Wandeling in Cabo de la Vela, Colombia

Dinsdag 20 maart 2018

Positie Cabo de la Vela: 12°11.867 N 72°09.221 W
We gaan, traditioneel mag ik wel zeggen, vandaag de omgeving verkennen en samen met de bemanning van de Tamarisk gaan we, gewapend met goed schoeisel, in de vroege ochtend aan wal. We maken een ronde van ongeveer 10 km over de landpunt van Cabo de la Vela. Cabo de la Vela ligt in het midden van het schiereiland Guajira, dat ook gedeeltelijk Venezolaans grondgebied is. In deze streek leven de Wayuu indianen. We lopen eerst naar de westelijke punt van het eiland “Cabo de la Vela”.

Uitzicht over het dorp.

De twee honden lopen de hele route met ons mee.

Van daar uit wandelen we naar het mooie strand “Playa del Pilon”. Onderweg passeren we verschillende kleine dorpen. Gezien de huizen/hutten leven de mensen hier in armoede maar ze zijn daarbij wel open en vriendelijk. We maken met ons “steenkool” Spaans wat contact en we ontmoeten een meisje dat met een jerrycan elke dag 20 liter drinkwater gaat halen in het naburige Cabo de la Vela, 1 uur lopen enkele reis...

We komen geregeld een klein dorpje/nederzetting tegen.

Deze vrouw maalt de mais voor de tortilla's.

De buitenkeuken, waarschijnlijk ook de enige keuken.

Dit meisje op weg naar water.

1 uur lopen heen en met de zware jerrycan weer een uur terug. En dat elke dag.

Tot hier hebben de honden met ons meegelopen. Er kwamen 3 kinderen op ons afgerend met knuppels.

We dachten eerst dat dit voor ons bedoeld was. Wat bleek, ze zijn bang dat de honden de geiten bijten.

Dus de honden werden met stenen en knuppels weggejaagd.

Hoogtepunt van de wandeltocht is Cerro Pilon de Azucar, een rots iets noordelijk van Cabo de la Vela met een fantastisch uitzicht. Boven op de rotspunt staat een kleine kapel met een Mariabeeld. De Wayuu indianen geloven dat hun ziel hier naartoe gaat na hun dood.

Namen, liefdesverklaringen etc zijn in het harde zand geschreven.

Mooie tocht naar de top met een geweldig uitzicht.

De ziel gaat na de dood van de Wayuu indianen hier naar toe. Best een mooie plek.

We lopen via de kortste weg terug naar de surfclub.

Bij de surfclub weten we zelfs een beetje internet op te pikken, dit is een zeldzaam goed in deze regio, waardoor we het thuisfront kunnen laten weten dat de overtocht goed verlopen is.

Kitesurfers in Cabo de la Vela, Colombia

Maandag 19 maart 2018

Positie Cabo de la Vela: 12°11.867 N 72°09.221 W
Het is, na 3 jaar, weer een mooi weerzien met het dorpje Cabo de la Vela. De belangrijkste attractie van deze baai is het kiteboarden en wanneer we in de middag aan land gaan, zijn er al een 10-tal vliegerende surfers op het water. Het waait in deze baai bijzonder hard. Het hele jaar door begint het in de loop van de morgen te waaien tot een windsnelheid van 30 knopen (7 Bf). Het blijft zo waaien tot ongeveer 3 – 4 uur in de morgen. De wind neemt dan af tot een 15 knopen en zo gaat het elke dag het hele jaar door. Verder waaien alle wolken over ons heen waardoor het overwegend zonnig en vooral droog is. Vandaar dat het landschap dor en woestijnachtig is. Opvallend is het daarbij is dat we in het dorp nog geen zonnecel of windgenerator gezien hebben. Of deze zijn te duur of de energie is goedkoop, ik denk het laatste. Drinkwater wordt aangevoerd met tankwagens die we dagelijks door het dorp zien rijden. Zoals al een keer gezegd is de bevolking vriendelijk en open, we voelen ons hier welkom en ook veilig. Dit in schril contrast met de mening van de in het algemeen bange Amerikaanse zeilers die dit gebied als gevaarlijk en “no go area” bestempeld hebben...

De kustlijn van Cabo de la Vela.

De hoofdstraat van Cabo de la Vela.

Enkele jeeps komen voorbij. De meeste met Venezolaans kenteken.

De dakdekker van het dorp is aan het werk.

Tankstation.

Dit hotel met zeezicht is vol geboekt. Alle haken zijn bezet.

In gesprek met de plaatselijke vissers.

De jeugd verkoopt geweven armbandjes.

Links van het schip op het strand, ligt de Rafiki en Tamarisk.

Huis gemaakt van leem.

We kunnen uren kijken naar de kitesurfers. Ze zijn hier ook wel erg goed. Mooie sprongen worden gemaakt. 

Op de achtergrond zie je weer een kitesurfer vliegen.

We weten tegen een erbarmelijke valutakoers wat dollars om te wisselen voor de plaatselijke Pesos, zodat we wat versnaperingen kunnen kopen. Samen met Anne en Dave maken we een ommetje door het dorp wat eindigt bij de kitesurf-club, waar we alvast een voorproefje nemen van de geplande ankerborrel op de Rafiki. Met Anne en Dave wordt vervolgens aan boord van de Rafiki de voorspoedige overtocht vanaf de ABC-eilanden met wat borrels en hapjes gevierd.

Curaçao – Colombia

Zaterdag 17 maart 2018 tot en met zondag 18 maart 2018

Positie Cabo de la Vela: 12°11.867 N 72°09.221 W
We varen samen met de “Tamarisk”, een Engelse boot met Anne en Dave als opvarenden, richting Colombia. We hebben elkaar ontmoet op de werf “Curaçao Marina”, wij waren toen hun buren.

Zoals voorspelt blaast de passaatwind onze Rafiki met een snelheid van 6-7 knopen richting Aruba. Tussen Curaçao en Aruba worden we nog een poosje vergezeld door een 15-tal gestippelde dolfijnen. Wanneer we in de nacht van zaterdag op zondag Aruba achter ons gelaten hebben, neemt de wind helaas af waardoor de overtocht wat langzamer en hobbeliger verloopt. Zondag overdag zeilen we zeer relax op een heerlijke rustige zee. Als we tijdens het middaguur de noordpunt van Colombia ronden, trekt de wind weer stevig aan. We besluiten om een tussenstop te maken in de baai van Honda, Bahia Honda in goed Spaans. De Tamarisk ligt 6 nm op ons voor en wanneer Dave en Anne in de baai willen ankeren, neemt de wind in een paar minuten zeer sterk toe. Door deze extreme versnelling van de wind tot wel 35 knopen (8Bf), kunnen ze niet ankeren en zetten koers uit de baai, waarbij ze ons via de VHF de situatie uitleggen. We besluiten om in de namiddag, het is 15:00 uur, om samen met de Tamarisk koers te zetten naar Cabo de la Vela waar we dan in de schemer zullen aankomen.

Tamarisk, een 57 voet zeilschip (Sundeer) van Dave en Anne.

Om 19:00 uur op zondagavond wordt het anker in de Colombiaanse grond gestoken. Al met al was het een prima overtocht van ruim 200 nm. Al vroeg in de avond gaan we te kooi, afgelopen nacht hebben we maar weinig geslapen.

Afscheid van Curaçao

Donderdag 1 maart 2018 tot en met vrijdag 16 maart 2018

Positie Spaans Water: 12°04.807 N 68°51.756 W
Nog net voor ons vertrek naar Colombia krijgen we nog Kessels bezoek. Nellie van Kessel en Marlou Jacobs zijn op vakantie en willen ons graag een bezoek brengen, maar dan wel als we aan een steiger liggen. We verplaatsen ons naar Barbara Beach, waar wij nog lekker een dagje vakantie gaan vieren. Het wordt een compleet Kessels onderonsje, aangezien ook Hans en Betsie voor ons aan de steiger liggen.

Selfie op de Rafiki. Van links naar rechts: Marlou, Marlene, Nellie en Loud.

De dames op de Salacia.

En de heren op de Salacia.

Kessels onderonsje aan de steiger van Barbara Beach, Curacao.

We gaan nog lekker borrelen en eten bij ons favoriete restaurant “De Pier” en we bunkeren de boot vol met al het “Nederlandse” lekkers in de supermarkten. Je moet dan denken aan: drop, rookworst, stroop, HAK blikgroenten, hagelslag, pindakaas, speculaas, kaas, stroopwafels, roggebrood, peperkoek, currysaus, etc. etc.

Heerlijke gerechten bij restaurant "The Pier".

We nemen met een gezellige barbecue ook afscheid van André en Josée, waarmee we de laatste weken een aantal leuke wandelingen gemaakt hebben. En dan is het tijd om uit te klaren. We gaan verder naar Colombia en nemen na een lange tijd afscheid van de ABC-eilanden.

In Willemstad zien we het trieste beeld van de lege marktkramen van de beroemde Venezolaanse fruitmarkt. Marktkramen die meer dan 100 jaar dienst deden als leverancier van groenten en fruit aan Curacao door Venezolanen. Zij kwamen wekelijks met hun schepen met verse groenten en fruit. Nu is het leeg, het gevolg van een handelsconflict met president Maduro.....

Hier nog volop groenten en fruit.

Vanaf januari 2018 is het leeg en stil in de straat.

Door de harde wind stellen we ons vertrek nog een paar maal uit, maar in de vroege ochtend van zaterdag 17 maart wordt definitief ons anker uit het zand van het Spaanse water getrokken voor de overtocht naar het Zuid-Amerikaanse Colombia.

Werf, Curaçao

Zondag 18 februari 2018 tot en met woensdag 28 februari 2018

Positie Spaans Water: 12°04.807 N 68°51.756 W
We halen na ruim 3 ½ jaar de Rafiki weer uit het water bij Curaçao Marine in Willemstad. We hebben de hand weten te leggen op 20 liter antifouling die we in 5(!) lagen geheel op het onderwaterschip van de Rafiki aanbrengen. We stellen de spoed van onze klapschroef opnieuw in en daarbij wordt ook de rope-cutter weer op de schroefas gemonteerd. Er zijn 4 huiddoorvoeren aan vervanging toe en deze worden compleet met afsluiter vervangen.
Als laatste klusje op de werf wordt het teakdek op het zwemplateau vervangen. Na 7 dagen dagen werken wordt ons drijvend huisje weer aan het zeewater toevertrouwd.

Rafiki in Willemstad.

Speciaal voor ons wordt de Pontjesbrug geopend.

Vandaag liggen er 4 cruiseschepen in Curacao.

Met een grote vorkheftruck wordt de Rafiki uit het water getild.

Op de achtergrond de "Salacia". Deze is een dag eerder uit het water gehaald.

Na een week hard werken is het onderwaterschip geschuurd en geverfd,

de romp gepoetst en enkele technische klusjes geklaard. Hij kan weer het water in.

Brand op het Spaanse Water, Curaçao

Maandag 12 februari 2018 tot en met zaterdag 17 februari 2018

Positie Curaçao: 12°04.807 N 68°51.756 W
Voor de tweede keer deze zomer is er brand op een locale boot hier in de marina. Dit keer is het een 42 voet speedboot. Grote rookpluimen trekken de hele morgen over de ankerplek. Gelukkig is er alleen materiële schade. Opvallend is verder dat tijdens de brand niemand, ook de brandweer niet, pogingen ondernomen hebben om te blussen. Ze hebben de boot “gecontroleerd” uit laten branden.

Het was een mooie speedboot .........

We hebben ook weer nieuwe wandelmaatjes gevonden. Met André en Josée, en hun grote poedel Roxy, maken we verschillende wandelingen rondom het Spaanse Water en in het natuurpark Jan Thiel.

Smal stukje land tussen het meer van Jan Thiel en de Caribische zee.

Mooie kleuren op de grond, een vetplant is in bloei.

Carnaval, Curaçao

Zondag 11 februari 2018

Positie Curaçao: 12°04.807 N 68°51.756 W
Wij als Limburgers zijn onder andere bekend om het vieren van carnaval. Maar ook op dit eiland in de tropen wordt dit feest intensief gevierd. Het belangrijkste onderdeel van de feestelijkheden is de optocht in Willemstad. We gaan natuurlijk naar de optocht kijken en samen met de bemanning van de Rings, Rob en Agnes en de bemanning van Eaudrey, André en Josée, gaan we 's zondags met de bus naar Willemstad. De optocht komt rond 15:00 uur aan in het het centrum van Willemstad in de wijk Otrabanda. In Limburg beelden de wagens en deelnemers een kolderieke gebeurtenissen van het afgelopen jaar uit. Hier in Curaçao is het doel voornamelijk pronken met excentrieke kledij. De groepen en wagens zijn georganiseerd met thema's zoals Romeinse Tijd, India en Fantasy. Een ander verschil is de grootte van de groepen. Zijn de groepen in Limburg van 1 – 15 personen, zien we hier groepen met wel meer dan honderd deelnemers! Het is een mooi en bont gezelschap maar we vonden het na een paar uur kijken (!) ook wel een beetje langdradig en daardoor een beetje saai.

Allemaal dragen ze mooie pakjes. Het leuke is dat iedereen mee doet.

Dik en dun, jong en oud, iedereen trekt een mooi en soms sexy pakje aan.

Of het resultaat sexy is, is nog een vraagteken.