Vertrek oversteek Golf van Biscaye

Woensdag 7 September 2011

D-Day. De voorspellingen voor de komende drie dagen zijn goed, daarna wordt het weer weer slecht. We besluiten nog even te gaan overleggen met onze nieuwe ervaringsdeskundigen, Frauke en Werner. Zij hebben ook uit andere informatie-bronnen dezelfde conclusie als ons getrokken: een veilige overtocht is nu mogelijk. Direct maken we alles klaar en om 13:00 uur verlaten we de haven voor onze grootste overtocht tot nu toe, de beruchte golf van Biscaye. Er ligt 340 zeemijlen, of 500 km, Atlantische oceaan voor ons…

Lodewijk zet ons vertrek nog op de film en Carla en Frouke leggen ons vertrek nog vast op foto.

Camaret sur Mer 6/9-2011

Dinsdag 6 september 2011

De nacht was stormachtig, zeer veel wind en er komen geen schepen meer binnen in de haven. Niemand gaat met dit weer het water op. ’s Morgens de zware taak van “bier halen”. Dit krijg je als je een happy hour aanbiedt aan Duitse zeilers.

In de loop van de middag kennis gemaakt met Frauke, Werner (een Duits koppel) en een passagier. Frouke en Werner zeilen beroepsmatig. Zij bieden hun jacht aan voor charter. Er kunnen 8 gasten mee op dit grote aluminium schip. Ze hadden een reis van Portugal via de Azoren naar Bretagne achter de rug. Een leuke middag en een heel leuk kontakt. Hierbij de web-site van hun bedrijf: www.zucker-yachting.de

Marlène heeft dinsdagmiddag nog een wandeling gemaakt langs de kust van Camaret. Het is een mooie kust, helaas was het bewolkt en het waaide erg hard.

Camaret sur Mer 5/9-2011

Maandag 5 september 2011

Het weer is iets opgeknapt dus kunnen we er op uit voor vers stokbrood en schimmelkaas. ’s Middags komen Lodewijk en Carla. Intussen is bij ons aan de steiger een groot Duits zeiljacht aangemeerd. Nadat ik samen met Lodewijk al braaf een paar whisky’s verorberd had, trok ik de stoute schoenen aan om ook eens tegen de schipper van het Duitse jacht aan te gaan brallen. Aangezien hij op de terugreis was naar Sylt, een Duits Waddeneiland, heb ik een kaart van Nederland geruild tegen een aantal kaarten en een mooie Pilot van de golf van Biscaye. Aangezien zijn deel van de ruil een veel grotere waarde vertegenwoordigde heb ik de bemanning van zijn boot (3 personen) maar uitgenodigd voor een “happy hour” de volgende dag bij ons op de boot (je moet toch iets terugdoen).

Aan het eind van de dag was de Rafiki verlost van extra ballast in de vorm van een fles whisky.

Camaret sur Mer 4/9-2011

Zondag 4 september 

Het is een druilige regendag in Camaret. We hebben de boot opgeruimd, de stad doorgelopen en later op de dag kennis gemaakt met Lodewijk en Carla Ruskamp uit Tilburg, onze directe buren in de haven. En meteen dan maar op de borrel… Lodewijk en Carla werken niet meer en zijn met de boot naar Camaret gezeild. Ze vonden dit al erg stoer. Toen we onze plannen ontvouwden, hebben we dit gevoel van hun maar meteen de kop ingedrukt. Zij laten hun boot in de winter in Frankrijk en zeilen de boot volgend jaar weer terug. Het gezellige borreluurtje werd laat en dus gezellig. Meteen een afspraak gemaakt voor morgen bij ons op de boot…

Ile 'd Ouessant - Camaret sur Mer

Zaterdag 3 September, 2011

De Franse plaats Camaret sur Mer

Zaterdagmorgen bij de kentering van het tij (geen stroming) naar het vaste land van Bretagne gezeild. ’s Middags zijn we aangekomen in Camaret sur Mer. In deze haven zullen we een periode van 3 dagen gunstige vooruitzichten afwachten, om de golf van Biscaye over te steken. Een zogenaamde “weather window”. Er is kermis in de stad en in de haven liggen diverse nationaliteiten. De meeste buitenlandse zeilschepen willen de golf van Biscaye oversteken.

Het is een typisch Frans stadje met het stokbrood, de espresso, le vin en de schimmelkaas.

’s Avonds blijkt dat er een zeilboot aan ons heeft aangemeerd. De aanlegplaatsen direct aan de stijger waren vol. Het is een koppel uit Nederland, Lodewijk en Carla.

We besluiten de volgende ochtend de stad te gaan verkennen. De voorspellingen zijn ongunstig: harde wind tot storm (zo stoer zijn we ook weer niet).

Droomeiland Ile d'Ouessant (West Bretagne)

Vrijdag 2 september

Gistermiddag zijn we in de ankerbaai van Ouessent aangekomen. We hoeven het anker niet uit te gooien omdat ze hier voor de bezoekers zogenaamde moorings hebben geplaatst. Dit zijn ronde kunststof boeien met een ring aan de bovenkant. Deze boeien liggen met een ketting aan een betonblok op de bodem. Het is de bedoeling om deze boei te pakken en de boot met een touw vast te maken. Dit hebben we dus ook gedaan. Bij ons in de buurt liggen twee Franse boten, een Engelse en een Amerikaan. Dit is makkelijk te zien aan de landsvlaggen die elke boot moet voeren.

Het is een heerlijk zonnige warme dag, geen wolkje aan de lucht. We liggen ongeveer 500 m van de kant bij het dorpje op het eiland. Dit betekent: de rubberboot opblazen en de buitenboordmotor bevestigen. Even later varen we naar de kade. We bevestigen de rubberboor met een lang touw aangezien het nog verder eb wordt. We willen de boot niet “ophangen”.
Het is een klein en knus dorpje met een buurtsuper wat kroegjes en wat restaurantjes. Veel toeristen, allen van Franse komaf. We besluiten om naar het zuidwestelijke puntje te lopen. Het is een super mooie tocht, je waant je in een andere wereld. Het type landschap wat hier het dichtst bij komt hebben we gezien in zuidwest Ierland.

Zuidelijke fauna

We zijn duidelijk zuidelijker want we zien al een aantal hagedissen wegschieten. Of het nou door de klimaatsverandering komt of door een specifiek microklimaat op dit eiland, maar hier wordt melding gemaakt van een slangensoort  die normaal alleen in de tropen voorkomt. Er wordt namelijk gewaarschuwd voor de Pieton! Deze levensgevaarlijke wurgslang kan wel 6 meter lang worden en is zeer agressief. Ondanks mogelijke aanvallen door dit angstaanjagend, dodelijk serpent besluiten onze moedige Limburgers toch verder te lopen maar we zijn zeer op onze hoede!

Even later komen we uit bij een kudde berggeiten. Marlene wil niets met deze dieren te maken hebben maar Loud ontpopt zich als een echte dierenliefhebber. Naast de welbekende “horse wisperer”, de “gost wisperer” en de “dog wisperer” hebben we nu ook een echte “goat wisperer”. De foto’s bewijzen hoe Loud deze wilde en normaal zeer schuwe dieren kan benaderen en zelfs mee kan communiceren!

Na de wandeling komen we terug bij de aanlegplaats van ons bootje. Het blijkt dat het getijdeverschil hier hoger is als verwacht: het bootje is drooggevallen. We moeten 2 uur wachten voor er weer voldoende water is om terug naar de Rafiki te varen.

Weymouth (Engeland) – Ile d’Ouessant (Frankrijk) 170 nm

Woensdag 31 augustus en donderdag 1 september

Een volle dag op zee. We steken het kanaal over met een stevig briesje. De hele tocht is prima te bezeilen. Wanneer we de shipping lane invaren, het is hier natuurlijk weer erg druk, is het midden in de nacht. Dit betekent samen opletten om tussen de grote zeeschepen diep in de nacht door te zeilen. We zijn al goed op elkaar ingespeeld. Een van ons zit bij de kaartentafel en beoordeeld de positie, richting en snelheid van de schepen met onze navigatie-instrumenten terwijl de ander buiten in de kuip visueel de situatie beoordeeld. Onze norm is dat we niet dichter als 1 km van een schip willen komen. Dit lijkt veel maar er zijn veel schepen met een lengte van meer dan 300 m en dan ben je al erg dichtbij, zeker in het pikdonker. Er ver vanaf blijven is verder ook goed voor de bloeddruk en hartslag….

In de vroege morgen halen we de weerberichten op voor de golf van Biscaye. Hier wordt zaterdag veel wind voorspeld uit zuidwest. Dit is niet gunstig en we besluiten deze depressie over te laten waaien door een veilige haven op te zoeken op de punt van Bretagne. Onze keuze val op het meest westelijke Eiland van Frankrijk, Ille d’Ouessant.

Rond het eiland, hier zijn we in de vroege middag van donderdag, ervaren we een enorme stroming door het getij. Dit komt onverwacht aangezien we hierover weinig gelezen hebben in de navigatie-informatie over dit gebied (de zogenaamde pilots) en dit eiland in bijzonder.
Onze boot heeft een maximale snelheid van 7,5 knoop, ongeveer 12 km/hr. Rond dit eiland is de stroom tegen vaak meer dan 8-10 knopen! We kunnen de boot moeilijk/niet op koers houden. Er ontstaan ook grote draaikolken in de buurt van het eiland. Deze draaikolken (eddies) hebben een diameter van ongeveer 20 meter en slingeren de boot elke richting op. De golven zijn scherp en redelijk hoog, 1 – 1,5 meter en komen van alle kanten. Op de motor sturen we de Rafiki door deze “klotsbak” heen en tegen de avond bereiken we met een mooi zonnetje de ankerplek in een diepe baai van het eiland (zie Google Earth, in de zuidwest-hoek van het eiland).
Wanneer we door de baai varen vallen ons de indrukwekkende rotsformaties van dit eiland al op. Het geeft de indruk van een verre planeet, heel apart en mooi. We besluiten om morgen het eiland te verkennen.