Zaterdag 9 februari 2013
Positie Pain de Sucre: 15°51.710' N 61°36.074 W
’s Morgens worden de door ons bestelde stokbroodjes nog warm afgeleverd door de marine-service alhier, super! Na dit heerlijke ontbijt wordt de ankerlier gedemonteerd en het blijkt dat de massakabel van de lier doorgeschavield is op een niet-afgebraamde kabeldoorvoer in de voet van de lierzitting. Dit geeft geen directe sluiting maar een veel hoger opgenomen ampèrage en een lager vermogen van de lier zelf. We maken een tijdelijke reparatie van de bekabeling en we zullen de complete bekabeling vervangen in de dichtstbijzijnde “bewoonde wereld” en dat is Pointe A Pitre op het hoofdeiland Guadeloupe. We gaan weer ankerop naar het baaitje van gisteren en brengen de rest van de dag snorkelend (het koraalrif ligt 50 meter van de ankerplek) en luierend door. Tegen de avond wordt door een grote charter-catamaran het anker dicht in de buurt van ons anker uitgegooid. We wijzen de schipper op de locatie van ons anker en dat de wind in deze hoek nogal draait, maar de schipper vindt de locatie veilig, dus laten we hem zijn gang gaan. Het zijn trouwens Vlamingen die de boot gehuurd hebben.
Voor ankeren geldt overigens dat het schip wat als eerste geankerd heeft, voldoende ruimte moet krijgen van de volgende ankeraar en zo verder. Dus als er problemen optreden voor wat betreft de ligging op de ankerplek, is degene die later geankerd heeft altijd verantwoordelijk. Als het anker krabt geldt dit natuurlijk niet en dan is de schipper van de krabbende boot aansprakelijk voor eventuele problemen.
’s Avonds maken we voor het eerst zelf verse ravioli. Deze smaken heerlijk, maar het is heel veel werk. De tweede ronde ravioli’s waren veel sneller klaar. Dus we moeten nog wat oefenen.
Om 10:30 uur zijn we een film aan het kijken en plotseling horen en voelen we een zware klap op het achterschip van de Rafiki. We snellen naar de kuip en we zien dat de Belgische catamaran door de wind tegen de Rafiki ligt te stampen. We houden de catamaran met veel moeite met de hand af en de bemanning van de charterboot (zij lagen allen al te slapen) komen na ons geroep aan dek. Ze halen wat ketting op en ook met behulp van een andere windhoek ontstaat er weer een redelijke afstand tussen beide boten. Loud gaat met de dinghy en een zaklamp kijken of er schade is aan de Rafiki en vervolgens gaat hij aan boord van de catamaran om de gegevens van de booteigenaar, de verzekering en de schipper te achterhalen voordat zij vertrekken. We zijn nogal pissig omdat de schipper slecht geankerd heeft (waar we hem duidelijk op gewezen hebben) en vervolgens is hij met de gehele bemanning doodleuk gaan slapen. Voor de charteraars is dit soort schades geen probleem, de verzekering is door hun betaald, dus zij zijn persoonlijk gedekt en zullen geen grote financiële schade hiervan lijden. Voor ons is dit wel een heel groot probleem. Eerst moet de schade getaxeerd worden (waar moeten we dan naartoe?) en veel belangrijker is de schuldvraag. Een schipper uit Belgie (die over een paar dagen weer thuis is) en een groot Frans charterbedrijf in St. Martin. De getuigen in de baai zijn zeilers uit vele landen die we ook niet persoonlijk kennen en zij zeilen ook weer verder… Het wordt waarschijnlijk zijn/hun woord tegen ons woord en dan blijf jezelf met de schade zitten.
We hebben gelukkig op het eerste gezicht geen schade en de schipper is berouwvol en blijft rustig en vriendelijk. Hij geeft toe dat zijn actie niet erg verstandig was en hij had niet verwacht dat de boten zo zouden draaien. Loud neemt de gegevens op en we spreken af dat we morgenvroeg bij daglicht nog goed kijken voor schade aan de Rafiki. Verder zullen de Vlamingen ankerwacht houden. De hele nacht zal per toerbeurt iemand van de bemanning aan dek een oogjein het zeil op de boot houden.
Een uurtje later liggen we weer dicht bij elkaar en de schipper neemt een verstandig besluit en gaat ankerop en vaart naar een andere baai.
Positie Pain de Sucre: 15°51.710' N 61°36.074 W
’s Morgens worden de door ons bestelde stokbroodjes nog warm afgeleverd door de marine-service alhier, super! Na dit heerlijke ontbijt wordt de ankerlier gedemonteerd en het blijkt dat de massakabel van de lier doorgeschavield is op een niet-afgebraamde kabeldoorvoer in de voet van de lierzitting. Dit geeft geen directe sluiting maar een veel hoger opgenomen ampèrage en een lager vermogen van de lier zelf. We maken een tijdelijke reparatie van de bekabeling en we zullen de complete bekabeling vervangen in de dichtstbijzijnde “bewoonde wereld” en dat is Pointe A Pitre op het hoofdeiland Guadeloupe. We gaan weer ankerop naar het baaitje van gisteren en brengen de rest van de dag snorkelend (het koraalrif ligt 50 meter van de ankerplek) en luierend door. Tegen de avond wordt door een grote charter-catamaran het anker dicht in de buurt van ons anker uitgegooid. We wijzen de schipper op de locatie van ons anker en dat de wind in deze hoek nogal draait, maar de schipper vindt de locatie veilig, dus laten we hem zijn gang gaan. Het zijn trouwens Vlamingen die de boot gehuurd hebben.
Normaal gesproken liggen alle boten met de neus naar dezelfde kant.
Je ziet op deze foto al dat ze niet allemaal in dezelfde richting liggen.
Voor ankeren geldt overigens dat het schip wat als eerste geankerd heeft, voldoende ruimte moet krijgen van de volgende ankeraar en zo verder. Dus als er problemen optreden voor wat betreft de ligging op de ankerplek, is degene die later geankerd heeft altijd verantwoordelijk. Als het anker krabt geldt dit natuurlijk niet en dan is de schipper van de krabbende boot aansprakelijk voor eventuele problemen.
’s Avonds maken we voor het eerst zelf verse ravioli. Deze smaken heerlijk, maar het is heel veel werk. De tweede ronde ravioli’s waren veel sneller klaar. Dus we moeten nog wat oefenen.
Om 10:30 uur zijn we een film aan het kijken en plotseling horen en voelen we een zware klap op het achterschip van de Rafiki. We snellen naar de kuip en we zien dat de Belgische catamaran door de wind tegen de Rafiki ligt te stampen. We houden de catamaran met veel moeite met de hand af en de bemanning van de charterboot (zij lagen allen al te slapen) komen na ons geroep aan dek. Ze halen wat ketting op en ook met behulp van een andere windhoek ontstaat er weer een redelijke afstand tussen beide boten. Loud gaat met de dinghy en een zaklamp kijken of er schade is aan de Rafiki en vervolgens gaat hij aan boord van de catamaran om de gegevens van de booteigenaar, de verzekering en de schipper te achterhalen voordat zij vertrekken. We zijn nogal pissig omdat de schipper slecht geankerd heeft (waar we hem duidelijk op gewezen hebben) en vervolgens is hij met de gehele bemanning doodleuk gaan slapen. Voor de charteraars is dit soort schades geen probleem, de verzekering is door hun betaald, dus zij zijn persoonlijk gedekt en zullen geen grote financiële schade hiervan lijden. Voor ons is dit wel een heel groot probleem. Eerst moet de schade getaxeerd worden (waar moeten we dan naartoe?) en veel belangrijker is de schuldvraag. Een schipper uit Belgie (die over een paar dagen weer thuis is) en een groot Frans charterbedrijf in St. Martin. De getuigen in de baai zijn zeilers uit vele landen die we ook niet persoonlijk kennen en zij zeilen ook weer verder… Het wordt waarschijnlijk zijn/hun woord tegen ons woord en dan blijf jezelf met de schade zitten.
We hebben gelukkig op het eerste gezicht geen schade en de schipper is berouwvol en blijft rustig en vriendelijk. Hij geeft toe dat zijn actie niet erg verstandig was en hij had niet verwacht dat de boten zo zouden draaien. Loud neemt de gegevens op en we spreken af dat we morgenvroeg bij daglicht nog goed kijken voor schade aan de Rafiki. Verder zullen de Vlamingen ankerwacht houden. De hele nacht zal per toerbeurt iemand van de bemanning aan dek een oogje
Een uurtje later liggen we weer dicht bij elkaar en de schipper neemt een verstandig besluit en gaat ankerop en vaart naar een andere baai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten