Woensdag 21 september 2016
Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Het buurdorp van San Pedro, Santiago, is bekend om zijn grote regionale markt en handwerk en deze gaan wij vandaag bezoeken. Er loopt weliswaar een weg naar Santiago, maar deze weg leidt door een gebied wat geregeerd wordt door “banditos”. Het is extreem gevaarlijk voor toeristen (en zelfs voor de locale bevolking!) om door dit gebied te reizen en Suzanne en Ruben (en ook de Lonely Planet!) achten de kans dat we tijdens de tocht over land naar Santiago overvallen worden hoger dan 95%!
Wij nemen dus het openbaar vervoer over het water, de “lancha collectivo”. Na een tocht van een ½ uur komen we aan in Santiago waar we “overvallen” worden door personen die ons van alles willen laten zien en/of kopen. Blijkbaar wordt Santiago door veel toeristen bezocht en door het laagseizoen zijn wij vandaag de enige “gringo's” in het stadje, dus de spoeling is dun. Met veel moeite weten we de zeurende verkopers/gidsen van ons af te schudden. Maar ook bij de kraampjes met toeristische hebbedingetjes, waar het hier trouwens van wemelt, is het niet veel beter. Zodra we een blik op de koopwaar werpen, komen de kraamhouders al opdringerig naar ons toe en duwen ons allerlei zaken, met name datgene waar we niet in geïnteresseerd zijn, in onze handen. Door deze opdringende sfeer voelen wij ons opgelaten en vinden dit dorp/stadje geen prettige plek. Eenmaal op de lokale markt zijn we van het gezeur af en kunnen we ontspannen tussen de locale menigte ons vergapen aan alle leuke en aparte Guatemalaanse koopwaar.
Ieder dorp hier aan het meer heeft zijn eigen patronen in het stof van de rok. In Santiago hebben ze als extra versiersel een borduursel aan de bovenzijde van de blouse. De vrouwen van San Pedro gaan allemaal met een nylon geweven tas naar de markt. De vrouwen van Santiago daarentegen dragen een lap over hun schouder. Zodra ze iets gekocht hebben, leggen ze dit in deze lap en wordt de waar in een soort hangmat mee naar huis genomen.
Ook de mannen in Santiago dragen nog de originele kleding. In San Pedro hebben we sporadisch al een man in kledingdracht gezien, maar hier in Santiago is het nog erg populair om de authentieke kledingdracht te dragen. Zij dragen een half lange geweven broek met een verticaal streepmotief of vierkant motief. Aan de onderkant van de broek zijn borduursels aangebracht. De broek wordt hoog gehouden met een lange geweven band. Mooie hoed erbij en het tenue is compleet.
Nadat we uitgekeken zijn in Santiago nemen we de boot naar Panachel. Panachel is het dorp wat via Guatemala city het makkelijkste te bereiken is en daarom is dit dorp een verzamel en/of startpunt voor, met name backpackers, diegene die het meer verder willen verkennen.
Er zijn hier veel hostels, reisbureaus en restaurantjes en van de laatste kiezen we er eentje uit om ons hongergevoel te stillen. We lopen nog wat door de straten van Panachel maar het weer werkt vanmiddag niet echt mee. Het begint te regenen en we besluiten om de lancha weer terug te nemen naar San Pedro. We moeten onze spullen nog inpakken, want morgen in alle vroegte gaan we weer terug naar onze Rafiki in Fronteras.
Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Het buurdorp van San Pedro, Santiago, is bekend om zijn grote regionale markt en handwerk en deze gaan wij vandaag bezoeken. Er loopt weliswaar een weg naar Santiago, maar deze weg leidt door een gebied wat geregeerd wordt door “banditos”. Het is extreem gevaarlijk voor toeristen (en zelfs voor de locale bevolking!) om door dit gebied te reizen en Suzanne en Ruben (en ook de Lonely Planet!) achten de kans dat we tijdens de tocht over land naar Santiago overvallen worden hoger dan 95%!
Wij nemen dus het openbaar vervoer over het water, de “lancha collectivo”. Na een tocht van een ½ uur komen we aan in Santiago waar we “overvallen” worden door personen die ons van alles willen laten zien en/of kopen. Blijkbaar wordt Santiago door veel toeristen bezocht en door het laagseizoen zijn wij vandaag de enige “gringo's” in het stadje, dus de spoeling is dun. Met veel moeite weten we de zeurende verkopers/gidsen van ons af te schudden. Maar ook bij de kraampjes met toeristische hebbedingetjes, waar het hier trouwens van wemelt, is het niet veel beter. Zodra we een blik op de koopwaar werpen, komen de kraamhouders al opdringerig naar ons toe en duwen ons allerlei zaken, met name datgene waar we niet in geïnteresseerd zijn, in onze handen. Door deze opdringende sfeer voelen wij ons opgelaten en vinden dit dorp/stadje geen prettige plek. Eenmaal op de lokale markt zijn we van het gezeur af en kunnen we ontspannen tussen de locale menigte ons vergapen aan alle leuke en aparte Guatemalaanse koopwaar.
Ieder dorp hier aan het meer heeft zijn eigen patronen in het stof van de rok. In Santiago hebben ze als extra versiersel een borduursel aan de bovenzijde van de blouse. De vrouwen van San Pedro gaan allemaal met een nylon geweven tas naar de markt. De vrouwen van Santiago daarentegen dragen een lap over hun schouder. Zodra ze iets gekocht hebben, leggen ze dit in deze lap en wordt de waar in een soort hangmat mee naar huis genomen.
Deze vrouw wacht geduldig op haar klanten.
Deze man verkoopt pillen. Het moeten wel hele goede pillen zijn, want er staat een grote groep te luisteren. Als hij klaar is met zijn praatje, staat iedereen al met een geldbiljet te flapperen om zo'n potje te bemachtigen.
Er wordt druk onderhandeld.
En dan vindt Loud zijn kraampje, pinda's.
De dames hebben gelijk goede zin en beginnen snel deze mega-order te verwerken.
Makkelijk als je je handen vrij hebt, zodat je onderweg nog even je rok goed kan doen.
Openbaar vervoer staat al klaar om de mensen weer terug te brengen naar de bergdorpen.
Ook de mannen in Santiago dragen nog de originele kleding. In San Pedro hebben we sporadisch al een man in kledingdracht gezien, maar hier in Santiago is het nog erg populair om de authentieke kledingdracht te dragen. Zij dragen een half lange geweven broek met een verticaal streepmotief of vierkant motief. Aan de onderkant van de broek zijn borduursels aangebracht. De broek wordt hoog gehouden met een lange geweven band. Mooie hoed erbij en het tenue is compleet.
Traditionele kledingdracht voor de mannen in Santiago.
Nadat we uitgekeken zijn in Santiago nemen we de boot naar Panachel. Panachel is het dorp wat via Guatemala city het makkelijkste te bereiken is en daarom is dit dorp een verzamel en/of startpunt voor, met name backpackers, diegene die het meer verder willen verkennen.
In elk dorp, op elke hoek van de straat worden tortilla's gemaakt.
Er zijn hier veel hostels, reisbureaus en restaurantjes en van de laatste kiezen we er eentje uit om ons hongergevoel te stillen. We lopen nog wat door de straten van Panachel maar het weer werkt vanmiddag niet echt mee. Het begint te regenen en we besluiten om de lancha weer terug te nemen naar San Pedro. We moeten onze spullen nog inpakken, want morgen in alle vroegte gaan we weer terug naar onze Rafiki in Fronteras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten