donderdag 30 juni 2016

Petjes, Utila Honduras

Zondag 26 juni 2016 tot en met donderdag 30 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
Wij noemen ze “Petjes”, maar in Jamaica worden ze “Patties” genoemd. Dit zijn halvemaan-vormige gebakjes met als vulling kip, rundvlees of groenten. Ik vind deze “Patties” een super lekkere snack en in Jamaica zijn de Patties zo populair dat in elk dorp wel een “Pattie-shop” te vinden is.

Ze liggen dan achter glas, met een gloeilamp om de petjes warm te houden.

Nadat we in januari afscheid namen van Jamaica nam ik ook al afscheid van deze snack, maar wat blijkt, ze maken ze hier ook! Ze heten hier dan wel “Pastelitas”, wij noemen ze gewoon weer “Petjes”, en ze zijn hier in Honduras ook weer erg lekker en overal verkrijgbaar. In elk dorp of stad worden ze door veel “thuisbakkers” aangeboden en de Hondurees eet deze snack op elk moment van de dag en avond.

We hebben al melding gemaakt met de chaos hier op de weggetjes rond de baai. Maar het valt ons steeds weer op hoe bizar en onverantwoordelijk de mensen hier met kinderen op de scooter, motor of quad zich verplaatsen. We denken dat de dokterspost hier op het eiland heel druk is met deze idiote praktijken.

Met het hele gezin op de motor.


Of het hele gezin op de quad.

Een lat, een paraplu en een baby. Geen probleem.

2 kleine kinderen en een drankje, en natuurlijk ook nog rijden, is ook geen probleem.


En een baby, die nog niet zelfstandig kan zitten, in de golfkar. Gaat prima. We hebben zelfs baby's gezien voor op de motor,  maar helaas hadden we toen geen fototoestel bij ons.

dinsdag 28 juni 2016

Zuidkust, Utila Honduras

Woensdag 22 juni 2016 tot en met vrijdag 24 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
We maken nog een wandeling langs de zuidkust van Utila. De kust bestaat uit strandjes en rotspartijen. Deze laatste ontstaan door de erosie van fossiel koraal door de zee en deze formaties zien we bij nagenoeg alle eilanden van de Carieb.

Beschilderd drijfhout.

De rotsactige ondergrond lijkt op "Hell". Een plek op Kaaiman, waar ze er een toeristische attractie van gemaakt hebben.


Er zijn een aan mooie villa's aan deze kant van het eiland te bewonderen. Het valt ons op dat hier ook een heleboel ontroerend goed te koop aangeboden wordt.

Loud zit in de tuin, van één van de woningen die te koop staan, op een heerlijke schommelstoel van Utila. Je ziet ze hier zowel in model schommelstoel als vaste stoel. 
 
Utila is een relaxed eiland en qua inkopen is hier genoeg te krijgen. Een ruime sortering groentes, prima kwaliteit vlees en natuurlijk fruit in overvloed en dat alles voor een goede prijs.

Veel kleine winkels met groenten en fruit.


En zo wordt hier de elektriciteit aangesloten.

We volgen ook het nieuws via internet. Helaas is onze actieve internet-antenne, de “bullet”, overleden en moeten we voor internet naar de kant. Het belangrijkste nieuws deze week is natuurlijk de Brexit en onze Britse buurman Allan is hierdoor behoorlijk aangedaan. 

vrijdag 24 juni 2016

La Ceiba, Utila Honduras

Zondag 19 juni 2016 tot en met dinsdag 21 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
We zijn zijn hier in de baai van Utila al goed ingeburgerd en we vinden het een mooie en vooral gezellige ankerplek en een prettig eiland. De altijd bange Amerikanen mijden dit eiland omdat hun landgenoten deze baai de bijnaam “burglers bay”, inbrekers-baai noemen, maar van enige criminaliteit is tot op heden geen sprake.

Wanneer we aan een van de riffen rond de ankerplek gaan snorkelen dan valt ons iets op. Het koraal is wel redelijk mooi maar wij zijn te veel verwend. Met het schaamrood op de kaken moeten we zeggen dat, met in het achterhoofd de riffen van de San Blas, Cuba en Los Rocques, deze riffen ons niet meer helemaal boeien. Daarbij komt dat snorkelen zonder speargun ook minder spannend is. Duikers en snorkelaars die hier een mooie vakantie doorgebracht hebben en de mooie onderwaterwereld bewonderd hebben, zullen ons aanstellers en arrogant vinden en daarmee hebben ze natuurlijk gelijk...

Marlène heeft de smaak van het naaien te pakken gekregen en maakt nog een mooie toilettas voor op de achterplecht.

2016 staat voor de Rafiki niet echt als zeilersgeluk. Na een botsing met een vissersboot in Cuba, een gebroken meerboei hier in Honduras is het deze week weer bijna raak. Een boot met duikers die een nachtduik gemaakt heeft, komt in de avond bijna in aanvaring met de Rafiki. Ons ankerlicht is een rondschijnend wit licht op de top van de mast, precies volgens de internationale regels. Maar de praktijk is anders. Het licht is op 16 meter hoogte en als je in de buurt van de Rafiki komt, zie je dit licht niet meer omdat je dan omhoog moet kijken. In verband met deze bijna-aanvaring (trouwens, niemand is hier verzekerd) heb ik een extra ankerlicht op 4 meter hoogte gemaakt. We hebben nu dus iedere nacht 2 ankerlichten aan, één op 16 meter en één op 4 meter hoogte.

Op dinsdag brengen we een bezoek aan het vasteland van Honduras. We gaan met de veerboot naar de stad “La Ceiba”.

We gingen om 6.00 uur naar de ferrie, een straalblauwe lucht,  geen wolkje te zien. Dit is 6.30 uur, we vertrekken net met de ferrie richting La Ceiba. Gelukkig passeert deze wolk het eiland en er valt geen regen in Utila.

Onderweg op de ferrie. De snelheid is 30 NM per uur, ongeveer 55 km per uur. Heel was sneller dan de Rafiki.

Ingang haven La Ceiba.

De witte boot heeft de blauwe boot op sleep. Ze moesten uitwijken voor de ferrie en raakte vermoedelijk de grond. We hoorden ineens geschreeuw en de blauwe boot hing behoorlijk scheef. Op de voorste boot zijn kleine bootjes, op de achterste boot de langoustenkooien.

Vissers maken zich klaar om te vertrekken naar de oostkust van Honduras.
De kooien bovenop de boot zijn bestemd voor de langoustenvangst.

La Ceiba is een stad met ongeveer 150.000 inwoners en is in het begin van de vorige eeuw ontstaan door de explosieve groei van de bananen- en ananasplantages rondom deze stad. Vanuit La Ceiba werd het fruit naar de VS verscheept en de werkgelegenheid trok veel mensen aan. De stad heeft dus geen koloniale historie en er zijn geen mooie koloniale gebouwen te bewonderen.

Midden in de stad ligt een mooi park met diverse oude treinstellen. Hiermee werden de bananen en ananassen vervoerd.

We nemen vanaf de haven een taxi naar het centrum van de stad en gaan op zoek naar de belangrijkste bezienswaardigheid, het vlinder-museum. Wanneer we na een goed uur vragen en zoeken op de plek aangekomen zijn, blijkt dat het museum verplaatst is naar de universiteitscampus. Dit is voor ons te ver uit de buurt en dus besluiten we om de winkelcentra te bezoeken. We hebben gelezen dat Honduras een zeer arm land is, maar dat is aan de stad La Ceiba niet te zien. Alles is redelijk netjes en de wegen en openbare gebouwen zijn in goed onderhouden staat. We zien nauwelijks sloppenwijken en wij vinden steden als Colon, Panama City en Kingston zelfs minder ontwikkelt als deze Hondurese stad.

Een ander aspect van Honduras waar je veel over leest is de veiligheid. Honduras is een van de gevaarlijkste landen ter wereld met zeer hoge misdaad-cijfers. Zoals in elke stad in de Carieb houden wij rekening met criminaliteit door in eerste instantie niet met rijkdom “te koop” te lopen. We dragen geen designer-kleding, geen sieraden en hebben geen dure camera's bij ons. Daarnaast bezoeken wij grote steden nooit in het donker/'s nachts en mijden we verpauperde buurten waar we weinig mensen op straat zien. Hierdoor verkleinen we het risico op een overval al enorm.
De mensen in deze stad zijn erg vriendelijk en we komen opvallend genoeg geen toeristen tegen. Blijkbaar heeft de Amerikaanse angst-cultuur hier zijn twijfelachtige werk goed gedaan....
Wij merken dus niets van de criminaliteit in deze stad, maar gevaarlijk is het blijkbaar wel. Overal zien we tot de tanden toe bewapende bewakers. We zien niet alleen bewakers bij de banken, maar ook bij apotheken, bij tankstations, supermarkten en zelfs in de stoffenzaak, waar we op zoek gaan naar canvas, wordt de deur geopend door een man met een kogelvrij vest en een riotgun.... Misschien is het door dit hoge aantal bewakers ook veilig in de stad, wie zal het zeggen.

Deze bewaker met een kogelvrij vest, patroongordel en een riotgun,
bewaakt een vrachtwagen met 1 pallet coca colaflessen.........

Selfie.

De pier van La Ceiba. De pier en boulevard zag er heel mooi uit, maar er was totaal geen sfeer.

Een ander positief feit over Honduras is dat alles prettig geprijsd is. Daarnaast wordt door de overheid in elk stadscentrum van Honduras gratis wifi aangeboden.

Tussen de middag gaan we eten bij het populairste restaurantje in de stad: de Burger King. We gaan weer eens ouderwets “een vette bek halen” en tijdens het verslinden van de burgers met frieten kijk ik naar de wedstrijd Kroatië – Spanje van het EK in Frankrijk, typisch Hondurees zullen we maar zeggen

's Middags slenteren we nog over de kleurrijke markt hier in het centrum van de stad, waarna we de taxi terug naar de haven nemen.

De rundvleesmarkt. Ieder stalletje in deze overdekte hal verkoopt rundvlees (zowel rauw als klaargemaakt).

Op de terugweg in de ferrie was er een enorm kabaal. Deze levende hanen zijn de oorzaak. In iedere doos zit er 1.

donderdag 23 juni 2016

Wandeling naar de westkant van het eiland, Utila Honduras

Zaterdag 18 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
We maken ook een wandeling door de baai richting het westen. Aan het einde van het dorp is een openbaar strand waar op deze zaterdag veel bedrijvigheid is door de aanwezigheid van de recreërende locale bevolking. Verderop in de baai zijn alleen nog een paar verdwaalde hotels en wat vakantiehuizen te vinden.

Het publieke strand met gesponsorde bankjes.

Gieren in het meer tussen de mangroven.

En op het bordes staat weer een typische schommelstoel van Utila.

Er is een veerdienst die twee keer per dag naar het vaste land van Honduras pendelt. Wij willen volgende week een dag uitstapje naar de stad La Ceiba op het vaste land maken.

De veerdienst vertrekt net naar La Ceiba, vaste land van Honduras.

Wandeling naar de noordkant van het eiland, Utila Honduras

Vrijdag 17 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
's Morgens is het mooi helder en we kunnen duidelijk de bergen van het vasteland van Honduras zien.


Zo helder zie je de bergen niet dagelijks.

We maken een wandeling naar de noordkant van het eiland. Zodra we het dorp verlaten, is er ook nauwelijks meer verkeer op de wegen en het valt ons op dat het eiland mooi groen is. Het midden van het eiland is nog begroeid met weelderige jungle en er zijn ook diverse kleine boerderijtjes.

Op de smalle weg in het dorp is het heel druk. Buiten het dorp zijn de wegen breder, maar zie je nauwelijks nog verkeer.

Vlakbij de kust bestaat de grond weer grotendeels uit geerodeerde koraalafzettingen.

Blijkbaar wordt het regenwater op dit eiland goed vastgehouden of er is een natuurlijke ondergrondse toevoer van zoet water vanuit het vasteland: er zijn op het hoger gelegen midden van het eiland zelfs kleine meertjes en modderpoelen. Aan de noordkust van het eiland is een kleine luchthaven maar de kust is nagenoeg niet toegankelijk. 

Dinghy toer, Utila Honduras

Donderdag 16 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
Aansluitend aan de ankerbaai is een doorgang tot een mangrovebos en we maken met de dinghy een toer om dit gebied te verkennen.
Als eerste zien we op de kade een grote, moderne catamaran op de kant staan. Wanneer we deze boot bezoeken, blijkt dat deze boot niet zoveel geluk heeft gehad dan de Rafiki een week geleden. Deze Catana 471, met een cataloguswaarde van ongeveer 400.000 euro (2de hands), is blijkbaar op een rif beland. Allebei de rompen zijn door het scherpe koraal compleet opengescheurd, waardoor het bootje helaas als verloren beschouwd moet worden.

Beide rompen zijn volledig opengescheurd. Leidingen liggen op de grond.

Naast de werf ligt een strand met palmbomen, wit strand en typische stoelen van dit eiland.
Helaas zien we hier nooit mensen.

Als we door de mangroven toeren kijken we uit op de achtertuintjes van de bewoners aan de hoofdstraat van het dorp Utila. 


In tegenstelling tot de Cochino eilanden zien we hier weer veel boten met grote buitenboordmotoren.
In Cochino had bijna iedere boot een inboord dieselmotor.

En als je het dorp voorbij bent, heerst er een enorme rust. Alleen nog een smalle beek met mangrovebomen ernaast.

Verkenning van het dorp Utila, Honduras

Woensdag 15 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
Utila, het kleinste Bay-eiland van 15 km bij 5 km, is in tegenstelling tot de andere twee Bay-eilanden, Roatan en Guanaja, veel meer gericht op jonge vakantiegangers, backpackers. Het episch centrum van dit backpackers-toerisme is geconcentreerd rond de ankerbaai. Aan land is het een bedrijvige boel, waar veel duikcentra veel aanbiedingen hebben voor duikcursussen. Er wordt ons verteld dat je op dit eiland het goedkoopste een duikbrevet (PADI) kan halen. Er zijn veel gezellige winkeltjes, cafeetjes en restaurantjes en ook de prijzen zijn significant lager als het buureiland Roatan.


We nemen een kijkje bij de steiger, waar net een vrachtschip uitgeladen wordt. Zelfs bakstenen worden uitgeladen, vervolgens worden deze weer geladen op een aanhangwagen achter een quad.

Typisch huis van het eiland, met linksvoor een garage voor waarschijnlijk een tuk-tuc.

Bootjes worden netjes opgehangen.

En we hopen dat we deze ambulance niet nodig hebben. Ernaast stond een brandweerwagen.
Deze was niet veel jonger.

Het vervoer vindt hoofdzakelijk plaats met scooters, motoren, quads, fietsen en tuk-tuc's die de hele dag over de hoofdweg rond de baai scheuren. Alle wegen zijn smal en er kan dus alleen van kleine vervoermiddelen gebruik gemaakt worden. Ook op Utila hebben de inwoners en de toeristen een broertje dood aan lopen en fietsen en dus is bijna alles gemotoriseerd. Er is op dit eiland blijkbaar geen regelgeving of handhaving voor het verkeer, waardoor het totale vervoer op dit kleine eiland een compleet zootje is. Iedereen scheurt over de paadjes in het dorp rond op tot op de draad versleten scooters en quads zonder acht te slaan op veiligheid, overlast of zelfs andere weggebruikers. Dit klinkt erg vervelend maar dat is het eigenlijk ook weer niet. Het levert een levendig straatbeeld op waar altijd wel wat opvallends te zien is. Je moet natuurlijk wel continue opletten dat je zelf niet van de sokken gereden wordt.

En 's avonds wederom een mooie zonsondergang.

Cochino – Utila, Honduras

Dinsdag 14 juni 2016

Positie Utila: 16°05.491 N 86°53.619 W
Vandaag nemen we afscheid van de Cochinos eilanden en we zetten koers naar een “nieuw” eiland, Utila.


Laatste foto's van de Cochino eilanden met op de achtergrond de bergen van het vaste land van Honduras.

We varen samen op met de “Moonstone” en het is een prachtig zeildagje.

De Moonstone met Allan en Claire aan boord.

Een bakstag-wind van rond de 20 knopen zorgt ervoor dat de de vol opgetuigde “Rafiki” met wel 7 knopen door het water naar dit eiland geduwd wordt. Rond 3 uur in de middag gaan we voor anker in een ruime baai voor het enig dorp op dit eiland, ook Utila genaamd. We hebben geen vis gevangen en dus gaan we gewapend met een kipsalade met toastjes de ankerborrel nuttigen op de Moonstone.

Vakantiegangers op bezoek op de Rafiki, Cochino Honduras

Maandag 13 juni 2016

Positie Cochino Grande: 15°58.335 N 86°28.856 W
De hele bubs van het vakantiehuis komt vanmorgen op bezoek op de Rafiki en met veel interesse maken ze kennis met het leven op het water. Don heeft veel interesse om een eigen boot aan te schaffen, maar zijn vrouw is nog niet erg enthousiast.

Marlene maakt 's middags de huik van de bezaan verder af, het resultaat is prachtig.


Daarna gaan we nog even internetten bij het Turtle Bay resort. Dit is een luxe resort gericht op welgestelde toeristen die willen duiken. Vandaag wordt het blog weer bijgewerkt.