Dinsdag 31 maart 2015
Positie Niadup: 9°25.245 N 78°28.959 W
We gaan na een dagje te hebben gesnorkeld ankerop voor een verre bestemming. We zetten koers voor een stuk van 14 NM westwaarts. Onder het zeilen krijgt Marlène beet. Een mooie tonijn maar deze weet zich ook door wild te spartelen en springen los te wrikken van de haak, helaas.
We gooien het anker uit bij het eiland Niadup, een eiland van de eilandengroep Devil Cays. Als we nog maar net klaar zijn met ankeren, komt er al een kano met een Engels sprekende, niet zo vriendelijke, Kuna langszij. Hij heeft een brief van de “chief” waarin staat dat er $10,- ankergeld betaald moet worden. Aangezien we voor het inklaren in Panama in Porvenir ongeveer $400,- moeten betalen en daarboven op nog een maandelijks bedrag van $60,- voor een cruising permit voor de San Blas, vertellen we deze meneer dat de “chief” maar naar zijn collega’s in Porvenir moet bellen voor onze ankergelden. Dit argument verlaagt het ankergeld al meteen naar $5,-. Als we hem aanbieden om $1,- per nacht te betalen, peddelt hij boos terug naar het dorp.
Wanneer we ’s middags door het dorp wandelen, worden we door dezelfde man de hut van de “chief” ingeroepen. We maken een praatje met de beste man, maar helaas ziet ook hij alleen maar dollartekens. Ons argument dat we eten en ook mola’s willen kopen in het dorp wordt arrogant weggewimpeld en hij blijft bij zijn standpunt, betalen of wegwezen. Aangezien wij het dorp niet erg aantrekkelijk vinden, kiezen wij principieel voor het laatste en verlaten demonstratief het eiland.
We gaan in de namiddag samen met Kevin en Marina kijken bij een Frans jacht dat hier twee maanden geleden op het rif gelopen is. We kunnen door de riffen helaas niet in de buurt komen.
Op de AIS zien we de Bella Ciao en we roepen Frits met de VHF op. Frits en Reinhilde hebben twee weken geleden een vriendin opgehaald op het vliegveld in Panama City. Zij waren nog niet officieel ingeklaard in Panama en onderweg van het vliegveld naar de San Blas (Carti eilanden) werd de taxi aangehouden bij een politiecontrole. Frits en Reinhilde hadden geen stempel in hun paspoort en ze waren dus illegaal in het land. Hun vriendin mocht verder naar de boot, maar Frits en Reinhilde werden meegenomen voor verhoor. Ze kregen een boete van $1000,- pp. Maar dit niet alleen. Ze zijn met allerlei bureaucratische smoesjes en pesterijen een week lang vastgehouden! Lees het relaas op hun website www.bellaciao.nl. Gelukkig is dit zeer vervelende voorval al weer een beetje vergeten en mag ik hun voortaan “Bonnie en Clyde” noemen.
’s Avonds is er “Happy Hour” op de Rafiki, samen met de Lucky Seven en de Cornelis.
Positie Niadup: 9°25.245 N 78°28.959 W
We gaan na een dagje te hebben gesnorkeld ankerop voor een verre bestemming. We zetten koers voor een stuk van 14 NM westwaarts. Onder het zeilen krijgt Marlène beet. Een mooie tonijn maar deze weet zich ook door wild te spartelen en springen los te wrikken van de haak, helaas.
We gooien het anker uit bij het eiland Niadup, een eiland van de eilandengroep Devil Cays. Als we nog maar net klaar zijn met ankeren, komt er al een kano met een Engels sprekende, niet zo vriendelijke, Kuna langszij. Hij heeft een brief van de “chief” waarin staat dat er $10,- ankergeld betaald moet worden. Aangezien we voor het inklaren in Panama in Porvenir ongeveer $400,- moeten betalen en daarboven op nog een maandelijks bedrag van $60,- voor een cruising permit voor de San Blas, vertellen we deze meneer dat de “chief” maar naar zijn collega’s in Porvenir moet bellen voor onze ankergelden. Dit argument verlaagt het ankergeld al meteen naar $5,-. Als we hem aanbieden om $1,- per nacht te betalen, peddelt hij boos terug naar het dorp.
Wanneer we ’s middags door het dorp wandelen, worden we door dezelfde man de hut van de “chief” ingeroepen. We maken een praatje met de beste man, maar helaas ziet ook hij alleen maar dollartekens. Ons argument dat we eten en ook mola’s willen kopen in het dorp wordt arrogant weggewimpeld en hij blijft bij zijn standpunt, betalen of wegwezen. Aangezien wij het dorp niet erg aantrekkelijk vinden, kiezen wij principieel voor het laatste en verlaten demonstratief het eiland.
Het dorp en op de achtergrond het rif.
Dit barretje kan ook wel weer een verflaag gebruiken.
We gaan in de namiddag samen met Kevin en Marina kijken bij een Frans jacht dat hier twee maanden geleden op het rif gelopen is. We kunnen door de riffen helaas niet in de buurt komen.
’s Avonds is er “Happy Hour” op de Rafiki, samen met de Lucky Seven en de Cornelis.
