Woensdag 5 augustus 2015 tot en met maandag 10 augustus 2015
Positie Coco Bandero Cays: 9°30.650 N 78°37.067
Vandaag hebben we een mooi bezeild tochtje naar een voor ons nog onbekende eilandengroep, namelijk de Coco Banderos Cays. We gaan voor anker op een van de prachtigste locaties van de mooie San Blas. We liggen schilderachtig tussen drie knusse onbewoonde eilandjes in en rondom ons is een mooi koraalrif.
Foto's genomen vanaf de mast van de Rafiki.
De wind neemt de deze dagen verder af maar het weer blijft, op een paar buien na, mooi. Doordat de kracht van de passaatwind afneemt, iets wat typerend is voor de zomermaanden in dit gebied, neemt ook de golfhoogte van de open zee achter het rif af. Hierdoor is het mogelijk om niet alleen aan de luwzijde van het rif te snorkelen maar ook aan de zeezijde. De rest van het jaar is door de sterke passaatwind de golfhoogte zo hoog dat snorkelen “buiten” het rif niet mogelijk is, zodat daar snorkelen alleen in deze maanden mogelijk is. Buiten het rif zijn de vissen groter en dat is voor ons als beginnende speervissers nou net wat we zoeken. Wanneer we op een rustige dag de dinghy parkeren bij een doorgang van het rif ga ik, gewapend met mijn speargun, voorzichtig de buitenkant van het rif verkennen. Marlène is nog een beetje huiverig voor het ruwe water en zij blijft nog aan de veilige binnenkant van het rif. Een Barracuda komt voorbij maar deze is voor mij al een maatje te groot om te schieten. Dan zie ik op een afstand van een meter of tien een haai. Niet een lieve verpleegsterhaai die je vaak binnen het rif ziet, maar een echte van het type “Jaws”. Ik schat tegen de 3 meter lang en mijn hart houdt even op met kloppen! Ik denk “f#ck ik moet hier weg!!” maar blijkbaar denkt de haai dit ook en hij/zij zwemt gemoedelijk van mij vandaan. De schrik zit er goed in en ik zwem haastig terug naar Marlène aan de binnenkant van het rif. De rest van de week snorkel ik paranoïde door het koraal, op mijn hoede voor “het gevaar”. De enige vangst tijdens ons verblijf op de Coco Banderos is een grote krab. Het probleem van een krab is niet het vangen maar het vinden van dit dier. Marlène ontdekte de krab, Loud heeft hem gevangen en vervolgens heeft Marlène het dier gekookt en opgepeuzeld. Loud is geen krab-fan maar Marlène daarentegen is gek op krabvlees.
Op het toeristisch eiland belt een kuna-vrouw. Geen water, geen electriciteit, maar wel telefoon. Ze komen ons regelmatig vragen om hun mobiele telefoon op te laden.
Het hotel met de hangmatten. In dit hotel kunnen ongeveer 8 personen slapen.
Loud met op de achtergrond het onbewoonde eiland.
Het eiland is netjes en opgeruimd.
Het onbewoonde eiland met de twee palmbomen.
We zien een backpacker-boot die hier, blijkbaar na een overtocht vanuit Cartagena, voor anker gaat. Er loopt geen weg tussen Panama en Colombia. Daardoor is het niet mogelijk om over land vanuit midden Amerika naar zuid Amerika te reizen. Dit is belachelijk maar waar. Panama is hier de oorzaak van, omdat het weigert om de grens over land naar Colombia te openen. Dit is voor de handel tussen Noord-, Midden- en Zuid-Amerika natuurlijk een slechte zaak, want alles moet door de lucht of over zee vervoerd worden. Er worden door de Panamezen hiervoor een aantal redenen gegeven waarvan ik er een paar wil opnoemen:
1) Het smokkelen van drugs kan via land moeilijker bestreden worden.
2) Panama wil de handel met Noord-Amerika niet delen met Zuid-Amerika, ze willen hun markt van hun zuiderburen afschermen.
3) Panama is bang voor ziektes voor varkens, runderen en pluimvee vanuit Zuid-Amerika.
4) De politieke verhouding tussen de beide landen is slecht.
5) Panama is bang voor een vluchtelingestroom van Zuid-Amerika naar Noord-Amerika.
Reizigers kunnen dus alleen met het vliegtuig of met de boot van Noord- naar Zuid-Amerika reizen. Backpackers kiezen dan vaak voor een overtocht van Cartagena naar Panama (Portobelo of Porvenir) en andersom voor een zeilboot. Er zijn behoorlijk wat zeilboten die continu backpackers tussen Colombia naar Panama overbrengen. We zien hier in de San Blas regelmatig een zogenaamde “backpacker-boot” ankeren. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan de relatief grote hoeveelheid jonge passagiers op een relatief kleine zeilboot. We maken een praatje met de Poolse schipper van deze backpackerboot en we worden uitgenodigd voor een aankomstfeestje aan het einde van de middag op het strand op een bewoond eiland bij onze ankerplaats waar een paar Kuna-families wonen. We ontmoeten tijdens deze borrel een Nederlands meisje dat in Midden-Amerika aan het rondreizen is. Ook maken we kennis met een Belgisch koppel uit Genk. Zij, Wim en Els, hebben een heel bijzondere reis gemaakt:
1) Zij zijn vanuit België naar Polen gefietst.
2) Vanuit Polen met het vliegtuig naar Tanzania.
3) Met de fiets van Tanzania naar Zuid-Afrika.
4) Met het vliegtuig naar de zuidpunt van Zuid-Amerika: Ushuaia in Argentinië.
5) Met de fiets via de westkust van Zuid-Amerika (Chili, Peru, Equador en Colombia) naar Cartagena(!).
6) Met de zeilboot naar Coco Banderos.
7) De reis is nu ten einde. Zij gaan via Portobelo met de bus naar Panama City en dan met het vliegtuig terug naar huis.
1) Het smokkelen van drugs kan via land moeilijker bestreden worden.
2) Panama wil de handel met Noord-Amerika niet delen met Zuid-Amerika, ze willen hun markt van hun zuiderburen afschermen.
3) Panama is bang voor ziektes voor varkens, runderen en pluimvee vanuit Zuid-Amerika.
4) De politieke verhouding tussen de beide landen is slecht.
5) Panama is bang voor een vluchtelingestroom van Zuid-Amerika naar Noord-Amerika.
Reizigers kunnen dus alleen met het vliegtuig of met de boot van Noord- naar Zuid-Amerika reizen. Backpackers kiezen dan vaak voor een overtocht van Cartagena naar Panama (Portobelo of Porvenir) en andersom voor een zeilboot. Er zijn behoorlijk wat zeilboten die continu backpackers tussen Colombia naar Panama overbrengen. We zien hier in de San Blas regelmatig een zogenaamde “backpacker-boot” ankeren. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan de relatief grote hoeveelheid jonge passagiers op een relatief kleine zeilboot. We maken een praatje met de Poolse schipper van deze backpackerboot en we worden uitgenodigd voor een aankomstfeestje aan het einde van de middag op het strand op een bewoond eiland bij onze ankerplaats waar een paar Kuna-families wonen. We ontmoeten tijdens deze borrel een Nederlands meisje dat in Midden-Amerika aan het rondreizen is. Ook maken we kennis met een Belgisch koppel uit Genk. Zij, Wim en Els, hebben een heel bijzondere reis gemaakt:
1) Zij zijn vanuit België naar Polen gefietst.
2) Vanuit Polen met het vliegtuig naar Tanzania.
3) Met de fiets van Tanzania naar Zuid-Afrika.
4) Met het vliegtuig naar de zuidpunt van Zuid-Amerika: Ushuaia in Argentinië.
5) Met de fiets via de westkust van Zuid-Amerika (Chili, Peru, Equador en Colombia) naar Cartagena(!).
6) Met de zeilboot naar Coco Banderos.
7) De reis is nu ten einde. Zij gaan via Portobelo met de bus naar Panama City en dan met het vliegtuig terug naar huis.
Loud en Wim. Zie onderstaand voor hun website.
Zij hebben de hele reis in een tentje bij mensen in de tuin geslapen. Lees verder over hun opmerkelijke reis op www.cosmogolemcyclingproject.com.
Marlène gaat voor de eerste keer met de speargun op pad. Enkele keren geschoten, maar helaas (nog) geen vis geschoten. Het weer is en blijft mooi met veel zon en weinig regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten