Woensdag 14 tot en met zondag 18 januari 2015
Positie Cartagena: 10°24.560 N 75°32.557 W
We gaan na 3 ½ (!) week inklaren. Zoals in elk land moeten we naar de immigratie en de douane maar in Colombia moeten we ook drie formulieren bij de capitano van de haven halen: een ankervergunning, een vergunning om de wateren rondom Cartagena te bezeilen en een uitklaring, de zogenaamde zarpe, als we weer verder willen. Het is echter in de wet geregeld dat buitenlandse schepen de capitano niet lastig mogen vallen en hierdoor zijn we verplicht om dit via een agent te doen. Omdat je toch iemand in moet huren, is het gebruikelijk om de agent dan ook de douane en immigratie te laten regelen. De agent betaalt de officiële kosten voor de documenten en hij vraagt ook nog een vergoeding voor zijn diensten. We handelen het inklaren tussen de diverse agenten uit met het vooruitzicht dat ze 3 boten tegelijk kunnen inklaren. We weten een deal te maken bij een agent die de Duitse nationaliteit heeft, Manfred. We maken een afspraak voor morgenvroeg om de gegevens van de boten en de paspoorten aan te leveren.
We verkennen Cartagena en het valt ons op dat de stad mooi en schoon is. De wegen zijn in prima conditie en ook de auto’s zijn modern en luxe. Economisch lijkt het erg goed te gaan met Cartagena. We lopen langs de bebouwing van de binnenhaven tot aan een brug die ons leidt naar de antieke vestingstad.
Positie Cartagena: 10°24.560 N 75°32.557 W
We gaan na 3 ½ (!) week inklaren. Zoals in elk land moeten we naar de immigratie en de douane maar in Colombia moeten we ook drie formulieren bij de capitano van de haven halen: een ankervergunning, een vergunning om de wateren rondom Cartagena te bezeilen en een uitklaring, de zogenaamde zarpe, als we weer verder willen. Het is echter in de wet geregeld dat buitenlandse schepen de capitano niet lastig mogen vallen en hierdoor zijn we verplicht om dit via een agent te doen. Omdat je toch iemand in moet huren, is het gebruikelijk om de agent dan ook de douane en immigratie te laten regelen. De agent betaalt de officiële kosten voor de documenten en hij vraagt ook nog een vergoeding voor zijn diensten. We handelen het inklaren tussen de diverse agenten uit met het vooruitzicht dat ze 3 boten tegelijk kunnen inklaren. We weten een deal te maken bij een agent die de Duitse nationaliteit heeft, Manfred. We maken een afspraak voor morgenvroeg om de gegevens van de boten en de paspoorten aan te leveren.
We verkennen Cartagena en het valt ons op dat de stad mooi en schoon is. De wegen zijn in prima conditie en ook de auto’s zijn modern en luxe. Economisch lijkt het erg goed te gaan met Cartagena. We lopen langs de bebouwing van de binnenhaven tot aan een brug die ons leidt naar de antieke vestingstad.
Marine met op de achtergrond Boca Grande.
Gedeelte van de stadsmuur. Ook zie je veel balkons.
Conferentiecentrum Cartagena.
Cartagena is al vanaf de 16de eeuw een belangrijk handelscentrum in de Caribische zee. Om vijandelijke mogendheden en piraten buiten de deur te houden, zijn in deze stad veel fortificaties gebouwd. Het centrum is zelfs geheel ommuurd en het is opmerkelijk dat dit muurtje de tand des tijds heeft kunnen weerstaan. Het prachtig bewaard gebleven antieke centrum van deze historische stad staat daarom al sinds de 50-er jaren op de werelderfgoed lijst van de Unesco.
We maken enkele wandelingen door de ommuurde stad en dit is werkelijk een feest. Niet alleen is dit gedeelte van Cartagena erg mooi maar deze oude kern “leeft” nog steeds volop. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Venetië waar alles in het teken staat van toerisme en daardoor een soort openlucht museum is, is de bedrijvigheid in deze historische binnenstad nog als je van een “gewone” stad zou verwachten alleen hier verpakt in een mooie oude jas. Kleine winkeltjes, werkplaatsen en daartussen talrijke knusse horeca werkelijk uniek. De oude kern van deze stad “leeft” nog echt.
De inklaringsprocedure is nog veel ingewikkelder dan dat we aanvankelijk dachten. We moeten een aantal keren aan land om diverse ambtenaren die Manfred opgetrommeld heeft, te woord te staan en ontelbare formulieren te tekenen. De bureaucratie is hier op een ongelofelijk hoog peil. Maar Manfred regelt alles voor ons.
Loud, Gerard en Ken helpen de Cornelis, een Nederlandse boot die van het anker is geslagen.
We bezoeken ook een modern inkoopcentrum, mall genaamd in het Amerikaans maar hier heet dit “plaza”. Het gebouw is nieuw, zeer luxe en heel groot. De winkels zijn dan ook Europese en Amerikaanse “merkwinkels” zoals Polo, Adidas, Speedo, Hilfinger, etc. Veel elektronicawinkels met luxeproducten zoals de laatste generatie gebogen tv-schermen en gadgets die net in Japan en Korea van de band gerold zijn. In de gangpaden van het complex staan nieuwe auto’s die te koop aangeboden worden. Wat een enorm contrast met de eerste bewoners die we getroffen hebben in Colombia, de drie vissers in Bahia Honda.
In de baai liggen 2(!) grote moderne containerterminals waar dag en nacht geladen en gelost wordt. De economie van dit land draait zo te zien op volle toeren.
We worden ook herenigd met Ben en Ingrid van de Blabber. Zij sluiten zich na 4 weken aan bij de Hollandse flottielje.
Het grootzeil is tijdens de afgelopen weken verder achteruitgegaan. We hebben een scheurtje met Duck tape gerepareerd en het reef oog van het 3de rif is ook al ingescheurd. Het zeil is echt te ver versleten en moet vervangen worden. Aangezien dat we in Curaçao gezien hebben dat ons reserve grootzeil nog van goede kwaliteit is, worden deze zeilen omgewisseld. We zetten de karren, zeillatten en reeflijnen over en na twee dagen knutselen hebben we weer een strak grootzeil op de Rafiki. Het oude zeil wordt door de Bella Ciao meegenomen voor te doneren in Haïti.
In de baai liggen 2(!) grote moderne containerterminals waar dag en nacht geladen en gelost wordt. De economie van dit land draait zo te zien op volle toeren.
We worden ook herenigd met Ben en Ingrid van de Blabber. Zij sluiten zich na 4 weken aan bij de Hollandse flottielje.
Het grootzeil is tijdens de afgelopen weken verder achteruitgegaan. We hebben een scheurtje met Duck tape gerepareerd en het reef oog van het 3de rif is ook al ingescheurd. Het zeil is echt te ver versleten en moet vervangen worden. Aangezien dat we in Curaçao gezien hebben dat ons reserve grootzeil nog van goede kwaliteit is, worden deze zeilen omgewisseld. We zetten de karren, zeillatten en reeflijnen over en na twee dagen knutselen hebben we weer een strak grootzeil op de Rafiki. Het oude zeil wordt door de Bella Ciao meegenomen voor te doneren in Haïti.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten