Kessel, Nederland

Donderdag 5 april 2018 tot en met vrijdag 20 april 2018

We blijven 3 weken in Nederland. We kunnen in het appartement van mijn moeder verblijven zodat we niemand tot last zijn voor ons verblijf. Het is koud en guur bij de aankomst in Nederland, de temperatuur geeft niet veel meer aan dan een povere 6 graden met ook nog regen. Nederland heeft geen kleur, alles is zwart/wit met wat grijstonen. Maar wanneer na een paar dagen de temperatuur gaat stijgen, komt de natuur ongelofelijk snel tot leven. In een paar dagen verandert de wereld om ons heen van grauw naar fleurige voorjaarskleuren. De temperatuur stijgt door en de laatste twee weken is het ongeveer 20 graden met veel zon.

De tijd in Nederland gebruiken we voor het bezoeken van familie en vrienden.

We bewonderen het mooie kussen dat Petra Verhaegh gemaakt heeft van de mola's,

die wij in 2015 voor haar gekocht hebben in Panama.

Eerste mooie zondag van het jaar in Nederland,

dus ook wij bezoeken even het marktplein in Panningen met diverse activiteiten, zoals oa modeshows.

En er moet ook gewerkt worden. Loud aan het werk in het atelier van Ans Joosten. 

De knoop van Marlene moet nog wat bijgeschaafd worden en vervolgens nog polijsten.

Het is 2,5 jaar geleden dat we terug waren in Nederland en je vraagt je dan ook af “is er veel veranderd?”. Een opvallende verandering in ons dorp is de aanwezigheid van ijssalon Clevers. Na de eerste zonnestralen was de ijssalon, het terras en het hele marktplein bezet door mensen die bij Clevers een ijsje gescoord hadden. Het lijkt wel een hype en Kessel groeit op deze manier door tot het Valkenburg van midden Limburg.

Het straatbeeld is ook veranderd. We zien veel ouderen die met een opvallend hoge snelheid door de dorpskernen “fietsen”. Het zijn allemaal elektrische fietsen en het lijkt erop dat iedere bejaarde zo'n ding aangeschaft heeft. Nu hebben we ook gemerkt dat deze ouderen door deze elektrische fietsen vinden dat ze bij het gemotoriseerde verkeer horen. Ze gedragen zich overal alsof ze de baas van de weg zijn. Wanneer een groep bejaarden voor je rijdt en, omdat ze met z'n tweeën naast elkaar “fietsen”, je moeilijk kunt inhalen, moet je niet het lef hebben om even te claxonneren. Ik heb dit een keer gedaan en de gehele groep kijkt dan geagiteerd om met een blik van “wat moet jij dan snotneus, wij gaan toch snel genoeg!”. Het zijn niet de bikers van de Bandido's of de Satudarah's waar we bang voor moeten zijn. Nee, het zijn de explosief groeiende groep bejaarde elektrofietsers die het ontstane machtsvacuüm van de straatterreur in de dorpskernen in midden Limburg in een sneltreinvaart zullen opvullen.

Ook zien we voor de eerste keer een rij laadpalen voor elektrische auto's bij het Outlet Centrum in Roermond. Hier stond zelfs een Tesla aan de lader.