Saloum River – Banjul (Gambia)

Vrijdag 13 januari 2012:

Positie Lamin lodge: 13°23'40" N  16°37'25" W

Vandaag zijn we van de Saloum rivier verder gevaren (op de motor, er was geen wind) naar Gambia, een stukje van 35 nm. Het is niet warm meer, maar heet! We zoeken continue de schaduw op en binnen in de boot wordt het erg warm. Aangekomen bij Banjul hebben we besloten dat Marlène gaat inklaren, terwijl Loud op de boot blijft (we liggen natuurlijk ook hier voor anker, een steiger of iets is er niet) om de boot in de gaten te houden. De stroming is hier sterk en er liggen verschillende grote zeeschepen en er komen voortdurend veerboten, groot en klein, voorbij.

Kleine veerboten passeren groot zeeschip (licht net het anker)

Marlène: Eerst naar het kantoor van Immigration Office. Er lag een man onderuitgezakt op een stoel met de voeten op het bureau. Hij bleef mij aangapen en ik moest even wachten tot de ambtenaar terug kwam. Ondertussen kwam Thomas binnen, een Duitser die zijn verblijf in Gambia kwam verlengen. Hij ligt met zijn boot “Nes-Puck” bij de Lamin Lodge. Hij kan me gelukkig geld wisselen en geeft aan waar ik op moet letten. Op vrijdagmiddag is de bank al gesloten. Even later komt een jonge jongen binnen. Hij gaf mij formulieren om in te vullen en hij zou met mij meegaan naar de boot om te controleren. Ze controleren op de volgende manier: “Wat kan ik nog gebruiken wat zij hebben”. Hij vraagt of we sigaretten, medicamenten, condooms en voedsel aan boord hebben. Na een rondje aan boord en langdurig snuffelen in de spullen van Marlène, kan hij parfum en nog wat voedsel gebruiken. Ik heb hem een flesje parfum van Adidas gegeven (niet mijn geur) en aangegeven dat ik dit voldoende vind. Ze hebben namelijk niet het recht om deze spullen mee te nemen. Hij vindt het gelukkig ook voldoende. Hij begeleidt me daarna naar het kantoor van de customs. De customer zit net geknield op een mat en moet eerst bidden (moslims), daarna kan hij ons te woord staan. We moeten verder naar het hoofdkantoor. Ook daar is het tijd om te bidden, dus weer wachten. De jongen van de immigration office heeft voor mij het woord gedaan en aangegeven dat een controle door de customers niet noodzakelijk is, aangezien wij niets bruikbaars aan boord hebben. Na lang wikken en wegen besluiten de customers niet aan boord te komen. Gelukkig, want zo kunnen wij nog voordat het donker wordt doorvaren naar Lamin Lodge.  

Lamin Lodge, toren links is de woning van Peter, rechts het drie verdiepingen tellende restaurant/bar

Cult-plekken: Iedere liefhebberij kent zijn cult-plaatsen zoals ik die maar zal noemen. Zo is dit bijvoorbeeld de Arena bij de Ajax-fan, voor de wielrenner is dit Alpe d’Huez, voor de darters is dit de Embassy, voor de bierliefhebbers de Octoberfesten, voor de schutterijen is dit de OLS en voor de motorrijder de TT in Assen. Plekken waar je geweest moet zijn “anders hoor je er niet bij”, “dan ben je geen echte”. Voor de zeilers in West-Afrika is dit Lamin Lodge in Gambia. De Duitser Peter is hier in 1982 aangekomen en heeft hier de Lamin Lodge gestart. Dit is een plek waar je bootjes kunt huren én waar je beschut kunt ankeren. Zo is een ontmoetingsplek ontstaan midden in de mangrovebossen in Afrika. Wij komen in de schemer aan en ontwaren ongeveer 15 zeiljachten, quasi “in the middle of nowhere”.