East Lemmon Cays, tonijn gevangen en een steek van een koraalduivel

Woensdag 9 januari 2019 tot en met woensdag 16 januari 2019

Positie East Lemmon Cays: 9°11.533 N 77°59.246 W

Vanuit Waisaladup zeilen we 16 nm Noord-oost naar een andere favoriete stek in de San Blas, de Lemmon Cays. 

Nautikel vertrekt gelijk met ons. Ze zijn een beetje groter en wat sneller.

Rond deze stek vindt je de beste visgronden in de San Blas voor het speervissen op Koraalduivel oftewel Lionfish (Engels) oftewel Rotfeuerfisch (Duits). Ook zijn de riffen rond deze plek prachtig voor snorkelen.

We zijn al aardig gewend aan onze nieuwe bijboot en we besluiten onze oude dinghy met oude buitenboordmotor te verkopen. Er is voor bijbootjes blijkbaar een prima markt in de San Blas, want na twee dagen hebben we ons oude transportmiddel al verkocht.

Het is een leuk weerzien met de “Snowflake”. Zij hebben in Colon wat spullen voor ons ingekocht, waarvan met met name de onderdelen van onze speargun belangrijk zijn.

Verder zijn ook “Matador” en “Staedtfast” hier voor anker. Er is genoeg te beleven, we snorkelen/jagen nagenoeg elke dag, we beginnen met onze slaapkamer opnieuw in de lak te zetten en er is geregeld wel een feestje of een borrel op het strand.

Een geweldig visavontuur:
Vandaag hebben we afgesproken met de Engelse opvarende van de “Matador” (Stu(art) en Steff) en Flo en Keano van de “Snowflake” om samen te vissen bij een rif dat 5 km van de ankerplek vandaan ligt. Flo en Keano varen met onze nieuwe dinghy mee en het blijkt dat ons nieuwe bootje perfect is voor vier passagiers en ruw water. Tijdens de tocht van ongeveer een half uur naar de vis-stek, vissen we met de hengel met kunstaas en Flo heeft na een kwartiertje al een vis aan de haak, een kleine (maar lekkere!) Barracuda van 70 cm.

De vis-spot is bij een eiland dat de cruisers “Venezuela” noemen. Het rif is hier werkelijk fantastisch en dit rif benoemen wij meteen als mooiste rif in de Carieb. Ook voor het vissen blinkt dit rif uit. Ik schiet 3 Koraalduivels, Keano 2 stuks en Stu schiet 2 Koraalduivels en vangt een flinke Langouste (kreeft). Tijdens het verwijderen van een van de geschoten Koraalduivels van de speer van Keano, wordt Flow door de puntige vinnen van de Koraalduivel in zijn vinger geprikt. Hij besluit terug in de dinghy te gaan en af te wachten wat voor reactie op deze steek volgt. Er wordt verteld dat de steek van een Koraalduivel behoorlijk pijnlijk is. Al snel krijgt Flo flinke pijnscheuten en op advies van Stu besluiten we om terug te varen. Onderweg wordt alleen door Marlene gevist, Flo is al redelijk overmand van de pijn, en halverwege krijgt Marlene een flinke beet. Het is nota bene de eerste keer dat Marlene met een hengel vist en meteen heeft ze een vis aan de lijn, waar ze behoorlijk mee moet worstelen. Als we de vis na een poosje aan de oppervlakte zien, blijkt dit een flinke Tonijn te zijn. Omdat deze vis te groot is om aan de lijn of met de hand binnen te halen, besluit ik om er met de speargun een speer in te jagen en zo aan boord te trekken. Zo gezegd zo gedaan en even later ligt een Tonijn van 70 cm en 7 kg (!) met een speer door zijn lijf in de dinghy te spartelen. Ondertussen gaat het met Flo steeds slechter. Het is een avontuurlijke vismiddag geworden. Met de enkels in het Tonijnbloed, een Oostenrijker die vergaat van de pijn maar met een grote Tonijn en een emmer vol met vis leggen we de laatste 2 nm naar de ankerplek af.

De pijn is volgens Flo ondertussen aangezweld tot het nivo “gruwelijk” en wanneer we terug op de ankerplek zijn, gaat Flo meteen (na eerst een paar flinke pijnstillers) de vinger in heet water onderdompelen om zo het gif te neutraliseren.
Marlene gaat aan de slag om de totale vangst van de Rafiki en de Snow Flake te fileren en in de koeling te leggen. Het is al donker wanneer dit klusje geklaard is, de komende dagen kunnen we van de vis gaan genieten.

Deze tonijn heeft Marlene met de hengel vanuit de dinghy gevangen. Een tonijn 70 cm lang en 7 kg zwaar.

De totale vangst van de Snowflake en de Rafiki: 1 tonijn, 1 barracuda, 5 koraalduivels.

De volgende morgen is Flo nog steeds uitgeteld. Hij heeft zware pijnstillers genomen en een paar slaappillen en ligt de hele dag op bed. Een dag later is hij weer ter been maar zijn hand is enorm opgezwollen, ongeveer 3x dikker als normaal, onwerkelijk dik. Ik ga die dag samen met Flo zijn ankerlier repareren en 's avonds is er op de kant een verjaardagsfeestje van Stu. En wat blijkt, na een paar biertjes gaat het met Flo al weer als vanouds....

Marlene en ik zijn erg geschrokken van de ernst van een steek van de Koraalduivel en we besluiten om volgende keer toch maar handschoenen bij het speervissen aan te trekken!