zondag 23 augustus 2015

Isla Grande, Panama

Woensdag 19 augustus 2015 tot en zondag 23 augustus 2015

Positie Isla Linton: 9°36.716 N 79°35.159
De tocht naar Linton is prima bezeild, maar met het vissen is het triest gesteld. We zijn het vissen blijkbaar verleerd, want we weten wederom geen vis aan de haak te slaan. We gaan voor anker op ons vertrouwde plekkie. De Sylver met Gerard en Lies ligt in de Marina en als we een praatje gaan maken worden we tijdens de borrel pardoes op Hollandse oude kaas getrakteerd! Deze in Panama zeer zeldzame lekkernij is door het kaasmeisje Lies (geboren en getogen in Edam) stiekem uit Nederland naar Panama gesmokkeld. Werkelijk heerlijk!!

We gaan deze periode ook een dagje naar Isla Grande, een eiland ongeveer 2 mijl van de ankerplaats vandaan. Het is zondag en daarom zijn er veel dagjesmensen, veelal Panamezen, die een dagje op dit vakantie-eiland gaan recreëren. Er zijn leuke barretjes en restaurantjes aan de waterkant en we zien ook een hotel en een hostel.

In het weekend is het gezellig druk op Isla Grande.

Huisje versierd met schelpen.

Op weg naar de vuurtoren, en dat is natuurlijk berg op.

We maken een wandeling naar de vuurtoren. Deze vuurtoren is speciaal omdat deze ontworpen is door de “vader” van de Eiffeltoren, Gustaf Eiffel. De Fransen zijn aan het eind van de 19de eeuw begonnen met de aanleg van het Panama kanaal en zij hebben vuurtorens op de eilanden geplaatst, zodat de schepen veilig door deze wateren konden navigeren. Een erfenis van deze tijd is dus deze Franse vuurtoren. Met gevaar voor eigen leven klimmen we nog naar de top van dit verroeste geval. Het uitzicht maakt het nemen van dit risico dubbel en dwars waard. 


De vuurtoren van binnen. Een roestig geval.


Uitzicht vanaf de vuurtoren.

Om de dag waardig af te sluiten gaan we wat eten in een restaurantje aan de waterkant. De prijzen zijn op dit door het internationale toerisme nog niet ontdekte eiland erg vriendelijk: een kippetje met salade en frietjes kost $ 6,- en voor een koel flesje bier betaal je $ 1,25 en daarnaast is de service correct, hartelijk en vriendelijk. Isla Grande is een echte aanrader maar alleen in het weekend.

Mooie bloemen op het eiland.

dinsdag 18 augustus 2015

East Lemon Cays, Panama

Zaterdag 15 augustus 2015 tot en met dinsdag 18 augustus 2015

Positie Yansaladup: 9°34.328 N 78°51.188
Vanuit de “swimming pool” gaan we voor een tocht van 15 nm terug naar Yansaladup. We gaan voor anker bij de Muoza (Gunther en Gerlinde) en de Sawadi (Sefan).

Na een lange kanotocht even relaxen in het ondiepe, warme water van Yansaladup.

Stefan is net terug van een bezoek van 5 weken aan Duitsland. In de tijd dat de boot hier onbewoond voor anker lag, is er ingebroken en zijn een aantal zaken waaronder een drietal zonnepanelen ontvreemd. Gelukkig zijn de daders in de kraag gevat en we gaan samen met Stefan de panelen ophalen bij de Kuna-autoriteiten in Porvenir. De eigenaar van de lancha heeft bij zijn hut veel wrakdelen liggen die afkomstig zijn van onfortuinlijke (of misschien beter oliedomme) zeilers die hun jacht hier op het rif verloren hebben. Wanneer dit gebeurt dan zijn de Kuna’s er als de kippen bij om het gestrande jacht tot op het laatste stukje te strippen. Bij de vele jachtonderdelen hier op de kant vind ik een deel van een automatische piloot van hetzelfde type als we op de Rafiki hebben. Onder het motto “de een zijn dood is de ander zijn brood” weet ik dit onderdeel voor een boterzacht prijsje op de kop te tikken. Stefan heeft ondertussen zijn zonnepanelen teruggevonden en hij laat een rapport opmaken van de andere zaken die gestolen zijn. Hopelijk zullen ze die zaken ook terugvinden.

Achterzijde van een woning van een Kuna-familie, inclusief complete verzameling 
van zaken die zij gevonden hebben (op het rif of op het strand).

Loud heeft de automatische piloot uit elkaar gehaald om te bekijken 
welke onderdelen hij als reserve-onderdelen nog kan gebruiken.

Het weer is wat wisselvalliger geworden en het regent (soms met een flinke klap onweer) regelmatig. We zien een mooie weer-window voor de zeiltocht naar Linton ontstaan en hier maken we graag gebruik van. Na bijna zeven weken tussen de palmeilanden willen we weer eens terug naar de bewoonde wereld van auto’s, stromend water, internet, verharde wegen, supermarkten, restaurantjes, etc.

vrijdag 14 augustus 2015

Holandes Cays, Panama

Dinsdag 11 augustus 2015 tot en met vrijdag 14 augustus 2015

Positie Holandes Cays: 9°35.348 N 78°40.491
We zijn ondertussen al meer dan 5 weken weg van de bewoonde wereld en over twee dagen is er een mooie weersverwachting voor een zeiltocht terug naar Puerto Linton. We gaan ankerop voor een zeiltocht naar het westelijke puntje van de Lemon Cays om van daaruit overmorgen te vertrekken naar Linton.

Helaas zijn de weergoden ons vandaag niet goed gezind. De tocht is tegen de verwachting in niet bezeild en de wind blaast ons niet naar west maar naar noord. Hier liggen de Holandes Cays met Redge en Debby in de “swimming pool”. Aangezien dit ook een aantrekkelijke bestemming is, gaan we in de namiddag voor anker op onze vertrouwde plek naast de Runner. Een half uurtje later zitten we lekker op de Runner de afgelopen weken bij te kletsen, we zijn een beetje thuisgekomen. ’s Avonds besluiten we om nog een paar dagen langer hier te blijven liggen.

De “pool” blijft een magische plek en we gaan elke dag snorkelen. Ik weet een flinke Koraalduivel (+/- 30 cm) te schieten. Ik weet dat duikers speervissen verafschuwen. Dit komt omdat jagende snorkelaars de vissen angstig maakt en daardoor de vissen van duikers en snorkelaars wegzwemmen. Ook worden haaien en Barracuda’s agressiever in wateren waar gespeervist wordt. Maar van de vangst van de Koraalduivel worden de duikers onder de bloglezers weer een beetje blij. Deze vis is illegaal via de Stille Oceaan in deze wateren gekomen en heeft in de Atlantische Oceaan (nog) geen natuurlijke vijanden en vreet zich vol aan vooral jonge koraalvisjes. Een kleine ecologische ramp die ik door deze vangst een heel klein beetje verkleind heb. De Koraalduivel heeft veel giftige stekels en deze zijn door Marlène vakkundig verwijderd en we hebben dit diertje gefileerd heerlijk opgepeuzeld.

We gaan op bezoek bij de fotograaf Franz uit Wenen die met zijn catamaran “Bright Star” al 9 jaar onderweg is. Hij is nu samen met zijn zoon Philip die vakantie viert en over een paar maanden komt zijn vrouw terug aan boord.

Koraal is ouder dan hoger dierlijk leven en is al vele miljoenen jaren actief op deze aardbol. De eilanden, de bodem en zelfs de hele kust is “gebouwd” door het koraal. De stranden zijn witter dan in Nederland omdat in Europa de kust bestaat uit steengruis(zand) of kiezel en hier uit fijne deeltjes kalk, ontstaan uit koraal en dit is veel witter. Koraal groeit onderwater en stopt met groeien totdat het de oppervlakte net niet bereikt. Hierdoor zijn aan de hele kust ondieptes die maar een paar centimeter onder het wateroppervlakte liggen. Ook zie je grote plekken waar alleen koraalzand, een product dat gevormd is door de erosie van dood koraal, zich heeft verzameld. Omdat koraal alleen groeit op een vaste ondergrond, rots of dood koraal, ontstaat een gebied met zandplaten, zandstranden en eilanden afgewisseld met koraalformaties. Door de verschillende ondergronden krijgt het water prachtige kleuren. Diepe delen zijn donderblauw, koraal is bruin, zeegras blauwgroen en zandgrond wordt turquoise. In de luwte achter koraalformaties is het prima ankeren omdat het ondiepe koraalrif een perfecte golfbreker is en de ondergrond erachter vaak bestaat uit zand of zeegras.

Stoere zeilers achter een glas bier zullen beweren dat ze op deze kleuren veilig op zicht, dus zonder kaarten, door koraalriffen kunnen navigeren maar gelet op de vele wrakken aan deze kust en onze eigen ervaring betwijfelen wij dit. Wij gebruiken de combinatie van zeekaarten en onze ogen om hier veilig te varen. De kaarten in dit gebied zijn niet altijd betrouwbaar en we zijn dus voortdurend op de uitkijk voor ondieptes. Daarbij speelt ook nog mee dat wanneer je met slecht weer hier op het scherpe koraalrif loopt er geen sleepboten zijn die je van het rif kunnen trekken en je boot in dat geval zeker als verloren moet beschouwen..

Marlène heeft in de Swimming Pool vanuit de mast van de Rafiki mooie plaatjes gemaakt om bovenstaand verhaal illustreren.

Het donkere deel is erg ondiep. Op de achtergrond het buitenrif en de Caribische Zee.

De Runner, de boot van Debbie en Redge.



Het water is zo helder. Je ziet de ankerketting over de grond lopen.



maandag 10 augustus 2015

Coco Bandero Cays, Panama

Woensdag 5 augustus 2015 tot en met maandag 10 augustus 2015

Positie Coco Bandero Cays: 9°30.650 N 78°37.067
Vandaag hebben we een mooi bezeild tochtje naar een voor ons nog onbekende eilandengroep, namelijk de Coco Banderos Cays. We gaan voor anker op een van de prachtigste locaties van de mooie San Blas. We liggen schilderachtig tussen drie knusse onbewoonde eilandjes in en rondom ons is een mooi koraalrif.






Foto's genomen vanaf de mast van de Rafiki.

De wind neemt de deze dagen verder af maar het weer blijft, op een paar buien na, mooi. Doordat de kracht van de passaatwind afneemt, iets wat typerend is voor de zomermaanden in dit gebied, neemt ook de golfhoogte van de open zee achter het rif af. Hierdoor is het mogelijk om niet alleen aan de luwzijde van het rif te snorkelen maar ook aan de zeezijde. De rest van het jaar is door de sterke passaatwind de golfhoogte zo hoog dat snorkelen “buiten” het rif niet mogelijk is, zodat daar snorkelen alleen in deze maanden mogelijk is. Buiten het rif zijn de vissen groter en dat is voor ons als beginnende speervissers nou net wat we zoeken. Wanneer we op een rustige dag de dinghy parkeren bij een doorgang van het rif ga ik, gewapend met mijn speargun, voorzichtig de buitenkant van het rif verkennen. Marlène is nog een beetje huiverig voor het ruwe water en zij blijft nog aan de veilige binnenkant van het rif. Een Barracuda komt voorbij maar deze is voor mij al een maatje te groot om te schieten. Dan zie ik op een afstand van een meter of tien een haai. Niet een lieve verpleegsterhaai die je vaak binnen het rif ziet, maar een echte van het type “Jaws”. Ik schat tegen de 3 meter lang en mijn hart houdt even op met kloppen! Ik denk “f#ck ik moet hier weg!!” maar blijkbaar denkt de haai dit ook en hij/zij zwemt gemoedelijk van mij vandaan. De schrik zit er goed in en ik zwem haastig terug naar Marlène aan de binnenkant van het rif. De rest van de week snorkel ik paranoïde door het koraal, op mijn hoede voor “het gevaar”. De enige vangst tijdens ons verblijf op de Coco Banderos is een grote krab. Het probleem van een krab is niet het vangen maar het vinden van dit dier. Marlène ontdekte de krab, Loud heeft hem gevangen en vervolgens heeft Marlène het dier gekookt en opgepeuzeld. Loud is geen krab-fan maar Marlène daarentegen is gek op krabvlees.

Op het toeristisch eiland belt een kuna-vrouw. Geen water, geen electriciteit, maar wel telefoon. Ze komen ons regelmatig vragen om hun mobiele telefoon op te laden.


Het hotel met de hangmatten. In dit hotel kunnen ongeveer 8 personen slapen.


Loud met op de achtergrond het onbewoonde eiland.



Het eiland is netjes en opgeruimd.

Het onbewoonde eiland met de twee palmbomen.

We zien een backpacker-boot die hier, blijkbaar na een overtocht vanuit Cartagena, voor anker gaat. Er loopt geen weg tussen Panama en Colombia. Daardoor is het niet mogelijk om over land vanuit midden Amerika naar zuid Amerika te reizen. Dit is belachelijk maar waar. Panama is hier de oorzaak van, omdat het weigert om de grens over land naar Colombia te openen. Dit is voor de handel tussen Noord-, Midden- en Zuid-Amerika natuurlijk een slechte zaak, want alles moet door de lucht of over zee vervoerd worden. Er worden door de Panamezen hiervoor een aantal redenen gegeven waarvan ik er een paar wil opnoemen:

1) Het smokkelen van drugs kan via land moeilijker bestreden worden.
2) Panama wil de handel met Noord-Amerika niet delen met Zuid-Amerika, ze willen hun markt van hun zuiderburen afschermen.
3) Panama is bang voor ziektes voor varkens, runderen en pluimvee vanuit Zuid-Amerika.
4) De politieke verhouding tussen de beide landen is slecht.
5) Panama is bang voor een vluchtelingestroom van Zuid-Amerika naar Noord-Amerika.

Reizigers kunnen dus alleen met het vliegtuig of met de boot van Noord- naar Zuid-Amerika reizen. Backpackers kiezen dan vaak voor een overtocht van Cartagena naar Panama (Portobelo of Porvenir) en andersom voor een zeilboot. Er zijn behoorlijk wat zeilboten die continu backpackers tussen Colombia naar Panama overbrengen. We zien hier in de San Blas regelmatig een zogenaamde “backpacker-boot” ankeren. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan de relatief grote hoeveelheid jonge passagiers op een relatief kleine zeilboot. We maken een praatje met de Poolse schipper van deze backpackerboot en we worden uitgenodigd voor een aankomstfeestje aan het einde van de middag op het strand op een bewoond eiland bij onze ankerplaats waar een paar Kuna-families wonen. We ontmoeten tijdens deze borrel een Nederlands meisje dat in Midden-Amerika aan het rondreizen is. Ook maken we kennis met een Belgisch koppel uit Genk. Zij, Wim en Els, hebben een heel bijzondere reis gemaakt:

1) Zij zijn vanuit België naar Polen gefietst.
2) Vanuit Polen met het vliegtuig naar Tanzania.
3) Met de fiets van Tanzania naar Zuid-Afrika.
4) Met het vliegtuig naar de zuidpunt van Zuid-Amerika: Ushuaia in Argentinië.
5) Met de fiets via de westkust van Zuid-Amerika (Chili, Peru, Equador en Colombia) naar Cartagena(!).
6) Met de zeilboot naar Coco Banderos.
7) De reis is nu ten einde. Zij gaan via Portobelo met de bus naar Panama City en dan met het vliegtuig terug naar huis.


Loud en Wim. Zie onderstaand voor hun website.


Zij hebben de hele reis in een tentje bij mensen in de tuin geslapen. Lees verder over hun opmerkelijke reis op www.cosmogolemcyclingproject.com.

Marlène gaat voor de eerste keer met de speargun op pad. Enkele keren geschoten, maar helaas (nog) geen vis geschoten. Het weer is en blijft mooi met veel zon en weinig regen.

dinsdag 4 augustus 2015

Green Island, Panama


Zondag 2 augustus tot en met dinsdag 4 augustus 2015

Positie Green Island: 9°28.825 N 78°38.097

De onderwaterwereld valt ons in de West Lemon Cays wat tegen en we gaan dus ankerop naar een volgende bezeilbare bestemming. We zetten koers naar het oosten en omdat de wind zwak is, 7-10 knopen, kneuteren we met een snelheid van 3-4 knopen naar Green Island. Het is lekker weer en dus maakt het helemaal niet uit dat we pas na 5 uur de 17 NM afgelegd hebben en ons anker in het zand kunnen laten ploffen. 






Green Island is een vertrouwd plekje en hier liggen vandaag een 4-tal boten, namelijk 1 Fransman, 1 Spanjaard en twee Oostenrijkers.

Wat het met de Oostenrijkers is dat weten we niet maar het is zeker opvallend. Wij zijn als Limburgers tussen de wereldzeilers een beetje een vreemde eend in de bijt, omdat onze geboortegrond, Limburg, niet aan zee ligt. Maar omdat Limburg deel uit maakt van Nederland, zijn we automatisch onderdeel van een zeegaande natie. Oostenrijkers daarentegen hebben rivieren en meren maar helemaal geen zee. En toch zien we in het algemeen veel Oostenrijkers rondzeilen in de Carieb. Hier in de San Blas krioelt het er werkelijk van. Blijkbaar levert het gemis van een kust een grote aantrekkingskracht uit op de Oostenrijkers om de wereldzeeën te bezeilen. Willen ze misschien iets bewijzen? Aan het einde van de middag schuiven we gezellig aan bij de barbecue van de Oostenrijkers.

Maar dit alles is niet het meest opmerkelijke van vandaag. Vandaag is het precies 4 jaar geleden dat we in Kessel de trossen losgegooid hebben voor het begin van dit zeilavontuur.

zaterdag 1 augustus 2015

West Lemon Cays, Panama

Zaterdag 1 augustus 2015

Positie Tiadup: 9°32.706 N 78°54.018
We snorkelen en gaan kijken wat er op het eiland te beleven is. 

In Tiadup veel lancha's met grote buitenboordmotoren, maar ook nog ulu's met of zonder zeil. Een ulu met zeil is luxe.

Tiadup is het episch centrum van de dagjesmensen hier in de San Blas. De toeristen worden in de vroege morgen met SUV’s vanaf Panama City naar Carti gebracht. Hier stappen ze over in lancha’s die hun dan naar de diverse bestemmingen brengen. Aan het strand van dit eiland is op palen een restaurant gebouwd waar de hele dag de lancha’s de toeristen afladen en op komen halen. Tiadup is in de “San-Blas site-seeing tour” blijkbaar het “strandeiland”:de hele dag is het druk op het strand met toeristen die hier even mogen eten, drinken, zwemmen en zonnebaden.

's Middags is dit restaurant en strand vol met toeristen. De lancha's varen dan continue van het vaste land naar dit punt, en van hier naar de diverse eilanden van de San Blas. In de vroege morgen is het nog erg rustig.