Woensdag 14 september 2016
Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
We gaan met een toeristenbusje naar het meer van Atitlan. De weg leidt ons door de bergen/vulkanen van dit gebied. De omgeving is ruig en bergachtig en het is koel. Zoals we al gemerkt hebben in Antigua is het hier, het gebied ligt op een gemiddelde hoogte van 1500 meter, een stuk koeler dan Rio Dulce. We hebben zelfs meer de spijkerbroek aan dan de korte broek. Het laatste stuk van de tocht leidt ons langs de rand van het meer en de weg is echt abominabel slecht. We worden in het busje heviger door elkaar geschud dan op de Rafiki in ruig weer.
Na een paar uur over stoffige en slechte wegen komen we aan bij onze eindbestemming, het dorpje San Pedro. Het is inmiddels 16:00 uur in de namiddag en we gaan met onze rugzakken op zoek naar het hostel dat Anna (Nederlandse die we ontmoet hebben bij de vulkaan Pacaya) ons aanbevolen heeft. Eenmaal daar aangekomen informeren we of er nog een kamer vrij is en dit is gelukkig het geval. Verder informeren we bij de hostel-eigenaar Rene naar de cursussen Spaans die in zijn hostel “Orbita” gegeven worden. We gaan namelijk weer naar school! We boeken 5 dagen (van 8.30 – 12.30 uur) Spaanse les. Ieder heeft een eigen leraar of lerares. Om een taal snel te beheersen gingen de managers in Limburg altijd een week of twee naar de nonnen, wij gaan naar de Maya's.
We drinken nog wat op onze veilige aankomst en gaan 's avonds niet naar een restaurant, dit zijn we al een beetje beu. We gaan naar een winkeltje en naar de markt en we maken in de keuken van het hostel weer eens lekker ons eigen eten.
Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
We gaan met een toeristenbusje naar het meer van Atitlan. De weg leidt ons door de bergen/vulkanen van dit gebied. De omgeving is ruig en bergachtig en het is koel. Zoals we al gemerkt hebben in Antigua is het hier, het gebied ligt op een gemiddelde hoogte van 1500 meter, een stuk koeler dan Rio Dulce. We hebben zelfs meer de spijkerbroek aan dan de korte broek. Het laatste stuk van de tocht leidt ons langs de rand van het meer en de weg is echt abominabel slecht. We worden in het busje heviger door elkaar geschud dan op de Rafiki in ruig weer.
Tijdens de busrit uitzicht op het meer van Atitlan.
En ook San Pedro is al in zicht.
Na een paar uur over stoffige en slechte wegen komen we aan bij onze eindbestemming, het dorpje San Pedro. Het is inmiddels 16:00 uur in de namiddag en we gaan met onze rugzakken op zoek naar het hostel dat Anna (Nederlandse die we ontmoet hebben bij de vulkaan Pacaya) ons aanbevolen heeft. Eenmaal daar aangekomen informeren we of er nog een kamer vrij is en dit is gelukkig het geval. Verder informeren we bij de hostel-eigenaar Rene naar de cursussen Spaans die in zijn hostel “Orbita” gegeven worden. We gaan namelijk weer naar school! We boeken 5 dagen (van 8.30 – 12.30 uur) Spaanse les. Ieder heeft een eigen leraar of lerares. Om een taal snel te beheersen gingen de managers in Limburg altijd een week of twee naar de nonnen, wij gaan naar de Maya's.
's morgens is dit het leslokaal, de rest van de dag is dit ons prive terras.
We drinken nog wat op onze veilige aankomst en gaan 's avonds niet naar een restaurant, dit zijn we al een beetje beu. We gaan naar een winkeltje en naar de markt en we maken in de keuken van het hostel weer eens lekker ons eigen eten.
Heel spontane foto.
Vele straatjes zijn erg smal, daarom zijn hier weinig auto's maar heel veel tuk-tuks.
Voor het eerst zien we zwarte mais. Of misschien wel vaker gezien, maar niet geweten dat dit mais was.
En ook hier worden van de mais tortilla's gemaakt. Rook komt al uit de schoorsteen.
Het hout wordt iedere dag buiten gezet om te drogen. Aan het einde van de dag gaat weer alles naar binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten