vrijdag 18 januari 2019

Isla Pinos

Woensdag 5 december 2018 tot en met dinsdag 11 december 2018

Positie Isla Pinos: 9°00.006 N 77°45.679 W
Na twee nachten gaan we met de Nederlandse flottielje ankerop en gaan we op de motor, met de fok als steunzeil, naar een bekende ankerplek: het mooie eiland Pinos. Op 6 december nodigen we de bemanning van de Ocean Goose en de Ikinoo uit voor een borrel op de Rafiki. Marlene verrast het gezelschap met versgebakken pepernoten, Hollandser kan het op deze verjaardag van Sint Nikolaas niet worden! Na twee dagen gaan de Ocean Goose en de Ikinoo ankerop maar de Rafiki blijft nog voor anker. Wij willen op het eiland nog onze nieuwe dinghy verven. Aan het strand van het eiland Pinos verbeteren we de ophanging van de motor en de onderkant van ons bijbootje wordt netjes geschuurd en wit geverfd.

Ondertussen zijn er twee boten op de ankerplek bijgekomen. Het is de Engelse boot Lasgair met als bemanning Jay, Fiona met hun kinderen Poppy en Cloe. De andere boot heeft de Oostenrijkse vlag en heeft de naam “Snowflake”. De opvarenden van deze boot zijn Flo, Nina en hun kinderen Kiano en MoMo. Met deze drie boten organiseren we twee keer in de namiddag een voetbalwedstrijd: “de jongens tegen de meisjes”. Er wordt met dit groepje veel afgelachen tijdens dit spelletje en we vinden het dan ook jammer wanneer zij ankerop gaan en hun reis vervolgen.

De laatste dag op eiland Pinos willen we gebruiken om een rondje rond het eiland te lopen. Van de bemanning van de Rhapsody hebben we vernomen dat je niet helemaal rond kunt lopen, maar, eigenwijs als we zijn, willen we dit toch zelf proberen. We beginnen de wandeling bij het strandje, vlakbij de ankerplek. We lopen eerst naar het dorp en vandaar begint onze tocht. 

Het speelterrein van de kuna-jeugd.

Hier wordt een nieuw huis gebouwd.

Het wandelpad van het strand naar het dorp. 
Waar het moerassig is, wordt een bruggetje gemaakt van een aantal planken.

Er liggen een aantal halve bomen langs het pad naar het dorp. 
Wij dachten dat deze bestemd waren voor het maken van ulu's, maar verkeerd gedacht. 
Ze zagen met een motorzaag hier planken van.

En dit is het resultaat.

Het eiland heeft naast het pittoreske dorpje ook een prachtige natuur. Aan de ruige noordkust wisselen de rotsformaties zich af met mooie strandjes tussen de talrijke palmbomen. Wanneer we voor ¾ rond zijn, komen we in een moerasgebied uit waar ook de weg, of beter gezegd het paadje, stopt. We zijn bekaf en zitten vol met krassen en sneetjes van de scherpe stengels en takken. Het is moeilijk om steeds een paadje te vinden of iets wat hierop lijkt. We proberen op verschillende manieren door het moerasgebied te komen en juist wanneer we de moed op willen geven, vinden we toch een doorgang en kunnen we toch het rondje voltooien. We realiseren ons pas bij terugkomst bij de boot, dat het veel later is dan dat we dachten. Teruglopen had ingehouden dat we een groot gedeelte van het traject in het donker hadden moeten afleggen. In daglicht was de route al moeilijk te vinden. Hoe we dit in het donker hadden moeten doen zonder licht.....



Prachtige wandeling langs de noordkust.

De groene giftige kikker.


En we zien nog wat paddestoelen.

Voor de boten die dit ook willen doen, hebben we een belangrijke tip: doe ons dit niet na, de Rhapsody heeft gelijk: loop alleen de noordkust en loop dan terug!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten