Naguargandup

Donderdag 22 november 2018 tot en met vrijdag 23 november 2018

Positie Naguargandup: 9°30.401 N 78°47.646 W
We gaan samen met de Zeester ankerop voor een tochtje van maar 5 nm naar Naguargandup. Er is namelijk een Amerikaanse feestdag te vieren, Thanksgiving. Dit is een feest waarbij het de bedoeling is om samen met familie en vrienden een feestmaal te bereiden en dit gezamenlijk te verorberen. In de Verenigde Staten is hiervoor traditioneel de kalkoen het haasje.

We worden door de Amerikaanse boot “Ketchie Chubi” uitgenodigd om bij hun samen met de bemanning van de Nautikel en de Zeester te komen eten. Marlene maakt voor de gelegenheid Spaghetti Carbonara en Dennis verwent het gezelschap met versgeschoten gerookte vis. Daarnaast zijn er nog twee kippetjes gegrild en dat alles samen wordt, samen met diverse bijlagen, opgepeuzeld tijdens een gezellig diner met aansluitende borrel.

De volgende dag wordt er weer gesnorkeld en tijdens deze tour weet ik een platvis aan mijn speer te rijgen. Deze vangst valt echter in het niet als je in de buurt van Dennis bent. Hij weet een enorme snapper, een flinke baracuda en een Spaanse makreel te schieten. Er wordt besloten om deze vangst tegen de avond op het strand op een houtvuur te grillen. Het wordt een gezellige avond al moet ik wel zeggen dat Marlene en ik niet erg fan zijn van deze strand-BBQ's. 

Dennis bereidt zijn eigen geschoten vis.

Loud, Kelly en Debbie in gesprek met de 3 Kuna mannen die op het eiland wonen.

Mooie volle maan.

Het zal de bloglezer weliswaar heel romantisch in de oren klinken, maar een strand barbecue in de tropen is overgewaardeerd:

- Het stikt van de zandvlooien en muggen op het strand na zonsondergang. Gelukkig kan een behoorlijke hoeveelheid DEET (en rum) de overlast hiervan redelijke onderdrukken.
- Het is donker, in de Carieb is het om 18:30 uur stikkedonker. De verlichting bestaat uit wat meegenomen LED lampjes en wat mijnwerkerslampjes die een paar personen dragen. Maar het blijft constant op de tast op zoek naar bestek, bekertjes, bier etc.
- Er is veel zand op het strand aanwezig. Het zand komt op het bestek, in de bijboot, in de tassen, in de kleding, in het eten, in de rum, en overal vind je 's morgens zand op de boot.

Onze voorkeurslocatie voor een barbecue is en blijft voor ons aan boord van een boot.

Desalniettemin was het een geslaagde afsluiting van ons verblijf met deze gezellige groep zeilers. Wij gaan morgen ankerop voor een zeiltocht richting Colombia.

Lemmon Cays

Maandag 19 november 2018 tot en met woensdag 21 november 2018

Positie Lemmon Cays: 9°33.716 N 78°51.641 W
We hebben ondertussen Linton Bay en omgeving wel gezien en we hebben na het bouwen van de dinghy behoefte aan vakantie: we gaan dus weer terug naar de San Blas.

Na het bouwen van de dinghy heeft het “doe het zelf”-virus toegeslagen. Ik, Loud, ben al 7 jaar verwikkeld in een viscompetitie met Marlene. De regels zijn als volgt:

- Loud vist op stuurboord, Marlene vist op bakboord.
- Iedereen verzorgt en kiest zijn eigen kunst-aas en lijn, dit maakt namelijk het verschil.
- Het gaat niet om het aantal vissen, maar om de grootste gevangen vis.
- Wanneer er een vis aan de lijn hangt, halen we samen de vis binnen, Loud zorgt voor het aan boord brengen van de vangst en het doden van de vis. Marlene zorgt voor het fileren van de vangst. Dus wanneer een vis aan de haak van Marlene heeft gehangen, blijft het de vangst van Marlene.
- Op dit moment staat Loud al jaren bovenaan de lijst met een Wahoo van 135 cm, gevangen net voor Antigua in 2012. Marlene is een goede tweede met een MahiMahi van 125 cm, net uit de kust van de San Blas in 2015.

Ik, Loud, heb dus besloten om op de do-it-yourself tour te gaan en ga zelf lures, kunstaas, maken. Dus geen dure “Rapella-shit” meer voor mij, vanaf nu ga ik uit van simpele materialen om kunstaas te maken. Mijn eerste creatie is een lepel-lure, gemaakt van twee goedkope lepels in de supermarkt met wat kerstversiering.

Ik heb erg veel verwachtingen van mijn eerste creatie en tijdens de oversteek naar de San Blas wordt dit blitse setje getest. Helaas geen beet (maar Marlene ook niet).

De eerste stop in de San Blas zijn de voor ons welbekende Lemon Cays. We zijn hier samen met de Zeester aangekomen. De Zeester gaat verder naar het noorden, wij maken een zogenaamde “visa-run” naar Colombia. We zijn bijna 6 maanden in Panama en nu moeten we een paar uur het land uit en dan mogen we weer terug voor een verblijf van 6 maanden in Panama. Dit is geen straf, want we zeilen door het archipel van de San Blas en maken bij diverse mooie eilandjes een stop tot aan de grens met Colombia. Marlene heeft ook de opdracht gekregen om een aantal mola's te kopen, dus leuk om de eilanden te bezoeken en op zoek te gaan naar een paar mooie mola's.

We zien op de ankerplaats een aantal bekende zeiljachten liggen. Wanneer we de volgende dag bij de Lemon Cays samen met de Zeester op jacht gaan met de speargun, blijkt dat Dennis een erg goede speer-visser is. Wanneer ik, Loud, op vissen jaag, dan is mijn jachtgebied beperkt tot ongeveer 5 meter diepte. En na 10-20 seconden op deze diepte, moet ik weer naar de oppervlakte om lucht te happen. Dennis daarentegen duikt naar een diepte van een dikke 10 meter (!) en gaat daar op jacht. Hij kan 1 – 2 minuten op deze diepte jagen. Hierdoor lukt het Dennis om grote roofvissen zoals snappers, baracuda's en groupers aan zijn speer te rijgen. Het is indrukwekkend om Dennis op jacht te zien.

Linton Bay, Ontmoeting met enkele Nederlandse zeilers.

Maandag 5 november 2018 tot en met zondag 18 november 2018

Positie Linton Bay: 9°33.694 N 78°51.666 W
We ontmoeten de afgelopen weken ook een paar Nederlandse zeilers hier in de uithoek van Panama. We gaan over en weer op bezoek bij Ada en John van de Rhapsody. We wisselen informatie uit. Zij gaan richting het Panamakanaal en aangezien wij dit al twee maal gedaan hebben (als linehandler bij andere boten) kunnen we hun wat tips geven. Zij komen van Sapzurro af en zij geven ons nog wat tips met betrekking tot leuke dorpjes op het einde van de San Blas en de plaatsen waar je in- en uit kunt klaren. Ook ontmoeten we Dennis en Natasja die samen met hun twee dochters Kim en Debbie met de Zeester, een Contest 38, onderweg zijn. We maken samen nog een leuke wandeling, en we gaan over en weer op bezoek.

Mooie wandeling naast de kust.

Kim, Debbie en Dennis van de Zeester.

Verschillende kleuren van het water wat duidt op zandgrond, riffen en/of gras.

Uitzicht vanaf de heuvel, ons favoriete plekje.

Debbie, Dennis en Loud pauzeren boven op de heuvel.

In de ankerbaai spotten we nog een paar keer dolfijnen. Zij passeren onze boot op een paar meter afstand. Verder doen we nog enkele klusjes en maken we ons klaar om te vertrekken.

Baai van Linton.

Linton Bay, nieuwe dinghy

Dinsdag 9 oktober 2018 tot en met zondag 4 november 2018

Positie Linton Bay: 9°33.694 N 78°51.666 W
Wanneer de Tamarisk met Dave en Ann begin oktober terugkomen van de San Blas, oppert Dave het idee om samen met de Canadese boot Flip Flops zelf een dinghy te gaan maken in de San Blas. In eerste instantie lijkt ons dit idee absurd, maar wanneer Dave ons verder enthousiast maakt, gaan wij er ook in geloven. Dit is dan ook de start van de “werkmaand” oktober: de bouw van onze dinghy. Een nieuw avontuur dus voor de Rafiki, we gaan zelf een bootje bouwen, wie had dit gedacht.

Stap 1: het plan
Het bouwen van dit bootje heeft in Dave's beleving alle vormen van een obsessie aangenomen. Hij heeft zijn plan zelfs zo goed doordacht dat hij op al onze onduidelijkheden antwoord kan geven. Sterker nog, hij weet ons te overtuigen dat deze “mission impossible” hier in de jungle van Panama toch een kans van slagen zou kunnen hebben.

Daarom stemmen wij toe om met een drietal boten, Tamarisk, Flip Flops en Rafiki, drie bijbootjes te bouwen. Om dit plan te kunnen starten,gaan we op zoek naar een locatie in Linton Bay waar we droog kunnen werken en veilig onze spullen kunnen stallen. Van de marina kunnen we een container en een werkplaats ernaast huren voor een paar weken. Het project krijgt al vorm!

Stap 2: het donor bootje
We vinden op de ankerplek een boot met een klein zeilbootje langszij en dit zeilbootje heeft nou net de vorm die wij zoeken. Dit donor-bootje heeft de vorm van een “laser” een bekend wedstrijd-zeilbootje, en de Poolse eigenaar van dit bootje geeft ons toestemming, in ruil voor een 6-pack bier, om zijn boot als basis voor de mal te gebruiken.

We gaan met Ann en Dave naar Panama City en we kopen de spullen die we voor de dinghy nodig hebben:

• polyester voor de mal te maken
• epoxy, glasvezel en glasvezel-honeycumb platen voor de bootjes
• borstels, handschoenen, rollers, roerstokjes, potjes etc.

Wanneer we terug zijn van Panama City beginnen we aan de mal. De bodem van het donor bootje wordt schoongemaakt, gepolijst en 10x (!) ingeboend met boenwas. Als laatste brengen we nog een laagje polyvinyl alcohol aan. Het is namelijk belangrijk dat de polyester niet aan de romp plakt, dan hebben we een serieus probleem...

Vervolgens worden 4 lagen glasvezel met polyester aangebracht. Na het uitharden, 24 uur later, halen we de vorm van de romp af. Deze vorm, de mal voor de drie bootjes, is nog erg fragiel. We versterken de mal aan de buitenkant met stukken hout en ijzer die we hier op het marina terrein vinden. De mal is nu klaar voor gebruik.

Lamineren van de vorm met polyester.

Lamineren van de vorm met polyester.

Verstevigen van de mal.

De mal is klaar.

Stap 3: de bodem

De mal wordt voorbereid voor het maken van de romp van de dinghy. Hiervoor wordt de mal 10x geboend met boenwas en vervolgens afgewerkt met een laagje polyvinyl alcohol. Dit alles weer om hechting van de epoxy op de mal te voorkomen. Nadat de bodem is uitgehard halen we de bodem van de dinghy uit de mal. De bodem heeft op zich zelf nog geen stijfheid, daarom plaatsen we de bodem weer terug in de mal. Ondertussen hebben we de dwarsschotten en achterkant van de boot uit de, met epoxy beklede, honeycumb platen gezaagd en deze worden op de bodem gelamineerd. De “boot” heeft nu voldoende stijfheid en kan uit de vorm gehaald worden.

Opboenen van de mal.

De bodem van de boot wordt gemaakt van 4 lagen glasvezel en epoxy.

De bodem wordt uit de mal getild.

Stap 4: de boot krijgt vorm!

De honeycumb platen worden tijdelijk aan elkaar bevestigd met houtschroeven. Dit maakt het bouwen lekker makkelijk. Na het lamineren worden deze schroeven weer netjes verwijderd. De zijkant van de romp wordt op deze manier geplaatst en met de boeg, met behoorlijk wat passen en meten, krijgt de boot de gewenste vorm.

Wanneer we de zijkant van de romp op de gewenste hoogte hebben afgezaagd, wordt de bovenkant afgewerkt met PVC-buizen. Vervolgens wordt het bootje omgedraaid en wordt de bodem afgewerkt.

Zagen van de spanten en de achterkant.

Alle naden worden met stroken glas/epoxy vakkundig afgewerkt.

De zijkanten worden met schroeven aan de spanten bevestigd.

Wordt al een beetje een boot.

De neus zit erop.

Bovenkant op maat gezaagd.

Rand met PVC pijp afgewerkt.

Nu is de onderkant aan de beurt.

Iedere avond gaan de 3 dinghy's in de container.

Stap 5: de ruwe vorm van de boot is klaar

Ruwe vorm is klaar, nu de afwerking.

Na een 4 weken(!) werken in de tropische hitte met een vochtigheid van 100% en onder de uitslag van de glasvezel en epoxy is ons bootje eindelijk klaar. We gaan de bijboot verder afwerken, dat wil zeggen schilderen en verstevigen, in de San Blas. Het was een behoorlijke klus maar we zijn trots op het resultaat!

En nu, wachten we op een goed weergaatje om naar de San Blas te zeilen.

Linton Bay, bezoekje aan marina's

Zaterdag 8 september 2018 tot en met maandag 8 oktober 2018

Positie Linton Bay: 9°33.694 N 78°51.666 W
De bloglezers weten al dat wij tijdens ons verblijf in het orkaanseizoen, de periode dat wij in verband met het risico op orkanen niet kunnen reizen, niet veel blogs produceren omdat we dan niet of nauwelijks reizen.

Wij zijn nu al een paar maanden in Panama en vanaf augustus zijn we in Linton Bay Marina. We hebben ons vermaakt met wandelingen, onderhoud van de Rafiki en diverse sociale activiteiten.

Op de verjaardag van Marlene maken we een uitstapje naar Turtle Cay Marina. Deze jachthaven ligt 20 km van onze ankerplek en ligt in een uithoek in de jungle. We gaan eerst met de bus naar een kruispunt van de doorgaande weg waar we afslag naar het gehucht “Nombre de Dios” nemen. Er is hier weinig verkeer, laat staan openbaar vervoer, dus we gaan liftend verder. Liften is erg gemakkelijk, nagenoeg elke passerende pick-up truck laat ons meerijden in de laadbak. “Mag je in Panama als passagier in de laadbak meerijden?” vragen jullie je natuurlijk af. Het antwoord wordt tijdens deze rit gegeven, de laatste lift wordt ons aangeboden in de laadbak van een pick-up van de politie!

De haven van Turtle Cay.

Uitzicht op zee vanaf de marina van Turtle Cay.

De marina ligt verscholen in de jungle.

Planten die bij ons in het tuincentrum worden verkocht, 

staan hier tientallen maal groter in de vrije natuur.

In de laadbak van de pickup van de politie.

De jachthaven van Turtle Cay is te bereiken door na het dorp Nombre de Dios een afslag naar een zandweg te nemen. Deze zandweg leidt je vervolgens over een afstand van 4 km naar deze romantische marina, diep verscholen in de Panamese jungle.
We gaan op bezoek bij Carin die hier met haar boot “Footloose” afgemeerd is. Het is een leuk en gezellig weerzien met Carin en na een smakelijke lunch maken we ons op voor een leuke terugtocht naar Linton Bay, die afwisselend wandelend en liftend wordt afgelegd. Deze mooie dag wordt passend afgesloten met een gezellig diner (kip “Plancha” met extra frietjes) bij Hans van Casa X.

We maken een paar keer een uitstapje naar Shelter Bay Marina. Deze jachthaven ligt aan de andere kant van de baai van Colon. De “Salacia” van Hans en Betsie ligt hier in de jachthaven en we gaan een kijkje nemen of alles aan boord van hun zeilboot nog in orde is. Om vanaf Linton Bay naar Shelter Bay te komen, moeten we in Colon het Panama kanaal oversteken. Tot twee jaar geleden was er nog een weg over de sluizen van het Panama kanaal, maar na de ingebruikname van het nieuwe sluizencomplex in 2017 is deze weg afgesloten en kan het verkeer gebruik maken van een nieuwe brug over het Panama kanaal. Alleen....de brug is nog niet klaar. 

Brug in aanbouw over het Panamakanaal.

Daarom wordt het verkeer met een tijdelijke veerdienst over het kanaal gebracht, een tijdrovende bezigheid. Opmerkelijk aan deze enorme brug is het feit dat de weg over de brug eindigt in het midden van de Jungle. Er is blijkbaar nog niet nagedacht hoe het gebied ontwikkeld zal worden nadat de brug opengesteld is voor het publiek.

De brug eindigt in de jungle. Er zijn al veel bomen gekapt en de hoogteverschillen zijn al deels geegaliseerd, 

maar er zijn nog geen toegangswegen naar de brug.

Linton Bay, Panama

Zondag 5 augustus 2018 tot en met vrijdag 7 september 2018

Positie Linton Bay: 9°33.694 N 78°51.666 W
Na het afscheid van Marc en Ellen blijven we nog een paar weken in Linton Bay. We willen wat klussen aan de boot en we hebben onderdelen nodig voor de watermaker.

We maken een paar wandelingen in de omgeving. Tijdens de eerste twee wandelingen pikken we de hond Floris op die bij een hostel op de kade logeert. Floris is de hond van de zeilster Carin die een paar weken in Nederland verblijft. Tijdens de tweede wandeling met Floris komen we langs een paar huizen waar een 5-tal honden ons op straat belagen. Deze honden voelen zich zichtbaar bedreigd door de aanwezigheid van de “vreemde” hond Floris en een van deze honden wil Floris zelfs bijten. Ik spring er meteen tussen waardoor deze hond schrikt, maar als ik mij weer omdraai naar Floris bijt deze hond mij in mijn bovenbeen! De beet is niet diep maar bloedt wel. Aangezien dit huisdieren zijn en geen wilde/dolle honden is er gelukkig geen kans op hondsdolheid. En aangezien ik in april opnieuw ben ingeënt voor Tetanus besluiten we om niet naar de dokter te gaan, maar de wond zelf te verzorgen.

Floris blij Loud te zien, Loud blij Floris te zien.

Heerlijke verfrissing voor Floris.

Floris heeft aan dit voorval geen letsel opgelopen, maar een aantal dagen na dit voorval krijgen we een bericht dat Floris ziek is. Hij eet niet meer en is heel lusteloos. De pensionhoudster gaat met Floris naar de dierenarts, Floris wordt zelfs een nacht bij de dierenarts opgenomen en wij gaan nog op ziekenbezoek, maar al deze zorg baat helaas niet, Floris overlijdt na een paar dagen....

Marlene haalt de naaimachine weer te voorschijn en er wordt weer nieuw canvas voor de Rafiki gefabriceerd. Dit keer krijgt de buitenboordmotor een nieuw jasje, natuurlijk weer een tas en van oud zeilstof maakt Marlene zelfs een stoere hoed.

Beschermhoes voor de buitenboordmotor.

Verwerken van oud zeilstof en wat resten canvas.

En onze cowboy, Loud.

Via de facebookpagina “Zeilen” lezen we een oproep van een Nederlandse zeiler in Lanzarote voor een vermist zeiljacht. Familieleden van de schipper van dit zeiljacht hebben van de Spaanse schipper en zijn Duitse vrouw al weken niets meer vernomen en hebben hiervoor al Interpol ingeschakeld. Wanneer wij toevallig deze oproep op de facebookpagina “Zeilen” lezen, herkennen wij dit zeiljacht: we hebben die boot 2 weken geleden gezien op de Hollandaise Cays in de San Blas, met de bemanning gezond en wel. We nemen kontakt op met de Nederlander die de oproep geplaatst heeft met de mededeling dat we de boot met bemanning gezond en wel gezien hebben in de San Blas. Vervolgens mailen we Debby van de “Runner”, die in de Hollandaise Cays verblijven, om kontakt met deze boot op te nemen om het thuisfront gerust te stellen. Na een uurtje is de vermissing opgelost en wat blijkt? De vermissing van deze boot was al zover opgeschaald door de Duitse en Spaanse autoriteiten dat er zelfs tv-spotjes uitgezonden zijn in Colombia en Panama, de kustwacht was op zoek en er was een helikopter op zoek naar dit jacht! Achteraf was er niets aan de hand, behalve dat de Spanjaard met zijn Duitse vrouw een aantal weken niets van zich hadden laten horen...

Wie verwacht op de Nederlandse facebookpagina "zeilen" een bericht van vermissing van een 

Spaanse man en een Duitse vrouw in Colombia of Panama????

Panama kanaal, Panama

Zaterdag 4 augustus 2018

Positie Linton Bay: 9°33.694 N 78°51.666 W
Vanavond vliegen Marc en Ellen weer terug naar het warme Nederland en we nemen samen een taxi naar Panama City. We stoppen onderweg bij de sluizen van het Panama kanaal, waar we de schutting van een paar zeeschepen kunnen zien. Vervolgens gaan we naar het winkelcentrum Allbrook waar we lunchen en wederom contact opnemen met de GGD. Na een uurtje krijgen we bericht van de GGD in Nederland dat ze de injecties ( voor rabies) in Panama niet hebben en dat ze deze morgen in Nederland kan laten zetten. We hoeven vandaag dus niet meer naar het ziekenhuis.

We verbazen ons wederom over het verschil in ontwikkeling tussen Colon en Panama City. Het winkelcentrum is erg luxe en heeft een compleet westerse uitstraling. Na wat slenteren en siteseeing in het winkelcentrum Allbrook en door de populaire winkestraat Cinco Mayo is het tijd voor onze vrienden om de taxi naar het vliegveld te nemen en nemen we afscheid.

Marc en Ellen bedankt voor jullie bezoek en de mooie tijd die we samen doorgebracht hebben!