Zondag 26 maart 2017 tot en met vrijdag 31 maart 2017
Positie Ocho Rios: 18°24.572 N 77°06.466
We krijgen over drie weken bezoek en we zullen ons de komende 3 weken hier in Ocho Rios moeten vermaken. Dit klinkt een beetje als een vervelende verplichting, maar is dit ook zo? Veel bezoekers van Jamaica knappen af op de schreeuwerige en opdringerige taxichauffeurs, schreeuwende verkopers van prullaria en aanbieders van ganja (Marihuana). Dit gedrag is overal aanwezig waar veel hotels zijn en cruiseboten aanmeren en dus op alle plaatsen waar de toeristen zich verpozen. Dit gedrag is op zijn minst erg irritant en we kunnen begrijpen dat mensen hierdoor afknappen en besluiten om nooit meer naar Jamaica gaan. Wanneer je echter de toeristische gebieden verlaat, kom je in een totaal andere wereld. Hier zijn de mensen lief, vriendelijk en gastvrij.
We maken deze 3 weken veel zelf-uitgestippelde uitstapjes (te voet, met openbaar vervoer of een combinatie van beide) en tijdens elke tocht maken we weer unieke en bijzondere ervaringen met de inwoners mee. Daarnaast kunnen we geweldig genieten van de prachtige jungle met zijn overweldigende plantenrijkdom. Wij gaan dus niet naar de toeristische “hoogtepunten” in Ocho Rios zoals de Dunn's watervallen, Dophin Cove, Mystic mountain en River Rafting, omdat wij weten dat hier alleen maar veel toeristen te vinden zijn die voortdurend omringd zijn met een leger van opdringerige Jamaicanen die wat willen verkopen. Het pure, mooie Jamaica zul je hier beslist niet vinden, vaak zelfs het tegenovergestelde.
Wanneer we na zo'n binnenlandse ontdekkingstocht weer in de buurt van de marina zijn, weten we de overspannen en opneukerige aanbieders van toeristische zaken vakkundig van ons af te wimpelen.
Voor ons dus geen Jamaicaanse specialiteiten maaltijd met wat “witjes” in een toeristenrestaurant in Ocho Rios aan het water, maar liever een “Chicken with rice, beans and veggies” met de Jamaicanen in een “foodshop” in een dorp in het omringende heuvellandschap.
Maandag 27 maart gaan we met de routetaxi naar het gehucht “Gayle”. De rit met deze chauffeur was erg enerverend. We wilden allebei telkens iets zeggen over zijn asociale en vreselijk gevaarlijke rijgedrag, maar dit voor de goede vrede dan toch maar niet gedaan en wonder boven wonder komen we heelhuids aan in het dorpje Gayle.
De Jamaicanen zijn in het algemeen ongelofelijke hufters in het verkeer. Er is weliswaar helmplicht, maar motorrijders rijden structureel zonder helm. Automobilisten rijden, met hun GSM aan het oor, met gemak 100 – 120 km/hr binnen de bebouwde kom en met inhalen spelen zich levensgevaarlijke taferelen af. Dit spiegelt zich ook af in de statistieken van dit land: 2500 doden in het verkeer in 2016 op 3 miljoen inwoners! Nederland had in 2016 700 verkeersdoden op 16 miljoen inwoners. Zouden er in Nederland net zoveel doden in verkeer zijn als in Jamaica dan zou Nederland (16/3x2500) 13.000 verkeersslachtoffers per jaar tellen, 20 keer zoveel....
Vanaf Gayle volgen we de verharde weg te voet terug via Labyrint en Lodge. We vragen voor het begin van de wandeling de goede richting naar Labyrint en voordat antwoord gegeven wordt zijn alle dorpelingen het erover eens: Labyrint is “much too far for walking!!”. Desondanks gaan we eigenwijs op stap en een twee uurtjes later komen we aan in Labyrint via een mooie route door de jungle.
Vanaf Labyrint lopen we verder terug naar Ocho Rios. Onderweg komen we ook voorbij aan de watervallen bij Lodge, de zogenaamde Blue Hole.
Het laatste gedeelte van de tocht krijgen we een lift van een vriendelijke chauffeur van een pick-up truck.
Donderdag 30 maart lopen we via Ocho Rios naar “onze” timmerman in Pimento Walk. Lichtelijk verbaasd zien we dat de man zijn woord gehouden heeft en een tweetal mooie, droge planken Teakhout op de kop getikt heeft. Zoals afgesproken worden ter plekke de planken tot latjes voor ons teakdek gezaagd. Alles gebeurt vakkundig volgens afspraak en we zijn zelfs zo tevreden dat we vervolgens een tweetal tijdschriften-bakjes van Mahoni bij deze vakman bestellen.
Positie Ocho Rios: 18°24.572 N 77°06.466
We krijgen over drie weken bezoek en we zullen ons de komende 3 weken hier in Ocho Rios moeten vermaken. Dit klinkt een beetje als een vervelende verplichting, maar is dit ook zo? Veel bezoekers van Jamaica knappen af op de schreeuwerige en opdringerige taxichauffeurs, schreeuwende verkopers van prullaria en aanbieders van ganja (Marihuana). Dit gedrag is overal aanwezig waar veel hotels zijn en cruiseboten aanmeren en dus op alle plaatsen waar de toeristen zich verpozen. Dit gedrag is op zijn minst erg irritant en we kunnen begrijpen dat mensen hierdoor afknappen en besluiten om nooit meer naar Jamaica gaan. Wanneer je echter de toeristische gebieden verlaat, kom je in een totaal andere wereld. Hier zijn de mensen lief, vriendelijk en gastvrij.
We maken deze 3 weken veel zelf-uitgestippelde uitstapjes (te voet, met openbaar vervoer of een combinatie van beide) en tijdens elke tocht maken we weer unieke en bijzondere ervaringen met de inwoners mee. Daarnaast kunnen we geweldig genieten van de prachtige jungle met zijn overweldigende plantenrijkdom. Wij gaan dus niet naar de toeristische “hoogtepunten” in Ocho Rios zoals de Dunn's watervallen, Dophin Cove, Mystic mountain en River Rafting, omdat wij weten dat hier alleen maar veel toeristen te vinden zijn die voortdurend omringd zijn met een leger van opdringerige Jamaicanen die wat willen verkopen. Het pure, mooie Jamaica zul je hier beslist niet vinden, vaak zelfs het tegenovergestelde.
Wanneer we na zo'n binnenlandse ontdekkingstocht weer in de buurt van de marina zijn, weten we de overspannen en opneukerige aanbieders van toeristische zaken vakkundig van ons af te wimpelen.
Voor ons dus geen Jamaicaanse specialiteiten maaltijd met wat “witjes” in een toeristenrestaurant in Ocho Rios aan het water, maar liever een “Chicken with rice, beans and veggies” met de Jamaicanen in een “foodshop” in een dorp in het omringende heuvellandschap.
Maandag 27 maart gaan we met de routetaxi naar het gehucht “Gayle”. De rit met deze chauffeur was erg enerverend. We wilden allebei telkens iets zeggen over zijn asociale en vreselijk gevaarlijke rijgedrag, maar dit voor de goede vrede dan toch maar niet gedaan en wonder boven wonder komen we heelhuids aan in het dorpje Gayle.
De Jamaicanen zijn in het algemeen ongelofelijke hufters in het verkeer. Er is weliswaar helmplicht, maar motorrijders rijden structureel zonder helm. Automobilisten rijden, met hun GSM aan het oor, met gemak 100 – 120 km/hr binnen de bebouwde kom en met inhalen spelen zich levensgevaarlijke taferelen af. Dit spiegelt zich ook af in de statistieken van dit land: 2500 doden in het verkeer in 2016 op 3 miljoen inwoners! Nederland had in 2016 700 verkeersdoden op 16 miljoen inwoners. Zouden er in Nederland net zoveel doden in verkeer zijn als in Jamaica dan zou Nederland (16/3x2500) 13.000 verkeersslachtoffers per jaar tellen, 20 keer zoveel....
Vanaf Gayle volgen we de verharde weg te voet terug via Labyrint en Lodge. We vragen voor het begin van de wandeling de goede richting naar Labyrint en voordat antwoord gegeven wordt zijn alle dorpelingen het erover eens: Labyrint is “much too far for walking!!”. Desondanks gaan we eigenwijs op stap en een twee uurtjes later komen we aan in Labyrint via een mooie route door de jungle.
Bar's zijn vaak leuk beschilderd.
De basisschool in Gayle.
Huizen in een prachtige groene omgeving.
Bij koeien staan vaak mini-reigers die zich voeden met insecten op de koe.
Vanaf Labyrint lopen we verder terug naar Ocho Rios. Onderweg komen we ook voorbij aan de watervallen bij Lodge, de zogenaamde Blue Hole.
Het laatste gedeelte van de tocht krijgen we een lift van een vriendelijke chauffeur van een pick-up truck.
Donderdag 30 maart lopen we via Ocho Rios naar “onze” timmerman in Pimento Walk. Lichtelijk verbaasd zien we dat de man zijn woord gehouden heeft en een tweetal mooie, droge planken Teakhout op de kop getikt heeft. Zoals afgesproken worden ter plekke de planken tot latjes voor ons teakdek gezaagd. Alles gebeurt vakkundig volgens afspraak en we zijn zelfs zo tevreden dat we vervolgens een tweetal tijdschriften-bakjes van Mahoni bij deze vakman bestellen.
Loud helpt de timmerman een handje.
De werkplek van de timmerman gaat buiten verder.
We laten het hout nog even op het dek drogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten