Linton Bay, luiaard

Zaterdag 2 maart 2019 tot en met donderdag 21 maart 2019

Positie Linton: 9°36.965 N 79°34.757 W
Naast apen zien we hier in Linton ook regelmatig slangen, papegaaien, otters, gordeldieren maar ook een luiaard in een boom hangen. Deze dieren hebben hun naam niet voor niets gekregen: ze bewegen niet of nauwelijks en nemen niet eens de moeite om op te kijken als je naar hun roept of fluit om aandacht te trekken. We hebben gelezen dat de luiaard zijn ontlasting een week lang ophoudt en dus maar een keer in de week naar de grond afdaalt, dit is namelijke riskant in verband met roofdieren, en daar (snel?) zijn behoefte doet. Ook voor een openbare weg over te steken moet dit zeer luie schepsel naar de bodem afdalen en tijdens het oversteken van het wegdek doet hij zijn naam eer aan: dit gaat natuurlijk tergend langzaam.

Gelukkig zijn er veel automobilisten die een zwak voor deze harige diertjes hebben, zo ook op deze zaterdag toen we met een huurauto terug kwamen van een dagje inkopen in Colon. We zagen een Panamese vrouw midden op de weg waarschuwingssignalen maken, waarvoor we stopten. Er was een luiaard aan het oversteken en dit duurt dus wel eventjes. We hebben vervolgens ruim de tijd om rustig uit te stappen, het dier te bestuderen en nog wat foto's te maken, deze luiaard maakt zich helemaal niet druk en kruipt tergend sloom naar de overkant! Het is wel een vreemd gezicht, een luiaard is helemaal gebouwd voor hangen en klimmen in bomen en is dus totaal niet gevormd voor het voortbewegen op de grond, een heel raar schepsel dus wanneer het zich over de weg voortbeweegt. Wanneer dit mooie schepsel eindelijk aangekomen is aan de overkant, klimt hij op zijn dooie gemakkie weer terug in de bomen, terug in zijn element waar hij vervolgens uitgebreid moet uitrusten van zijn enorme inspannende tocht van zeker 20 meter over deze verkeersweg!

Het duurt even, maar dan heeft hij toch veilig de overkant bereikt.

Met de Salacia naar Cuba, Rafiki moet even zonder ons

Donderdag 14 februari 2019 tot en met Vrijdag 1 maart 2019

Positie Rafiki Linton: 9°36.965 N 79°34.757 W
We maken ons op voor een volgend avontuur. Er is nog een andere Kesselse boot in Colon, namelijk de Salacia van Hans en Betsie. Hun boot ligt in Shelter Bay, ongeveer 50 km zuidwest van Linton Bay. We hebben met hun afgesproken dat wij met ons vieren de Salacia overvaren van Panama naar Cuba, een tocht van ongeveer 1500 km naar het noorden. Vanuit Cuba vliegen wij weer terug naar Panama. Gederende deze periode, ongeveer 4 weken, laten we de Rafiki achter in Linton Bay marina.

We halen Hans en Betsie met een huurauto op vanaf de luchthaven in Panama City en maken de Salacia klaar voor de overtocht. Naast de technische controle/reparaties bunkeren we de boot met voedsel voor de komende overtocht naar Cuba met als tussenstop de Kaaiman Eilanden.

Voordat we koers noord maken, maken we eerst een slag oost naar Linton Bay. Ten eerste om te tanken en uit te klaren en een betere uitgangspositie te krijgen om naar de Kaaiman Eilanden te zeilen, maar zeker ook voor de samenkomst van de DRIE Kesselse boten in Panama, een goede 5.000 nm (8.000 km) vanaf onze gezamenlijke thuishaven, ook weer een super uniek moment!

Na een tochtje op de motor komen we in de namiddag aan in Linton Bay Marina. Rik en Sanne zijn hard aan het werk, hun boot de Incentive ligt op de kant voor een onderhoudsstop, maar maken natuurlijk tijd vrij voor een goede borrel op de Salacia met aansluitend een echt Kessels Captainsdiner in het restaurant CasaX van de Amsterdammer Hans!

De bemanning van de Salacia, Incentive en Rafiki.

De zeilmaker heeft geen tijd, dus Hans repareert de buiskap zelf.

De volgende dag gaan de trossen los voor de zeiltocht via Kaaiman naar Cuba. Aan de tanksteiger wordt van Sanne en Rik afscheid genomen en nog wat mooie gezamenlijke plaatjes gemaakt.

De tocht richting de tussenstop op Grand Cayman loopt de eerste uren erg voorspoedig, maar tegen de avond hebben we pech. Het oogblok in het rolgrootzeil scheurt los waardoor het grootzeil los fladdert. Deze schade kunnen we helaas niet op zee repareren en het is nog te ver om zonder grootzeil verder te zeilen/motoren. We besluiten om terug te varen naar Shelter Bay Marina om daar het zeil door de zeilmaker te laten repareren.

De dagen daarop blijkt dat het niet mogelijk is om het zeil tijdig te repareren en we moeten helaas deze reis met Hans en Betsie afblazen, heel jammer. Wij gaan terug naar onze Rafiki in Linton Bay en Hans en Betsie vliegen na een paar dagen terug naar Nederland. Hans zal op een later tijdstip de Salacia samen met zijn zoon Antoin overzeilen naar Cuba.

We maken nog een aantal wandelingen in de buurt van Shelter Bay Marina. Iedere wandeling spotten we wel een groep apen: slingerapen, kapucijnenaapjes en brulapen, mooi om te zien. Fotograferen is iets moeilijker, maar toch weten we ze op de gevoelige plaat chip vast te leggen.

Marina Shelter Bay.

Vanaf de marina loop je direct het regenwoud in.

Overal apen…..

Tonijn, tonijn en nog eens een tonijn en een wandeling met Rik en Sanne

Zondag 10 februari 2019 tot en met woensdag 13 februari 2019

Positie Linton: 9°36.965 N 79°34.757 W
Na een super tijd in de San Blas besluiten we om samen terug te zeilen naar het voor ons vertrouwde Linton Bay. De tocht is weer super bezeild en ook nu weer is de lepeltjes-lure van Loud zeer succesvol. Loud weet twee mooie tonijntjes van 3 kg elk te vangen, maar Sanne laat zien dat zij van nog beter vishout gesneden is. Zij weet een tonijn van maar liefst 6,5 kg binnen te halen. 

De 2 tonijnen die Loud gevangen heeft. Helaas hebben we geen foto van Sanne met haar vis.

De komende dagen worden we door deze vangst overstelpt met sushi, sashimi, tonijncarpacio, tonijnsnack en tonijnsteak. Natuurlijk maken we samen ook een mooie wandeling langst de bijzonder mooie kustlijn in dit gedeelte van Panama.

Onze favoriete wandeling in Linton Bay.

Salardup, Isla Maquina, Gunboat Island, West Lemmon Cays en weer terug naar de East Lemmon Cays.

Woensdag 30 januari 2019 tot en met zaterdag 9 februari 2019

Positie East Lemmon Cays: 9°33.864 N 78°51.642 W
Wij varen samen met Rik en Sanne naar al onze populaire eilandjes in dit gedeelte van de San Blas en gaan ook samen naar het eiland Salardup om de verjaardag van Angelique (Pimentao) te vieren. Na dit gezellig feestje gaan we het dorpje Isla Maquina bezoeken, we gooien het anker uit bij Gunboat Island om vervolgens terug te keren via de West Lemmon Cays naar de East Lemmon Cays. Hier worden de voorbereidingen getroffen voor de verjaardag van Rik, het houdt niet op met de feestjes hier in de San Blas.

Mooie ankerplek, Salardup.

We bezoeken het dorp Isla Maquina.

Bij het waterpunt is het druk. Iedereen sjouwt met kannen water.

Incentive voor anker bij Gunboat Island.

Op de vooravond van de verjaardag van Rik zien we een mega jacht voor anker liggen bij een naburige eilandengroep en dit jacht heeft een Nederlandse vlag en een Nederlands callsign. Dit kunnen wij zien op de AIS.

Wanneer Rik en ik terugkomen van de speargun-jacht zien we een jetski aankomen racen en aangezien de Kuna's en zeilers geen jetski's hebben, moet deze wel van het 50 meter lange jacht “My Loyalty” zijn. We spreken de beide heren op de jetski aan in het Nederlands. De bestuurder van de jetski blijkt Robert van der Wallen te zijn en hij is ook de eigenaar van “My Loyalty”. De Bosschenaar Van der Wallen is miljardair en heeft zijn kapitaal verdiend met bedrijven die diensten met spaarzegeltjes (!) aanbieden. Na een leuk gesprek wordt deze Brabantse miljardair samen met zijn visite uitgenodigd voor de verjaardag van Rik op de Incentive. Helaas, de heren hebben geen tijd, morgen gaat de “My Loyalty” ankerop en varen ze in alle vroegte naar Cartagena.

We hebben samen met Rick en Sanne een geweldige tijd in de San Blas. Wij hebben twee spearguns en Rick ontpopt zich als een groot liefhebber van deze manier van vissen.
Rik en Loud vormen een geolied speervis-team en het resultaat van deze jacht-sessies, zoals Lionfish, Yellow Snapper, Papegaai-vis, Kreeft, Krab en Spaanse Makreel, staat dagelijks op het menu van dit Kessels flottielje.

De trotse vissers uit Kessel.

Super zeiltocht naar de East Lemmon Cays en een ontmoeting met de luizenmoeder

Vrijdag 25 januari 2019 tot en met dinsdag 29 januari 2019

Positie East Lemmon Cays: 9°33.830 N 78°51.524 W
De Nederlands/Belgische flottielje splits zich op, wij zeilen samen met Rik en Sanne naar de East Lemmon Cays. De omstandigheden zijn perfect. Geen golven, dolfijnen voor de boeg, zonnetje erbij, wat willen we nog meer.

Sanne maakt mooie plaatjes van de Rafiki, vergezeld door een paar dolfijnen. Wij maken natuurlijk de foto's van de Incentive onder zeil.

Zodra het anker ligt, komt de eerste ulu met een Kuna familie om je allerlei dingen te verkopen.

Tijdens een feestje in een bar in de Lemmon Cays, georganiseerd door een zeilboot die backpackers van de San Blas naar Cartagena (Colombia) vervoert, hebben we een bijzondere ontmoeting. Aan een van de tafeltjes op het terras zie ik een bekend gezicht: de “Luizenmoeder”! Ik, Loud, loop direct naar haar toe en vraag haar of ze Nederlandse is. Ze zegt vriendelijk “ja” en als ik vraag of ze actrice is, wordt er ook positief geantwoord. Het is de “vrouw van doctor Tinus” maar nog meer bekend als “de Luizenmoeder”, Jennifer Hoffland en we hebben samen (met name Sanne en Marlene) een leuk gesprek met deze zeer vriendelijke BN-er. Jennifer wou incognito op vakantie met haar nieuwe vriend en backpacken door Panama en Colombia is hiervoor natuurlijk ideaal. Dan verwacht je natuurlijk ook geen Nederlanders tegen te komen in een een barretje in een afgelegen oord als de San Blas, en zeker niet overvallen te worden door een groep aangeschoten en feestvierende Kesselnaren...…

Jennifer Hoffland, oftewel de luizenmoeder.

Naar Holandes Cays om Incentive en Pimentao te ontmoeten

Maandag 21 januari 2019 tot en met donderdag 24 januari 2019

Positie Holandes Cays: 9°35.404 N 78°40.462 W
De naam van de eilandengroep Cayos Holandes is vandaag wel heel toepasselijk. We hebben vanmorgen kontakt gehad met Rik en Sanne en zij zijn samen met de Pimentao onderweg naar de Holandes Cays, of beter nog “the Swimming Pool”.

Net na de middag is het dan zover, de Pimentao en de Incentive komen voor anker en nu liggen we met 4 Nederlandse boten en een Belgische boot in de Swimming Pool. Met name de ontmoeting met Sanne en Rik van de Incentive is heel bijzonder. Rik en Sanne zijn dorpsgenoten van ons en Rik is net zoals ik, Loud, bij wijze van spreken in de jachthaven van ons dorp opgegroeid. Ook zijn vader had een zeilboot en Rik heeft met dit zeiljacht de Nederlandse en Engelse kustwateren bezeild. Na ons vertrek in 2011 heeft Rik ons blog gevolgd en naar aanleiding van onze belevenissen is Rik in de zomer van 2017, samen met zijn vriendin Sanne, voor onbepaalde tijd met hun boot Incentive voor een wereldreis vertrokken. Na 1,5 jaar zijn Sanne en Rik hier in Panama beland en dit is natuurlijk een erg bijzonder moment! Deze dag wordt passend afgesloten met een uitgebreide sundowner/aankomstborrel op de boot van de Belgische Leo.

We maken nog een wandeling over het nabijgelegen eiland Tiadup. De Rafiki crew scoort op dit eiland twee handgemaakte houten peddels voor de nieuwe dinghy. Angelique van de Pimentao laat zich een enkelketting aanmeten en Rik en Loud raken niet uitgepraat over de belevenissen van beider zeilreizen.

Angelique koopt een enkelband, op maat gemaakt door deze kuna vrouw.

Marlene bekijkt de techniek van het mola maken. Marlene wil er zelf nog 1 gaan maken. 

Toen deze kuna mevrouw een schaar nodig had, kwam deze plots naar voren vanuit haar BH.

Sanne laat de kinderen de gemaakte foto's zien. Vinden ze altijd erg leuk en interessant.

Loud blij met zijn nieuwe peddels voor onze dinghy.

Op de foto van links naar rechts: Renee (Pimentao), Leo en Klara (Evy), 

Rik (Incentive), Loud (Rafiki) en Sanne (Incentive).

Bovenstaande 2 foto's: keuken van een Kuna woning.

En de heren hebben elkaar zoveel te vertellen. Maar wat er van klopt...…...

Waisaladup

Donderdag 17 januari 2019 tot en met zondag 20 januari 2019

Positie Waisaladup: 9°28.292 N 78°38.203 W
We krijgen van Rene en Angelique (Pimentao) door dat de Evy, met als opvarenden de Belgische Leo en zijn Colombiaanse vriendin Klara, in de San Blas aangekomen is. Zijn familie in België is op zoek naar hem. Zijn moeder is plotseling overleden en zij kunnen hem niet bereiken. Wij roepen via de VHF en indirect via een SSB netje de zeilers in de San Blas op om uit te kijken naar Evy. Al na een paar uur krijgen we bericht van Duitse bekenden van ons, dat de Evy naast hun ligt bij het eiland Nargana en vanmiddag naar Waisaladup vaart. Vervolgens krijgen we via Whattsapp van de Pimentao door dat ze Leo al hebben bereikt en dat hij al contact met zijn familie in België heeft.

Wij gaan ankerop voor een zeiltocht van 12 nm naar Waisaladup om ons jogging-maatje uit Curacao, Leo dus, te ontmoeten. Het wordt een mooi weerzien met Leo, ondanks de omstandigheden. Leo is samen met een andere Nederlandse boot onderweg, de catamaran Zanzibar met als opvarenden Henk en Tineke. 

Tijdens ons verblijf in Waisaladup hebben we via e-mail kontakt met onze dorpsgenoten Rik Vissers en Sanne Komhoff, die met hun boot “Incentive” onderweg zijn. Zij varen op dit moment samen met de Pimentao, met onze vrienden Rene en Angelique, die we voor het laatst in Curaçao gezien hebben. De Pimentao en de Incentive liggen bij Isla Fuerte in Colombia waar ze wachten op een weergaatje om naar de San Blas te zeilen.