Walilabou Bay (St. Vincent), snorkelen

Dinsdag 4 december 2012

Positie Wallilabou Bay: 13°14.842' N 61°16.319 W
Op deze dinsdag gaan we snorkelen in de baai. Het is prachtig weer en ook onderwater is het hier betoverend.

 

 

Voor de achterdochtige bloglezer die denkt dat de attributen van de film “Pirates of the Caribean” niet origineel zijn maar nagemaakt zijn om het toerisme te lokken, wordt het ultieme bewijs tijdens de snorkeltour in de baai geleverd:
1. De rots met de veroordeelde en opgehangen piraten die Jack Sparrow bij het binnenvaren van de baai respectvol groet, ligt aan de noord-ingang van Walilabou Bay:

2. Nadat Elisabeth Swann op het kasteel flauwvalt en in het water terechtkomt, wordt zij gered door Jack Sparrow. Het kasteel is niet hier, maar de scene in het water is wel hier opgenomen:

 

Claus en Heidi van de “Soleil” liggen in een baai zuidelijker voor anker en zij komen tegen het einde van de middag nog even gezellig buurten.

Wallilabou Bay (St. Vincent), Kingstown

Maandag 3 december 2012

Positie Wallilabou Bay: 13°14.842' N 61°16.319 W
Wallilabou is prachtig! We liggen met ons voorschip aan een moorring en met het achterschip aan de palen van de tijdelijke stijger die nog van het decor van de film zijn achtergebleven. Vandaag nemen we de bus naar Kingstown. Nee, we zitten niet in Jamaica. Veel steden in de Caribean zijn hetzelfde genoemd. Je hebt vele “Kingstowns”, vele “Georgestowns” en dergelijke, resten van de Engelse overlevering. Kingstown hier op St. Vincent is een typisch stadje in deze omgeving. Er zijn wat buurt-supers en er is veel handel in fruit en groenten. Deze laatste zaken worden hier op dit eiland verbouwd en verscheept naar de zuidelijke gelegen Grenadines waar wij zojuist vandaan komen.
Het openbaar vervoer is herkenbaar. Er komen busjes langs die toeteren, je geeft met een handgebaar aan dat de mee wilt en je stapt vervolgens op de plaats van bestemming uit. Ook op dit eiland worden de busjes weer geheel met mensen volgestopt: op de terugweg zaten we met 21 personen in een officieel 8-persoons busje. Hierbij tellen we twee kinderen op de schoot van moeders, 3 personen voorin en vervolgens 4 rijen van 4. Dan verwacht je dat op de bergachtige kustweg extra voorzichtig over de slecht onderhouden asfaltweg gereden wordt… Nee hoor, de chauffeur heeft blijkbaar haast en verkracht versnellingsbak, remmen, schokdempers en de koppeling van de Nissan en scheurt als een idioot door de hellingen, dorpjes en haarspeldbochten. 

Deze 5-master vertrok net vanuit Kingstown.

We moeten 20 EC per nacht betalen voor de moorring maar als je komt eten in het restaurant op de kade, wordt dit bedrag van de prijs van het eten weer afgetrokken. We gaan vanavond eten in dit restaurant wat gebouwd is in de oude decorstukken van de film. Er zijn foto’s van de set te zien en veel originele attributen zoals de mast waarin Jack Sparrow hangt als hij in het begin van de film aan land komt:

                                         Mast in film                                                   Mast in restaurant

Het cruiserswereldje is erg klein. Op Bequia hebben we tijdens de wandeling naar Friendschipsbay een Amerikaans koppel ontmoet, Steve en Jenni Lyn. In het restaurant ontmoeten we elkaar weer en we besluiten om samen hier te eten en bij te praten.

Zonsondergang Wallilabou Bay.

Admiralty Bay (Bequia) – Wallilabou Bay (St. Vincent)

Zondag 2 december 2012

Positie Wallilabou Bay: 13°14.842' N 61°16.319 W
Vandaag zeilen we naar het eiland St. Vincent. ’s Morgens gaat Loud de gasten, Gert en Bettina, ophalen aan de steiger. Om 9:00 uur gaat het anker op en zeilen we de 15 NM naar het noorden.
We hebben vaker gesproken over de zogenaamde cult-plekken voor de zeilers. Denk hier aan de Lamin Lodge in Gambia of Rita’s restaurant in Suriname. Vandaag gaan we voor anker op één van die “must see” plekken, namelijk Wallilabou Bay in St. Vincent. In deze baai is namelijk de eerste film van de serie “Pirates of the Carribien” opgenomen. In deze baai is de set opgebouwd van de haven waarin het eerste gedeelte van de film zich afspeelt. Grote delen van het decor en veel attributen zijn nog aanwezig.

 

We gaan met Gerd en Bettine nog even naar de “beroemde” waterval van Walliliabou. Deze waterval is weliswaar relatief klein maar toch groot genoeg om even in te zwemmen…koud!

 

Aanstel of echt koud??

 

Deze hagedis bleef mooi stil zitten voor de foto.

Tegen het einde van de middag nemen we weer afscheid van Gerd en Bettine, zij gaan naar Kingstown waar zij de veerboot terug naar Bequia nemen. Morgen vliegen ze weer terug naar Duitsland.

Loud, Bettine en Gerd.

Admiralty Bay (Bequia), Klusdagje

Zaterdag 1 december 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Vandaag is het een klusdag/opruimdag. We gaan in de avond aan wal en komen in kontakt met Gerd en Bettine uit Halle. Zij zijn hier op vakantie. We gaan samen heerlijk eten bij Pappa’s en het was super lekker en gezellig. We spreken af dat we morgen samen naar St. Vincent zeilen.

Admiralty Bay (Bequia), Expeditie naar Hope Bay

Vrijdag 30 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Vandaag gaan we samen met Klaus en Heidi naar Hope Bay. Deze voormalige kokosnoten plantage is verlaten en de weg er naar toe is aan zijn lot overgelaten en met een auto niet meer begaanbaar. Vandaag gaan we op ontdekkingstocht om deze toegangsweg te vinden en dan af te dalen naar de baai van de Hoop.

We weten de weg te vinden en na een klauterpartijtje komen we aan in een godverlaten baai met een prachtig strand. Het is hier werkelijk schitterend.

 

We verzamelen wat kokosnoten die door Loud met de machete van Klaus “geslacht” worden. Deze truc heeft hij geleerd in Tobago (Store Bay) en even later knabbelen we allen van lekker vers kokosvlees. Er worden er nog een paar meer schoongemaakt om later op de boot op te peuzelen.

 

Er staat hier nog een ruïne van het oude plantagehuis en er zijn nog resten van een vakantiewoning, maar de baai is compleet verlaten. Op het strand vinden we nog een wervel van een walvis en een mooie stronk koraal.

Admiralty Bay (Bequia), Spring Bay en Turtle Sanctuary

Donderdag 29 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
Dit eiland heeft ook zijn eigen Pieterburen, namelijk een opvangcentrum voor zeeschildpadden. Een plaatselijke visser heeft dit “Turtle Sanctuary” hier een 15 jaar geleden opgezet. Hij verzamelt de schildpadjes als ze uit het ei komen en verzorgt ze dan 5 (!) jaar en zet ze dan in het wild uit.

 

 

Een goed initiatief om deze bedreigde diersoort te ondersteunen, maar 5 jaar in die kleine bakken leven en dan nog een kans maken in het wild? Wij hebben onze twijfels. Dit opvangcentrum is volgens ons niet de moeite waard, maar de wandeltocht naar Spring Bay zeker wel.

 

 

Bequia bereidt zich voor op het toeristenseizoen. Wekelijks zie je meer toeristen rondlopen. Het toeristenseizoen is begonnen. Het talud langs de wegen en de waterafvoer wordt door werknemers van onkruid ontdaan en schoongemaakt. Dit wordt hier niet gedaan met bosmaaiers en andere machines maar met de machete. Ze zitten naast de weg en hakken rustig met dit hakmes op het onkruid in. Moe zullen ze er zeker niet van worden. Maar het is ook hier altijd warm (32 C) en dat maakt hard werken extra zwaar. Een mooi voorbeeld van de arbeidsmentaliteit hier in de Carieb is de vrouw op de volgende foto. Zij gaat naar het werk met een schop, een houweel en….. een tuinstoel!

’s Middags krijgen we bezoek van Klaus en Heidi van de Soleil. Zij zijn hier net aangekomen. We besluiten om later op de middag in een van de strandtentjes wat te gaan drinken en bij te praten.

Admiralty Bay (Bequia), Friendship Bay en lobster op het menu

Woensdag 28 november 2012

Positie Admiralty Bay: 13°00.346' N 61°14.501 W
In het zuiden van Bequia ligt Friendship Bay en deze baai is werkelijk betoverend mooi. De Schotten (!) hebben ook een periode op dit eiland gezeten en zij hebben de inwoners twee zaken nagelaten, namelijk modelboten maken en de walvisvaart. De walvisjacht is hierdoor gegroeid tot een traditie en de inwoners mogen twee keer per jaar een walvis vangen en slachten. In Friendship Bay is het walvismuseum en we willen hier een kijkje gaan nemen. We vragen de weg naar het museum aan zeker 10 mensen maar we hebben het museum desondanks niet kunnen vinden…

 

Friendship Bay.

 

 

Onderweg kwamen we deze spin tegen. Wie kan ons vertellen welke spin het is??

 

In de middag proberen we het nog eens, we bestellen een kreeft bij een boat boy. Tegen alle verwachtingen in ontvangen we later deze dag twee kreeften. De visser doodt de dieren en hakt ze in tweeën voor te grillen. De bewoners noemen het hier dan wel kreeft (lobster) maar dit is het eigenlijk niet. Dit dier heeft geen scharen maar grote stekels om de prooi te pakken en is familie van de garnaal. Deze super grote garnalen worden ook wel Langoustines genoemd. De garnaaltjes die wij vandaag gegrild hebben wogen dik 1 kg per stuk.