Zaterdag 12 april 2014 tot en met maandag 14 april 2014
Positie Montego Bay: 18°28.200' N 77°55.567 W
In de namiddag gaan we ankerop voor een tocht van 260 NM naar Jamaica. De bedoeling is dat we een tussenstop maken bij de Archipielago de los Jardines. Er zou namelijk niet zo veel wind zijn en dan konden we op deze eilanden een gunstige wind naar Jamaica afwachten en zouden we achter het rif al langzaam naar het zuiden afzakken. We hadden besloten dat we bij redelijke wind de tweede doorgang zouden nemen (na 120 NM) en bij weinig wind de eerste doorgang (na 100 NM). Zeer onverwacht hadden we ’s avonds en de eerste nacht veel wind (vaak boven de 30 knopen) en de tocht was super bezeild. Een nadeel is dat we voor het ochtendlicht al beide ingangen gepasseerd waren. We vonden het te riskant om in het donker en met harde wind het rif te passeren.
In de loop van de tweede dag neemt de wind langzaam af totdat er op het einde van de middag geen zuchtje wind meer is. Tevens draait de wind gedurende de dag meer naar zuid, zodat de meest zuidelijke ingang van het rif helemaal niet meer bereikbaar is. Dan maar rechtstreeks naar Jamaica en de motor moet aan, helaas.
We hebben in deze regio al vaker vogeltjes aan boord gehad die verdwaald waren en volledig uitgeput de Rafiki als laatste redmiddel vinden voor een zekere verdrinkingsdood. De zwaluwen die echter van Cuba naar Jamaica willen, maken het echter wel erg bont. In de namiddag komen een 3-tal zwaluwen overvliegen en steeds landt er eentje van het groepje op de Rafiki. Het lijkt wel of ze de boot een beetje verkennen. Als de zon onder gaat landen de diertjes een voor een op het achterdek, gaan gemoedelijk naast elkaar zittend, genieten van de zonsondergang en vallen, gezellig dicht tegen elkaar gekropen, in een zorgeloze slaap. Wij lopen wacht en motoren door tot de morgen als we Jamaica in zicht krijgen. De ongenode gasten ontwaken, zien tevreden dat we voldoende gevorderd zijn, en verlaten zonder eenwoord tjielp van dank de Rafiki om heerlijk uitgerust naar Jamaica te vliegen. Het enige wat voor ons als soort van dank blijft liggen is een rijtje vogelpoep….
We gaan in de loop van de middag eerst voor anker voor de marina van Mobay (het alom geaccepteerde troetelnaampje van Montego Bay) om in te klaren. Als we weer legaal in Jamaica kunnen verpozen, gaan we weer ankerop om bij onze vertrouwde stek bij Pier1 de Rafiki af te meren.
Na lange tijd hebben we weer internet, wat een luxe! We nemen onze mail door en we krijgen slecht nieuws van Monique Sijben. Mieke Tenten, vroeger een leidster van Olympia en docent bij de Nederlandse gymnastiekbond, is overleden. Niet lang geleden is Eric Berrevoets, vrijwilliger bij Olympia en een ex-collega van Loud, gestorven. Beide waren nog veel te jong. Met Mieke had Marlène vooral in haar beginperiode bij Olympia een zeer intensief contact. De familie Berrevoets (Ank,Eric en hun zoon) staat altijd klaar voor Olympia.
Als we de sites van de verschillende zeilers die we volgen bijlezen, zien we dat een van onze bevriende boten in de buurt is, namelijk de Sagitta met Erwin ligt op dit moment in St. Anne. Met Erwin hebben we 2 jaar geleden een mooie tijd doorgebracht op de Kaapverden en Erwin was daar het vaste tennismaatje van Marlène. We wilden gezamenlijk de Atlantische oceaan oversteken maar door persoonlijke omstandigheden moest Erwin op het laatste moment afhaken. De opstappers waarmee we de Atlantische oversteek gemaakt hebben, Antoine en Sebastiaan, waren eerst bij Erwin aan boord om samen met hem de overtocht te maken. Zie ons blog van maart 2012. We schrijven een mailtje naar Erwin en hij antwoordt dat hij morgen naar Montego Bay zeilt en dat hij bij ons zal ankeren.
Positie Montego Bay: 18°28.200' N 77°55.567 W
In de namiddag gaan we ankerop voor een tocht van 260 NM naar Jamaica. De bedoeling is dat we een tussenstop maken bij de Archipielago de los Jardines. Er zou namelijk niet zo veel wind zijn en dan konden we op deze eilanden een gunstige wind naar Jamaica afwachten en zouden we achter het rif al langzaam naar het zuiden afzakken. We hadden besloten dat we bij redelijke wind de tweede doorgang zouden nemen (na 120 NM) en bij weinig wind de eerste doorgang (na 100 NM). Zeer onverwacht hadden we ’s avonds en de eerste nacht veel wind (vaak boven de 30 knopen) en de tocht was super bezeild. Een nadeel is dat we voor het ochtendlicht al beide ingangen gepasseerd waren. We vonden het te riskant om in het donker en met harde wind het rif te passeren.
In de loop van de tweede dag neemt de wind langzaam af totdat er op het einde van de middag geen zuchtje wind meer is. Tevens draait de wind gedurende de dag meer naar zuid, zodat de meest zuidelijke ingang van het rif helemaal niet meer bereikbaar is. Dan maar rechtstreeks naar Jamaica en de motor moet aan, helaas.
Zonsondergang en zeer rustig water.
We hebben in deze regio al vaker vogeltjes aan boord gehad die verdwaald waren en volledig uitgeput de Rafiki als laatste redmiddel vinden voor een zekere verdrinkingsdood. De zwaluwen die echter van Cuba naar Jamaica willen, maken het echter wel erg bont. In de namiddag komen een 3-tal zwaluwen overvliegen en steeds landt er eentje van het groepje op de Rafiki. Het lijkt wel of ze de boot een beetje verkennen. Als de zon onder gaat landen de diertjes een voor een op het achterdek, gaan gemoedelijk naast elkaar zittend, genieten van de zonsondergang en vallen, gezellig dicht tegen elkaar gekropen, in een zorgeloze slaap. Wij lopen wacht en motoren door tot de morgen als we Jamaica in zicht krijgen. De ongenode gasten ontwaken, zien tevreden dat we voldoende gevorderd zijn, en verlaten zonder een
De eerste zwaluw, achter op de surfplank.
Vervolgens doet hij een dutje op de arm van Loud. Dan maar even niet lezen.
We gaan in de loop van de middag eerst voor anker voor de marina van Mobay (het alom geaccepteerde troetelnaampje van Montego Bay) om in te klaren. Als we weer legaal in Jamaica kunnen verpozen, gaan we weer ankerop om bij onze vertrouwde stek bij Pier1 de Rafiki af te meren.
De boten van de visserscoöperatie op de voorgrond, met de Rafiki voor anker en Pier 1 op de achtergrond.
Pier 1 met de Rafiki op de achtergrond. Dinghy kun je aanleggen bij Pier 1 en je kunt er heerlijk eten.
Na lange tijd hebben we weer internet, wat een luxe! We nemen onze mail door en we krijgen slecht nieuws van Monique Sijben. Mieke Tenten, vroeger een leidster van Olympia en docent bij de Nederlandse gymnastiekbond, is overleden. Niet lang geleden is Eric Berrevoets, vrijwilliger bij Olympia en een ex-collega van Loud, gestorven. Beide waren nog veel te jong. Met Mieke had Marlène vooral in haar beginperiode bij Olympia een zeer intensief contact. De familie Berrevoets (Ank,Eric en hun zoon) staat altijd klaar voor Olympia.
Als we de sites van de verschillende zeilers die we volgen bijlezen, zien we dat een van onze bevriende boten in de buurt is, namelijk de Sagitta met Erwin ligt op dit moment in St. Anne. Met Erwin hebben we 2 jaar geleden een mooie tijd doorgebracht op de Kaapverden en Erwin was daar het vaste tennismaatje van Marlène. We wilden gezamenlijk de Atlantische oceaan oversteken maar door persoonlijke omstandigheden moest Erwin op het laatste moment afhaken. De opstappers waarmee we de Atlantische oversteek gemaakt hebben, Antoine en Sebastiaan, waren eerst bij Erwin aan boord om samen met hem de overtocht te maken. Zie ons blog van maart 2012. We schrijven een mailtje naar Erwin en hij antwoordt dat hij morgen naar Montego Bay zeilt en dat hij bij ons zal ankeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten