Maandag 19 september 2016
Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Na de welverdiende vrije dag van gisteren moeten we vanmorgen weer naar school. In mijn (Spaanse) gesprekken met mijn juf “Suzanne” leer ik veel van het leven hier in deze regio.
Het dorp is relatief welvarend maar de inkomens zijn laag, waardoor de mensen alleen het noodzakelijke hebben, zoals eten, een dak boven hun hoofd, kleding en een smartphone natuurlijk. De huizen hier in San Pedro hebben elektriciteit en de meeste mensen hier hebben zelfs een tv. Maar andere luxe die wij gewend zijn zoals wasmachine, auto, internet, elektrische keukenapparatuur of zelfs een fornuis op gas heeft hier nagenoeg niemand. Daar tegenover staat dat de kosten voor medische hulp gratis is, de medicijnen moeten ze zelf betalen. Ook de lagere school is gratis, maar voor de middelbare school moet een toelage betaald worden. Inkomens liggen hier rond de 50 – 150 Quetsales per dag, 6 – 18 Euro per dag. De leraren krijgen alleen betaald wanneer zij les geven. Zijn er geen studenten, dan ook geen salaris. Er zijn geen uitkeringen en de werkeloosheid is hoog. Er is in deze regio geen industrie en nagenoeg alle inkomsten komen uit de landbouw. San Pedro heeft daarnaast nog veel inkomsten uit het toerisme.
De Maya vrouwen in het dorp dragen nagenoeg allemaal nog de traditionele Maya kleding, maar de mannen zijn “gewoon” gekleed, “cowboy style” is hier populair. Vrouwen worden niet geacht om te roken of te drinken, mannen wel. “Mannen mogen dit omdat ze zo stoer zijn” merkt Suzanne op als ik naar deze ongelijkheid informeer. In de kroegen in het dorp zie je dan ook alleen mannen aan de toog staan.
De veiligheid is voor elk dorp en elke regio verschillend. Door de inkomsten uit toerisme is San Pedro welvarender dan de omringende dorpen en zijn de inwoners van San Pedro er geducht op dat de toeristen in het dorp veilig zijn. De dorpen in de omgeving zijn minder veilig voor ons en in de bergen ten zuiden van San Pedro is het zelfs ronduit gevaarlijk. Hier liggen dorpen die geregeerd worden door “Banditos” die veel inkomen genereren met drugs en door de alom vertegenwoordigde corruptie ook de plaatselijke overheid en zelfs de politie aan hun zijde hebben. Volgens Suzanne was ook onze wandeling van gisteren achteraf niet erg verstandig, omdat ook in de regio van Santa Clara soms roofovervallen op met name “loslopende” toeristen voorkomen.
In San Pedro krijgen de meeste vrouwen kinderen rond de 25 jaar. In het algemeen wordt voor 2 kinderen gekozen. Het dorp aan de overkant van het meer is veel armer, hier wordt door velen drugs gebruikt, krijgen de vrouwen kinderen rond de 15/16 jaar en de meeste hebben meer dan 5 kinderen. Het dorp is voor toeristen ronduit gevaarlijk en de inwoners spreken een andere Maya-taal. Derschillen tussen de dorpen rondom het meer zijn opmerkelijk groot.
Niemand in het dorp heeft een wasmachine en opvallend genoeg heeft San Pedro geen centrale wasplaats in het centrum. Op een drietal plaatsen aan de oever van het meer zijn wasplaatsen. Hier zijn platte stenen in het water en er zijn hier ook lantaarnpalen voor extra verlichting.
De bodem in deze regio bestaat uit zand en rots. De rotsformaties zijn relatief zacht omdat deze zijn ontstaan door vulkaanerupties van maar een paar duizend jaar geleden. Om een kavel geschikt te maken voor bebouwing of voor landbouw moet het grondstuk vrij gemaakt worden van de rotsblokken. Door de afwezigheid van zware machines gebeurt dit hier overal met de hand. Je ziet op veel plaatsen mannen met een zware hamer en beitel grote rotsblokken in stukken hakken tot een formaat van een grote kassei. Deze “blokjes” worden gebruikt voor bestratingen en nadat een blok mooi op maat uitgehakt is, wordt deze naast de weg opgestapeld. Het restmateriaal wordt gesorteerd op grootte en in zakken naast de weg opgeslagen totdat een pick-up de producten ophaalt. “Kuijpers Kessel” in het klein en geheel handmatig ....
Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Na de welverdiende vrije dag van gisteren moeten we vanmorgen weer naar school. In mijn (Spaanse) gesprekken met mijn juf “Suzanne” leer ik veel van het leven hier in deze regio.
Loud en zijn prive-juf Suzanne.
Het dorp is relatief welvarend maar de inkomens zijn laag, waardoor de mensen alleen het noodzakelijke hebben, zoals eten, een dak boven hun hoofd, kleding en een smartphone natuurlijk. De huizen hier in San Pedro hebben elektriciteit en de meeste mensen hier hebben zelfs een tv. Maar andere luxe die wij gewend zijn zoals wasmachine, auto, internet, elektrische keukenapparatuur of zelfs een fornuis op gas heeft hier nagenoeg niemand. Daar tegenover staat dat de kosten voor medische hulp gratis is, de medicijnen moeten ze zelf betalen. Ook de lagere school is gratis, maar voor de middelbare school moet een toelage betaald worden. Inkomens liggen hier rond de 50 – 150 Quetsales per dag, 6 – 18 Euro per dag. De leraren krijgen alleen betaald wanneer zij les geven. Zijn er geen studenten, dan ook geen salaris. Er zijn geen uitkeringen en de werkeloosheid is hoog. Er is in deze regio geen industrie en nagenoeg alle inkomsten komen uit de landbouw. San Pedro heeft daarnaast nog veel inkomsten uit het toerisme.
De Maya vrouwen in het dorp dragen nagenoeg allemaal nog de traditionele Maya kleding, maar de mannen zijn “gewoon” gekleed, “cowboy style” is hier populair. Vrouwen worden niet geacht om te roken of te drinken, mannen wel. “Mannen mogen dit omdat ze zo stoer zijn” merkt Suzanne op als ik naar deze ongelijkheid informeer. In de kroegen in het dorp zie je dan ook alleen mannen aan de toog staan.
De veiligheid is voor elk dorp en elke regio verschillend. Door de inkomsten uit toerisme is San Pedro welvarender dan de omringende dorpen en zijn de inwoners van San Pedro er geducht op dat de toeristen in het dorp veilig zijn. De dorpen in de omgeving zijn minder veilig voor ons en in de bergen ten zuiden van San Pedro is het zelfs ronduit gevaarlijk. Hier liggen dorpen die geregeerd worden door “Banditos” die veel inkomen genereren met drugs en door de alom vertegenwoordigde corruptie ook de plaatselijke overheid en zelfs de politie aan hun zijde hebben. Volgens Suzanne was ook onze wandeling van gisteren achteraf niet erg verstandig, omdat ook in de regio van Santa Clara soms roofovervallen op met name “loslopende” toeristen voorkomen.
In San Pedro krijgen de meeste vrouwen kinderen rond de 25 jaar. In het algemeen wordt voor 2 kinderen gekozen. Het dorp aan de overkant van het meer is veel armer, hier wordt door velen drugs gebruikt, krijgen de vrouwen kinderen rond de 15/16 jaar en de meeste hebben meer dan 5 kinderen. Het dorp is voor toeristen ronduit gevaarlijk en de inwoners spreken een andere Maya-taal. Derschillen tussen de dorpen rondom het meer zijn opmerkelijk groot.
Niemand in het dorp heeft een wasmachine en opvallend genoeg heeft San Pedro geen centrale wasplaats in het centrum. Op een drietal plaatsen aan de oever van het meer zijn wasplaatsen. Hier zijn platte stenen in het water en er zijn hier ook lantaarnpalen voor extra verlichting.
Hier staan van 's morgens vroeg tot 's avonds laat vrouwen en kinderen de was te doen. Jong geleerd, oud gedaan.
De bodem in deze regio bestaat uit zand en rots. De rotsformaties zijn relatief zacht omdat deze zijn ontstaan door vulkaanerupties van maar een paar duizend jaar geleden. Om een kavel geschikt te maken voor bebouwing of voor landbouw moet het grondstuk vrij gemaakt worden van de rotsblokken. Door de afwezigheid van zware machines gebeurt dit hier overal met de hand. Je ziet op veel plaatsen mannen met een zware hamer en beitel grote rotsblokken in stukken hakken tot een formaat van een grote kassei. Deze “blokjes” worden gebruikt voor bestratingen en nadat een blok mooi op maat uitgehakt is, wordt deze naast de weg opgestapeld. Het restmateriaal wordt gesorteerd op grootte en in zakken naast de weg opgeslagen totdat een pick-up de producten ophaalt. “Kuijpers Kessel” in het klein en geheel handmatig ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten