Isla Pinos

Maandag 26 november 2018 tot en met woensdag 28 november 2018

Positie Isla Pinos: 9°00.005 N 77°45.675 W
Het weer is nog steeds goed en hier maken we graag gebruik van. We gaan in de morgen weer ankerop en na een dag zeilen, waarbij Marlene een Spaanse makreel vangt.., gaan we voor anker bij het eiland Pinos. Dit is het enige eiland in de San Blas waar een heuvel op ligt, de rest van de San Blas is zo plat als een dubbeltje.

Pinos is een mooi eiland met een mooi dorpje. We blijven drie nachten op deze heerlijk rustige ankerplek. 

Als er een Colombiaanse boot arriveert, zijn de vrouwen er als de kippen bij. 

Ze bekijken wat er te koop is of komen hun bestelling ophalen.

Het dorp is netjes en opgeruimd.

De congresso, hier wordt wekelijks een bijeenkomst gehouden met alle mannen van het dorp. 

Hier worden beslissingen genomen mbt het dorp en regels opgesteld.

Traditionele suikerrietpers voor het maken van gefermenteerde alcoholische drank, 

die tijdens feestdagen gedronken wordt.

De kerk van het dorp, deze was erg minimalistisch ingericht.

Begraafplaats op de heuvel van het eiland. 

Normaal gesproken is de begraafplaats op het vaste land, maar waarschijnlijk is dit eiland groot genoeg.

Het pad van onze ankerplek naar het dorp. Waar water is, wordt een natuurlijke brug gebouwd.

Rafiki voor anker.

Uitzicht vanaf de ankerplek op het vaste land.

Er passeren diverse Colombiaanse boten met voorraad voor de eilanden.

Op een morgen komt een Kuna met de naam Romeo met zijn vrouw in een grote polyester lancha langszij. Hij wil de propeller/schroef van zijn 25 pk buitenboordmotor vervangen, maar hij krijgt de oude schroef er niet vanaf. Sommige Kuna's hebben tegenwoordig al behoorlijk materieel voor het toerisme en de visvangst maar aan technische kennis en goed gereedschap ontbreekt het meestal. Ik weet hem te helpen en we worden 's middags bij zijn huis/hut uitgenodigd. Het wordt een leuk bezoek waar we voorgesteld worden aan zijn familie en we leren weer wat meer over het leven en de gewoontes van de Kuna indianen. 

We maken verder nog een uitstapje naar de top van de heuvel op dit eiland, maar dit was eigenlijk niet de moeite waard. Alleen de aanwezigheid van een grote groep papegaaien is vermeldenswaardig.

De dag van vertrek, een mooie zonsopkomst.

Achutupu

Zondag 25 november 2018

Positie Achutupu: 9°11.577 N 77°59.246 W

Op het einde van de middag komen we aan in Achutupu. We besluiten om de dinghy niet naar beneden te laten en de volgende dag weer gelijk door te zeilen. We maken wel nog een paar mooie foto's vanaf de boot.

Heuvels van het vaste land op de achtergrond.

Snug Harbour

Zaterdag 24 november 2018

Positie Snug Harbour: 9°19.568 N 78°15.280 W

De tocht is prima bezeild en tijdens het vissen vangt Marlene met een traditionele inktvis-lure een mooie Crevalle. Mijn eigenbouw lure heeft ook nu geen succes. 

Crevalle, goed voor 3 dagen vis op het menu.

We gaan voor anker en even later komt er een bekende met zijn Ulu langszij. Het is Alkin, een Kuna waar we tijdens ons laatste bezoek aan dit eiland op bezoek zijn geweest.

Naguargandup

Donderdag 22 november 2018 tot en met vrijdag 23 november 2018

Positie Naguargandup: 9°30.401 N 78°47.646 W
We gaan samen met de Zeester ankerop voor een tochtje van maar 5 nm naar Naguargandup. Er is namelijk een Amerikaanse feestdag te vieren, Thanksgiving. Dit is een feest waarbij het de bedoeling is om samen met familie en vrienden een feestmaal te bereiden en dit gezamenlijk te verorberen. In de Verenigde Staten is hiervoor traditioneel de kalkoen het haasje.

We worden door de Amerikaanse boot “Ketchie Chubi” uitgenodigd om bij hun samen met de bemanning van de Nautikel en de Zeester te komen eten. Marlene maakt voor de gelegenheid Spaghetti Carbonara en Dennis verwent het gezelschap met versgeschoten gerookte vis. Daarnaast zijn er nog twee kippetjes gegrild en dat alles samen wordt, samen met diverse bijlagen, opgepeuzeld tijdens een gezellig diner met aansluitende borrel.

De volgende dag wordt er weer gesnorkeld en tijdens deze tour weet ik een platvis aan mijn speer te rijgen. Deze vangst valt echter in het niet als je in de buurt van Dennis bent. Hij weet een enorme snapper, een flinke baracuda en een Spaanse makreel te schieten. Er wordt besloten om deze vangst tegen de avond op het strand op een houtvuur te grillen. Het wordt een gezellige avond al moet ik wel zeggen dat Marlene en ik niet erg fan zijn van deze strand-BBQ's. 

Dennis bereidt zijn eigen geschoten vis.

Loud, Kelly en Debbie in gesprek met de 3 Kuna mannen die op het eiland wonen.

Mooie volle maan.

Het zal de bloglezer weliswaar heel romantisch in de oren klinken, maar een strand barbecue in de tropen is overgewaardeerd:

- Het stikt van de zandvlooien en muggen op het strand na zonsondergang. Gelukkig kan een behoorlijke hoeveelheid DEET (en rum) de overlast hiervan redelijke onderdrukken.
- Het is donker, in de Carieb is het om 18:30 uur stikkedonker. De verlichting bestaat uit wat meegenomen LED lampjes en wat mijnwerkerslampjes die een paar personen dragen. Maar het blijft constant op de tast op zoek naar bestek, bekertjes, bier etc.
- Er is veel zand op het strand aanwezig. Het zand komt op het bestek, in de bijboot, in de tassen, in de kleding, in het eten, in de rum, en overal vind je 's morgens zand op de boot.

Onze voorkeurslocatie voor een barbecue is en blijft voor ons aan boord van een boot.

Desalniettemin was het een geslaagde afsluiting van ons verblijf met deze gezellige groep zeilers. Wij gaan morgen ankerop voor een zeiltocht richting Colombia.

Lemmon Cays

Maandag 19 november 2018 tot en met woensdag 21 november 2018

Positie Lemmon Cays: 9°33.716 N 78°51.641 W
We hebben ondertussen Linton Bay en omgeving wel gezien en we hebben na het bouwen van de dinghy behoefte aan vakantie: we gaan dus weer terug naar de San Blas.

Na het bouwen van de dinghy heeft het “doe het zelf”-virus toegeslagen. Ik, Loud, ben al 7 jaar verwikkeld in een viscompetitie met Marlene. De regels zijn als volgt:

- Loud vist op stuurboord, Marlene vist op bakboord.
- Iedereen verzorgt en kiest zijn eigen kunst-aas en lijn, dit maakt namelijk het verschil.
- Het gaat niet om het aantal vissen, maar om de grootste gevangen vis.
- Wanneer er een vis aan de lijn hangt, halen we samen de vis binnen, Loud zorgt voor het aan boord brengen van de vangst en het doden van de vis. Marlene zorgt voor het fileren van de vangst. Dus wanneer een vis aan de haak van Marlene heeft gehangen, blijft het de vangst van Marlene.
- Op dit moment staat Loud al jaren bovenaan de lijst met een Wahoo van 135 cm, gevangen net voor Antigua in 2012. Marlene is een goede tweede met een MahiMahi van 125 cm, net uit de kust van de San Blas in 2015.

Ik, Loud, heb dus besloten om op de do-it-yourself tour te gaan en ga zelf lures, kunstaas, maken. Dus geen dure “Rapella-shit” meer voor mij, vanaf nu ga ik uit van simpele materialen om kunstaas te maken. Mijn eerste creatie is een lepel-lure, gemaakt van twee goedkope lepels in de supermarkt met wat kerstversiering.

Ik heb erg veel verwachtingen van mijn eerste creatie en tijdens de oversteek naar de San Blas wordt dit blitse setje getest. Helaas geen beet (maar Marlene ook niet).

De eerste stop in de San Blas zijn de voor ons welbekende Lemon Cays. We zijn hier samen met de Zeester aangekomen. De Zeester gaat verder naar het noorden, wij maken een zogenaamde “visa-run” naar Colombia. We zijn bijna 6 maanden in Panama en nu moeten we een paar uur het land uit en dan mogen we weer terug voor een verblijf van 6 maanden in Panama. Dit is geen straf, want we zeilen door het archipel van de San Blas en maken bij diverse mooie eilandjes een stop tot aan de grens met Colombia. Marlene heeft ook de opdracht gekregen om een aantal mola's te kopen, dus leuk om de eilanden te bezoeken en op zoek te gaan naar een paar mooie mola's.

We zien op de ankerplaats een aantal bekende zeiljachten liggen. Wanneer we de volgende dag bij de Lemon Cays samen met de Zeester op jacht gaan met de speargun, blijkt dat Dennis een erg goede speer-visser is. Wanneer ik, Loud, op vissen jaag, dan is mijn jachtgebied beperkt tot ongeveer 5 meter diepte. En na 10-20 seconden op deze diepte, moet ik weer naar de oppervlakte om lucht te happen. Dennis daarentegen duikt naar een diepte van een dikke 10 meter (!) en gaat daar op jacht. Hij kan 1 – 2 minuten op deze diepte jagen. Hierdoor lukt het Dennis om grote roofvissen zoals snappers, baracuda's en groupers aan zijn speer te rijgen. Het is indrukwekkend om Dennis op jacht te zien.

Linton Bay, Ontmoeting met enkele Nederlandse zeilers.

Maandag 5 november 2018 tot en met zondag 18 november 2018

Positie Linton Bay: 9°33.694 N 78°51.666 W
We ontmoeten de afgelopen weken ook een paar Nederlandse zeilers hier in de uithoek van Panama. We gaan over en weer op bezoek bij Ada en John van de Rhapsody. We wisselen informatie uit. Zij gaan richting het Panamakanaal en aangezien wij dit al twee maal gedaan hebben (als linehandler bij andere boten) kunnen we hun wat tips geven. Zij komen van Sapzurro af en zij geven ons nog wat tips met betrekking tot leuke dorpjes op het einde van de San Blas en de plaatsen waar je in- en uit kunt klaren. Ook ontmoeten we Dennis en Natasja die samen met hun twee dochters Kim en Debbie met de Zeester, een Contest 38, onderweg zijn. We maken samen nog een leuke wandeling, en we gaan over en weer op bezoek.

Mooie wandeling naast de kust.

Kim, Debbie en Dennis van de Zeester.

Verschillende kleuren van het water wat duidt op zandgrond, riffen en/of gras.

Uitzicht vanaf de heuvel, ons favoriete plekje.

Debbie, Dennis en Loud pauzeren boven op de heuvel.

In de ankerbaai spotten we nog een paar keer dolfijnen. Zij passeren onze boot op een paar meter afstand. Verder doen we nog enkele klusjes en maken we ons klaar om te vertrekken.

Baai van Linton.