IJsje eten in Belvédère, Moorea, Frans Polynesië

Dinsdag 11 juli 2023 tot en met vrijdag 21 juli 2023

Positie Opunohu Bay: 17°29.368 Z /149°51.055 W
We hebben regelmatig contact met Mathias en Pauline van de "Companion" die we nog kennen van Linton Bay in Panama. Van Pauline horen we dat je een lekker ijsje kunt eten in Belvédère, een toeristische trekpleister waar de tropische landbouwactiviteiten hier op het eiland tentoongesteld worden.

De tocht naar dit ijsje is een mooie wandeltocht.

Net voor zonsondergang terug op de ankerplaats.

Ananasvelden, Moorea, Frans Polynesië

Donderdag 6 juli 2023 tot en met maandag 10 juli 2023

Positie Opunohu Bay: 17°29.368 Z /149°51.055 W
Mo'orea is een heerlijk eiland. De ruige bergen zijn bekleed met een prachtige jas van tropische vegetatie en daarnaast heeft dit eiland een dal waar veel ruimte is voor landbouw. De belangrijkste aanbouw hier is ananas waarvan er grote velden hier te vinden zijn. Maar daarnaast zijn er ook pompelmoezen, limoenen, avocado's, bananen, mango's, passievrucht en papaya's. We maken regelmatig een wandeling door dit interessante en leuke tropisch landbouwgebied.

Op de voorgrond de ananasvelden.

De omgeving is geweldig voor een waneling.

Niet alleen ananas, ook veel ander fruit.

Ananas is hier op het eiland het meest belangrijkste landbouwprodukt. Deze tropische vrucht komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. De Ananasplant heeft weinig verzorging nodig, maar mag niet kouder worden dan 18 graden. Ananas groeit tergend langzaam. De plant heeft minimaal een jaar nodig om groot genoeg te zijn om een vrucht te gaan dragen (In Nederland kan het ook 2 tot 3 jaar duren). Wanneer een vrucht gevormd is, duurt het nog eens 6 maanden totdat de ananas rijp genoeg is om geoogst te worden. Na de oogst sterft de plant af, maar de jonge scheuten groeien nog door. Als deze scheuten groot genoeg zijn, worden deze gestekt. De tijdsduur om een volwassen ananas te kweken is hierdoor 1,5 - 3 jaar, behoorlijk lang.

Je kan ook gemakkelijk thuis een ananas kweken: de kroon, de groene top van de vrucht hang je met de onderkant in water totdat er wortels te zien zijn. Daarna poten in goede potgrond en wanneer je de plant vervolgens 2 tot 3 jaar lang liefdevol verzorgt, heb je weer een mooie lekkere ananas!

Wandeling van Cook Bay naar de Ferryterminal Vaiare, Moorea, Frans Polynesië

Maandag 3 juli 2023 tot en met woensdag 5 juli 2023

Positie Moorea, Cook Bay: 17°30.221 Z /149°49.308 W
Moorea of Mo'orea zoals het in de oorspronkelijke taal geschreven wordt.
Moorea is een klein eiland met een diameter van 20 km en met 20.000 inwoners. Het eiland is net zoals alle eilanden van de Society eilanden bergachtig en de hoogste piek meet maar liefst 1200 meter! De bevolking woont in kleine dorpjes en er is een goede, geasfalteerde, weg rondom het eiland. Het leven op het eilandje is modern: overal auto's en scootertjes, weinig/geen criminaliteit, supermarkten, geen armoede en alles is netjes en georganiseerd. Het binnenland is door het ruige, onbegaanbare, berglandschap niet of nauwelijks bewoond en hier lopen ook geen geasfalteerde wegen. In het noorden van het eiland liggen twee diepe baaien die voor de zeilboten een mooie natuurlijk beschutting vormen. In het zuiden van deze twee baaien ligt een redelijk uitgestrekt dal wat een belangrijk landbouwgebied is voor met name de aanbouw van ananas. Voor Moorea is toerisme de belangrijkste inkomstenbron en overal aan de kust zijn hotels en exclusieve resorts.
Rondom het eiland is een barrière rif en hierdoor is het onderwaterleven hier prachtig.
Moorea is een prachtig eiland om te wandelen of beter nog hiken. We maken regelmatig een wandel- en klautertocht over dit paradijselijke eiland en bewonderen daarbij ook de uitgebreide plantages van ananas, een belangrijk product van dit eiland. Bijzonder is ook dat we regelmatig in de vrije natuur Passion Fruit, Passievrucht, tegenkomen die hier in het wild voorkomt en waarvan de vruchten onze favoriet zijn.

De wandelingen zijn voor ons heel leuk omdat ze door een ruig bergachtig gebied lopen en de paden zelf zijn ruig en uitdagend. De omgeving, een ongerepte tropische jungle in een steil berglandschap, maken het plaatje voor ons compleet: super leuk dus. Ook voor onze fysiek is dit landschap ideaal. Na een paar noodzakelijke maanden van weinig inspanning, dit was namelijk niet mogelijk, kan eindelijk weer eens aan de conditie gewerkt worden.

De eerste wandeling van Cook Bay naar Vaiare lijkt een makkelijke tocht, maar alle tochten hier hebben toch behoorlijk stijging. Maar het uitzicht op het hoogste punt, maakt het afzien op de route naar boven weer goed.

Uitzicht vanaf het hoogste punt.

Uitzicht vanaf het hoogste punt.

De baai van Vaiare, met aan de linkerzijde de ferryterminal.

Zwemmen met pijlstaartroggen en haaien in Moorea, Frans Polynesië

Woensdag 28 juni 2023 tot en met zondag 2 juli 2023

Positie Moorea, Opunohu Bay: 17°29.309 Z /149°51.027 W
Het is maar 4 uurtjes zeilen naar Moorea en we gaan voor anker bij het strand in het noorden van Opunohu Bay. Het is een mooie ankerplek in kristalhelder water van 5 meter diepte met een zandbodem die ons doet denken aan de "Swimming Pool" in de San Blas.

Een van de speciale trekpleisters op Moorea is een voerplaats voor de pijlstaartroggen, "Sting Rays" in het Engels. Op deze plek, een zandvlakte met een diepte van 2-3 meter, komen twee keer per dag een aantal toeristenboten aanmeren en worden de roggen gevoerd. De toeristen kunnen dan mooi foto's van deze vissen maken en ze zelfs aanraken. Hierdoor zijn deze dieren redelijk tam en niet agressief richting mensen. Om dit toerisme voor te zijn, gaan wij 's morgens om 7:00 uur al naar deze plek en we zijn alleen. Nou ja alleen, boven water wel, maar rond onze bijboot cirkelen al 16 hongerige rifhaaien van 2 - 3 meter! De haaien proberen ook wat voer te snaaien, maar zij zijn te bang om dicht bij mensen te komen en blijven op een afstand van ongeveer 3 meter om ons heen cirkelen. De roggen zijn hondsbrutaal, hebben honger en willen gevoerd worden. Hiervoor hebben we verse tonijn meegenomen en dat ruiken ze meteen. Wanneer Marlène de tonijn in een plastic zakje houdt, wordt ze letterlijk overdonderd door de roggen. Deze dieren hebben de ogen bovenop het lichaam en de mond zit onderop dus ze kunnen onmogelijk zien wat ze eten dus slobberen ze alles wat ze ruiken naar binnen en filteren het oneetbare, zoals zand, er weer uit. Om de tonijn te pakken te krijgen zwemmen ze van de bodem langzaam tegen je lichaam aan naar boven naar de handen waar je het voer vasthoudt, heel spannend en bijzonder. De huid van een rog is heel zacht en glad (fluweelzacht) en deze vissen zweven prachtig door het water. Rond om ons heen zwemmen veel kleinere kleurrijke visjes die ook stukjes tonijn meepikken. In een cirkel daaromheen zwemmen vervolgens de rifhaaien.

Loud voert de pijlstaartroggen, de kleine gekleurde vissen eten de restjes. 

En dat is nog behoorlijk, want de rog eet niet alles op. De reden hiervan is dat de ogen aan de bovenkant zitten, de mond aan de onderkant. De coördinatie loopt niet altijd vlekkeloos, vandaar dat er nog voldoende over is voor de kleine vissen en de black tip sharks.

De roggen zijn zowel aan de boven- als aan de onderkant fluweelzacht.

Ze ruiken het voer, wat Marlène boven water in een plastic zakje heeft. 

Ze komen dan vanaf de voeten omhoog. 

We zullen later nog een filmpje plaatsen, waarop je dit goed kunt zien.

De haaien blijven op afstand (± 2 tot 3 meter).

Ze zwemmen erg elegant.

Met de bijboot gaan we terug naar de Rafiki. Dit is het uitzicht onderweg.

Is het dan helemaal ongevaarlijk? Nee, je moet deze roggen niet bedreigen, pijn doen of in gevaar brengen, want dan kunnen ze jou met de giftige stekel levensgevaarlijk verwonden. Ik denk dat vele lezers nog de ADHD-er Steve Irwin kennen die altijd slangen, krokodillen en andere dieren aan het treiteren was. Hij is tijdens tv-opnames door een pijlstaartrog gestoken en heeft dit niet overleeft.

Er is hier veel leuks te doen. Loud gaat met Sander van de "Blue Beryl" met de bijboot vissen op tonijn. Het is een riskante tocht buitengaats met 3 meter deining maar toch weten Loud en Sander een mooie tonijn aan de haak te slaan. Ook kunnen we eindelijk wat afspreken met onze oude bekenden van de Salty Ginger, Graham en July. Ongelofelijk dat we elkaar na 10 jaar weer ontmoeten op een andere oceaan. De eerste ontmoeting was op het eiland Barbuda in de Carieb en nu, 10 jaar later, in het midden van de Pacific! De wereld is toch nog een beetje klein en overzichtelijk.

Foto op het strand in Barbuda (2013), Graham 5e van links, Julie 2e van rechts.

Foto op de boot van Sander en Yvette (2023).

Kristel Schreurs schrijft een stuk over ons in de Limburger, Frans Polynesië

Zondag 11 juni 2023 tot en met dinsdag 27 juni 2023

Positie Papeete: 17°34.570 Z /149°37.267 W
Kristel Schreurs, een Kesselse journaliste bij het dagblad "de Limburger", wil een artikel aan ons wijden en hier werken we graag aan mee. Dit resulteert in een leuk stukje in de krant over onze reis.

Als je inlogt op de Limburger zie je hetzelfde artikel, maar met veel meer foto's.

Maandag 12 juni vieren we de verjaardag van Adrian met een fantastisch diner in een toprestaurant in de binnenstad. Marlène maakt voor Adrian een handbagage (vliegtuig) tas met de naam van de boot en zijn leeftijd.

We beginnen langzaam aan met het opruimen van de boot en bekijken wat we niet meer nodig hebben. Via facebook kunnen we al wat overbodige spullen van de Rafiki aan wat andere zeilers slijten.

In de marina vindt een 3-daagse viswedstrijd plaats. 

We komen aan, wanneer net de laatste paar gevangen vissen gewogen worden. 

Deze Blue Marlin weegt maar liefst 112 kg. 

De presentatrice van de viswedstrijd heeft, zoals het hoort hier in Tahiti, 

een mooie krans op haar hoofd.

In het weekend zijn er vaak kanowedstrijden. Ze moeten tussen de geankerde boten door, 

waardoor ze ons vaak van heel dichtbij passeren.

We maken wat wandelingen in de omgeving en na een 3-tal weken hebben we alweer voldoende "Europese drukte" om ons heen gehad en gaan we ankerop voor een volgende bestemming: het vakantie-eiland Moorea!

Terug in de "bewoonde wereld", Tahiti, Frans Polynesië

Dinsdag 6 juni 2023 tot en met maandag 10 juni 2023

Positie Papeete: 17°34.570 Z /149°37.267 W
De archipel waar we nu zijn, heet de Society Eilanden en we liggen voor anker op het hoofdeiland van deze groep, Tahiti. Tahiti is niet alleen het grootste eiland van Frans Polynesië, het is ook het dichtbevolkste eiland. Het grootste gedeelte van de inwoners van heel Frans Polynesië woont op Tahiti. Hier wonen 200.000 inwoners. De hoofdstad van dit eiland, Papeete is een grote, moderne (Franse) stad. Er is druk verkeer, er zijn winkelcentra en er is een binnenstad met een voetgangerszone.

Ik, Loud, heb al een paar weken een zeurige pijn aan een tand en ik wilde mij niet laten behandelen bij een dokterspost op de Markiezen of de Tuamotus, omdat de voorzieningen daar mogelijk te beperkt zijn voor een goede, betrouwbare behandeling. Hier in Papeete gaan we op zoek naar een tandarts en na wat overleg word ik meteen geholpen door een vakkundige (Franse) tandarts, alles supermodern.

Het is voor ons verbazingwekkend dat zo'n moderne Franse stad hier in het midden van de Pacific überhaupt bestaat. We liggen voor anker bij het vliegveld waar dagelijks meerdere intercontinentale vliegtuigen met voornamelijk toeristen landen. De hele kust is bezaaid met hotels en resorts en overal vind je barretjes en restaurants.

Op de ankerplek in Papeete liggen honderden(!) zeilboten en de marina waar we onze bijboot parkeren is ook volgepakt, maar dan niet alleen met zeilboten, maar ook veel vissersboten en luxe superjachten. Direct aan de marina ligt een 4-baans weg waar we een bus pakken naar het centrum van de stad, 5 km verderop. Op de weg is het druk en in het centrum komt de bus door de stoplichten en het drukke verkeer maar stapvoets vooruit. De voertaal is Frans en ook zijn alle verkeersregels (en ook de wetgeving) gelijk aan die van Frankrijk.

Na een dag verplaatsen we de Rafiki naar een ankerveld dichter bij de marina, waar we wat makkelijker de bijboot kunnen parkeren om de stad te bezoeken.

We hebben na de aankomst van onze Braziliaanse vrienden van de "Luthier" internet via Starlink van Elon Musk. De schipper van deze boot, Dorival, werkt via internet en heeft hiervoor Starlink aangekocht. Aangezien hij een onbeperkt abonnement heeft, mogen wij via wifi op dit nieuwe internet-netwerk meeliften.

We vermaken ons prima hier in Tahiti. We maken een wandeling met Hans en Katrin en Loud helpt Sander en Rob van de Blue Berryl om hun noodmast te ontdoen van het overbodige hardware.

Tijdens een wandeling hebben we uitzicht op de marina, 

de ankerplek en in de verte het eiland Moorea.

Inkopen doen we bij de Carrefour en de vestiging dicht bij de marina is absurd groot. Er is hier echt alles te koop wat je ook in een grote supermarkt in Frankrijk zou verwachten, ongelofelijk. Alleen is alles wat hier aangeboden wordt een stuk duurder dan in Frankrijk: het wordt van de andere kant van de wereld hier naar toe gebracht. Met name de verse producten spannen de kroon. Een paar opvallende voorbeelden: aardbeien 30 €/kg, prei 15 €/kg, tomaten 12 €/kg, paprika 12 €/kg. Daar tegenover staat de prijs van verse Tonijnfilet: 8 €/kg.

De keuze in de Carrefour is mega. 

Dit is lang geleden dat we konden kiezen tussen zoveel verschillende produkten.

De markthal in het centrum. 's Morgens verkopen ze hier ook groenten, fruit en vis. 

's Middags is alleen het soeveniersdeel nog open.

Van Rotoava naar Tahiti met een heel konvooi, Frans Polynesië

Zondag 4 juni 2023 tot en met dinsdag 6 juni 2023

Positie Papeete: 17°33.163 Z /149°37.230 W
Na een goede week willen we toch weer verder naar een nieuwe eilanden-groep, de Society eilanden. Deze archipel ligt 250 nm van de Tuamotus en we schatten hier een kleine twee dagen over te doen. We zijn echter niet alleen. We varen samen met een viertal bekende boten:
- Onze Duitse vrienden van de "Kobel" met Adrian en Dagmar
- De Braziliaanse boot "Luthier" met Dorival en Catherina
- "Blue Beryl" met de Nederlanders Rob en Sander
- "Profasea" met de Amarikaan Robert en de Portugese Claudette

De eerste drie boten gaan naar Tahiti, alleen de Profasea zeilt verder naar Raiatea, met een tussenstop in Moorea, om de boot uit het water te halen. Het bijzondere is dat de eigenaren van de verschillende boten elkaar niet kennen en wij de verbindende factor zijn van al deze boten.

De Blue Beryl zet even de motor bij en komen naast ons varen. 

Zij maken van ons foto's en wij maken van de Blue Beryl foto's. 

Zij varen met een noodmast en aangepaste zeilen.  

De laatste nacht op zee zien we plotseling nog een AIS op onze navigatiecomputer verschijnen. Er heeft nog een Canadese boot zich aangesloten bij het konvooi, de Salty Ginger met als eigenaren Graham en Julie. We kennen hun nog van meer dan 10 jaar geleden in Barbuda! Zij hebben inmiddels een andere boot, maar de naam hebben ze gehouden. Midden in de nacht kletsen we kort over de marifoon en spreken af om later nog iets samen te organiseren.

Uitzicht op Tahiti vanaf het water.

Bij aankomst op de ankerplaats in Papeete/Tahiti worden we gelijk begroet door Joa van de Portugese boot Domum en Esther en Juan van de Spaanse boot Aventor. Beide hebben we voor het laatst gezien in Linton, Panama. We worden meteen na het ankeren uitgenodigd door Esther voor de lunch. Wat een warm welkom in Tahiti.