zondag 22 juni 2014

Spaanse Water (Curaçao), week 2

Maandag 16 juni tot en met Zondag 22 juni 2014

Positie Spaanse Water: 12°04.871 N 68°51.792 W
Het was weer een heerlijk weekje op het vertrouwde Spaanse Water. Aan de zeezijde van het Spaanse Water, de Caracasbaai, is een enorme boortoren afgemeerd. Ook ’s avonds is deze mooi verlicht. We maken een wandeling in het natuurgebied bij de Caracasbaai en gaan een kijkje nemen bij de boortoren.


In de loop van deze week komen ook de “True Blue” met Ton en Dominique, “Rosanna” met Peter en de “Domino” met Nico hier voor anker, allemaal goede bekenden van ons. 

We beginnen met de voorbereidingen voor het noodzakelijk onderhoud van de Rafiki. We maken afspraken met leveranciers en zoeken in gidsen welke onderdelen we nodig hebben. Het voetbal van het Nederlands elftal tegen Australie kijken we in de jachthaven samen met de Aquamarijn. Marjolijn is deze dag ook jarig, zodat we tijdens de wedstrijd getrakteerd worden op heerlijke sate.

De familie Benning kijkt de sate gaar en bruin.

Na de overwinning op Brazilie verplaatsen wij ons naar de bowlingbaan, waar we tegen elkaar strijden. Wie nu uiteindelijk de winnaar is, is ons niet duidelijk, maar het was in ieder geval erg gezellig.

Op donderdag was er weer een heel leuk weerzien bij de wekelijkse zeilersborrel bij de Pier.
Zaterdag zijn we samen met Erik van de “Gabber” naar Punda (Willemstad) gelopen. Dit is een mooie wandeling van 10 km door een stuk natuurgebied (Jan Thiel) met aansluitend de bebouwing van de stad.


Mooie kleurtjes in de binnenstad van Willemstad.

Gebouwen, klaar voor de sloop, worden opgevrolijkt door kleurrijke vazen.

Voor een beach bar heb je niet veel nodig, 1 conainer en heel veel pallets.


Eenmaal in de stad hebben we gekeken naar de aankomst van de Heineken Regatta Curaçao. Dominique en Ton doen hieraan mee als bemanning van de “Joho”. 

 
Boten gaan overstag, ergens in het begin van de race.
 

De Joho gaat over de eindstreep.
 
Kortom het voelt alsof we weer “thuis” zijn. Maar toch ook weer niet. Deze week kregen we bericht vanaf het thuisfront dat de vader van Loud met de ambulance naar het ziekenhuis is gebracht. Dan voel je je weer heel ver weg. Je wil graag de familie bijstaan, maar dat is erg moeilijk als je aan de andere kant van de Atlantische Oceaan bent. Gelukkig worden we per mail/telefoon op de hoogte gehouden en gaat het nu al weer wat beter.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten