Baie Hanavave, Fatu Hiva, Frans Polynesië

Donderdag 5 januari 2023 tot en met woensdag 11 januari 2023

Positie Baie Hanavave: 10°27.882 Z 138°40.030
We gaan voor anker in de prachtige baai van Fatu Hiva bij het dorpje Hanavave. De ankerbaai ligt goed beschut van de oostelijke passaatwinden, maar door de hoge bergen op het eiland (1200m) ontstaan valwinden. De bergen drukken de lucht omhoog, deze lucht koelt af en de koude, zware lucht "valt" van de bergen naar het dal/ankerplek, de zogenaamde valwinden. Om de zoveel tijd krijgen we een behoorlijke vlaag wind over de ankerbaai. We hebben ook veel last van vliegen en kleine fruitvliegjes.

De baai van Hanavave.

Wanneer we het eiland bezoeken blijkt alles super netjes te zijn. Bijna geen zwerfafval en alles is netjes bijgehouden. Ook de mensen zijn super vriendelijk en iedereen begroet ons. Op alle eilanden van Frans Polynesië hebben ze dezelfde munteenheid, de Frans-Polynesische Frank: 119 Frank is gelijk aan 1 Euro. Op het eiland wordt alles met deze plaatselijke munt betaald, Euro's en Dollars worden niet aangenomen. Ook kunnen we geen geld wisselen en er is geen bank of betaalautomaat. Gelukkig kunnen we wat Franks tegen Euro's wisselen van de Nederlandse zeilboot "Snow", die naast ons voor anker ligt.

Vele schitterende bloemen.

Op Fatu Hiva zijn twee dorpjes, Hanavave en Omoa. Hanavave heeft 300 inwoners en Omoa heeft 400 inwoners. Het eiland is erg bergachtig en voor het grootste deel onbegaanbaar. Er loopt maar 1 begaanbare weg over het eiland tussen de twee dorpen in. Desondanks zien we veel grote SUV's bij de huizen geparkeerd staan. Blijkbaar is een auto hier een belangrijk statussymbool, een praktische functie heeft die eigenlijk niet, want je bent veel sneller met je bootje in Omoa dan met de auto.

Zoals gezegd zijn de mensen super vriendelijk. De eerste dagen hadden we nog geen plaatselijke valuta maar toch keerden we 's avonds met volle rugzakken terug naar de boot. Overal werd ons zonder tegenprestatie fruit aangeboden. Het grootste aandeel van dit fruit is Pompelmoes. Wij hadden deze vrucht nog nooit gezien of geproefd. Het is een overmaatse sinaasappel met een smaak die tussen de grapefruit en de sinaasappel in ligt, heel lekker! Voor de baguettes, het is hier toch een beetje Frans, moeten we nog even wachten: de bakker woont in Omoa en bakt alleen op bestelling... Er is maar één klein winkeltje in het dorp. Wanneer we vertellen dat we nog geen plaatselijke valuta hebben, zegt de man tegen ons "neem maar mee wat je nodig hebt, en dan betaal je maar als je Franks hebt gewisseld". Ongelofelijk, waar maak je dat nog mee. Voor de eerste keer op onze reis sluiten we de boot en de bijboot niet af, omdat we gewoon weten dat dat hier écht niet hoeft..

De wachtrij bij het postkantoortje is een sociaal uitje. 

Wij moesten bijna twee uur wachten voordat we aan de beurt waren.

Wanneer we na een paar dagen door het dorp en omgeving gewandeld hebben, denken we dat we lichamelijk klaar zijn voor wat "groter werk". Omoa ligt hemelsbreed 5 km van onze ankerplek Hanave af, maar de weg over land gaat over een bergpas van 900 meter hoogte. Hierdoor is de afstand over de weg 17 km. We gaan op pad met het idee om tot de top van de weg te lopen en dan terug te lopen óf onderweg een lift naar Omoa te vragen en dan vanaf Omoa terug te lopen naar Hanavave.

We krijgen halverwege de klim een lift naar Omoa. Dit dorpje vinden wij echter niet zo interessant en tegen 10:00 uur besluiten we alweer om terug naar Hanavave te lopen. De klim naar de top van de bergpas valt na 4 weken zeilen op de oceaan voor met name Loud best tegen. Alleen op het tandvlees weet Loud het halverwege-punt te bereiken en na een goede rust en een lekkere picknick van een blikje tonijn met roggebrood zit er toch weer wat muziek in de benen en kunnen we deze tocht, die alleen nog bergaf is, toch nog nét voltooien.

Als we halverwege naar boven zijn, zien we het dorp Omoa in het dal liggen.

Vanaf halverwege omhoog gaan, dachten we bij iedere bocht dat we boven waren. 

Maar helaas, hier waren we pas op de helft.

Als we na 8 km alleen bergop lopen boven zijn, is Loud even helemaal opgebrand. 

Maar na een lunch gaan we toch weer verder, gelukkig alleen nog bergafwaarts.

De uitzichten zijn geweldig.

Als we halverwege de afdaling zijn, zien we de Rafiki en Snow (ook een Nederlands schip) liggen.

Loud maakt een foto van onze boot in de baai.

Wanneer we terug in Hanavave zijn, gaan we naar het enige winkeltje in het dorp om daar wat diepvrieskip te scoren. Gegrilde kip is de enige mogelijkheid volgens Loud om de verloren energie weer enigszins op peil te krijgen. Helaas is de kip uitverkocht en komt pas volgende week met het volgende bevoorradingsschip. De verkoper ziet de teleurstelling in de uitgeputte blik van Loud en hij vertelt dat hijzelf nog een pakket kippenpootjes thuis in de vriezer heeft. Geld wil hij niet van ons. Hij heeft een goede lijn nodig voor zijn vissersboot en stelt voor een goede lijn van de Rafiki voor de kip te ruilen. We varen terug naar de boot en zoeken een goede, maar overbodige lijn uit. Daarmee wordt 2 kg kip geruild. Daarnaast krijgen we van deze vriendelijke man nog een doos met bananen en natuurlijk wat pompelmoezen! Wat een heerlijke mensen!

Alle bomen hangen vol met pompelmoezen. Ze zijn ongeveer zo groot als een handbal.

We zijn nog niet officieel ingeklaard en ook het internet is erg basic. Om deze twee zaken te regelen (én de baguettes!) gaan we ankerop naar het volgende eiland, namelijk Hiva Oa.