Zondag 15 februari 2015
We lopen samen met Dorrie en Lei naar het busstation, vanwaar zij verder gaan naar Medellín, en nemen afscheid. Het was weer een heerlijke tijd samen en we hopen dat Dorrie en Lei nog vaak de gelegenheid hebben om ons op te komen zoeken.
Ik, Loud, ben echter weer ziek en ga in de loop van de morgen terug naar bed. Marlène maakt op deze zondag nog een wandeling in de omgeving.
Als Marlène ’s avonds over het marktplein van Salento loopt, wordt ze aangesproken door een paar bekenden: Ben en Ingrid van de “Blabber” en Frits en Reinhilde van de “Bella Ciao”. Zij zijn min of meer toevallig ook in Salento aangekomen. Het is voor ons allen een complete verassing. Wij hadden geen idee waar de Blabber en de Bella Ciao waren en zij dachten dat we al uit Salento vertrokken waren.
We lopen samen met Dorrie en Lei naar het busstation, vanwaar zij verder gaan naar Medellín, en nemen afscheid. Het was weer een heerlijke tijd samen en we hopen dat Dorrie en Lei nog vaak de gelegenheid hebben om ons op te komen zoeken.
De daken zijn nog erg oud.
's morgens is het dorp nog uitgestorven. Overdag in het weekend is het hier overvol.
Onze hostel, Kolibries.
De jeeps wachten op het kerkplein op de toeristen.
En zo ziet hier een fitnesscentrum eruit.
Diverse optredens van muzikanten.
Ik, Loud, ben echter weer ziek en ga in de loop van de morgen terug naar bed. Marlène maakt op deze zondag nog een wandeling in de omgeving.
Als Marlène ’s avonds over het marktplein van Salento loopt, wordt ze aangesproken door een paar bekenden: Ben en Ingrid van de “Blabber” en Frits en Reinhilde van de “Bella Ciao”. Zij zijn min of meer toevallig ook in Salento aangekomen. Het is voor ons allen een complete verassing. Wij hadden geen idee waar de Blabber en de Bella Ciao waren en zij dachten dat we al uit Salento vertrokken waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten