vrijdag 29 april 2016

George Town, Kaaiman Eilanden

Donderdag 7 april 2016 tot en met woensdag 13 april 2016

Positie George Town: 19°18.207 N 81°23.203 W
Wanneer je net als ons na drie maanden Cuba op Kaaiman aankomt, dan valt je mond open van verbazing over het verschil tussen deze twee landen. Cuba wordt geregeerd op basis van gelijkheid en het welbehagen van de bevolking, op Kaaiman geldt maar een ding: geld, geld en nog eens geld. Kaaiman is een mini-staat met maar 60.000 inwoners en is lid van het Britse Koningkrijk (zoals Canada, Australie, etc.). Het land heeft in een ver verleden afgedongen dat er geen belasting geheven wordt en vervolgens hebben de regeringsleiders van dit Micky Mouse-land samen met bankiers het idee opgevat om hier een centrum te maken voor, laten we het maar eens zo noemen, creatief bankieren. Op dit moment zijn de Panama Papers groot nieuws en naast Panama horen ook vele andere plekken zoals Luxemburg, Zwitserland ,de kanaaleilanden, etc. maar ook de Kaaiman Eilanden tot die plekken waar personen en bedrijven, die geen greintje maatschappelijke verantwoording hebben, hun geld kunnen parkeren om de belastingplicht in eigen land te “ontwijken”. We liggen aan een meerboei bij de hoofdstad Georgetown en ons uitzicht op de kade bestaat uit exclusieve restaurants, souvenier-winkels en juweliers. Daarachter zijn grote bouwwerken zichtbaar waarin de vele banken gevestigd zijn. Naast de genoemde belasting-ontwijkers is deze financiele oase ook aantrekkelijk voor de rijke criminelen. Zij zullen ongetwijfeld ook door de hier gevestigde shoemel-bankiers de weg gewezen worden om, door hun bloedgeld te verstoppen in een fiscale doolhof, hun misdaden lonend te maken. Het woord “legaal” krijgt hierdoor op dit eiland wel een hele rare bijsmaak. Om onze mening over bankiers nog verder op scherp te stellen, kijken we 's avonds samen naar de serie ”De Prooi” over de asociale en arrogante hufter Rijkman Groenink die het voor elkaar krijgt om uit puur eigenbelang en grootheidswaanzin de ABN-AMRO bank in 4 jaar tijd kapot te maken. Hij wordt hiervoor overigens niet bestraft maar beloond met een premie van 5 miljoen euro....

De welvaart op de Kaaimaneilanden wordt naast de genoemde verwerpelijke bankiersactiviteiten ook bepaald door het toerisme. Met name de cruiseboten zorgen voor een groot inkomen. Er komen hier gemiddeld door het jaar 2 cruiseboten per dag voor anker. Per boot komen gemiddeld 3.000 (!) toeristen aan wal, en dat zijn er per jaar ongeveer 2 miljoen. Cruises in de Carieb zijn erg duur dus zijn ook de passagiers die hier elke dag aan land gezet worden niet onbemiddeld. Zoals in elke haven waar cruiseboten aanmeren, zijn ook hier dan ook vele juweliers, exclusieve kledingzaken, parfumeries, etc direct aan de kade. Door de rijke cruisbootpassagier wordt hier vervolgens behoorlijk ingekocht. Er staan elke morgen tientallen busjes klaar om de cruiseboot-gasten naar de verschillende attracties op het eiland te brengen.

Rafiki met op de achtergrond 4 cruiseschepen. Op de drukste dag waren er 5 cruiseschepen.

Het blauwe cruiseschip is van Disney. We hebben drie verschillende boten van Disney gezien.
Alleen als de Disney boten aangemeerd zijn, zie je kinderen op het eiland.

De doorgaande weg met de vele taxibussen. Zij brengen de cruisebootgasten naar hun bestemming op het eiland.

Een van die attracties, die we zelf ZEKER NIET gaan bezoeken, wil ik hier graag noemen, namelijk de “Turtle Farm”, de schildpad boerderij. Zeeschildpadden worden gelukkig overal ter wereld beschermd en de populatie van deze mooie maar zeer kwetsbare dieren is langzaam weer op een redelijk peil gekomen. Vroeger werden zeeschilpadden gegeten en de regio bij de Kaaimaneilanden stond in 17de eeuw bekend om vele zeeschildpadden die de hongerige bemanning van de zeeschepen van vers vlees voorzagen. Deze “traditie” willen de eilandbewoners in stand houden en daarom hebben ze een zeeschildpad-kwekerij opgezet waar zeeschilpadden gekweekt, en vetgemest worden en vervolgens geslacht voor menselijke consumptie..... Er worden rondleidingen verzorgd door de kwekerij waar ook kinderen met de kleine schildpadden mogen spelen. Daarna komen de gasten bij een groot restaurant waar je het schildpadden-vlees in vele bereidingsmethoden kunt proeven. Een gedeelte van de opbrengst van het restaurant wordt gedoneerd aan de bescherming van de zeeschildpadden. Stel je voor: op de wallen wordt een nieuwe aktie gelanceerd: van elke betaalde wip wordt 5 Euro gedoneerd aan de stichting “Stop prostitutie in Nederland”. Hoe dubbel kan de moraal zijn....

Een andere zeer populaire “natuurlijke” attractie is Sting Ray City, de stad van de Stekelrog. In het noorden van dit eiland ligt een ondiepe lagune op zandgrond. De plaatselijke vissers hebben hier jarenlang hun vangst schoongemaakt en aan de roggen gevoerd. Nadien werden de roggen verder gevoerd in het bijzijn van toeristen en nu is er een grote groep “tamme” roggen die elke dag bezocht worden door honderden toeristen die deze dieren voeren. Daarbij kun je de roggen aanraken en er wordt verteld dat de roggen het plezierig vinden om geaaid te worden.... Ook deze attractie vinden we iets te commercieel en laten we links liggen. Wij zien veel liever de roggen in het wild in hun natuurlijke omgeving met een natuurlijk gedrag.

Fontein met drie roggen, George Town.

Door de toestroom van rijke bankiers, rijke klanten van bankiers, rijke toeristen en rijke pensionado's is het prijsnivo hier op het eiland erg hoog . De prijzen zijn ongeveer 50 tot 100 keer hoger dan in Cuba en ongeveer 3 keer zo duur als west-Europa. De mensen hier op Kaaiman zijn in vergelijking met de Cubanen wel vrij maar deze vrijheid is hier wel heel erg kostbaar. Je kunt hier niet naar toe komen om iets op te bouwen, je kunt hier alleen komen wonen als je al rijk bent of dat iemand anders jouw verblijf betaald. Dat laatste geldt voor de vele Jamaicanen die hier voor een minimaal salaris werken om het verblijf van de rijken zo plezierig mogelijk te maken. Met het verdiende geld proberen ze vervolgens hun bestaan in Jamaica iets te verbeteren. Je kunt de situatie hier het beste vergelijken met bijvoorbeeld Monaco in Europa. 

Een ander voorbeeld van de dubbele moraal van dit eiland is de energie. Iedere winkel, mall, openbare ruimte heeft een airco die ingesteld staat op Amerikaans nivo: erg koud dus. De winkels en de kroegen hier in het centrum hebben overdag hun deuren open en de airco vol aan. We maken een praatje met een van de inwoners van dit eiland en ik vraag waarom we helemaal geen zonnecellen op de daken zien. Want volgens ons kun je hier perfect met zonnecellen in je hele stroomverbruik voorzien, de zon schijnt hier bijna alle dagen in het jaar. Het blijkt echter dat de energie-maatschappij met de regering van dit eiland een afspraak gemaakt heeft over een afname-verplichting. Wanneer door energie-bezuinigingen en/of zonnecellen het stroomverbruik daalt, dan moet de regering aan de electriciteitsmaatschappij de hierdoor gemiste inkomsten bijbetalen. Daarom is er hier op de kaaimaneilanden een verbod, je leest het goed een verbod, op zonnecellen! Al Gore zou bij een bezoek aan deze eilanden meteen gaan hyperventileren.

In deze bar is het -5 graden. Je krijgt bij de ingang een dikke jas en de consumpties
worden geserveerd in een glas van ijs. De entree is helaas 20 dollar.

We zien op het hele eiland opvallend veel loslopende kippen. Dit gaat zelfs zover dat we bij een Kentucky Fried Chicken op het buitenterras een een man zien die, smullend van zijn frieten en drumsticks, kleine stukjes aan de kippen onder zijn tafel voert. Moedige kanibalen, die kippen hier op dit eiland.

Kippen komen eten bij de KFC.

Op de Kaaimaneilanden kunnen we voor het eerst sinds lange tijd weer alles kopen. We shoppen voor onderdelen van de boot en in de supermarkt kunnen we weer uit een groot asortiment groentes kiezen. De bewoners van dit eiland vinden het wonen in een warm land blijkbaar prettig maar aan de andere kant willen ze ook weer niet in de warmte vertoeven: in alle winkels staat de airco op hoog vermogen te draaien en op straat zie je maar sporadisch wandelaars of fietsers, iedereen neemt de auto (met de airco vol aan). Het eiland is maar twee keer zo groot dan Texel en heeft alleen secundaire wegen. Toch zijn de wegen in deze mini-staat overvol en tijdens ons verblijf tellen we naast de vele “dikke” BMW's en Mercedesen ook een drietal Masseraties, twee Ferraries en twee Hummers(!). Ook aan tankstations natuurlijk geen gebrek.



Voor de ingang van dit hotel staat een Mercedes sport, Masserati en een Jaguar.

En bij Hertz staan ook diverse Porches.

Nog een paar voorbeelden van de exclusiviteit van dit eiland: een gewone kamer alhier in het Ritz-Carlton hotel kost tussen de 800 en 1000 euro per nacht, een kleine krop sla in de supermarkt gaat voor 6 euro over de toonbank en een voor biertje aan het strand wordt 5 euro gerekend.

De vismarkt in George Town.


We hebben geen kaaiman gezien, wel vele leguanen, zoals op bovenstaande foto's.
Tegen huizen, bomen, op straat en op het strand.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten