Cayo Blanco (Cuba) – Ocho Rios (Jamaica)

Woensdag 15 maart 2017 tot en met vrijdag 17 maart 2017

Positie : 18°24.572 N 77°06.466
We hebben de boot net gereed voor vertrek, en dan komt er een zwemmer naar ons toe. De Nederlander Erik is op vakantie in Cuba en onderweg met de dagcharterboot van Trinidad naar Cayo Blanco. Hij zag de Nederlandse vlag en sprong gelijk van boord. Na een kort gesprekje moest hij nog het hele stuk terug zwemmen (we hadden de dinghy al opgeruimd), dit met een redelijke golfslag en wat wind.

Deze catamaran vaart dagelijks van Trinidad naar Cayo Largo.

Gelukkig is de tochtplanning van de bemanning van de Rafiki weer eens perfect. We gaan rond het middaguur ankerop en we kunnen de Rafiki vol onder zeil mooi halve wind laten zeilen. Tegen de avond trekt de wind aan en met alleen een gereefde fok en een een maximaal gereefd grootzeil gaan we met een 7 knopen snelheid (!) de nacht in. De 25 – 30 knopen wind komen uit een half-achterlijke hoek en zijn dus prima te bezeilen. De golven zijn in deze regio echter hoog en scherp en daarnaast zijn er ook flink wat kruiszeeën waardoor het deze nacht een mooie, snelle maar ook zeer onstuimige zeiltocht wordt. Wanneer we de volgende dag de zuidpunt van Cuba bij Santa Cruz ronden, komen we in de luwte van het bergachtige vaste land van de zuidkust van Cuba en wordt de zee en de wind wat kalmer. De tweede en laatste nacht zeilen we rustig met een goede 20 knopen wind en een kalme zee naar onze bestemming Ocho Rios in Jamaica waar we om 09:00 uur voor het strand ons anker in het schilpaddengras steken. Gedurende de totale tocht hebben we maar 1 uurtje de motor laten lopen, een half uur voor het ophalen van het anker en door het rif varen bij Cayo Blanco en een half uur voor het manoeuvreren bij de ingang van Ocho Rios en het anker laten zakken.

Inklaren in Ocho Rios is een echt feest. In de vissershaven is een klein kantoor van de Marine Police en wanneer we ons daar melden, wordt de immigratie en douane opgetrommeld en even later zijn we al bezig met het obligate invulwerk. Nadat de vele ingevulde formulieren netjes afgestempeld zijn, is het hele bureaucratische feestje al weer klaar en zijn we legaal in Jamaica. Dus geen bezoeken aan boord, geen vervelende tochten naar afgelegen kantoortjes aan land en bovendien geen kosten, super dus.

We brengen ook onze internet antenne (bullit) in stelling maar helaas, het enige open wifi-station is zo traag als dikke #### en dus besluiten we om internet via het GSM-net aan te schaffen.

Wanneer we met een vaartje van 4G over het net surfen, lezen we een triest bericht van onze vrienden van de “Cape”. Zoals de ervaren bloglezer wellicht weet, is de “Cape” met opvarenden Dave, Sarah en hun kinderen Bryn en Bethany, een cruisersboot die we een aantal keren ontmoet hebben tijdens onze reis. Onze eerste ontmoeting was in Gambia in 2012, vervolgens Tobago, St. Lucia, St. Maarten en tenslotte in 2013 in Trinidad. Met hun kinderen Bryn en Bethany hebben we een jaar geleden nog een tweetal weken samen doorgebracht toen zij te gast waren op de “Twentse Meid” hier in Jamaica.

Kerst 2015 op het schip de "Twentse Meid" in Negril (Jamaica). Bethany en Bryn logeerden op de Twentse Meid.

De 18-jarige Bethany heeft begin 2016 een baan aangenomen als bemanning van een luxe zeiljacht. Dit jacht is nu afgemeerd in Port Antonio, 100 km hier vandaan. Een paar dagen geleden was Bethany bezig met werkzaamheden in de mast toen de lijn, waar zij aan gezekerd was, loskwam waardoor zij vanaf een hoogte van 12 meter op het dek smakte. Ze is direct naar het ziekenhuis gebracht, maar de verwondingen waren van dien aard dat zij niet meer gered kon worden......