Droomeiland Ile d'Ouessant (West Bretagne)

Vrijdag 2 september

Gistermiddag zijn we in de ankerbaai van Ouessent aangekomen. We hoeven het anker niet uit te gooien omdat ze hier voor de bezoekers zogenaamde moorings hebben geplaatst. Dit zijn ronde kunststof boeien met een ring aan de bovenkant. Deze boeien liggen met een ketting aan een betonblok op de bodem. Het is de bedoeling om deze boei te pakken en de boot met een touw vast te maken. Dit hebben we dus ook gedaan. Bij ons in de buurt liggen twee Franse boten, een Engelse en een Amerikaan. Dit is makkelijk te zien aan de landsvlaggen die elke boot moet voeren.

Het is een heerlijk zonnige warme dag, geen wolkje aan de lucht. We liggen ongeveer 500 m van de kant bij het dorpje op het eiland. Dit betekent: de rubberboot opblazen en de buitenboordmotor bevestigen. Even later varen we naar de kade. We bevestigen de rubberboor met een lang touw aangezien het nog verder eb wordt. We willen de boot niet “ophangen”.
Het is een klein en knus dorpje met een buurtsuper wat kroegjes en wat restaurantjes. Veel toeristen, allen van Franse komaf. We besluiten om naar het zuidwestelijke puntje te lopen. Het is een super mooie tocht, je waant je in een andere wereld. Het type landschap wat hier het dichtst bij komt hebben we gezien in zuidwest Ierland.

Zuidelijke fauna

We zijn duidelijk zuidelijker want we zien al een aantal hagedissen wegschieten. Of het nou door de klimaatsverandering komt of door een specifiek microklimaat op dit eiland, maar hier wordt melding gemaakt van een slangensoort  die normaal alleen in de tropen voorkomt. Er wordt namelijk gewaarschuwd voor de Pieton! Deze levensgevaarlijke wurgslang kan wel 6 meter lang worden en is zeer agressief. Ondanks mogelijke aanvallen door dit angstaanjagend, dodelijk serpent besluiten onze moedige Limburgers toch verder te lopen maar we zijn zeer op onze hoede!

Even later komen we uit bij een kudde berggeiten. Marlene wil niets met deze dieren te maken hebben maar Loud ontpopt zich als een echte dierenliefhebber. Naast de welbekende “horse wisperer”, de “gost wisperer” en de “dog wisperer” hebben we nu ook een echte “goat wisperer”. De foto’s bewijzen hoe Loud deze wilde en normaal zeer schuwe dieren kan benaderen en zelfs mee kan communiceren!

Na de wandeling komen we terug bij de aanlegplaats van ons bootje. Het blijkt dat het getijdeverschil hier hoger is als verwacht: het bootje is drooggevallen. We moeten 2 uur wachten voor er weer voldoende water is om terug naar de Rafiki te varen.