vrijdag 29 april 2016

Aankomst 2 Nederlandse schepen en snorkelen, Kaaiman Eilanden

Donderdag 14 april 2016 tot en met woensdag 20 april 2016

Positie George Town: 19°18.207 N 81°23.203 W
Ook op dit eiland worden we onverwacht verrast door de aankomst van twee Nederlandse schepen. Het zijn de “Puff”, met Frieda en Leon en de “Ebijmar” met Edwin en Margo. Zij zijn vanuit de San Blas in Panama direct hier naar toe gezeild. We hebben de opvarenden van de Ebijmar ontmoet in Linton Bay in Panama afgelopen november en de Bemanning van de Puff hebben we alleen kort over de marifoon gesproken in de San Blas. Het is erg leuk om deze mensen hier te ontmoeten. Wanneer beide schepen ingeklaard zijn en hier een meerboei opgezocht hebben, nodigen we hun uit voor een ankerborrel op de Rafiki.

Naast de meerboei van de Ebijmar ligt een wrak van een gezonken schip en we gaan hier samen met de Puff en Ebijmar snorkelen. Een gezonken schip is een interessante plek voor snorkelaars en duikers. Daarnaast zijn deze wrakken, vol met verborgen ruimtes, ook populair bij de vissen. Koraal groeit niet op zandgrond maar het staal van een schip is een prima leefomgeving en dus worden wrakken snel met koraal begroeid. Dit wrak is door een nonchalante kapitein op de rotsen gevaren, maar het komt steeds meer voor dat afgeschreven schepen, gestript van alle schadelijke materialen, expres afgezonken worden om als trekpleister voor onderwater-sporters te dienen.







George Town, Kaaiman Eilanden

Donderdag 7 april 2016 tot en met woensdag 13 april 2016

Positie George Town: 19°18.207 N 81°23.203 W
Wanneer je net als ons na drie maanden Cuba op Kaaiman aankomt, dan valt je mond open van verbazing over het verschil tussen deze twee landen. Cuba wordt geregeerd op basis van gelijkheid en het welbehagen van de bevolking, op Kaaiman geldt maar een ding: geld, geld en nog eens geld. Kaaiman is een mini-staat met maar 60.000 inwoners en is lid van het Britse Koningkrijk (zoals Canada, Australie, etc.). Het land heeft in een ver verleden afgedongen dat er geen belasting geheven wordt en vervolgens hebben de regeringsleiders van dit Micky Mouse-land samen met bankiers het idee opgevat om hier een centrum te maken voor, laten we het maar eens zo noemen, creatief bankieren. Op dit moment zijn de Panama Papers groot nieuws en naast Panama horen ook vele andere plekken zoals Luxemburg, Zwitserland ,de kanaaleilanden, etc. maar ook de Kaaiman Eilanden tot die plekken waar personen en bedrijven, die geen greintje maatschappelijke verantwoording hebben, hun geld kunnen parkeren om de belastingplicht in eigen land te “ontwijken”. We liggen aan een meerboei bij de hoofdstad Georgetown en ons uitzicht op de kade bestaat uit exclusieve restaurants, souvenier-winkels en juweliers. Daarachter zijn grote bouwwerken zichtbaar waarin de vele banken gevestigd zijn. Naast de genoemde belasting-ontwijkers is deze financiele oase ook aantrekkelijk voor de rijke criminelen. Zij zullen ongetwijfeld ook door de hier gevestigde shoemel-bankiers de weg gewezen worden om, door hun bloedgeld te verstoppen in een fiscale doolhof, hun misdaden lonend te maken. Het woord “legaal” krijgt hierdoor op dit eiland wel een hele rare bijsmaak. Om onze mening over bankiers nog verder op scherp te stellen, kijken we 's avonds samen naar de serie ”De Prooi” over de asociale en arrogante hufter Rijkman Groenink die het voor elkaar krijgt om uit puur eigenbelang en grootheidswaanzin de ABN-AMRO bank in 4 jaar tijd kapot te maken. Hij wordt hiervoor overigens niet bestraft maar beloond met een premie van 5 miljoen euro....

De welvaart op de Kaaimaneilanden wordt naast de genoemde verwerpelijke bankiersactiviteiten ook bepaald door het toerisme. Met name de cruiseboten zorgen voor een groot inkomen. Er komen hier gemiddeld door het jaar 2 cruiseboten per dag voor anker. Per boot komen gemiddeld 3.000 (!) toeristen aan wal, en dat zijn er per jaar ongeveer 2 miljoen. Cruises in de Carieb zijn erg duur dus zijn ook de passagiers die hier elke dag aan land gezet worden niet onbemiddeld. Zoals in elke haven waar cruiseboten aanmeren, zijn ook hier dan ook vele juweliers, exclusieve kledingzaken, parfumeries, etc direct aan de kade. Door de rijke cruisbootpassagier wordt hier vervolgens behoorlijk ingekocht. Er staan elke morgen tientallen busjes klaar om de cruiseboot-gasten naar de verschillende attracties op het eiland te brengen.

Rafiki met op de achtergrond 4 cruiseschepen. Op de drukste dag waren er 5 cruiseschepen.

Het blauwe cruiseschip is van Disney. We hebben drie verschillende boten van Disney gezien.
Alleen als de Disney boten aangemeerd zijn, zie je kinderen op het eiland.

De doorgaande weg met de vele taxibussen. Zij brengen de cruisebootgasten naar hun bestemming op het eiland.

Een van die attracties, die we zelf ZEKER NIET gaan bezoeken, wil ik hier graag noemen, namelijk de “Turtle Farm”, de schildpad boerderij. Zeeschildpadden worden gelukkig overal ter wereld beschermd en de populatie van deze mooie maar zeer kwetsbare dieren is langzaam weer op een redelijk peil gekomen. Vroeger werden zeeschilpadden gegeten en de regio bij de Kaaimaneilanden stond in 17de eeuw bekend om vele zeeschildpadden die de hongerige bemanning van de zeeschepen van vers vlees voorzagen. Deze “traditie” willen de eilandbewoners in stand houden en daarom hebben ze een zeeschildpad-kwekerij opgezet waar zeeschilpadden gekweekt, en vetgemest worden en vervolgens geslacht voor menselijke consumptie..... Er worden rondleidingen verzorgd door de kwekerij waar ook kinderen met de kleine schildpadden mogen spelen. Daarna komen de gasten bij een groot restaurant waar je het schildpadden-vlees in vele bereidingsmethoden kunt proeven. Een gedeelte van de opbrengst van het restaurant wordt gedoneerd aan de bescherming van de zeeschildpadden. Stel je voor: op de wallen wordt een nieuwe aktie gelanceerd: van elke betaalde wip wordt 5 Euro gedoneerd aan de stichting “Stop prostitutie in Nederland”. Hoe dubbel kan de moraal zijn....

Een andere zeer populaire “natuurlijke” attractie is Sting Ray City, de stad van de Stekelrog. In het noorden van dit eiland ligt een ondiepe lagune op zandgrond. De plaatselijke vissers hebben hier jarenlang hun vangst schoongemaakt en aan de roggen gevoerd. Nadien werden de roggen verder gevoerd in het bijzijn van toeristen en nu is er een grote groep “tamme” roggen die elke dag bezocht worden door honderden toeristen die deze dieren voeren. Daarbij kun je de roggen aanraken en er wordt verteld dat de roggen het plezierig vinden om geaaid te worden.... Ook deze attractie vinden we iets te commercieel en laten we links liggen. Wij zien veel liever de roggen in het wild in hun natuurlijke omgeving met een natuurlijk gedrag.

Fontein met drie roggen, George Town.

Door de toestroom van rijke bankiers, rijke klanten van bankiers, rijke toeristen en rijke pensionado's is het prijsnivo hier op het eiland erg hoog . De prijzen zijn ongeveer 50 tot 100 keer hoger dan in Cuba en ongeveer 3 keer zo duur als west-Europa. De mensen hier op Kaaiman zijn in vergelijking met de Cubanen wel vrij maar deze vrijheid is hier wel heel erg kostbaar. Je kunt hier niet naar toe komen om iets op te bouwen, je kunt hier alleen komen wonen als je al rijk bent of dat iemand anders jouw verblijf betaald. Dat laatste geldt voor de vele Jamaicanen die hier voor een minimaal salaris werken om het verblijf van de rijken zo plezierig mogelijk te maken. Met het verdiende geld proberen ze vervolgens hun bestaan in Jamaica iets te verbeteren. Je kunt de situatie hier het beste vergelijken met bijvoorbeeld Monaco in Europa. 

Een ander voorbeeld van de dubbele moraal van dit eiland is de energie. Iedere winkel, mall, openbare ruimte heeft een airco die ingesteld staat op Amerikaans nivo: erg koud dus. De winkels en de kroegen hier in het centrum hebben overdag hun deuren open en de airco vol aan. We maken een praatje met een van de inwoners van dit eiland en ik vraag waarom we helemaal geen zonnecellen op de daken zien. Want volgens ons kun je hier perfect met zonnecellen in je hele stroomverbruik voorzien, de zon schijnt hier bijna alle dagen in het jaar. Het blijkt echter dat de energie-maatschappij met de regering van dit eiland een afspraak gemaakt heeft over een afname-verplichting. Wanneer door energie-bezuinigingen en/of zonnecellen het stroomverbruik daalt, dan moet de regering aan de electriciteitsmaatschappij de hierdoor gemiste inkomsten bijbetalen. Daarom is er hier op de kaaimaneilanden een verbod, je leest het goed een verbod, op zonnecellen! Al Gore zou bij een bezoek aan deze eilanden meteen gaan hyperventileren.

In deze bar is het -5 graden. Je krijgt bij de ingang een dikke jas en de consumpties
worden geserveerd in een glas van ijs. De entree is helaas 20 dollar.

We zien op het hele eiland opvallend veel loslopende kippen. Dit gaat zelfs zover dat we bij een Kentucky Fried Chicken op het buitenterras een een man zien die, smullend van zijn frieten en drumsticks, kleine stukjes aan de kippen onder zijn tafel voert. Moedige kanibalen, die kippen hier op dit eiland.

Kippen komen eten bij de KFC.

Op de Kaaimaneilanden kunnen we voor het eerst sinds lange tijd weer alles kopen. We shoppen voor onderdelen van de boot en in de supermarkt kunnen we weer uit een groot asortiment groentes kiezen. De bewoners van dit eiland vinden het wonen in een warm land blijkbaar prettig maar aan de andere kant willen ze ook weer niet in de warmte vertoeven: in alle winkels staat de airco op hoog vermogen te draaien en op straat zie je maar sporadisch wandelaars of fietsers, iedereen neemt de auto (met de airco vol aan). Het eiland is maar twee keer zo groot dan Texel en heeft alleen secundaire wegen. Toch zijn de wegen in deze mini-staat overvol en tijdens ons verblijf tellen we naast de vele “dikke” BMW's en Mercedesen ook een drietal Masseraties, twee Ferraries en twee Hummers(!). Ook aan tankstations natuurlijk geen gebrek.



Voor de ingang van dit hotel staat een Mercedes sport, Masserati en een Jaguar.

En bij Hertz staan ook diverse Porches.

Nog een paar voorbeelden van de exclusiviteit van dit eiland: een gewone kamer alhier in het Ritz-Carlton hotel kost tussen de 800 en 1000 euro per nacht, een kleine krop sla in de supermarkt gaat voor 6 euro over de toonbank en een voor biertje aan het strand wordt 5 euro gerekend.

De vismarkt in George Town.


We hebben geen kaaiman gezien, wel vele leguanen, zoals op bovenstaande foto's.
Tegen huizen, bomen, op straat en op het strand.

Cuba – Kaaiman Eilanden

Dinsdag 5 april 2016 tot woensdag 6 april 2016

Positie George Town: 19°18.207 N 81°23.203 W
We nemen deze morgen afscheid van Cuba en gaan in de vroege morgen ankerop. De wind is zwak en we besluiten om onze halfwinder bij te zetten en hierdoor is de tocht overdag mooi bezeild. Bij zonsondergang wordt de halfwinder gestreken, valt de wind geheel weg en moeten we de motor bijzetten. Het blijft windstil tot 01:00 uur 's nachts. Op dit moment gebeurt er iets opmerkelijks: de wind trekt binnen een minuut aan van 5 knopen naar meer dan 30 knopen, dit is van 1 Bf tot 7 Bf in een minuut! We hebben alle zeilen bijstaan en dus is het reven geblazen. We moeten veel moeite doen om de bazaan te strijken en twee reven in het grootzeil te zetten. Deze windkracht houdt vervolgens de hele nacht aan.

In de loop van de morgen lopen we de ankerbaai van Georgetown binnen en het eerste dat ons opvalt zijn de cruiseboten. Kaaiman heeft geen pier voor cruiseboten dus deze schepen moeten allemaal voor anker in deze baai. 

We worden door de havendienst naar een kade geleid voor in te klaren. Dit gaat overigens erg soepel en vriendelijk. Het enige opvallende is dat we onze spearguns in bewaring moeten geven. Op Kaaiman is het bezit van een speargun strafbaar. Na het inklaren gaan we in de baai bij de cruiseboten voor anker. We weten ook meteen een open WiFi station binnen te halen en dus is de Rafiki na een 3 maanden eindelijk weer on line.

Rafiki ligt aan een mooring voor een cruiseschip.

zaterdag 16 april 2016

Ontmoeting met 2 Nederlandse schepen, Cuba

Zaterdag 2 april 2016 tot maandag 4 april 2016

Positie Cayo Rosario: 21°37.182 N 81°56.274 W
De terugtocht naar Isla Rosario is niet helemaal bezeild en we moeten de laatste 8 nm de motor bijzetten. We weten ook een tweetal Barracuda's aan de haak te slaan, aan vis hebben we geen gebrek! We gaan voor anker in de luwte van het eiland Rosario.


 
In de namiddag zien we een tweetal zeiljachten door het rif richting Isla Rosario zeilen. Wanneer ze dichterbij komen, kunnen we de vlag onderscheiden en deze is Nederlands! We roepen de schepen op via de marifoon en het blijkt dat dit de “Verleiding” is die samen met de “Kind of Blue” op vaart.De Nederlandse jachten ankeren naast de Rafiki en er wordt spontaan een ankerborrel georganiseerd op de “Verleiding”. De “Verleiding” heeft als opvarende Ron en Joce uit Enkhuizen. Zij zijn al twee jaar onderweg en zijn op weg naar Nederland. Zij gaan via de westpunt van Cuba richting Florida en zullen dit jaar vanaf Amerika via de Azoren terugzeilen. Joce en Ron zijn enthausiaste volgers van ons blog sinds ons vertrek uit Nederland. Zij weten daarom veel van onze reis en ze hebben zelfs een off line kopie van ons blog van Cuba op hun Ipad.

De “Kind of Bue” met als opvarenden Dick en Anita is al 11 jaar onderweg en zij hebben dit jaar hun rondje wereld voltooid. Ook zij zijn op weg naar Nederland.
Tijdens de gezellige borrel spreken we af dat we samen gaan snorkelen op de lokatie waar ook wij vorige week zo genoten hebben. Zoals eerder al gezegd, het snorkelen op Rosario is fenominaal maar ook de Langousten zijn er talrijk. Samen met de bemanning van de Verleiding en de Kind of Blue weten we 5 grote Langousten te schieten. 's Avonds hebben we op de Rafiki een gezamelijk diner waarbij Dick zorgt voor de pasta, Joce zorgt voor de salade en Marlene verzorgt een duo van kreeft: kreeft gebakken met ui en knoflook en kreeft in een tomaten saus. Het is een heerlijk diner en het is daarbij ook erg gezellig.
Deze foto is gemaakt door de bemanning van "De Verleiding".

We maken samen met Ron en Joce een wandeling over het eiland Cayo Cantilles en we gaan met het hele Hollandse flottielje hier op Rosario nog snorkelen bij een scheepswrak bij de ingang van het rif. We weten weer een 5-tal langousten te vangen en ook nu weer is de onderwaterwereld wondermooi.
Het huisje van de vissers van Cayo Cantiles.

Onder de steen zit een grote rog.


 Het weer is ons inmiddels beter gezind want er is morgen, dinsdag 5 april, een weergaatje voor een zeiltocht naar zuid, de Kaaimaneilanden. We nemen afscheid van Ron, Joce, Anita en Dick, zij gaan morgen ankerop naar Cayo Campo.

En met deze foto nemen we afscheid van Cuba.

donderdag 14 april 2016

Cayo Campo, Cuba

Woensdag 30 maart 2016 tot vrijdag 1 april 2016

Positie Cayo Campo: 21°33.769 N 82°20.560 W
Afwisseling maakt de spijs en dus gaan we in plaats van ankerop naar de Kaaimaneilanden, ankerop naar Cayo Campo, een zeiltochtje van 30 nm oost. We blijven tijdens deze tocht binnen het rif en dus is de zee vlak. We zetten tijdens deze heerlijke zeiltocht de spinnaker nog bij. Om de feestvreugde compleet te maken, wordt door Marlene ook een Baracuda aan de haak geslagen

We maken een wandeling over Cayo Campo. Er lopen hier enkele leuke wandelpaden en aan de kust leven apen in de mangroven. Deze zijn echter schuw en ze laten zich moeilijk op de gevoelige plaat zetten. Op dit eiland zijn altijd 4 “rangers” aanwezig die het eiland bewaken of beter nog “in de gaten houden”. Het zijn vriendelijke lui en we maken nog even een praatje me ze. Wij in “steenkool” Spaans met wat Engels, zij in “steenkool” Engels met wat Spaans.

Het huis waar de 4 mannen (biologen/vissers/bewakers???) gedurende 30 dagen verblijven.
Daarna hebben ze 30 dagen verlof.

Ze hebben bij hun verblijf een prachtige tuin met een prachtig uitzicht.

Er lopen veel leguanen rond.




Mooie wandelpaden op het eiland. Alleen jammer dat er zoveel rommel op het strand ligt.
Alles is aangespoeld en bestaat vooral uit plastic flessen en flip flops/schoenen.

Het snorkelen is hier minder als op Rosario en we weten hier geen Langousten te vinden. Maar aan vis hebben we geen gebrek, we eten nog steeds van de Baracuda. Omdat we al ver van de bewoonde wereld afliggen is het hier niet meer druk met zeilers. Het is weliswaar Paasweek maar we zien alleen maar een Zwitserse boot en een, je raadt het al, de andere is een Fransman.... 

woensdag 13 april 2016

Snorkelen en langousten op Cayo Rosario, Cuba

Donderdag 24 maart 2016 tot en met dinsdag 29 maart 2016

Positie Cayo Rosario: 21°37.182 N 81°56.274W
We gaan met de dinghy naar een rif op ongeveer 100 meter van de ankerplek (21°36.209 N 81°56.051W) en we zijn onder de indruk van het onderwater leven. Er wordt in deze onbewoonde regio nauwelijks gevist en dat is bij de koraalriffen duidelijk te zien. We zien heel veel kleurrijke vissen en het snorkelen is hier ronduit prachtig. Op een van de riffen zien we een wrak van een onfortijnlijk houten schip liggen. We zien twee keer een reusachtige morene en regelmatig een bovenmaatse Baracuda die ons schichtig observeert. Een mens moet ook eten en voor het avondeten schiet ik nog een lekkere red snapper.

Van Lambrini van de “Sagitta” hebben we de tip gekregen dat je langouste, door het vaste vlees, goed kunt inmaken op een bouillon. We hebben gisteren als proef een een kreeft ingemaakt en vandaag wordt het resultaat geproefd: het resultaat is prima, de ingemaakte langouste smaakt prima.
Als we tegen de avond weer bezoek krijgen van vissers die, illegaal natuurlijk, wat kreeft willen verhandelen weten we 8 (!) kreeften te ruilen tegen een fles rum en twee pakjes cubaanse sigaretten. Deze laatsten hebben we speciaal voor de ruilhandel in Cienfuegos gekocht. Al deze kreeften worden dezelfde avond nog ingemaakt.

Dit is echter niet het enige vermeldenswaardige op deze (goede) vrijdag. Vandaag treden in Havana de Rolling Stones op. Deze bejaarde ADHD-ers geven vanavond een gratis concert voor de Cubanen in een stadion in de hoofdstad. We kennen een aantal zeilers voor anker in Cienfuegos die speciaal voor dit concert naar Havana afgereisd zijn.

We gaan twee keer overdag ankerop voor een mini-zeiltocht van 1,5 nm naar een koraalrif aan de buitenkant van de archipel (21°35.83 N 81°56.99W). Ook hier is het snorkelen weer opvallend mooi.
Blijkbaar wordt hier door de kreeftenvissers niet veel gevist want ik weet een drietal grote langousten te schieten. Er staat hier ook wat zeegang waardoor we in de loop van de middag elke keer ankerop gaan voor een paar mijltjes de luwte van Isla Rosario op te zoeken voor een comfortabele nachtrust.


3 langousten, gevangen door Loud.

Voor de fotoserie wil Loud nog een Conch open maken. Helaas, dit mislukte. Dus jullie moeten nog even wachten op de fotoserie "hoe maak je een conch open en hoe maak je hem schoon".

De Fransen hebben definitief Cuba “gevonden”. Ook nu weer liggen we tussen de Franse zeilers. Het is veel drukker als twee jaar geleden. Waren we toen helemaal alleen in deze archipel, nu is het toch bevolkt met ongeveer 5-10 zeiljachten (de meeste Frans dus) en veel vissersbootjes. Een ander opvallend verschil van twee jaar geleden is dat we nu niet meer om Langouste hoeven te vragen, ze worden nu aangeboden. Over een paar jaar is deze oase van rust waarschijnlijk overlopen met toeristen.....

We maken kennis met de bemanning van de Canadese boot “Cat's Paw”, Ann en Barry. Zij zijn net terug van een “rondje wereld” en zijn nu op weg naar de Middellandse Zee. 

Op dinsdag 29 maart zijn we klaar om naar Kaaiman over te steken. Er is een korte periode met noordelijke winden voorspeld en dus maken we ons klaar voor de zeiltocht van 140 nm naar de Kaaiman eilanden. Wanneer we ankerop willen gaan, haal ik nog een laatste weerbericht binnen. Helaas zijn de voorspellingen ongunstig bijgesteld en de beloofde wind uit noordelijke richtingen is te zwak om Kaaiman te bezeilen en dus besluiten we om nog te wachten op een beter weergaatje voor onze zeiltocht .

maandag 11 april 2016

Cayo Largo – Cayo Rosario

Woensdag 23 maart 2016

Positie Cayo Rosario: 21°36.209 N 81°56.051
We verlaten Cayo Largo en zetten koers naar het westen, Cayo Rosario. De 20 nm zijn mooi bezeild en met een gereefd grootzeil en de genua zeilen we op een bakstag windje lekker lui naar deze bestemming. De reparatie in het grootzeil ziet er goed uit en ook onze stuurautomaat, Harrie, werkt weer naar behoren.

Vlak bij de passage door het rif hebben we beet. Een mooie red snapper is dit keer het haasje. We gaan achter het rif voor anker en tegen de avond komt een open boot met buitenboordmotor naar ons toegevaren. De twee mannen aan boord van dit bootje hebben langousten, kreeft, te koop. We hebben geen Cubaans geld meer en we ruilen twee flinke langousten tegen een flesje rum.

Bij deze boten kun je een fles rum ruilen voor langousten.

De langouste wordt hier in de Carieb lobster (kreeft dus) genoemd en geldt in de Carieb, net als in Europa, als het topproduct voor te eten. In elk vooraanstaand restaurant in de Carieb staat altijd de langouste (kreeft) als meest exclusieve maal op de kaart. De prijs van deze schaaldieren is dus ook erg hoog en we hebben maar een paar keer de mogelijkheid gehad om voor een redelijke prijs een langouste bij een plaatselijke visser te kopen. Alleen in de San Blas was er meer aanbod en was de langouste betaalbaar. Daarbij komt dat we in de San Blas de langouste zelf konden vangen.

Hier in het zuiden van Cuba is het ecosysteem perfect voor de langousten en deze dieren komen hier van nature heel veel voor. Fidel Castro zag de waarde van deze exclusieve schaaldieren als bron om buitenlandse valuta binnen te krijgen en besloot om de bevolking van Cuba te verbieden om langousten te eten. Deze tropische kreeften mogen vervolgens alleen door vissers (en deze werken natuurlijk allemaal voor de staat) gevangen worden. Na de vangst worden ze levend aangeboden aan de resorts en exclusieve restaurants waar ze voor hoge bedragen op de menukaart staan voor de toeristen. Een ander gedeelte van de vangst wordt ingevroren en geexporteerd. De kreeftenvissers hebben dus geen enkel financieel belang bij de vangst van de kreeft en zijn daardoor niet erg gemotiveerd om hard te werken. Wanneer de vissers vervolgens een buitenlandse zeilboot voor anker zien liggen in deze middle of nowhere dan willen ze maar al te graag langouste ruilen tegen andere zaken zoals rum, sigaretten, koffie, cola, etc. Voor deze mannen heeft de langouste geen waarde maar het ruilen van deze diertjes van Fidel is echter wel strafbaar...

Uitklaren in Cuba

Dinsdag 22 maart 2016

Positie Cayo Largo: 21°36.167 N 81°35.279
Na een maand Cienfuegos en een maand Cayo Largo gaan we vandaag met de Rafiki naar de marina om uit te klaren. We gaan nog een weekje naar wat onbewoonde eilanden in westelijke richting en dan zetten we koers zuid naar de Kaaimaneilanden.

Op de TV in de bar van de marina is een live-uitzending van het bezoek van Obama aan Havanna. Alle Cubanen hier in Cayo Largo vinden het prachtig dat een Amerikaanse president na 57 jaar weer een bezoek aan dit eiland brengt. Hopelijk wordt de handelsblokkade versoepeld of beter nog opgeheven. 


We horen van mensen hier op de kant het nieuws dat het echter in Europa niet zo vredig toegaat. In Brussel zijn een aantal terroristische aanslagen gepleegd en meer dan 30 mensen zijn hierbij omgekomen....

De formaliteiten voor uit te klaren worden vlot afgehandeld. Er wordt nog even aan boord gekeken of we geen Cubaan meenemen.


Rafiki aan de kade om uit te klaren.

Aan het einde van de middag gaan we voor de laatste nacht voor anker bij ons geliefde Cayo Largo. Ook dit jaar hebben we hier een heerlijke tijd doorgebracht en veel leuke en kleurrijke mensen leren kennen.

zondag 10 april 2016

De Fransen, Cuba

Woensdag 16 maart 2016 tot en met maandag 21 maart 2016

Positie Cayo Largo: 21°36.841 N 81°34.632

De Fransen:
Het is winderig in de ankerbaai en op een dag zien we 3 kite-surfers, 2 mannen en een vrouw, tussen de boten surfen. De twee mannen zijn erg bedreven in deze sport en ze maken de meest indrukwekkende capriolen met de kite-boards. We gaan naar het strand om van dichtbij de kiters te volgen. Na een poosje surft een van de kiters naar hun dinghy aan het strand. Hij gaat, met de kite in de lucht, de dinghy met de 15 pk buitenboordmotor naar een andere plek aan het strand varen. Deze lichtzinnige aktie wordt tijdens een windvlaag afgestraft. De kite blaast hem van het bootje af en hij heeft veel geluk dat hij niet door de buitenboordmotor wordt geraakt. Hij draagt natuurlijk geen dodemanskoord... De dinghy maakt met de zware motor rondjes op het water en de circelende boot gaat wild richting open zee. Wij zien dit en springen snel in onze eigen bijboot en varen naar het onbemande, cirkelende bootje toe. Ik wacht onze kans af, druk onze dinghy met een stoot gas parallel aan het ongecontrolleerde vaartuig en Marlene springt als een volleerd apenkooister op de onbemande boot. Ik maak me uit de voeten en Marlene neemt de controle van de dinghy over en vaart het bootje naar het strand. Ze krijgt een applaus van de toeschouwers en de geschrokken kite-surfer komt naar haar toe om ons te bedanken. Hij geeft toe dat zijn aktie nogal dom was en zegt dat hij samen met zijn broer en zijn moeder hier aan het kite-surfen zijn. Zijn moeder komt ook al aanlopen en zij heeft het hele gebeuren gadegeslagen. Ze is blij dat alles goed is afgelopen en voor de moedige daad van Marlene worden we uitgenodigd voor een drankje op hun boot, een 40 voet catamaran die 100 meter vanaf de Rafiki voor anker ligt. Het wordt een gezellige avond met deze Franse familie. Vader (gepensioneerd arts uit Martinique) en moeder (ex lerares Engels uit Martinique) zijn met de boot onderweg en krijgen hier in Cuba hun drie kinderen op bezoek. Een van de twee zoons heeft een kite-school in Brazilie, de andere zoon is fysio-therapeut deels in Frankrijk en deels in Martinique. Ze wachten nog op hun dochter, schoonzoon en kleinkind, die wonen in Reunion. Dit eiland ligt boven Madegaskar ten oosten van Afrika. Ze gaan hier op Cayo Largo de jaarlijkse familie reunie vieren.

Op een morgen krijgen we nieuwe buren en dit zijn Lionel en Jamile uit Parijs op hun boot “Le Rebelle”. Zij zijn al 11 jaar onderweg met hun boot en zijn al een keer de wereld rondgezeild. Lionel is “professioneel” speer-visser. Overal ter wereld gaat hij vissen en met de verkoop van deze vissen probeert hij rond te komen. Op een morgen komt hij met zijn dinghy langszij en vraagt of wij graag vis eten. Wij zeggen dit volmondig toe en we krijgen van hem een lekkere snapper. De volgende dag krijgen we weer een vis en als dank geven we hem een fles wijn. We zien dan ook dat hij twee grote Barracuda's heeft gevangen en ik vertel hem dat wij de vis ook kunnen roken. Hier heeft Lionel wel oren naar en we spreken af dat we de Barracuda helemaal roken en dat wij zelf dan de helft mogen houden als “rookgeld”. Lionel is zo onder de indruk van de gerookte vis dat we vervolgens elke dag een grote vis voor te roken aangeboden krijgen met de zelfde deal als met de Barracuda. We roken naast de Barracuda ook een grote Snapper en een Papegaaivis van ongeveer 1 meter!

Marlene krijgt uitleg van Lionel. Hij fileert een papegaaivis van ongeveer 1 meter.

We hebben regelmatig kontakt en Lionel nodigt ons samen met Mark en een bevriend Frans koppel uit voor een diner van Conch-schelpen, Lambi in het Frans, op hun boot. Lionel, die trouwens het liefste alles doet wat God verboden heeft, heeft een stuk of 15 Conch schelpen (overigens illegaal) verzameld en Marlene en ik gaan op een vroege morgen naar hun boot om de Conch te openen en schoon te maken. Dit is een vrij klef werkje en ik zeg de bloglezer toe dat ik van het slachten en consumptie-klaar maken van een zeeslak op een van de komende blogs een foto-verslag zal maken. We leren vandag van de “professional” Lionel hoe je dit schelpdier het beste klaar kan maken voor menselijke consuptie. 's Avonds beleven we een heel gezellig Frans diner en de Conch smaakt heerlijk.

Tijdens het diner bij Lionel en Jamile maken we ook kennis met de vrienden van hun, het Franse koppel Miriam en Yves van de boot “Ariane”. Wanneer Mark, Lionel en Jamile vertrokken zijn naar Cienfuegos worden wij door dit leuke koppel uitgenodigd voor een borrel op hun stalen boot. Yves (voormalig topman bij Total) en zijn vrouw Miriam zijn twee jaar geleden de Atlantische oceaan overgestoken. Zij zijn onderweg naar Florida om de boot voor een 6-tal maanden te stallen. Zij wonen aan de Cote d'Azur en gedurende de zomermaanden verblijven ze aldaar en wanneer het wat frisser wordt, gaan ze met de boot door de Carieb zeilen. Ze komen vervolgens nog op de Rafiki op bezoek en we hopen dat we elkaar weer een keer in deze wateren tegenkomen.

Ik ben nooit vies geweest van vooroordelen en ook nu weer moet ik bekennen dat ik deze beter niet kan maken. Er zijn hier in Cayo Largo veel Franse zeilers en onze ervaringen met deze zeilers zijn hier alleen maar positief gebleken en we hebben met de Fanse zeilersgroep hier op Cayo Largo veel mooie momenten mogen beleven.

De Duitsers:
Met de bemanning van de Afrika 2, het Duitse paar Andy en Trixi maken we nog een uitstapje naar een van de resorts verderop op het eiland.



Wanneer we te voet over het strand terug willen lopen haken Andy en Trix af, de 6 km vinden zij te veel van het goede. De bemanning van de Rafiki kan deze inspanning makkelijk hebben en het is een schitterende wandeling.




De wandeling deels over zandpaadjes, langs rotskusten en het laatste stuk over een schitterend strand.
Een mooie wandeling.

Andy en Trixi zijn ook onderweg naar de Kaaimaneilanden. We borrelen samen een keer en we spreken af dat we elkaar op Grand Cayman weer opzoeken.