Dinsdag 20 maart 2018
Positie Cabo de la Vela: 12°11.867 N 72°09.221 W
We gaan, traditioneel mag ik wel zeggen, vandaag de omgeving verkennen en samen met de bemanning van de Tamarisk gaan we, gewapend met goed schoeisel, in de vroege ochtend aan wal. We maken een ronde van ongeveer 10 km over de landpunt van Cabo de la Vela. Cabo de la Vela ligt in het midden van het schiereiland Guajira, dat ook gedeeltelijk Venezolaans grondgebied is. In deze streek leven de Wayuu indianen. We lopen eerst naar de westelijke punt van het eiland “Cabo de la Vela”.
Positie Cabo de la Vela: 12°11.867 N 72°09.221 W
We gaan, traditioneel mag ik wel zeggen, vandaag de omgeving verkennen en samen met de bemanning van de Tamarisk gaan we, gewapend met goed schoeisel, in de vroege ochtend aan wal. We maken een ronde van ongeveer 10 km over de landpunt van Cabo de la Vela. Cabo de la Vela ligt in het midden van het schiereiland Guajira, dat ook gedeeltelijk Venezolaans grondgebied is. In deze streek leven de Wayuu indianen. We lopen eerst naar de westelijke punt van het eiland “Cabo de la Vela”.
Uitzicht over het dorp.
De twee honden lopen de hele route met ons mee.
Van daar uit wandelen we naar het mooie strand “Playa del Pilon”. Onderweg passeren we verschillende kleine dorpen. Gezien de huizen/hutten leven de mensen hier in armoede maar ze zijn daarbij wel open en vriendelijk. We maken met ons “steenkool” Spaans wat contact en we ontmoeten een meisje dat met een jerrycan elke dag 20 liter drinkwater gaat halen in het naburige Cabo de la Vela, 1 uur lopen enkele reis...
We komen geregeld een klein dorpje/nederzetting tegen.
Deze vrouw maalt de mais voor de tortilla's.
De buitenkeuken, waarschijnlijk ook de enige keuken.
Dit meisje op weg naar water.
1 uur lopen heen en met de zware jerrycan weer een uur terug. En dat elke dag.
Tot hier hebben de honden met ons meegelopen. Er kwamen 3 kinderen op ons afgerend met knuppels.
We dachten eerst dat dit voor ons bedoeld was. Wat bleek, ze zijn bang dat de honden de geiten bijten.
Dus de honden werden met stenen en knuppels weggejaagd.
Hoogtepunt van de wandeltocht is Cerro Pilon de Azucar, een rots iets noordelijk van Cabo de la Vela met een fantastisch uitzicht. Boven op de rotspunt staat een kleine kapel met een Mariabeeld. De Wayuu indianen geloven dat hun ziel hier naartoe gaat na hun dood.
Namen, liefdesverklaringen etc zijn in het harde zand geschreven.
Mooie tocht naar de top met een geweldig uitzicht.
De ziel gaat na de dood van de Wayuu indianen hier naar toe. Best een mooie plek.
We lopen via de kortste weg terug naar de surfclub.
Bij de surfclub weten we zelfs een beetje internet op te pikken, dit is een zeldzaam goed in deze regio, waardoor we het thuisfront kunnen laten weten dat de overtocht goed verlopen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten