Positie Cook's Bay, Mo’orea: 17°30.221 Z /149°49.308 W
Positie Opunohu Bay, Mo’orea: 17°29.536 Z /149°51.144 W
De bultrugwalvissen die hier bij deze eilanden rondzwemmen, leven het grootste deel van het jaar, november – juni, rond de zuidpool. In deze arctische wateren voeden ze zich voornamelijk met krill en plankton. Ze leven in de poolzee niet in groepen maar solitair. Wanneer ze flink volgevreten zijn en een flinke vetlaag opgebouwd hebben, zwemmen ze in het begin van de winter van de zuidpool naar de tropen, onder andere hier naar Frans Polynesië. Ze maken deze enorme trektocht van 7.000 km (!) voor drie redenen:
– uitrusten in deze warme wateren
– het kalveren van de jongen (de pasgeboren kleintjes kunnen nog niet tegen de koude)
– het paren
Helaas is er in deze tropische zeeën geen geschikt voedsel voor de bultrugwalvissen dus ze zullen meer dan 4 maanden niet eten. Hierdoor vallen ze 30% van hun lichaamsgewicht af!
Dit is de regio waar deze dieren paren en dus willen de mannetjes indruk op de vrouwtjes maken. Het is altijd hetzelfde liedje bij elke diersoort dus. De hitsige mannetjes klappen geregeld met hun enorme staartvin op het water en ze springen met hun enorme lijf uit het water! Een mooi schouwspel dus.
De drachtige vrouwtjes zoeken de bescherming op van de eilanden. In de buurt van de ondiepe baaien kunnen ze rustig de kalfjes baren en is het niet diep zodat het kalf niet “per ongeluk” verdrinkt tijdens de zwemlessen. Ook gebruiken ze de ondiepe baaien van deze eilandengroep om te kunnen schuilen voor de orka's. Deze jagers komen in deze periode speciaal hier naar toe om een bultrugkalfje op te kunnen snaaien. Volwassen bultruggen staan niet op het menu van de zwaardwalvissen, die kunnen zich met hun enorm krachtige lijf goed verdedigen. Wij hebben helaas nog geen orka's kunnen spotten, ze verblijven ook niet graag in de kustwateren.
De bultruggen zijn hier ook om uit te rusten en dus slapen ze geregeld. Ze slapen aan het wateroppervlak of iets onder het wateroppervlak en halen elke 20 minuten adem. Tijdens deze ademhaling zie je de bekende fontein van water en lucht die metershoog omhoog schiet en die de aanwezigheid van de walvissen verraadt. Een walvis zwemt met een vaartje van 35 km/uur dus die kunnen we zelfs met onze Rafiki niet bijhouden maar wanneer een walvis slaapt/uitrust kun je het dier benaderen en observeren.
Hier in Moorea mogen de walvissen tot augustus niet gestoord of benaderd worden om rustig te kunnen paren of te baren. Maar vanaf augustus kun je met een gespecialiseerde gids een snorkeltoer met een walvis boeken. Let wel: het is heel goed mogelijk dat je niet kan snorkelen met een walvis door de doodgewone reden dat er geen slapende walvissen op die dag te vinden zijn, er is geen garantie...
Omdat het zo een unieke ervaring is, boeken wij ook een walvis-trip bij een van de vele bedrijfjes die deze tours aanbieden. Na enige instructies van de gids varen we met een walvistoerboot uit om een slapende walvis op te sporen. We moeten lang zoeken, en hiervoor varen we helemaal naar het zuiden van het eiland, en na een tip van een visser zegt onze gids/begeleider dat er een moeder met jong net onder de kust op een diepte van nog geen 10 meter ligt te slapen. We gaan naar de bewuste plek toe, en gaan met de groep voorzichtig te water, en onze motorboot vaart zachtjes en langzaam van ons weg: we willen het dier niet onrustig maken of storen en zwemmen zachtjes zonder spetteren achter de gids aan. We hebben al die tijd nog geen walvis gezien.
Na ongeveer 15 minuten zwemmen gebaart onze gids, we mogen namelijk ook geen geluid maken, dat we onderwater moeten kijken en dan is er een super kippenvel moment. Onder ons ligt een enorme bultrugwalvis van ongeveer 14 meter met boven zich een klein kalfje van een goede 4 meter. Een fantastisch gezicht. Het moederdier ligt quasi stil in het water te rusten of the slapen. Het kalfje slaapt echter niet. Dit zwemt rond moeders en zoekt regelmatig de tepels aan de onderkant van het lijf van de moeder. Omdat de longen nog niet volledig zijn ontwikkeld, moet het kalfje elke 5 minuten naar boven om lucht te happen.
We zijn zo dichtbij dat we bang zijn dat wanneer moeders met een vin beweegt, dat ze ons dan meters wegslingert.
Na een klein half uur komt het moederdier langzaam naar het wateroppervlak, haalt diep adem en zwemt, met het kalfje lief tussen de zijvinnen begeleidend, met een reusachtige slag met zijn staartvin er van door. Het dier is in een vloek en een zucht verdwenen. Het was een prachtige ervaring, echt heel uniek om dit mee te mogen maken. Marlene heeft met de Action Cam mooie foto's kunnen maken en van een Amerikaans stel op dezelfde toer hebben we ook hele mooie foto's gekregen.
De bovenstaande foto's zijn gemaakt door Marc met een professionele onderwater camera,
bedankt hiervoor. Onderstaande foto's heeft Marlène gemaakt met de go pro camera.
De zuidwest zijde van het eiland.
