Vrijdag 2 januari 2015
Positie Bahia de Taganga: 11°15.907 N 74°11.609 W
We gaan met Frits op pad om de “berg” hier aan de kust te bedwingen. Vandaaruit willen we dan een uitzicht hebben over de baai met onze boten als middelpunt en de besneeuwde toppen van de bergen in het achterland. Het eerste deel van de tocht lopen we door het dorp en het valt ons al langer op dat er in dit deel van Colombia heel veel zwerfhonden zijn. Op de weg zien we zelfs een heel roedel liggen.
Met moeite weten we een begaanbaar pad te vinden maar de aanhouders winnen ook op deze zonnige vrijdag. We beginnen de klim met als doel om de besneeuwde toppen van het achterliggende bergmassief te kunnen zien. Deze toppen reiken tot wel 5.000 meter! Het paadje is al lang niet meer begaan en vervelend scherpe struiken verhinderen de vrije doorgang. Na een uurtje zijn we op het eerste uitzicht punt waarvan we een mooi overzicht over de baai hebben. Maar om verder te ploeteren door de dorre busch vinden we unaniem te dol: we gaan lekker terug.
’s Avonds trekt de wind in de ankerplek behoorlijk aan. Het heeft de hele tijd hier in de baai behoorlijk gewaaid, maar vanavond zijn de vlagen bijzonder sterk. De Bella Ciao en de Sylfer hebben de windmeter aanstaan en beide meten tijdens een harde windvlaag 50 knopen! Dit is een officieel record voor de Rafiki en dit is windkracht 10 Bf en heet “zware storm”. We liggen echter goed vast achter twee ankers en we blijven mooi op onze plek liggen. Omdat we direct aan het strand liggen hebben we geen golven zodat deze extreme windvlagen makkelijk door de Rafiki opgevangen worden.
Positie Bahia de Taganga: 11°15.907 N 74°11.609 W
We gaan met Frits op pad om de “berg” hier aan de kust te bedwingen. Vandaaruit willen we dan een uitzicht hebben over de baai met onze boten als middelpunt en de besneeuwde toppen van de bergen in het achterland. Het eerste deel van de tocht lopen we door het dorp en het valt ons al langer op dat er in dit deel van Colombia heel veel zwerfhonden zijn. Op de weg zien we zelfs een heel roedel liggen.
Met moeite weten we een begaanbaar pad te vinden maar de aanhouders winnen ook op deze zonnige vrijdag. We beginnen de klim met als doel om de besneeuwde toppen van het achterliggende bergmassief te kunnen zien. Deze toppen reiken tot wel 5.000 meter! Het paadje is al lang niet meer begaan en vervelend scherpe struiken verhinderen de vrije doorgang. Na een uurtje zijn we op het eerste uitzicht punt waarvan we een mooi overzicht over de baai hebben. Maar om verder te ploeteren door de dorre busch vinden we unaniem te dol: we gaan lekker terug.
Bella Ciao links, Rafiki rechts.
De Nederlandse vloot van links naar rechts, Bella Ciao, Rafiki, Cornelis en de Sylfer.
Korte pauze.
’s Avonds trekt de wind in de ankerplek behoorlijk aan. Het heeft de hele tijd hier in de baai behoorlijk gewaaid, maar vanavond zijn de vlagen bijzonder sterk. De Bella Ciao en de Sylfer hebben de windmeter aanstaan en beide meten tijdens een harde windvlaag 50 knopen! Dit is een officieel record voor de Rafiki en dit is windkracht 10 Bf en heet “zware storm”. We liggen echter goed vast achter twee ankers en we blijven mooi op onze plek liggen. Omdat we direct aan het strand liggen hebben we geen golven zodat deze extreme windvlagen makkelijk door de Rafiki opgevangen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten