.

Pointe a Pitre (Guadeloupe)

Vrijdag 15 februari 2013

Positie Pointe a Pitre: 16°13.308' N 61°32.386 W
De ankerlier wordt in de vroege morgen gedemonteerd. De motor zal opnieuw bekabeld worden door een specialist in de jachthaven tegenover de ankerplek.
Na aflevering van de motor wandelen we naar de stad. Guadeloupe is een eiland dat totaal ongeveer 2 keer zo groot is als het super mooie Dominica en heeft ongeveer 400.000 inwoners. De stad Pointe a Pitre is modern en Europeesachtig met wel nog arme krottenwijken. Veel verkeer, moderne en nieuwe auto’s, stoplichten en zowaar flitskasten. In het centrum is en een heuse Mc Donald en we kunnen het niet laten om onze honger bij deze hamburgerketen te stillen.

De haven waar we vanaf de ankerplek tegenaan kijken is een grote container- en overslaghaven. Deze lijkt ons wat te groot voor Guadeloupe en we denken dat deze haven een centrale rol vervult in de goederendistributie hier in de Carieb.

Haven Pointe a Pitre.

Pointe a Pitre gezien vanaf de ankerplek.

De ankerplek is verder kaal en lelijk, zodat we onze reis zo spoedig mogelijk willen vervolgen door de strook water die Guadeloupe in tweeën deelt, de Riviere Salee “de zoute rivier”, te bevaren. Een keer per dag gaan de twee bruggen die over de rivier lopen open en dit is op het onmenselijke tijdstip van 05:00 uur ’s morgens, in het donker. Om niet voor niets zo vroeg uit de veren te gaan, gaan we dit tijdstip nog even in de Marina checken. En wat blijkt, de brug is al twee jaar kapot dus Riviere Salee is niet voor ons begaanbaar en we moeten voor een volgende tocht Noord om het eiland heen varen.

Pain de Sucre (Iles des Saintes) – Pointe a Pitre (Guadeloupe)

Donderdag 14 februari 2013

Positie Pointe a Pitre: 16°13.308' N 61°32.386 W
De bemanning van de Rafiki heeft het al gezien op de Saintes en dat betekent natuurlijk ankerop. Maar tijdens het ontbijt blijkt dat moederdolfijn met kind toch spijt heeft van de snelle aftocht van gisteren, want tegen 09:00 uur in de morgen komen ze samen weer aanspartelen. Loud en Marlène zijn nu getraind en voorbereid op deze situatie, dus de snorkelspullen liggen klaar en ze plonzen een paar seconden later het water in.

We kunnen nu gezellig met zijn drieën (een onbekende Fransman, Loud en Marlène) ongestoord een klein half uur met de dolfijnen zwemmen. We houden 1 tot 2 meter afstand. Het is een schitterend gezicht hoe de moeder de puber (het kalf is al ¾ van de lengte van moeders) tijdens het zwemmen tussen de voorste onderliggende vinnen begeleid en het kalf onder het zwemmen moeder voortdurend liefkozend aanraakt. Wanneer de ondernemende jongeling op de bodem aan het wroeten is voor iets eetbaars (?) en hij zwemt iets te ver weg (moederdolfijn ligt rustig bij ons aan het oppervlak) dan roept ze de deugniet met een schel en supersonisch fluiten tot de orde en de puber zwemt dan ook meteen weer naar ons terug. Wanneer we moeders voorzichtig naderen dan zie je in haar ogen dat ze ons volgt en observeert. Van schichtig en angstig gedrag is geen sprake maar alleen rust en vertrouwen. Aanraken doen we niet: het blijft immers toch een roofdier van een paar honderd kilo met een indrukwekkend setje tanden!

Moeder en puber.

Dit prachtige plaatje wordt na een 20-tal minuten ruw verstoord door een boot met ongeveer 15 (natuurlijk Franse) duikers die op weg naar de duiklocatie ons samenzijn met de dolfijnen heeft gezien. Nadat de duikers te water zijn en als een overvalcommando naar ons toe zwemmen, kiezen de dolfijnen, intelligent zoals ze zijn, het hazedolfijnenpad en verdwijnen naar de diepte van de ons omringende Caribische Zee.

Na deze super indrukwekkende “close encouter” gaan we ankerop naar bestemming noord, het hoofdeiland van Guadeloupe. We zeilen met een lekker windje naar de grootste stad op dit Franse eiland, Pointe a Pitre, waar we in de namiddag voor anker gaan.

Grote vrachtschepen passeren ons op de rivier Salee.

 ’s Avonds gaan we nog gezellig op bezoek bij Klaus en Bruni op de Windrift 4.

Pain de Sucre (Iles des Saintes)

Woensdag 13 februari 2013 

Positie Pain de Sucre: 15°51.710' N 61°36.074 W
’s Morgens zien we dat de Amerikaan vetrokken is… 

Tijdens het ontbijt worden we opnieuw verrast door een tweetal dolfijnen. We springen meteen met onze snorkelspullen in het water maar helaas, de moeder(=koe) met kind(=kalf) hebben geen zin in het geneuzel met de zwemmende mensen en zwemmen rustig maar zonder te treuzelen de baai uit, helaas.

Toeristisch plaatsje Bourg des Saintes.

’s Middags gaan we met de dinghy nog even op en neer naar de hoofdstad op dit erg toeristische eilandje en aan het einde van de middag komen onze buren, de Duitse Klaus met zijn vrouw Bruni nog even borrelen op de Rafiki. Het gespreksonderwerp is natuurlijk de prutsende Amerikaan, die Klaus heeft gedwongen om de hele nacht ankerwacht te houden. Ook hij vertrouwde deze onnozelaar niet.

Klaus en Bruni wonen in Koblenz, vlak bij ons in de buurt, en hebben hun hele leven vakantie gevierd in Nederland met een trailerbare zeilboot. Na hun pensionering hebben ze een zeilboot gevaren op de Middellandse Zee en na 9 jaar oefenen hebben ze vorig jaar de Atlantische Oceaan overgestoken. Klaus (75) is nog fit genoeg om dit Cruisersleven te kunnen leven, maar Bruni (70) heeft helaas te veel gezondheidsklachten dus… de boot is hier te koop gezet en als deze verkocht wordt dan vliegen ze terug naar hun woonplaats Koblenz. “Es ist schoene Erinnerung an ein super Zeit”.

Pain de Sucre (Iles des Saintes), Ankeren

Dinsdag 12 februari 2013

Positie Pain de Sucre: 15°51.710' N 61°36.074 W
Op deze dinsdag gaan we nog even naar de hoofdplaats van het eiland en doen nog wat inkopen. ’s Avonds, iets na zonsondergang, draait de wind in de ankerbaai naar het zuidwesten waardoor alle boten in de ankerbaai draaien en het altijd een verassing is waar iedereen uitkomt. Voor ons is een Yank Amerikaan geankerd. Amerikanen zijn geen zeilers. Bijna alle Amerikaanse zeilers in de Carieb zijn in korte etappes bij daglicht naar het zuiden afgedaald. Enige ervaring met lange zeiltochten, stroming, wind en ankeren kan hun niet verweten worden. Je zou dan zeggen dat deze zeilers zich dan ook zouden gedragen als zeilers met beperkte cruisers ervaring en zich bij discussies op de achtergrond houden, maar niets is minder waar. Als typische Amerikaan pretenderen ze alles over het zeilen te weten en ze stellen zich ook zo op. Amerikanen zijn daarnaast de enige zeilers ter wereld waar ankeren met gewoon een touw nog gebruikelijk is. De rest van de wereld weet dat ketting, door zijn gewicht en trekkracht, de enige veilige en betrouwbare ankergarnituur is. Ook de Ammie Amerikaan voor ons past in het bovenbeschreven plaatje. Hij heeft twee touwen met een anker voor de boeg lopen, een zeer onveilige en onbetrouwbare manier van ankeren. Verder is hij een trouw aanhanger van All Gore want het kan nog gekker, om zijn “CO2 footprint” zo klein mogelijk te houden vaart hij met zijn vrouw met een 40-voet boot zonder motor! Als er wat gebeurt dan kan hij zich niet meer zelf redden. 

Zoals de bloglezer nu al verwacht, gebeurt er natuurlijk iets nadat de wind gedraaid is. Het schip met de twee Amerikanen draait met zijn twee ankerlijnen om ons heen (wij blijven boven de ketting liggen) en om te voorkomen dat zijn touwen rondom onze ketting draaien, moet de boot via de zelfde weg terug draaien. Dit gebeurt echter niet: de Amerikaanse boot dreigt na het opnieuw draaien van de wind tegen de Rafiki geblazen te worden. Zonder aandrijving op de boot is dit dan moeilijk te voorkomen! Dit alles speelt zich af in het donker. We volgen alles met de zaklamp en staan klaar om te reageren, ankerop en/of met de motor de positie te verleggen. De Amerikaan gaat nu met de dinghy (!) zijn boot slepen om te voorkomen dat er aanvaringen zijn met de Rafiki en anderen geankerde boten om hem heen. Dit gaat enigszins maar tergend langzaam. We bieden hem een paar maal aan om te helpen en/of om even via de Marifoon te overleggen maar dit wordt afgewezen. We moeten de Rafiki (met de motor) tijdens de actie verplaatsen om een aanvaring te voorkomen.

Als we na een uur weer enigszins normaal voor anker liggen, is de rust wedergekeerd. De Amerikaan komt vervolgens met de dinghy naar ons toe om over de situatie te na te praten. Hij begint stoer uit te leggen waarom hij met de dinghy de actie ondernam en verwachtte blijkbaar respect, lof en dank van onze kant. Wij vertellen hem daarentegen dat rondvaren in deze wateren zonder motor zeer onverantwoord is en dat met name ankeren met gewoon touw lichtzinnig en vooral dom is. Ons belangrijkste advies aan hem is dan ook “koop een ankerketting”. We vertellen hem verder dat wanneer hij eigenwijs blijft en dit toch wil, hij dan moet ankeren in baaien waar nauwelijks andere zeilers zijn en niet in deze relatief drukke wateren.

We liggen in de baai tussen de twee bulten in het midden van de foto.

Pain de Sucre (Iles des Saintes), Dierendag

Maandag 11 februari 2013

Positie Pain de Sucre: 15°51.710' N 61°36.074 W
Vanmorgen tijdens het ontbijt worden we door een Duitse boot naast ons op de ankerplek toegeroepen. Zij wijzen ons op een groep van 5 dolfijnen die door de ankerplek zwemmen. De dolfijnen hebben geen haast en we kunnen de groep mooi volgen als ze de baai met geankerde boten verkennen. We hebben vanaf de aanloop op French Guyana (Maart 2012) geen dolfijn meer gezien en nu komen er een stuk of 5 rustig kijken hoe we ’s morgens de stokbroodjes aan het opsmikkelen zijn. Ze zwemmen ongeveer 100 meter verder van ons en een tweetal dolfijnen blijven vervolgens rond een Franse catamaran rondklooien, de andere 3 kiezen het ruime sop. De opvarende van deze catamaran springen pardoes in het water en wij denken nog “ja, nu zijn ze zeker weg”, maar niets is minder waar. De dolfijnen vinden de zwemmers interessant en blijven rond de zwemmers (het worden er snel meer) heen zwemmen.

 

Foto's genomen vanaf onze boot.

We kijken dit even aan maar dan gaan bij ons ook de zwemvliezen aan en de duikbril op en zwemmen naar de groep toe. Waar tegenwoordig mensen veel geld voor betalen, krijgen wij ’s morgens door deze vriendelijke dolfijnen gratis aangeboden, namelijk zwemmen tussen de dolfijnen! De dieren zijn niet bang, sterker nog, ze zijn nieuwsgierig en speels. Ze maken kapriolen om indruk op de groep te maken en dat lukt natuurlijk. Je kunt ze niet aanraken, ze blijven voortdurend 1-2 meter van de snorkelaars vandaan en genieten blijkbaar van de aandacht. Nadat wij ongeveer 10 minuten met de dolfijnen hebben kunnen zwemmen, vertrekken ze naar het diepe water. Een fantastische ervaring! Zie de foto’s genomen vanaf de boot en de foto’s tijdens het zwemmen met de dolfijnen.

 

Foto's die we genomen hebben, terwijl we zwemmen met de dolfijnen.

Later in de morgen gaan we beginnen met een eilandtoer te voet. Het eiland Terre de Haute is het hoofdeiland van Iles des Saintes en is 4 km lang en 1 km breed en dus kleiner en niet groter dan Terschelling wat ik eerder schreef. Wel zijn er wat heuveltjes over dit eilandje verspreid. Dagelijks komen veel dagjesmensen vanuit Guadeloupe dat 20 km noordelijk ligt en door zijn bergen vanuit de ankerplek goed te zien is.

We lopen naar de noordoost punt van het eiland en bezoeken Fort Napoleon, een fort uit het einde van de 19de eeuw. Dit fort met museum is echter gesloten, helaas.

Fort Napoleon en bijgebouwen.

Leguanen worden in de meeste landen zuidelijk van ons gegeten. In Suriname heet het “boomkip” en in Tobago hebben we een jager geholpen zijn vluchtende prooi uit het water te vangen. Hier op de Saintes zijn de leguanen beschermd en we hebben al gelezen dat er hierdoor veel van deze diertjes op de eilanden (over)leven. Tijdens de afdaling van de heuvel waarop het fort gelegen is, zien we een vrij grote leguaan (+/- 50 cm) in een boom naast de weg. Even later zit er een nog grotere leguaan met een grote hanenkam en sik in een boom direct naast de openbare weg.

 

En omdat we toch bezig waren met wat foto’s van de fauna op dit eiland, hebben we voor de bloglezer ook nog wat plaatselijk gevogelte op de gevoelige plaat gezet:

Het was vandaag een mooie “dierendag”.