Makemo, Tuamotus, Frans Polynesië

Donderdag 27 april 2023 tot en met Zaterdag 6 mei 2023

Positie Makemo: 16°37.664 Z /143°34.282 W
De zeiltocht van Raroia naar het atol Makemo is maar 80 nm, maar toch kiezen we ervoor om dit 's nachts te doen. Door de heftige stromingen op de doorgangen van de atollen zijn we gebonden aan de tijdstippen van de overgangen van het tij én we willen per se met goed zicht naar binnen varen. Na een mooie zeiltocht varen we rond 09:00 uur 's morgens het atol van Makemo binnen met nagenoeg geen stroming en gaan we voor anker bij het dorp dat aan de ingang van dit atol grenst. We weten wat ankertonnetjes te scoren en we ankeren in het vervolg met de ketting zwevend boven de koraalbonkies.

Het dorp Makemo is een pittoresk plekje met een paar winkeltjes en zelfs een bakker, dus...... BAGUETTES! Heerlijk, elke morgen weer een verse baguette! Het is hier redelijk druk op de ankerplek, er liggen ongeveer 10 zeilboten voor anker. Ook hier komen zelden "gewone" toeristen.

De kerk en de vuurtoren zijn de twee gezichtsbepalende gebouwen van het dorp.

Wanneer we het dorp verkennen, vallen ons een aantal zaken op.

- De taal is anders dan de taal op de Markiezen. "Hallo" is niet "kao-ah" zoals op de Markiezen maar in het Tuamotus is dit "ioarana". Weer even oefenen dus.
- De inwoners van de Tuamotus fietsen graag, de eilanden zijn vlak, maar niet op tweewielers maar op driewielers!!?

De meeste mensen fietsen op een driewieler. Ook zien we veel elektrische fietsen. 

En we zien ook hier weer veel mensen met overgewicht.

- Vers fruit en groenten zijn een zeldzaamheid. Al het fruit en groenten worden bevroren of in blik verkocht.
- Een aantal bewoners heeft zijn nabestaande(n) in zijn eigen tuin, of zelfs op zijn terras begraven.

- Dit eilandje is erg klein maar toch heeft bijna ieder huis een auto, een stoere, dikke SUV. Maar...... er is maar één weg van 6 km....

We zien een paar plantages van kokosnoten voor de productie van gedroogd kokosvlees, Kopra genaamd. Ook is er op dit atol wat bedrijvigheid met parelkwekerijen, maar verder is hier niets op deze mini-eilandjes wat een bron van inkomsten kan zijn. Veel mensen leven hier, net als op de Markiezen, van bijdrages van de Franse staat.

Naast de Kobel zijn er op de ankerplek ook nog twee andere Duitse boten: Limelight met Anette en Michael en de Anixi met Nora en Hacko. We organiseren een "Duitse" borrel, dit keer op de pier van het dorp. Dit bevalt iedereen zo goed dat we dit een paar dagen later nog eens dunnetjes overdoen bij de vuurtoren van Makemo. Ook gaan we met dit gezelschap eten in het enige restaurant in dit kleine dorpje.

Overigens is het weer deze week van slag. Ten zuiden van Frans Polynesie is een enorme depressie ontstaan met orkaanachtige winden. Uitlopers van dit stormachtige weer zorgen hier op de Tuamotus voor bewolking, flinke wind en regelmatig wat fikse regen. Gelukkig blijft het wel warm, 27°C, maar we liggen erg onrustig voor anker. Hoge golven slaan aan de oostkant over het rif en zorgen voor een enorme uitstroom op de atoldoorgang. De doorvaart wordt zelfs een paar dagen verboden.

We lopen iedere dag naar de in- en uitvaart van het atol. De stroming is zeer sterk. 

Je ziet dat het middelste deel, het diepe deel, een andere golfslag heeft. Dit komt door de sterke stroming naar buiten. Het vrachtschip gaat als eerste weer door de pas. Dit gaat gepaard met een enorme snelheid, het vrachtschip heeft namelijk stroom mee.

Wanneer er een geschikt weergaatje ontstaat, besluiten we om ons anker uit de grond te trekken en verder te zeilen naar een groot atol, Fakarava. Ook deze keer zeilen we weer tijdens de nacht om op het goede tijdstip bij de atol-doorgang aan te komen.