Fronteras, Guatemala

Dinsdag 4 oktober 2016 tot en met zaterdag 8 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.591 N 88°59.653 W
We liggen voor anker voor twee grote marina's. In één van de marina's ligt de catamaran “Gone Walkabout” met als opvarenden Paul en Fiona met hun kinderen Celeste, Lincoln en Poppy. We trekken deze periode veel met hun op en Paul, een ex Kolonel uit het Australische leger, helpt mij met problemen met elektronische zaken.

Boodschappen doen we meestal in Fronteras. Het is er altijd druk en in eerste instantie denk je dat je maar beperkte dingen kunt kopen. Maar als je eenmaal de weg weet, merk je dat er bijna alles te krijgen is. Veel mensen verkopen al lopende hun spullen of hebben hun spullen voor de ingang van een winkeltje uitgestald.

De producten uit eigen tuin worden langs de weg uitgestald. Meestal zitten zij daar de hele dag met hun groenten.

Fruit wordt geschild en in stukken in zakjes gedaan.

Ook de pillen worden op straat verkocht.

De man met hoed verkoopt knoflook. De man met het karretje verkoopt kokosnoten.

Copan – Fronteras, Honduras

Zondag 2 oktober 2016 en maandag 3 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Op deze zondag nemen we de bus terug naar de Rio Dulce. Het landschap tussen Guatemala en Honduras bestaat uit uitgestrekte graslanden waar runderen gehouden worden. Export van rundvlees naar de VS is in deze streek een belangrijke inkomstenbron. De reis gaat voorspoedig op een kleine vertraging na. Op de doorgaande weg is een brug ingestort. De vrachtwagen die half over de brug hing (heenweg) is er inmiddels afgehaald. Ze hadden na het ongeval binnen enkele uren buizen gelegd, waar het water van de rivier doorheen kan, en zand over de buizen gestort, zodat het verkeer erover kon rijden. Dit was ook noodzakelijk want het is de enige weg van Guatemala city naar Rio Dulce.

's Middags komen we weer terug op onze vertrouwde Rafiki. Maandag maken we de boot vaarklaar. We gaan dinsdag, na twee maanden in de haven, weer terug naar ons vertrouwde ankerstekje. Meer wind, meer privacy en geen muggen.

De ruïnes van Copan, Honduras

Zaterdag 1 oktober 2016

Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
De Maya's zijn de oer-inwoners van midden Amerika en het Maya rijk kende zijn hoogtij in de jaren 600 – 800 van onze jaartelling. In die tijd strekte het Maya-rijk zich uit van Mexico tot Honduras en dit rijk had een hoge mate van beschaving. In deze periode zijn grote steden gebouwd met vele tempels en paleizen. Na 800 kwam het Maya-rijk echter in verval. De steden werden langzaam verlaten en de bevolking nam sterk in aantal af. De historici zijn het nog altijd niet eens over de exacte oorzaak van dit verval. Men gaat er van uit dat overbevolking, ziektes en klimaatveranderingen de belangrijkste factoren van de val van het Maya-rijk zijn.

Toen de Spanjaarden in 1524 het huidige Guatemala via Mexico binnentrokken, waren alle steden al eeuwen verlaten en hadden ze weinig weerstand van de toenmalige Maya bevolking.
Pas in de 19de eeuw zijn expedities op pad gestuurd om deze verlaten steden opnieuw te ontdekken en te onderzoeken. Deze Mayasteden zijn nu één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Midden-Amerika. De Mayastad in Copan is niet het grootste of mooiste voorbeeld van de Maya bouwkunsten, maar het is nog altijd erg indrukwekkend en één van de belangrijkste bezienswaardigheden in Honduras.

Vandaag gaan we deze ruïnes van Copan bekijken en na een wandeling van 30 minuten vanaf ons “Belgische” hostel komen we aan bij de ingang van het archeologisch park. Het is laagseizoen en het is helemaal niet druk, sterker nog, we zijn één van de weinige buitenlandse toeristen die vandaag het park bezoeken.
Na de ingang komen we uit op een toegangsweg waar ook een opvang is gemaakt voor Ara's, grote papegaaien. Ara's zijn in deze regio in aantallen sterk afgenomen en met dit initiatief willen de Hondurese de Ara-populatie weer op een gezond peil brengen. Bij de wilde Ara's is deze plek erg populair omdat ze enerzijds hier veilig zijn, maar ook omdat ze hier dagelijks een gratis maaltijd krijgen.

Na deze vogels komen we aan op een open plek in de jungle en worden we overdonderd door de prachtige bouwwerken die voor ons opdoemen, prachtig!

Vanaf de top van de tempels heb je een prachtig uitzicht.

Genieten van het uitzicht en met de informatie en tekeningen proberen we ons een voorstelling te maken van het geheel.

Trap, waar elke tree bewerkt is met hiërogliefen.

Op veel plaatsen zijn ze nog aan het werk.

Overzicht vanaf de top van een tempel over de centrale plaats.

Toen de stad door de Spaanse kolonisten “herontdekt” werd, was de vervallen stad helemaal door de jungle overwoekerd. Op dit moment zijn nog veel bouwwerken verborgen in de jungle, maar de belangrijkste en grootste constructies zijn vrijgemaakt van de jungle en gedeeltelijk gerestaureerd.

Onder deze grote bomen liggen nog verborgen tempels. Je ziet aan de vorm exact waar de tempels nog liggen.

Tussen de stenen liggen nog vele bewerkte stenen.

We komen aan op een stuk grasland wat vroeger het centrale plein moet zijn geweest. Op deze open plek zijn de belangrijkste solitaire beelden die hier gevonden zijn, de zogenaamde “stellae”, opgesteld. Deze antieke beelden, 1500 jaar(!) oud, zijn rijk versierd met beeltenissen van belangrijke personen en hun heldendaden. We lopen verder naar een enorme, massieve verzameling van bouwwerken die hebben gediend voor godenverering en de bewoning van de toenmalige leiders van de stad. De geschiedenis van de Maya's en specifiek de geschiedenis van de stad is redelijk bekend, omdat het antieke hiërogliefen schrift van de Maya's voor een groot gedeelte ontcijferd is.

De geschiedenis van de stad, de omgeving, de grootte en de prachtige versieringen van de bouwwerken is enorm indrukwekkend en geven ons een heerlijk “Indiana Jones” gevoel.

In de namiddag verlaten we de ruïnes en gaan we terug naar het dorp Copan. We maken nog een wandeling door het landschap buiten het dorp en we moeten concluderen dat er buiten de ruïnes niet veel bijzonders in Copan is te zien en te beleven.

Fronteras – Copan (Honduras)

Vrijdag 30 september 2016

Positie Fronteras (boot): 15°39.775 N 89°00.119 W
De reis naar Copan ondernemen we met lokaal openbaar vervoer en de reis, met twee overstappen, gaat tot aan de Hondurese grens zonder problemen. Wanneer we aan de Hondurese grens onze paspoorten laten zien, ziet de overijverige ambtenaar dat we al meer dan 5 maanden in de C4-landen zijn. De C4-landen zijn Honduras, Guatemala, El Salvador en Nicaragua. We wisten dit wel, maar we hadden nog een aantal dagen een stempel voor Guatemala (dus voor de C4), dus we dachten dat we die dagen nog in Honduras mochten zijn. We mogen de grens niet over. We vertellen de brave douanier dat we niet op de hoogte waren van deze regel en dat we nu, na een busreis van 5 uur, weer rechtsomkeer moeten maken. Wij geven aan dat we heel graag naar Copan gaan en dat het voor de economie van Honduras ook erg goed is om mensen het land in te laten. We hebben toch een hotel nodig, we gaan naar een restaurant en een bar, we gaan naar de ruïnes en waarschijnlijk kopen we ook nog wat andere zaken. De douanier gaat naar zijn meerdere in een naastgelegen kantoortje, waar wij even later ook in ontboden worden.

We stellen ons netjes voor aan “El Capitain” en hij vertelt ons dat hij onze situatie begrijpt en ons graag wil helpen. Dit kan alleen met geld. We moeten $30 per persoon betalen en dit bedrag gaat rechtstreeks in de zakken van de twee douane-ambtenaren. We krijgen een tijdelijke stempel om 10 dagen in Honduras te mogen blijven.

Een uurtje later zijn we in het mooie dorpje Copan, waar we na even zoeken een mooi hostel vinden dat toevalligerwijs geleid wordt door een Belg. Copan is een gezellig dorpje waar veel toeristen verblijven. Rond het marktplein zijn veel kraampjes waar toeristische hebbedingetjes verkocht worden en er zijn ook een aantal eettentjes opgebouwd. Bij een van deze tentjes gaan we 's avonds een lekkere Tortilla de Harina con Queso (mijn favoriet) oppeuzelen.

Je ziet hier veel handgemaakte lederen voorwerpen, zoals hier een zadel.

In Copan gaat het berg op en berg af. Alle straten zijn beklinkerd met natuursteen.

Deze auto ligt vol met lychees.

Ze zijn heerlijk, alleen het nadeel is dat de schil van de pit aan het vruchtvlees blijft hangen.

Deze schil is hard, dus niet lekker.

De meeste lokalen dragen handgemaakte leren riemen en  cowboylaarzen.

En ..... een grote hoed.

Fronteras, Guatemala

Vrijdag 23 september 2016 tot en met donderdag 29 september 2016

Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119
We zijn weer blij om thuis te zijn op de Rafiki. We barbecueën samen met de bemanning van de “Sissy”, Achim en Sabine, en de Canadese zeiler Jean-Marie in de marina. We nemen deze week tevens afscheid van onze vrienden van de “Margot”, Samuel en Margot, zij vertrekken richting de Bay eilanden. De Belgische solozeilster Sigrid van de boot “Lucky Bitch” komt deze week terug in Guatemala. Zij heeft vanuit België onderdelen voor de Rafiki meegenomen. Verder wordt er nog wat gewerkt aan de boot en Marlene maakt een rugzak voor de dochter van Oscar, Nicole. Gedurende onze afwezigheid heeft Oscar onze boot dagelijks gecontroleerd en de ramen open gezet. Tevens heeft hij de buitenkant van de boot gepoetst. We weten dat het zijn werk is, maar we wilden toch graag iets extra's voor hem doen.

Een leuke rugzak voor de dochter van Oscar, Nicole.

Reizigers mogen 3 maanden in het land blijven. Na deze 3 maanden moet een verlenging aangevraagd worden en dit bureaucratisch akkefietje kost 36 euro per persoon, maar dit moet gebeuren in Livingston en kost je waarschijnlijk meer dan een dag. Een alternatief is om dit door een agent hier ter plaatse te laten doen en dit kost 54 euro per persoon. Wij kiezen voor de derde mogelijkheid: een zogenaamde “visa-run” naar het buitenland, in dit geval Honduras. Wij besluiten om het noodzakelijke met het aangename te combineren en we gaan voor een lang weekend naar de beroemde Maya ruïnes van Copan, net over de grens in Honduras.

Terug naar Rio Dulce, Guatemala

Donderdag 22 september 2016

Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Om 4.00 uur (!) gaat de wekker, want het busje wat ons oppikt komt om 4:30 uur. We moeten naar de hoek van de straat lopen, het verzamelpunt voor het busje terug naar Rio Dulce. Tot onze verbazing komen we al de eerste vrouwen tegen met een grote mand wasgoed op hun hoofd. Zij gaan om 4.15 uur al richting wasplaats in het meer. Het is nog donker.

De rit terug gaat in vier etappes. De eerste stop is in Antigua, vervolgens stappen we over in Guatemala City, nog een keer overstappen in Morales en dan naar Fronteras. De wegen in dit land zijn slecht, druk met vrachtverkeer en eigenlijk alleen maar 2-baans wegen. Hierdoor duurt de terugreis van 260 km maar liefst 14 uur. Genoeg tijd om de afgelopen 10 dagen nog eens de revue te laten passeren. Het opvallende is dat er in de diverse plaatsen waar wij geweest zijn, het handwerk en met name het weven een belangrijke plaats in de samenleving inneemt. Je ziet overal vrouwen weven en er zijn voldoende winkels met garen en eindprodukten. Maar het mooie is dat ze in ieder dorp een ander design dragen en wat misschien belangrijker is dat de weeftechnieken per dorp/regio zo verschilt.

Weefsel uit Antigua, gemaakt door de mevrouw op onderstaande foto.

Ze gebruiken voor dit weefsel DMC-garen. Tussen de bloemen staan nog 2 vogels.

Vele korte draden en het patroon ligt voor haar op het weefwerk.

In Antigua werd veel gewerkt met DMC-garen, San Pedro had een eigen design van weefstoffen, waarbij men gebruik maakte van IKAT. In de winkels in San Pedro kan je draad kopen wat gebundeld is met een aantal draden. Deze draad is geverfd, in dit geval 1 cm zwart en dan 1 cm wit. Als je gaat weven krijg je een geblokt motief.

Het weefsel achter me, het meest rechtse doek, is het weefsel van San Pedro.

De zwart/witte stukken is voorgeverfde en gebundelde draad (IKAT).

Santiago daarentegen had een heel eigen weefcultuur. Het geweven doek bestaat uit verticale en evt horizontale strepen (blokken). De vrouwen hebben de bovenzijde van de blouse geborduurd. De mannen hebben half lange broeken met aan de onderzijde een borduursel.

Tenue voor de mannen in Santiago. Geweven broek, met of zonder borduursel, met een geweven band.

Mooi borduursel aan de onderzijde van de broek.

Vrouwen in Santiago dragen een geweven blouse met een borduursel aan de bovenzijde.

Ook de jongere meisjes op de achtergrond dragen deze kleding.

We hebben genoten van al dit handwerk.

Na de lange reis zijn we blij als we tegen de avond terug zijn op onze vertrouwde Rafiki.

Met de boot naar Santiago en Panachel, Guatemala

Woensdag 21 september 2016

Positie Fronteras: 15°39.775 N 89°00.119 W
Het buurdorp van San Pedro, Santiago, is bekend om zijn grote regionale markt en handwerk en deze gaan wij vandaag bezoeken. Er loopt weliswaar een weg naar Santiago, maar deze weg leidt door een gebied wat geregeerd wordt door “banditos”. Het is extreem gevaarlijk voor toeristen (en zelfs voor de locale bevolking!) om door dit gebied te reizen en Suzanne en Ruben (en ook de Lonely Planet!) achten de kans dat we tijdens de tocht over land naar Santiago overvallen worden hoger dan 95%!

Wij nemen dus het openbaar vervoer over het water, de “lancha collectivo”. Na een tocht van een ½ uur komen we aan in Santiago waar we “overvallen” worden door personen die ons van alles willen laten zien en/of kopen. Blijkbaar wordt Santiago door veel toeristen bezocht en door het laagseizoen zijn wij vandaag de enige “gringo's” in het stadje, dus de spoeling is dun. Met veel moeite weten we de zeurende verkopers/gidsen van ons af te schudden. Maar ook bij de kraampjes met toeristische hebbedingetjes, waar het hier trouwens van wemelt, is het niet veel beter. Zodra we een blik op de koopwaar werpen, komen de kraamhouders al opdringerig naar ons toe en duwen ons allerlei zaken, met name datgene waar we niet in geïnteresseerd zijn, in onze handen. Door deze opdringende sfeer voelen wij ons opgelaten en vinden dit dorp/stadje geen prettige plek. Eenmaal op de lokale markt zijn we van het gezeur af en kunnen we ontspannen tussen de locale menigte ons vergapen aan alle leuke en aparte Guatemalaanse koopwaar.

Ieder dorp hier aan het meer heeft zijn eigen patronen in het stof van de rok. In Santiago hebben ze als extra versiersel een borduursel aan de bovenzijde van de blouse. De vrouwen van San Pedro gaan allemaal met een nylon geweven tas naar de markt. De vrouwen van Santiago daarentegen dragen een lap over hun schouder. Zodra ze iets gekocht hebben, leggen ze dit in deze lap en wordt de waar in een soort hangmat mee naar huis genomen.

Deze vrouw wacht geduldig op haar klanten.

Deze man verkoopt pillen. Het moeten wel hele goede pillen zijn, want er staat een grote groep te luisteren. Als hij klaar is met zijn praatje, staat iedereen al met een geldbiljet te flapperen om zo'n potje te bemachtigen. 

Er wordt druk onderhandeld.

En dan vindt Loud zijn kraampje, pinda's.

De dames hebben gelijk goede zin en beginnen snel deze mega-order te verwerken.

Makkelijk als je je handen vrij hebt, zodat je onderweg nog even je rok goed kan doen.

Openbaar vervoer staat al klaar om de mensen weer terug te brengen naar de bergdorpen.

Ook de mannen in Santiago dragen nog de originele kleding. In San Pedro hebben we sporadisch al een man in kledingdracht gezien, maar hier in Santiago is het nog erg populair om de authentieke kledingdracht te dragen. Zij dragen een half lange geweven broek met een verticaal streepmotief of vierkant motief. Aan de onderkant van de broek zijn borduursels aangebracht. De broek wordt hoog gehouden met een lange geweven band. Mooie hoed erbij en het tenue is compleet.

Traditionele kledingdracht voor de mannen in Santiago.

Nadat we uitgekeken zijn in Santiago nemen we de boot naar Panachel. Panachel is het dorp wat via Guatemala city het makkelijkste te bereiken is en daarom is dit dorp een verzamel en/of startpunt voor, met name backpackers, diegene die het meer verder willen verkennen.

In elk dorp, op elke hoek van de straat worden tortilla's gemaakt.

Er zijn hier veel hostels, reisbureaus en restaurantjes en van de laatste kiezen we er eentje uit om ons hongergevoel te stillen. We lopen nog wat door de straten van Panachel maar het weer werkt vanmiddag niet echt mee. Het begint te regenen en we besluiten om de lancha weer terug te nemen naar San Pedro. We moeten onze spullen nog inpakken, want morgen in alle vroegte gaan we weer terug naar onze Rafiki in Fronteras.