Soufriere (St. Lucia), Sulpher Springs

Vrijdag 7 december 2012

Positie Soufriere: 13°51.394' N 61°04.018 W
Vandaag gaan we naar de politie en douane om in te klaren. Dit gaat opvallend vlot en na een luttele 15 minuten lopen we weer volgestempeld en ingeklaard door het leuke stadje Soufriere. Veel leuke marktkraampjes met fruit en groenten en nog een aantal koloniale gebouwen. St. Lucia lijkt het economisch beter te doen dan St. Vincent, als we dit aan het straatbeeld mogen inschatten. Mensen zijn vriendelijk en niet opdringerig en we zien redelijk wat toeristen. We doen wat inkopen en ’s middags gaan we met de bus naar een van de bezienswaardigheden op dit eiland, de zwavelafzettingen bij de “Sulpher Springs”.

 

 

 

Alle eilanden van de Carieb zijn ontstaan door vulkanische activiteit en op dit eiland is deze activiteit nog zichtbaar. Bij de zwavelbronnen komt waterdamp met zwavelwaterstofgas vrij. Wanneer de zwavelwaterstof aan de oppervlakte komt, wordt deze door bacteriën omgezet in elementaire zwavel. Hierdoor is een enorme, natuurlijke, zwavelafzetting ontstaan. Een rivier die door de krater stroomt, wordt opgewarmd en neemt deze zwavel mee het dal in.

 

 

Wanneer de natuur een bepaalde afzetting veroorzaakt zoals de zwavelberg hier op St. Lucia of zoals het olie/asvalt-meer in Trinidad dan wordt algemeen aangenomen dat het “goed” is. Komt bij een fabriek zwavel vrij als ongewilde emissie, dan wordt dit aangemerkt als chemisch afval en moet dit via strenge milieuregels afgevoerd worden. Overigens is zwavelwaterstofgas zeer giftig. Hier loopt iedereen door de zwavelbronnen zonder gasmasker en mag je, tegen betaling nota bene, gaan zwemmen in een waterpoel die zwart is van de zwaveloxide. Je wordt zelfs geadviseerd om je eerst in te smeren met een prut van zwavel en water. Nadat de prut opgedroogd is en je lichaam dus compleet bedekt is met een laag zwavel, wordt deze afgespoeld in het zwartwaterige zwavel-bad. Geen waarschuwingen voor de toxiciteit van de lucht of het risico op huiduitslag door de redelijk agressieve zwavel maar, omdat dit door de natuur gecreëerd is, is het blijkbaar heel erg gezond. Ook de waterpoelen in het olie/asvalt-meer in Trinidad zijn bekend om hun helende kracht……
De terugweg doen we lopend en is prachtig met mooie vergezichten.

De tweede boot van links is de Rafiki.

Wanneer we tegen de avond op de ankerplek terugkomen, ligt naast ons een bekende boot, de “Cape”. Dave en Sarah met hun twee kinderen uit Engeland hebben we eerder op de Gambia rivier ontmoet (zie blog van 19 januari 2012) en in Tobago (zie blog 25 mei 2012). ’s Avonds komen Dave en Sarah even buurten op de Rafiki en we spreken af dat we morgen samen gaan snorkelen bij het koraalrif.

Wallilabou Bay (St. Vincent) – Soufriere (St. Lucia)

Donderdag 6 december 2012

Positie Soufriere: 13°51.394' N 61°04.018 W
Vanmorgen zijn we ankerop gegaan voor een zeiltocht naar het volgende land, St. Lucia. Klein, kleiner, kleinst zullen we maar zeggen: St. Lucia, een voormalige Britse kolonie, is 60 km2 groot en heeft 150.000 inwoners, waarvan er 50.000 in de hoofdstad Castries wonen. Veel plaatsnamen zijn in het Frans, evenals een gedeelte van het dialect, omdat de Fransen dit eiland tot 1814 in handen hebben gehad.

De tocht is ongeveer 40 NM vanaf Wallilabou Bay en we kunnen tot de laatste 10 NM zeilen. Het laatste stuk van de tocht is in de luwte van dit bergachtige eiland en hierdoor is er te weinig wind. Helaas ook dit keer geen vis. Tegen het einde van de dag pikken we een moorring op in de baai van Soufriere. Ankeren is niet mogelijk en zelfs niet toegestaan omdat de baai erg diep is en aan de kant is veel koraal wat met ankeren beschadigd wordt. 



De kust is hier erg ruig en het eerste wat in het oog springt zijn de twee enorme rotspieken, de Pitons. Op de foto hiernaast is alleen de kleine piton "Petit Piton" te zien.

We nemen meteen een duik in het wederom kristalheldere water en we liggen bovenop een schitterend koraalrif met vele kleurrijke visjes.

Wallilabou Bay (St. Vincent), Botanical garden Kingstown

Woensdag 5 december 2012

Positie Wallilabou Bay: 13°14.842' N 61°16.319 W
We nemen ’s morgens de bus naar de botanische tuin in Kingstown. Deze is ingericht in 1765 en is weliswaar klein maar er staan wat indrukwekkende bomen en palmen, heel bijzonder.

 

 

Werken bij de overheid.......

 

Een van de bijzonderheden is een broodboom die als plant door kapitein Blight van de Bounty hier in 1793 naar toe gebracht is.











Ook is hier een kweekprogramma van de St. Vincent papagaai die alleen op dit eiland voorkomt en zeer zeldzaam en bedreigd is.

’s Middags gaan we hier nog naar de afdeling “creatief met formulieren en stempels” om het bureaucratische spel van het uitklaren bij de douane en immigratie braaf mee te spelen. Morgen gaan we namelijk weer naar het volgende land, St. Lucia. Onze paspoorten zijn al voor de helft vol gestempeld.
In de avond ontmoeten we hier in de baai zowaar meer Nederlandse schippers:
Maarten en Martijn die het schip “Ocean Viking” vercharteren en Ronald en Nicole uit Best die op Martinique een zeilboot gecharterd hebben en nu de Grenadines gaan verkennen.

Walilabou Bay (St. Vincent), snorkelen

Dinsdag 4 december 2012

Positie Wallilabou Bay: 13°14.842' N 61°16.319 W
Op deze dinsdag gaan we snorkelen in de baai. Het is prachtig weer en ook onderwater is het hier betoverend.

 

 

Voor de achterdochtige bloglezer die denkt dat de attributen van de film “Pirates of the Caribean” niet origineel zijn maar nagemaakt zijn om het toerisme te lokken, wordt het ultieme bewijs tijdens de snorkeltour in de baai geleverd:
1. De rots met de veroordeelde en opgehangen piraten die Jack Sparrow bij het binnenvaren van de baai respectvol groet, ligt aan de noord-ingang van Walilabou Bay:

2. Nadat Elisabeth Swann op het kasteel flauwvalt en in het water terechtkomt, wordt zij gered door Jack Sparrow. Het kasteel is niet hier, maar de scene in het water is wel hier opgenomen:

 

Claus en Heidi van de “Soleil” liggen in een baai zuidelijker voor anker en zij komen tegen het einde van de middag nog even gezellig buurten.

Wallilabou Bay (St. Vincent), Kingstown

Maandag 3 december 2012

Positie Wallilabou Bay: 13°14.842' N 61°16.319 W
Wallilabou is prachtig! We liggen met ons voorschip aan een moorring en met het achterschip aan de palen van de tijdelijke stijger die nog van het decor van de film zijn achtergebleven. Vandaag nemen we de bus naar Kingstown. Nee, we zitten niet in Jamaica. Veel steden in de Caribean zijn hetzelfde genoemd. Je hebt vele “Kingstowns”, vele “Georgestowns” en dergelijke, resten van de Engelse overlevering. Kingstown hier op St. Vincent is een typisch stadje in deze omgeving. Er zijn wat buurt-supers en er is veel handel in fruit en groenten. Deze laatste zaken worden hier op dit eiland verbouwd en verscheept naar de zuidelijke gelegen Grenadines waar wij zojuist vandaan komen.
Het openbaar vervoer is herkenbaar. Er komen busjes langs die toeteren, je geeft met een handgebaar aan dat de mee wilt en je stapt vervolgens op de plaats van bestemming uit. Ook op dit eiland worden de busjes weer geheel met mensen volgestopt: op de terugweg zaten we met 21 personen in een officieel 8-persoons busje. Hierbij tellen we twee kinderen op de schoot van moeders, 3 personen voorin en vervolgens 4 rijen van 4. Dan verwacht je dat op de bergachtige kustweg extra voorzichtig over de slecht onderhouden asfaltweg gereden wordt… Nee hoor, de chauffeur heeft blijkbaar haast en verkracht versnellingsbak, remmen, schokdempers en de koppeling van de Nissan en scheurt als een idioot door de hellingen, dorpjes en haarspeldbochten. 

Deze 5-master vertrok net vanuit Kingstown.

We moeten 20 EC per nacht betalen voor de moorring maar als je komt eten in het restaurant op de kade, wordt dit bedrag van de prijs van het eten weer afgetrokken. We gaan vanavond eten in dit restaurant wat gebouwd is in de oude decorstukken van de film. Er zijn foto’s van de set te zien en veel originele attributen zoals de mast waarin Jack Sparrow hangt als hij in het begin van de film aan land komt:

                                         Mast in film                                                   Mast in restaurant

Het cruiserswereldje is erg klein. Op Bequia hebben we tijdens de wandeling naar Friendschipsbay een Amerikaans koppel ontmoet, Steve en Jenni Lyn. In het restaurant ontmoeten we elkaar weer en we besluiten om samen hier te eten en bij te praten.

Zonsondergang Wallilabou Bay.

Admiralty Bay (Bequia) – Wallilabou Bay (St. Vincent)

Zondag 2 december 2012

Positie Wallilabou Bay: 13°14.842' N 61°16.319 W
Vandaag zeilen we naar het eiland St. Vincent. ’s Morgens gaat Loud de gasten, Gert en Bettina, ophalen aan de steiger. Om 9:00 uur gaat het anker op en zeilen we de 15 NM naar het noorden.
We hebben vaker gesproken over de zogenaamde cult-plekken voor de zeilers. Denk hier aan de Lamin Lodge in Gambia of Rita’s restaurant in Suriname. Vandaag gaan we voor anker op één van die “must see” plekken, namelijk Wallilabou Bay in St. Vincent. In deze baai is namelijk de eerste film van de serie “Pirates of the Carribien” opgenomen. In deze baai is de set opgebouwd van de haven waarin het eerste gedeelte van de film zich afspeelt. Grote delen van het decor en veel attributen zijn nog aanwezig.

 

We gaan met Gerd en Bettine nog even naar de “beroemde” waterval van Walliliabou. Deze waterval is weliswaar relatief klein maar toch groot genoeg om even in te zwemmen…koud!

 

Aanstel of echt koud??

 

Deze hagedis bleef mooi stil zitten voor de foto.

Tegen het einde van de middag nemen we weer afscheid van Gerd en Bettine, zij gaan naar Kingstown waar zij de veerboot terug naar Bequia nemen. Morgen vliegen ze weer terug naar Duitsland.

Loud, Bettine en Gerd.

Admiralty Bay (Bequia), Klusdagje

Zaterdag 1 december 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Vandaag is het een klusdag/opruimdag. We gaan in de avond aan wal en komen in kontakt met Gerd en Bettine uit Halle. Zij zijn hier op vakantie. We gaan samen heerlijk eten bij Pappa’s en het was super lekker en gezellig. We spreken af dat we morgen samen naar St. Vincent zeilen.