Zwemmen met pijlstaartroggen en haaien in Moorea, Frans Polynesië

Woensdag 28 juni 2023 tot en met zondag 2 juli 2023

Positie Moorea, Opunohu Bay: 17°29.309 Z /149°51.027 W
Het is maar 4 uurtjes zeilen naar Moorea en we gaan voor anker bij het strand in het noorden van Opunohu Bay. Het is een mooie ankerplek in kristalhelder water van 5 meter diepte met een zandbodem die ons doet denken aan de "Swimming Pool" in de San Blas.

Een van de speciale trekpleisters op Moorea is een voerplaats voor de pijlstaartroggen, "Sting Rays" in het Engels. Op deze plek, een zandvlakte met een diepte van 2-3 meter, komen twee keer per dag een aantal toeristenboten aanmeren en worden de roggen gevoerd. De toeristen kunnen dan mooi foto's van deze vissen maken en ze zelfs aanraken. Hierdoor zijn deze dieren redelijk tam en niet agressief richting mensen. Om dit toerisme voor te zijn, gaan wij 's morgens om 7:00 uur al naar deze plek en we zijn alleen. Nou ja alleen, boven water wel, maar rond onze bijboot cirkelen al 16 hongerige rifhaaien van 2 - 3 meter! De haaien proberen ook wat voer te snaaien, maar zij zijn te bang om dicht bij mensen te komen en blijven op een afstand van ongeveer 3 meter om ons heen cirkelen. De roggen zijn hondsbrutaal, hebben honger en willen gevoerd worden. Hiervoor hebben we verse tonijn meegenomen en dat ruiken ze meteen. Wanneer Marlène de tonijn in een plastic zakje houdt, wordt ze letterlijk overdonderd door de roggen. Deze dieren hebben de ogen bovenop het lichaam en de mond zit onderop dus ze kunnen onmogelijk zien wat ze eten dus slobberen ze alles wat ze ruiken naar binnen en filteren het oneetbare, zoals zand, er weer uit. Om de tonijn te pakken te krijgen zwemmen ze van de bodem langzaam tegen je lichaam aan naar boven naar de handen waar je het voer vasthoudt, heel spannend en bijzonder. De huid van een rog is heel zacht en glad (fluweelzacht) en deze vissen zweven prachtig door het water. Rond om ons heen zwemmen veel kleinere kleurrijke visjes die ook stukjes tonijn meepikken. In een cirkel daaromheen zwemmen vervolgens de rifhaaien.

Loud voert de pijlstaartroggen, de kleine gekleurde vissen eten de restjes. 

En dat is nog behoorlijk, want de rog eet niet alles op. De reden hiervan is dat de ogen aan de bovenkant zitten, de mond aan de onderkant. De coördinatie loopt niet altijd vlekkeloos, vandaar dat er nog voldoende over is voor de kleine vissen en de black tip sharks.

De roggen zijn zowel aan de boven- als aan de onderkant fluweelzacht.

Ze ruiken het voer, wat Marlène boven water in een plastic zakje heeft. 

Ze komen dan vanaf de voeten omhoog. 

We zullen later nog een filmpje plaatsen, waarop je dit goed kunt zien.

De haaien blijven op afstand (± 2 tot 3 meter).

Ze zwemmen erg elegant.

Met de bijboot gaan we terug naar de Rafiki. Dit is het uitzicht onderweg.

Is het dan helemaal ongevaarlijk? Nee, je moet deze roggen niet bedreigen, pijn doen of in gevaar brengen, want dan kunnen ze jou met de giftige stekel levensgevaarlijk verwonden. Ik denk dat vele lezers nog de ADHD-er Steve Irwin kennen die altijd slangen, krokodillen en andere dieren aan het treiteren was. Hij is tijdens tv-opnames door een pijlstaartrog gestoken en heeft dit niet overleeft.

Er is hier veel leuks te doen. Loud gaat met Sander van de "Blue Beryl" met de bijboot vissen op tonijn. Het is een riskante tocht buitengaats met 3 meter deining maar toch weten Loud en Sander een mooie tonijn aan de haak te slaan. Ook kunnen we eindelijk wat afspreken met onze oude bekenden van de Salty Ginger, Graham en July. Ongelofelijk dat we elkaar na 10 jaar weer ontmoeten op een andere oceaan. De eerste ontmoeting was op het eiland Barbuda in de Carieb en nu, 10 jaar later, in het midden van de Pacific! De wereld is toch nog een beetje klein en overzichtelijk.

Foto op het strand in Barbuda (2013), Graham 5e van links, Julie 2e van rechts.

Foto op de boot van Sander en Yvette (2023).

Kristel Schreurs schrijft een stuk over ons in de Limburger, Frans Polynesië

Zondag 11 juni 2023 tot en met dinsdag 27 juni 2023

Positie Papeete: 17°34.570 Z /149°37.267 W
Kristel Schreurs, een Kesselse journaliste bij het dagblad "de Limburger", wil een artikel aan ons wijden en hier werken we graag aan mee. Dit resulteert in een leuk stukje in de krant over onze reis.

Als je inlogt op de Limburger zie je hetzelfde artikel, maar met veel meer foto's.

Maandag 12 juni vieren we de verjaardag van Adrian met een fantastisch diner in een toprestaurant in de binnenstad. Marlène maakt voor Adrian een handbagage (vliegtuig) tas met de naam van de boot en zijn leeftijd.

We beginnen langzaam aan met het opruimen van de boot en bekijken wat we niet meer nodig hebben. Via facebook kunnen we al wat overbodige spullen van de Rafiki aan wat andere zeilers slijten.

In de marina vindt een 3-daagse viswedstrijd plaats. 

We komen aan, wanneer net de laatste paar gevangen vissen gewogen worden. 

Deze Blue Marlin weegt maar liefst 112 kg. 

De presentatrice van de viswedstrijd heeft, zoals het hoort hier in Tahiti, 

een mooie krans op haar hoofd.

In het weekend zijn er vaak kanowedstrijden. Ze moeten tussen de geankerde boten door, 

waardoor ze ons vaak van heel dichtbij passeren.

We maken wat wandelingen in de omgeving en na een 3-tal weken hebben we alweer voldoende "Europese drukte" om ons heen gehad en gaan we ankerop voor een volgende bestemming: het vakantie-eiland Moorea!

Terug in de "bewoonde wereld", Tahiti, Frans Polynesië

Dinsdag 6 juni 2023 tot en met maandag 10 juni 2023

Positie Papeete: 17°34.570 Z /149°37.267 W
De archipel waar we nu zijn, heet de Society Eilanden en we liggen voor anker op het hoofdeiland van deze groep, Tahiti. Tahiti is niet alleen het grootste eiland van Frans Polynesië, het is ook het dichtbevolkste eiland. Het grootste gedeelte van de inwoners van heel Frans Polynesië woont op Tahiti. Hier wonen 200.000 inwoners. De hoofdstad van dit eiland, Papeete is een grote, moderne (Franse) stad. Er is druk verkeer, er zijn winkelcentra en er is een binnenstad met een voetgangerszone.

Ik, Loud, heb al een paar weken een zeurige pijn aan een tand en ik wilde mij niet laten behandelen bij een dokterspost op de Markiezen of de Tuamotus, omdat de voorzieningen daar mogelijk te beperkt zijn voor een goede, betrouwbare behandeling. Hier in Papeete gaan we op zoek naar een tandarts en na wat overleg word ik meteen geholpen door een vakkundige (Franse) tandarts, alles supermodern.

Het is voor ons verbazingwekkend dat zo'n moderne Franse stad hier in het midden van de Pacific überhaupt bestaat. We liggen voor anker bij het vliegveld waar dagelijks meerdere intercontinentale vliegtuigen met voornamelijk toeristen landen. De hele kust is bezaaid met hotels en resorts en overal vind je barretjes en restaurants.

Op de ankerplek in Papeete liggen honderden(!) zeilboten en de marina waar we onze bijboot parkeren is ook volgepakt, maar dan niet alleen met zeilboten, maar ook veel vissersboten en luxe superjachten. Direct aan de marina ligt een 4-baans weg waar we een bus pakken naar het centrum van de stad, 5 km verderop. Op de weg is het druk en in het centrum komt de bus door de stoplichten en het drukke verkeer maar stapvoets vooruit. De voertaal is Frans en ook zijn alle verkeersregels (en ook de wetgeving) gelijk aan die van Frankrijk.

Na een dag verplaatsen we de Rafiki naar een ankerveld dichter bij de marina, waar we wat makkelijker de bijboot kunnen parkeren om de stad te bezoeken.

We hebben na de aankomst van onze Braziliaanse vrienden van de "Luthier" internet via Starlink van Elon Musk. De schipper van deze boot, Dorival, werkt via internet en heeft hiervoor Starlink aangekocht. Aangezien hij een onbeperkt abonnement heeft, mogen wij via wifi op dit nieuwe internet-netwerk meeliften.

We vermaken ons prima hier in Tahiti. We maken een wandeling met Hans en Katrin en Loud helpt Sander en Rob van de Blue Berryl om hun noodmast te ontdoen van het overbodige hardware.

Tijdens een wandeling hebben we uitzicht op de marina, 

de ankerplek en in de verte het eiland Moorea.

Inkopen doen we bij de Carrefour en de vestiging dicht bij de marina is absurd groot. Er is hier echt alles te koop wat je ook in een grote supermarkt in Frankrijk zou verwachten, ongelofelijk. Alleen is alles wat hier aangeboden wordt een stuk duurder dan in Frankrijk: het wordt van de andere kant van de wereld hier naar toe gebracht. Met name de verse producten spannen de kroon. Een paar opvallende voorbeelden: aardbeien 30 €/kg, prei 15 €/kg, tomaten 12 €/kg, paprika 12 €/kg. Daar tegenover staat de prijs van verse Tonijnfilet: 8 €/kg.

De keuze in de Carrefour is mega. 

Dit is lang geleden dat we konden kiezen tussen zoveel verschillende produkten.

De markthal in het centrum. 's Morgens verkopen ze hier ook groenten, fruit en vis. 

's Middags is alleen het soeveniersdeel nog open.

Van Rotoava naar Tahiti met een heel konvooi, Frans Polynesië

Zondag 4 juni 2023 tot en met dinsdag 6 juni 2023

Positie Papeete: 17°33.163 Z /149°37.230 W
Na een goede week willen we toch weer verder naar een nieuwe eilanden-groep, de Society eilanden. Deze archipel ligt 250 nm van de Tuamotus en we schatten hier een kleine twee dagen over te doen. We zijn echter niet alleen. We varen samen met een viertal bekende boten:
- Onze Duitse vrienden van de "Kobel" met Adrian en Dagmar
- De Braziliaanse boot "Luthier" met Dorival en Catherina
- "Blue Beryl" met de Nederlanders Rob en Sander
- "Profasea" met de Amarikaan Robert en de Portugese Claudette

De eerste drie boten gaan naar Tahiti, alleen de Profasea zeilt verder naar Raiatea, met een tussenstop in Moorea, om de boot uit het water te halen. Het bijzondere is dat de eigenaren van de verschillende boten elkaar niet kennen en wij de verbindende factor zijn van al deze boten.

De Blue Beryl zet even de motor bij en komen naast ons varen. 

Zij maken van ons foto's en wij maken van de Blue Beryl foto's. 

Zij varen met een noodmast en aangepaste zeilen.  

De laatste nacht op zee zien we plotseling nog een AIS op onze navigatiecomputer verschijnen. Er heeft nog een Canadese boot zich aangesloten bij het konvooi, de Salty Ginger met als eigenaren Graham en Julie. We kennen hun nog van meer dan 10 jaar geleden in Barbuda! Zij hebben inmiddels een andere boot, maar de naam hebben ze gehouden. Midden in de nacht kletsen we kort over de marifoon en spreken af om later nog iets samen te organiseren.

Uitzicht op Tahiti vanaf het water.

Bij aankomst op de ankerplaats in Papeete/Tahiti worden we gelijk begroet door Joa van de Portugese boot Domum en Esther en Juan van de Spaanse boot Aventor. Beide hebben we voor het laatst gezien in Linton, Panama. We worden meteen na het ankeren uitgenodigd door Esther voor de lunch. Wat een warm welkom in Tahiti.

Rotoava en zijn parelkwekerijen, Fakarava, Tuamotus, Frans Polynesië

Vrijdag 26 mei 2023 tot en met zaterdag 3 juni 2023

Positie Rotoava: 16°03.472 Z /145°37.300 W
De Tuamotus zijn bekend om de parelkwekerijen. In deze atollengroep worden grijs-zwarte parels gekweekt. Sinds de 50-er jaren worden er in de wereld geen "wilde" pareloesters meer verzameld om parels te oogsten. De kans op een natuurlijke parel te vinden is maar 1 op 100 en hierdoor is dit erg veel werk en moeten veel oesters sterven voor één parel. En daardoor ook duur.

De Japanners hebben een kweek-techniek ontwikkeld door een klein kunstpareltje in de levende pareloester te plaatsen. De oester wordt daarna in de kwekerij in het atol teruggeplaatst en na 2 jaar is dit kunstpareltje twee keer zo groot geworden en heeft het een dikke, natuurlijke laag parelmoer van de oester gekregen en is dit "hybride"-pareltje niet van een "echte", 100% natuurlijke, parel te onderscheiden. Vervolgens wordt deze parel uit de oester "geopereerd" en wordt in deze, nog levende, oester een grotere kunstparel geplaatst waarmee de oester in 2 jaar een nóg grotere parel maakt. Totaal kan een pareloester 3 keer een parel maken.

Daarna wordt de oester niet bedankt voor zijn diensten en in de vrije natuur teruggeplaatst om van zijn welverdiende oude dag te genieten. Nee helaas, na 6 jaar trouwe dienst worden deze trouwe oesters door de plaatselijke bevolking als delicatesse levend opgegeten....

Op de linkerschelp liggen de kunstparels, rechts een combinatie van parels en kunstparels.

Zij heeft meegedaan met de "loterij". 

Je koopt een schelp en je weet vooraf niet wat er in zit. Zij was heel blij met haar parel.

De parel van Dagmar (Kobel).

Ook hier ontmoeten we weer een paar "oude" bekenden. Claudette en Robert van de "Profasea" hebben we voor het laatst gezien in de San Blas in Panama. We kennen elkaar heel goed omdat we samen met hun en de "Steadfast" in de Coronatijd in quarantaine waren op een onbewoond eiland in de San Blas. Het is een bijzonder leuk weerzien na 3 jaar. We ontmoeten daarnaast na 2 jaar ook weer Mathias en Pauline van zeiljacht "Companium". Ook hun kennen we nog van onze Linton/San Blas-tijd.

Een Braziliaanse boot, die we nog kennen van San Andres een jaar geleden, "Luthier" met Dorival en Katarina komen ook hier in de baai voor anker. Heel apart om samen met zoveel bekende boten hier in de uithoek van de wereld voor anker te liggen!

Bijzonder is vervolgens onze ontmoeting met Sander Droog met zijn vader Rob. Deze Groningers zijn onderweg met de "Bue Beryl" van de Markiezen naar de Society eilanden, Tahiti, om een nieuwe mast op de boot te plaatsen. Sander heeft samen met zijn vriendin Yvette in mei 2022 halverwege de oversteek van de Pacific de mast verloren. Ze moesten toen met een noodmast, gemaakt van de spinnakerboom en wat reserve-zeilen, verder varen en zijn 3 weken later in de Markiezen aangekomen. Dit avontuur heeft destijds in Nederland de landelijke pers gehaald.

Op Hiva Oa (Markiezen) hebben ze een oude en te kleine mast als nood-tuigage op de boot geplaatst. Deze hebben ze van een gestrande boot op het eiland Ua Hookah gehaald. Sander is nu met zijn vader onderweg om de boot in Tahiti te repareren. Yvette komt in Tahiti aan boord als de nieuwe mast, geleverd vanuit Nederland, geplaatst is.

Het dorpje Rotoava heeft gelukkig een baguette-bakker en er is ook een restaurantje. Verder is dit dorp niet erg bijzonder.

Dit zijn de meerboeien van de parelkwekerij. 

Bij iedere storm komen er meerboeien los en die komen dan op het strand terecht. 

Het is een hobby van de inwoners van de eilanden om deze te sparen en te gebruiken als decoratie.

We zien hier erg veel elektrische fietsen, speciaal model.

De lampen en de slingers zijn gemaakt van duizenden schelpen.

Fakarava: onderweg van Hirifa naar Rotoava, Tuamotus, Frans Polynesië

Donderdag 25 mei 2023

Positie Rotoava: 16°03.472 Z /145°37.300 W
De atollen van de Tuamotus zijn heel apart en mooi maar ook wel een beetje saai. Na een goede week bij Adrien en Nico krijgen we het weer op onze heupen en gaan we ankerop voor een tocht van 25 nm naar het grootste dorp van Fakarava, Rotoava.

De tocht is maar nét bezeild. Door de parasailor houden we net genoeg snelheid om de tocht zeilend af te leggen. Onderweg worden we gepasseerd door de catamaran "VA" die met een halfwinder zeilt. We nemen contact op met de "VA" via de marifoon en vertellen hun dat we mooie foto's van hun boot gemaakt hebben. Zij bevestigen dat zij ook de Rafiki zullen fotograferen en even later horen en zien we tot onze verrassing een drone rond de Rafiki vliegen. De schipper van de "VA" maakt ook een mooi filmpje vanuit de lucht van de Rafiki met de parasailor. Wanneer we een paar dagen later het beeldmateriaal ruilen, blijkt dat de video wondermooi geworden is. Daarom is deze ook aan dit blog toegevoegd.

Rafiki onder zeil, naast ons het zeiljacht Animal Crackers.

Deze super mooie video is opgenomen met de drone (tijdens het varen) door het zeiljacht VA.

Fakarava Hirifa, Tuamotus, Frans Polynesië

Zaterdag 13 mei 2023 tot en met woensdag 24 mei 2023

Positie Hirifa: 16°27.063 Z /145°22.022 W
De volgende ankerplek is ook weer bijzonder. 8 Jaar geleden hebben wij in Curaçao de fransman Adrien ontmoet. Andrien was een zeer goede kite-surfer en hij heeft onze vriend Frits Dubois lesgegeven in deze mooie sport. Acht jaar later ontmoeten wij elkaar weer.
In de zuidoost hoek van het atol Fakarava heeft Adrien een kiteschool en hij geeft hier samen met zijn Amerikaanse vrouw kite-les. Samen hebben ze een kind van 1 jaar.

Rechts, in de hoek van het eiland, ligt de kitesurfschool van Adrien.

Mooi uitzicht over het rif.

Verder komen we hier de fransman Nico tegen, waarmee we een paar weken geleden bij de Markiezen gevist hebben. Wanneer Nico op een namiddag "op jacht" gaat voor vis, vraagt hij ons of we ook trek in een visje hebben en we zeggen volmondig ja. En 2 uur later krijgen we een mooie Jack overhandigd en in ruil hiervoor bakt Marlene een vers brood voor Nico, iedereen blij.

Nico brengt ons nog een mooi visje.

En na een regenbui komt deze mooie regenboog tevoorschijn.