Santa Helena, Guatemala

Maandag 10 oktober 2016 tot en met Zondag 16 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.591 N 88°59.653 W
Tijdens de wandeling naar de Rio Bonito hebben we kennis gemaakt met de Duitse Sarah die samen met haar vriend Sven bezig is met een “rondje wereld” met hun aluminium catamaran “Shironn”. Met hun stippelen we nog een wandeling uit naar het dorpje Santa Helena.

Met de plaatselijke bus, de collectivo, gaan we ongeveer 5 km noordwaarts en bij een voetbalveld gaan we met ons vieren op pad. Het is best een leuke wandeling maar in vergelijking met het prachtige Rio Bonito is deze wandeling toch wat minder. Santa Helena is wel weer een prachtig authentiek Maya-dorp met uiterst vriendelijke bewoners.

De meeste kinderen bekijken ons, maar blijven wel op afstand.

Mooi landschap.

Met hier en daar een huisje.

Uitzicht op het meer "El Golfete".

Even pauze bij een riviertje.

Hier scharrelen de varkens rondom de woonhuizen.

En kinderen volgen ons continue.

Rio Bonito, Guatemala (film)

Zondag 9 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.591 N 88°59.653 W
Sarah heeft van deze dag een leuk filmpje gemaakt.

Sarah met de Go-pro camera.

Ga voor de film naar onderstaande link.
https://vimeo.com/187071328

Rio Bonito, Guatemala

Zondag 9 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.591 N 88°59.653 W
In de omgeving van Fronteras zijn nauwelijks wandelroutes. Wandelen is geen liefhebberij van de plaatselijke bevolking en de voor het merendeel Amerikaanse zeilers kunnen zich niet anders dan met een bus of taxi over land voortbewegen. Op zoek naar een leuke wandeling hebben we een tip gekregen over een dorp bij een rivier, Rio Bonito, de mooie rivier. Eva van de Duitse boot “Plattipus” en Sarah (eveneens uit Duitsland) van de “Schironn” willen ook graag deze tocht maken. We nemen in de vroege ochtend de bus richting Morales. Ergens halverwege stappen wij uit de bus. Dit is het begin van een zandweg die naar het dorp Rio Frio en Rio Bonito loopt. Ons plan is om te proberen op de heenweg een lift te krijgen en de terugweg, ongeveer 20 km, te lopen. 40 km wandelen lijkt ons een beetje te veel van het goede. We zijn nog geen 10 minuten onderweg en er passeert ons een pick-uptruck die ons meeneemt. We zitten met z'n allen in de laadbak en deze pick-up moet ook naar Rio Bonito. Wat een geluk.

De laatste kilometer naar het dorp is alleen bereikbaar te paard of te voet. Er ligt een dikke pijpleiding voor de ingang van de weg. Het paadje is smal en we gaan heuvel op en af. Eerst lopen we door een palmolie plantage. Palmolie wordt onder andere gebruikt voor de productie van margarine, frituurolie, zeep en biodiesel en is een van de belangrijkste landbouwproducten van Guatemala.

Een laadbak vol met vruchten van de palmen.

Na een mooie wandeling komen we aan in het dorpje en worden we door de bewoners gastvrij ontvangen.

Natuur is schitterend.

Het dorpje Rio Bonito.

De dames doen de was in de rivier.

Sommige kinderden zijn verlegen, maar toch nieuwsgierig.

Onze dierenvriend.

Maar deze foto is toch leuker dan die met Loud.

Hier krijgen we uitleg over het maken van tortilla's. Wordt er verse mais of gedroogde mais gebruikt etc.

Ze liggen dubbel van het lachen. Ze begrijpen niet dat wij dat niet weten.

We slenteren door dit pittoreske dorpje en gaan vervolgens over de oevers van de Rio Bonito naar de monding van de Rio Bonito in de Rio Dulce. Hier liggen de vissersboten van het dorp. Dit zijn allemaal boomstamkano's en we zien twee plekken met veel houtsnippers, plekken waar met een machete een boot uit een boomstam gekapt is.

Ook dit dorpje heeft een voetbalveld. Jammer dat van goal tot goal een kuil is, wat bij regenweer een riviertje is.

Productie van houten kano's.

We lopen terug naar het dorp en willen de 20 km terug naar de hoofdweg lopend volbrengen. Wanneer we dit aan een dorpeling vertellen, merkt hij op dat dit geen goed idee is. Tussen het dorp en de doorgaande weg komen regelmatig overvallen voor en een gringo (blanke) met drie vrouwen is een gewild en gemakkelijk doelwit. Even later komen we ook in contact met een priester, die goed Engels spreekt, en dit verhaal onderschrijft. Maar als we niet kunnen lopen, hoe komen we dan terug in Fronteras? De priester brengt de oplossing. Hij is naast priester ook leraar en verricht veel werk voor projecten om jongeren een goede opleiding te geven. Hij is hier in het dorp aangekomen met een lancha en wij kunnen met hem mee terug naar Fronteras. Deze terugweg is echter niet rechtstreeks, hij moet nog naar een tweetal dorpen aan de rivier om nog een paar zaken te regelen en wat mensen op te pikken, leuk dus!

Net na de middag gaan we met de lancha naar een klein dorp aan de overkant van de Rio Dulce.

De priester neemt ons met zijn lancha mee naar een dorp aan de overzijde van de rivier.

Deze overkapping is gebouwd voor een jaarlijkse christelijke bijeenkomst van jongeren. Er komen jaarlijks ongeveer 300 jongeren. Vandaag hebben ze een deel van de trappen naar het gebouw gemaakt.

We kijken rond in het dorp en we krijgen een 10-tal extra passagiers mee naar een tweede dorp. Hier moet James een les bijwonen en wij kijken ondertussen naar een voetbalwedstrijd tussen twee dorpen die op een ongelofelijk slecht veld gespeeld wordt. Maar het getoonde spel is zelfs nog slechter dan het veld maar het kijkplezier is echter van een hoog niveau. Het hele dorp, van jong tot oud, is rond het veld aan het recreëren, waardoor de wedstrijd meer weg heeft van een kermis/fancy fair dan van een voetbalwedstrijd.

Na dit bezoek worden we teruggebracht naar Fronteras, het was weer een mooi avontuurtje.

Fronteras, Guatemala

Dinsdag 4 oktober 2016 tot en met zaterdag 8 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.591 N 88°59.653 W
We liggen voor anker voor twee grote marina's. In één van de marina's ligt de catamaran “Gone Walkabout” met als opvarenden Paul en Fiona met hun kinderen Celeste, Lincoln en Poppy. We trekken deze periode veel met hun op en Paul, een ex Kolonel uit het Australische leger, helpt mij met problemen met elektronische zaken.

Boodschappen doen we meestal in Fronteras. Het is er altijd druk en in eerste instantie denk je dat je maar beperkte dingen kunt kopen. Maar als je eenmaal de weg weet, merk je dat er bijna alles te krijgen is. Veel mensen verkopen al lopende hun spullen of hebben hun spullen voor de ingang van een winkeltje uitgestald.

De producten uit eigen tuin worden langs de weg uitgestald. Meestal zitten zij daar de hele dag met hun groenten.

Fruit wordt geschild en in stukken in zakjes gedaan.

Ook de pillen worden op straat verkocht.

De man met hoed verkoopt knoflook. De man met het karretje verkoopt kokosnoten.

Copan – Fronteras, Honduras

Zondag 2 oktober 2016 en maandag 3 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Op deze zondag nemen we de bus terug naar de Rio Dulce. Het landschap tussen Guatemala en Honduras bestaat uit uitgestrekte graslanden waar runderen gehouden worden. Export van rundvlees naar de VS is in deze streek een belangrijke inkomstenbron. De reis gaat voorspoedig op een kleine vertraging na. Op de doorgaande weg is een brug ingestort. De vrachtwagen die half over de brug hing (heenweg) is er inmiddels afgehaald. Ze hadden na het ongeval binnen enkele uren buizen gelegd, waar het water van de rivier doorheen kan, en zand over de buizen gestort, zodat het verkeer erover kon rijden. Dit was ook noodzakelijk want het is de enige weg van Guatemala city naar Rio Dulce.

's Middags komen we weer terug op onze vertrouwde Rafiki. Maandag maken we de boot vaarklaar. We gaan dinsdag, na twee maanden in de haven, weer terug naar ons vertrouwde ankerstekje. Meer wind, meer privacy en geen muggen.

De ruïnes van Copan, Honduras

Zaterdag 1 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
De Maya's zijn de oer-inwoners van midden Amerika en het Maya rijk kende zijn hoogtij in de jaren 600 – 800 van onze jaartelling. In die tijd strekte het Maya-rijk zich uit van Mexico tot Honduras en dit rijk had een hoge mate van beschaving. In deze periode zijn grote steden gebouwd met vele tempels en paleizen. Na 800 kwam het Maya-rijk echter in verval. De steden werden langzaam verlaten en de bevolking nam sterk in aantal af. De historici zijn het nog altijd niet eens over de exacte oorzaak van dit verval. Men gaat er van uit dat overbevolking, ziektes en klimaatveranderingen de belangrijkste factoren van de val van het Maya-rijk zijn.

Toen de Spanjaarden in 1524 het huidige Guatemala via Mexico binnentrokken, waren alle steden al eeuwen verlaten en hadden ze weinig weerstand van de toenmalige Maya bevolking.
Pas in de 19de eeuw zijn expedities op pad gestuurd om deze verlaten steden opnieuw te ontdekken en te onderzoeken. Deze Mayasteden zijn nu één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Midden-Amerika. De Mayastad in Copan is niet het grootste of mooiste voorbeeld van de Maya bouwkunsten, maar het is nog altijd erg indrukwekkend en één van de belangrijkste bezienswaardigheden in Honduras.

Vandaag gaan we deze ruïnes van Copan bekijken en na een wandeling van 30 minuten vanaf ons “Belgische” hostel komen we aan bij de ingang van het archeologisch park. Het is laagseizoen en het is helemaal niet druk, sterker nog, we zijn één van de weinige buitenlandse toeristen die vandaag het park bezoeken.
Na de ingang komen we uit op een toegangsweg waar ook een opvang is gemaakt voor Ara's, grote papegaaien. Ara's zijn in deze regio in aantallen sterk afgenomen en met dit initiatief willen de Hondurese de Ara-populatie weer op een gezond peil brengen. Bij de wilde Ara's is deze plek erg populair omdat ze enerzijds hier veilig zijn, maar ook omdat ze hier dagelijks een gratis maaltijd krijgen.

Na deze vogels komen we aan op een open plek in de jungle en worden we overdonderd door de prachtige bouwwerken die voor ons opdoemen, prachtig!

Vanaf de top van de tempels heb je een prachtig uitzicht.

Genieten van het uitzicht en met de informatie en tekeningen proberen we ons een voorstelling te maken van het geheel.

Trap, waar elke tree bewerkt is met hiërogliefen.

Op veel plaatsen zijn ze nog aan het werk.

Overzicht vanaf de top van een tempel over de centrale plaats.

Toen de stad door de Spaanse kolonisten “herontdekt” werd, was de vervallen stad helemaal door de jungle overwoekerd. Op dit moment zijn nog veel bouwwerken verborgen in de jungle, maar de belangrijkste en grootste constructies zijn vrijgemaakt van de jungle en gedeeltelijk gerestaureerd.

Onder deze grote bomen liggen nog verborgen tempels. Je ziet aan de vorm exact waar de tempels nog liggen.

Tussen de stenen liggen nog vele bewerkte stenen.

We komen aan op een stuk grasland wat vroeger het centrale plein moet zijn geweest. Op deze open plek zijn de belangrijkste solitaire beelden die hier gevonden zijn, de zogenaamde “stellae”, opgesteld. Deze antieke beelden, 1500 jaar(!) oud, zijn rijk versierd met beeltenissen van belangrijke personen en hun heldendaden. We lopen verder naar een enorme, massieve verzameling van bouwwerken die hebben gediend voor godenverering en de bewoning van de toenmalige leiders van de stad. De geschiedenis van de Maya's en specifiek de geschiedenis van de stad is redelijk bekend, omdat het antieke hiërogliefen schrift van de Maya's voor een groot gedeelte ontcijferd is.

De geschiedenis van de stad, de omgeving, de grootte en de prachtige versieringen van de bouwwerken is enorm indrukwekkend en geven ons een heerlijk “Indiana Jones” gevoel.

In de namiddag verlaten we de ruïnes en gaan we terug naar het dorp Copan. We maken nog een wandeling door het landschap buiten het dorp en we moeten concluderen dat er buiten de ruïnes niet veel bijzonders in Copan is te zien en te beleven.