Holandes Cays, Panama

Dinsdag 29 mei 2018 tot en met zaterdag 9 juni 2018

Positie Swimming pool: 9°35.362 N 78°40.510 W
Na een afwezigheid van 3 jaar komen we weer terug naar onze favoriete stek in de San Blas, de “Swimming Pool”. Dit mooi stukje Caribische zee ligt aan de oostelijke zijde van de “Cayos Holandaise” wat letterlijk Hollandse eilanden betekent. De Kuna indianen gebruiken weer een andere naam voor deze eilandengroep, namelijk Kaimou.

We komen hier weer onze vrienden Debby en Reg van de “Runner” tegen, het is een meer dan hartelijk weerzien. Reg is nog steeds de tuinman van het nabij gelegen Banedup en Debby vist nog elke dag met haar netje op kleine jonge visjes die ze vervolgens in een van haar 3 aquaria tentoon stelt.

We halen internet hier binnen door de telefoon in onze 16m hoge mast te trekken en na een uurtje zijn email en whattsap (meestal) bijgewerkt. We krijgen een bericht van Hans Eilers die met zijn boot de Salacia onderweg is van Cartagena (Colombia) naar de San Blas. We geven onze positie door en een dag later hebben we een prachtig Kessels onderonsje op deze afgelegen plek in Panama! Naast Hans en Betsie zijn ook Charles en Nel Staaks aan boord van de Salacia. 

Zelfs op onbewoonde eilandenaan het einde van de wereld kom je nog mensen uit Kessel tegen. Altijd weer gezellig.

Wij maken samen met de bemanning van de Salacia een uitstapje naar het onbewoonde eiland Banedup het eiland dat onze vriend Reg al jaren aan opknappen is.

Op dit eiland is het resultaat van Reg al goed te zien. De combinatie van palmbomen, mangroven, gras en strand leveren super mooie plaatjes op.

Loud wil een kokosnoot open maken, maar dan komt een Kuna indiaan. 

En hij kan het veel beter en sneller…...

Vader en zoon op weg naar huis.

Green Island, Panama

Zondag 27 mei 2018 tot en met Maandag 28 mei 2018

Positie Green Island: 9°28.813 N 78°38.059 W
Van Snug Harbour zeilen we naar het mooie Green Island. Onderweg vangen we 3 Cero's, waarvan er helaas 1 ontsnapt.

De twee vissen, die we wel binnen hebben gehaald.

We zijn van plan om hier tot maandag te blijven, maar 's middags komt er wat wind en we besluiten nog naar de Holandes Cays te gaan.

Playon Chico, Panama

Vrijdag 25 mei 2018 en Zaterdag 26 mei 2018

Positie Snug Harbour: 9°19.662 N 78°15.115 W

Tijdens het bezoek aan het dorp Playon Chico, het dorp van Alkin, zien we dat hij bezig is met het bouwen van een nieuwe boomstamkano, een Ulu zoals ze die hier noemen. 

We krijgen uitleg van Alkin over de bouw van een boomstamkano.

Alkin heeft vanmorgen mais geoogst, deze ligt nu voor zijn huis te drogen.

En natuurlijk kopen we weer een mola, ze zijn zo mooi. We kunnen het niet laten.

De dochter van Alkin.

Alkin vertelt ons hoe een boomstamkano gebouwd wordt. Allereerst wordt in het oerwoud een geschikte boom gezocht die redelijk in de buurt van een riviertje groeit. De jungle is ondoorgaanbaar en via een riviertje is de enige mogelijkheid om een zware boomstam uit de jungle te krijgen. Wanneer de boom gevonden is, wordt eerst met de eigenaar van de grond waarop de boom groeit onderhandelt over de prijs. Is hier een overeenkomst dan wordt een dorpsgenoot gezocht met een motorzaag om de boom in moten te zagen. De boomstam wordt ter plaatste in de jungle met de motorzaag globaal in de vorm gezaagd om onnodig slepen met de boomstam te voorkomen. Vervolgens heeft Alkin met 6 vrienden het stuk hout via een rivier uit de jungle bevrijdt en naar het eiland en zijn hut gesleept.

Dan pas begint de echte noeste handarbeid. Met een grote guts wordt de boomstam in twee maanden tijd uitgehold totdat een huiddikte van ongeveer 3 cm overblijft. De bodem met kiel is beduidend dikker. Er wordt ook een bevestiging voor de mast uitgehakt. Wanneer de Ulu goed verzorgd wordt, dat wil zeggen dat er een likje verf op komt en dat de Ulu elke dag uit het water getrokken wordt, dan kan deze een leeftijd van 15 tot 20 jaar bereiken. Wordt de Ulu niet goed verzorgd, dan is deze na 10 jaar alweer versleten, oftewel verrot.

Een Colombiaanse handelsboot ligt aan de kade. 

Zij kopen kokosnoten van de Kuna's en verkopen huishoudelijke spullen.

Ook hier kennen ze het hinkelspel.Eerst een steen gooien in een vak en daarna hinkelen.

De Ruud Jacobs van de San Blas aan het werk bij een nieuwe woning.

Ook in het dorp groeien een aantal bomen, zoals bovenstaand broodvrucht.

De meeste dames lopen nog in traditionele kledij.

Snug Harbour, Panama

Woensdag 23 mei 2018 tot en met Donderdag 24 mei 2018

Positie Snug Harbour: 9°19.662 N 78°15.115 W
Na twee dagen Tupile gaan we ankerop en varen een 7 nm verder west naar de eilandengroep Snug Harbour, waar we tussen de onbewoonde eilandjes Apaidup en Ogumnaga, op een heerlijke plek ons anker uitgooien.

Mooie ankerplek tussen 2 onbewoonde eilanden. Op de achtergrond de heuvels van het vaste land. 

Nabij de idyllische ankerplek kunnen we prachtig snorkelen maar weten helaas geen vis aan onze speer te rijgen.

Op de ankerplek worden we benaderd door Alkin. Hij vraagt of wij “Poef“ kennen. In eerste instantie hebben we geen idee wat hij bedoelt, maar dan gaat er bij ons een lichtje branden. Leon en Frieda van de “Puff” zijn hier 3 jaar geleden de San Blas binnen gekomen en zij hadden een goed contact met iemand. Alkin dus. Hij nodigt ons uit om hem in zijn hut in het dorp te bezoeken. We gaan hier graag op in en beloven hem dat we een dezer dagen naar Playon Chico komen.

San Ignacio de Tupile, Panama

Zondag 20 mei 2018 tot en met Dinsdag 22 mei 2018

Positie Tupile: 9°17.813 N 78°09.611 W
Na drie nachten in de mangroven willen we verder en dat betekent dat we de zee oversteken naar Panama. We gaan in de morgen ankerop en na een tweetal uurtjes zeilen valt de wind helaas weg en moet de motor weer aan. De overtocht is 130 nm en in de avond kunnen de zeilen gelukkig weer bijgezet worden. Er is niet veel wind en de zee is heerlijk rustig zodat de overtocht, helaas met veel motoruren, heel relaxed is.

In de morgen zit een dik front aan onze rechterzijde. We zetten de radar aan en we zien dat het front op een afstand van 2 km van ons vandaan blijft, zodat wij heerlijk in het zonnetje zitten en naast ons valt de regen met bakken uit de lucht.

Je ziet de buien onder een dikke rand van wolken.

De buien, te zien op onze radar.

Tegen de middag van de volgende dag wordt het anker uitgeworpen in Panama. We zijn na 3 jaar terug in Kuna Yala, het land van de Kuna indianen en we liggen voor het eiland San Ignacio de Tupile. We zien al veel eilandbewoners die met hun boomstamkano's naar het vasteland peddelen om daar hun landbouwgrond te verzorgen. De Kuna's verbouwen bananen, yuka's, plataan, ananas, mango's, advocado's en cocosnoten.

Het eiland Tupile is een vriendelijk Kuna dorp en we voelen ons hier welkom. We zien ook hier dat de ontwikkelingen ook voor de Kuna's niet stilstaat. Elke hut heeft hier een eigen zonnecel en op veel hutten zien we al schotelantennes om satelliet televisie te ontvangen. We kopen hier een simkaart voor internet (via onze telefoon te ontvangen), maar de snelheid laat helaas te wensen over. We kunnen nog net wat e-mails en whattsapp binnenhalen. Ook herkennen we mensen in het dorp: we worden door dezelfde meneer benaderd om een mola te kopen waar we ook 3 jaar geleden verschillende mola's gekocht hebben. Maar ditmaal heeft hij geen uitgebreide collectie en de mola's waren niet zo mooi.

Ieder huisje heeft 1 zonnepaneel, gesponsord door de overheid.

Constructie van het dak.

De kano's worden nog met de hand gemaakt.

Toilet is een gebouw boven het water.

Smalle straten tussen de huizen.

De achtertuin van een kuna familie.

De oude dame nog in klederdracht.

Hoofdstraat.

Tintipan, Colombia

Donderdag 17 mei 2018 tot en met Zaterdag 19 mei 2018

Positie Tintipan mangrove: 9°47.704 N 75°51.183 W

De voorspelde wind blijft tijdens deze overtocht achterwege en we zijn genoodzaakt om het grootste gedeelte de motor te gebruiken. Onderweg weet Marlène een mooie tonijn aan de haak te slaan. 

In de middag gooien we het anker uit naast het eiland Tintipan en het dichtbevolkte eilandje Islote. We liggen weliswaar beschut voor noord- en oostenwind, maar als de voorspelde zuidenwind toch op komt zetten, liggen we op deze plek onbeschut en aan lager wal.

We passeren enkele huizen/hotels/restaurants, die gebouwd zijn op ondiepe stukken koraal.

Wanneer een Colombiaanse zeilboot ons passeert om via de riffen naar de mangroven in het noorden van Tintipan te varen, gaan we meteen ankerop en volgen dit zeiljacht. Middels een kruip- en sluipdoor route door het koraal komen we uit op een mooie ankerplek in de mangroven.

Zeer rustige ankerplaats in de mangroven.

Het is al na vijven en wanneer we even later lekker in de kuip zitten, komen ontelbare hongerige muggen onze rust verstoren. We gaan in de “muggen-modus”. De ingang van de salon en alle dekluiken worden voorzien van horren en de zijraampjes worden gesloten. 's Morgens zijn weliswaar de muggen verdwenen maar op dit tijdstip komen de vliegen. Ook deze beestjes komen in grote getale naar de kuip van de Rafiki. De salon en de luiken moeten we dus dichthouden met horren. We hebben weliswaar veel last van beestjes, maar de ankerplek is daarentegen wel paradijselijk. Heerlijk rustig tussen de mangroven en de palmbomen.

We gaan met de dinghy naar het eiland Islote. De bewoners van deze eilandengroep zitten op elkaar gepakt op dit kunstmatig eilandje, waarschijnlijk om de vele insecten op het hoofdeiland te mijden. We wandelen door de straten en we merken dat de inwoners ons zien als pottenkijkers, we voelen ons niet echt welkom.

Straten zijn alle smal. Auto's zijn er niet.

Tintipan krijgt de laatste jaren meer toeristen op bezoek, dus nu wordt ineens overal geld voor gevraagd. 

Hier kun je een paar schildpadden, kreeften en vissen bekijken.

In de buitenkeuken pruttelt iets op het vuur.

Overal zie je manden staan met de vangst van vandaag. Krabben, zeeslakken, kreeften en vissen.

Gebakken bakbananen.

De friture, waar net een frites speciaal klaar gemaakt wordt (wel zonder uien).

We kunnen gelukkig wel wat verse groenten bunkeren en in de namiddag verlaten we Islote en gaan nog wat drinken bij een hostel op het eiland Tintipan. Dit hostel heeft gasten uit Cartagena die zij met een lancha hier naar toe brengen, een hobbelige tocht van ongeveer 2 uur.

Het eiland Tintipan ligt behoorlijk in de uithoek van zuid Amerika, maar toch ontmoeten wij ook hier Nederlanders. De manager van het hostel is een Nederlandse en er zijn deze dag ook twee Nederlandse backpackers in het hostel.

Wanneer de zon bijna ondergaat moeten we weer terug naar de Rafiki, de muggen worden weer actief.